nu eng
Ka e
มาลงให้แล้วนะคะ...
.................................................................................................................................................
อ่อดดดดดดดดดด~
สุรเสียงแสนสยองของนักเรียนโรงเรียนนามิโมริก้องกังวาลทั่วรอบเขตโรงเรียน บ้างทำหน้าแหยเดินขึ้นห้อง บ้างสอดส่องสายตาหาเพชฆาตรก่อน ฝีเท่านับร้อยซอยถี่วิ่งเข้าประตูเลื่อนเหล็กกล้าที่สูงตระหง่านสีน้ำเงินเข้มดุจกิโยตินที่พร้อมจะสะบั้นหัว
แน่นอนว่า...หากถูกปิด ก็จองเมรุให้พวกเขาได้เลย
แอ๊ด...ปึ่ง!
จำนวนไม่น้อยที่ใบหน้าเริ่มซีดเซียว พยายามหาทางหนีทีไล่เพื่อเอาชีวิตและทรัพย์สินให้รอด แต่ยังไม่ทันได้ก้าวโกยก็มีชายหนุ่มนับสิบผมทรงรีเจนท์ขวางทางซ้ายขวาและหลัง แม้ว่าทุกคนจะไม่มีสีหน้าโหดเหี้ยมอำมหิต แต่จิตสังหารของคนที่น่าจะรู้ดีกลับแผ่ออกมาจนคนขวัญอ่อนแทบน้ำลายฟูมปากไปกองกับพื้น
พวกนายกล้ามากนะที่มาโรงเรียนสาย ถือว่าฝ่าฝืนกฏของโรงเรียน ต้องถูกขย้ำ...
หัวหน้าคณะกรรมการรักษากฏระเบียบพูดพร้อมควงอาวุทคู่ใจออกมา นัยน์ตาสีนิลคมเข้มมองเหล่าผู้ใกล้ถูกสังเวยอย่างไร้ความปราณี เกศาสีเดียวกันลู่ตามแรงลมเล็กน้อย แท่งเหล็กเย็นประเดิมด้วยการฟาดใส่นักเรียนชายที่อยู่ใกล้ที่สุด
ผวัะ!!!
เหยื่อรายที่1นอนนิ่งไม่ไหวติ่งพร้อมกับหยาดเลือดที่กระเซ็นโดนแก้มขาวของผู้กระทำ...
เฮ้ๆ ฮิบาริ โหดไปหน่อยนา...
เสียงหล่อทุ้มคล้ายจะอารมณ์ดี สองคู่สนิมเมียงมองกลับ ข้างกายมีเพียงกระเป๋านักเรียนและถุงใสไม้ฝึกเคนโด้ที่ดูเจ้าตัวแสนจะทะนุถนอมเป็นพิเศษ เสื้อเชิ้ตขาวกระดุมบนดูหลุดลุ่ยไร้เนคไทประจำโรงเรียนสร้างความไม่พอใจให้กับคนตรงหน้าเป็นอีกหลายเท่าตัว
ยามาโมโตะ ทาเคชิ... แต่งตัวผิดระเบียบของโรงเรียนพร้อมมาสาย
ฟ้าว~
วืดดดดดด~
หว...หวา! อันตรายนะเนี่ย! อูยยยย~ ทำไมต้องใช้ไอ้ลูกตุ้มหนามนั่นด้วยเล่า นี่จะเชือดกันเลยเหรอ?
เหยื่อทั้งหลายปรากฏความงุนงงก่อนจะเปลี่ยนเป็นสยิวสุดขีดเมื่อเหลือบเห็นลูกตุ้มปลายแหลมสีเงินวาววับกับแสงอรุณยามเช้า ดูท่าพร้อมเจื๋อนใครก็ตามที่เข้ามาใกล้เกินระยะ3เมตรทันที
ฉันจะขย้ำแกก่อน...ยามาโมโตะ ทาเคชิว่าจบก็พุ่งเข้าหาพิรุณหนุ่มทันที ลูกตุ่มแหลมค่อยๆไกว่แกว่งและเหวี่ยงเป็นวงกว้าง เป้าหมายตัวดีทีแรกคิดจะเอาดาบคู่ใจปัดป้อง แต่คิดอีกที...เจอแบบนี้ดาบเล่มบางของสำนักมีหวังหักเป็น2ท่อนแน่นอน จึงได้แต่ยอมรับชะตากรรมแห่งความเจ็บปวดแทน แล้วให้รุ่นพี่เบรกแตกมารักษาทีหลังก็ไม่เลวร้ายนักหรอก...
ย...หยุดนะ!!
กึก...!
รัศมีเฉียดสาหัสใกล้จมูกเพียงเส้นยาแดงผ่าแปดก่อนหยุดลงอย่างกะทันหันเมื่อไร้แรงการเคลื่อนไหวจากเจ้าของจอมโหดที่กำลังเหลียวมองต้นเสียงตวาดดังลั่นเมื่อสักครู่ คิ้วโก่งเรียวสวยขมวดเป็นปมแน่น ริมฝีปากบางเฉียบเผยอหอบราวขาดใจจากที่ประตูยักษ์ของโรงเรียน ในขณะที่มือบางเกาะเสากำแพงข้างเพื่อพยุ่ง
...ไม่เคยเห็นเธอในที่นี้...นักเรียนใหม่?
