คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 (รีไรท์)
“ผะ ผะ ผะ ผีหลอก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“เฮ้ย เงียบ!!”เกรย์ตะโกนอย่างตกใจก่อนจะรีบลอยเอามือมาปิดปากผม
“อายอู่โองอานอี่(นายอยู่โรงบาลนี่)”ผมพูดอย่างอ้ำอึ้งเพราะมันปิดปากผมอยู่พร้อมกับพยายามแกะมือมันออก ทำไมผมจับตัวมันได้ล่ะมันเป็นผี เป็นผี อ๊ากกกก!!! ผมจับมือผีอยู่
“นายก็อย่าตะโกนเสียงดังสิ”เกรย์ค่อยๆยืนหน้าเข้ามาใกล้ๆหูของผมแล้วก็เอ่ยออกมาทำให้ขนแขนผมนั้นลุกไปทั้งตัวแล้วมันก็ปล่อยมือที่ปิดปากผมออก
“นายเป็นผีหรอ?”
“ป่าวนี่ วิญญาณออกจากร่างมั้ง”เกรย์ก็ตอบกลับมเสียงเรียบ
“ก็ผีน่ะแหละ นี่นายเป็นผีหรือคนก็ทุเรศไม่ต่างกันเลย”ผมพูดแล้วก็ขว้างอะไรต่างๆนาๆที่อยู่รอบๆตัวผมใส่มันแต่สิ่งที่ผมขว้างก็ทะลุผ่านตัวเกรย์หมด ทำมายยยยย!!! เมื่อกี้ยังจับตัวมันได้อยู่เลย
“เฮ้อ นายนี่มัน….
“ว่าแต่ทำไม….”ผมพูดค้างไว้ก่อนจะมองเกรย์ตั้งแต่หัวจรดเท้าถึงมันจะไม่มีเท้าก็เถอะมันลอยอยู่นี่
“ไปหากางเกงมาใส่ซะ ไอ้โรคจิต!!