บรรยากาศเริ่มตรึงเครียดจับใจ เงียบสงบดุจดั่งสุสานที่ร้างญาติพี่น้องมาไหว้เวียน จนกระทั่งอีกคนขัดขึ้นมาด้วยความอึ่งและทึ่ง
พี่ฟุฮะ?
หือ? อ๊ะ! น้องทาเคะนี่!!ดวงเนตรกลมโตละสายตาจากใบหน้าคมที่เรียบเฉยมามอง และแสดงความดีใจอย่างออกนอกหน้า เดินเข้ามาใกล้แล้วตบไหล่เบาๆด้วยความเคยชิน
บอกชื่อมาซะ ยัยสัตว์กินพืช...
เอ๊ะ!? สัตว์กินพืชอะไร? นายบ้ารึเปล่า!! คนนะไม่ใช่กระต่าย ถ้าไม่ใช่พวกมังสวิรัติ เขาก็กินเนื้อกันทั้งนั้นแหละ!!
โหหหหหหหห
กายบางตอบโต้อย่างทันควัน ผู้เหลือรอดทั้งหลายถึงกับครางด้วยความไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง โครงหน้าเรียวรูปไข่เชิดขึ้นแบบลูกคุณหนูสูงศักดิ์ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ขอตัวให้น้องชายฉันเขาโรงเรียนซะทีเถอะ! คนอะไรไม่เห็นหน้าคบเลย!!! ก็สัตว์กินพืชเหมือนกันแหละย่ะ!
ทิ้งท้ายด้วยความเจ็บแสบถึงทรวงจนชายหนุ่มถึงกับอยากตวัดศีษระนั้นออกมาจากบ่าบางแล้วจับยัดลงคอห่านให้สาแก่ใจถ้าไม่ติดว่าบุคคลที่กล่าวถึงมาทั้งหมดคือสตรีเพศ ดูจากความสนิทสนมแล้วสองคนที่เดินหยอกล้อขึ้นอาคารทำให้มั่นใจว่าต้องเป็นพี่น้องกันอย่างแน่นอน
ถัดมาที่ระเบียงทางเดินของม.ต้นปี1 กลุ่มนักเรียนหญิงกำลังขบเคี่ยวเคี้ยวฟันอย่างหงุดหงิดกับภาพคนสองคนที่เดินขึ้นตึกอย่างร่าเริง นัยน์เนตร5คู่มองอย่างราวกับจะไปกระชากมาฆ่าหมกป่าแทนที่จะอยู่แต่ตรงนี้แทน
ยัยนั่น...บังอาจมาว่าฮิบาริซังได้ยังไง!!
นั่นสิ! หน้าหมั่นไส้ชะมัดเลย...
แล้วดูสิ มากอดคล้องแขนกับรุ่นพี่ยามาโมโตะอีก ทุเรศ!!
อีแบบนี้แสดงว่าหาเรื่องกันชัดๆ!!
งานนี้มีรับเด็กใหม่แน่...
เห็นด้วย!! เธอจะทำยังไงล่ะ เมงุมิ...
นั่นสินะ...รับแบบไหนดีล่ะ...คิก
โธ่ เมงุมิ บอกกันมั่งสิ!
เดี๋ยวก็รู้...คิก...จะเอาให้ไม่กล้ามาเหยียบโรงเรียนนี้อีกเลย
เสียงหัวเรอะใสๆคล้ายจะน่ารักแต่แฝงความน่าเกรงกลัวไว้เต็มเปี่ยม ร่างบางทั้ง5ค่อยๆเคลื่อนขบวนกลับเข้าไปในห้องเพื่อหลบสายตาเย็นชาจากข้างล่าง แล้วเริ่มวางแผนการรับน้องไว้กับคนที่กำลังคุยอย่างออกรสกับเพื่อใหม่อย่างไม่รู้เรื่องรู้ราวว่า จากใช้ชีวิตในรั้วโรงเรียนนับจากนี้ จะไม่ใช่สิ่งที่เธอเคยคาดหวังว่าจะเรียบลื่นเหมือนเช่นที่อื่น...
......................................................................................................................


ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
มาเม้นท์ให้แล้วน้า
เพิ่งสอบเสร็จก็เข้ามาอ่านเลยนะเนี่ย
บอกได้คำเดียวว่ามันสุดยอด
เอาแบบโหดๆ อ่ะ
ชอบโคตรเลย
ป.ล. จูนกับติกมีเรื่องไรกันอ่ะ
ไมจูนมันมาลงที่ช้านนนน
แง้ๆ อยากจะบ้าตาย
มาถึงก็ฟันยับเลยนะท่านฮิ
ออกแรงแต่เช้าเชียว
แต่มะเปงไรชอบ (แอบโหดตามไปด้วย)
เมื่อไหร่ฉันจะออกเนี่ย
แต่งต่อไวๆ ด้วย
ไม่งั้นมีเคือง
รอต่อฮะไฟท์โตะ!!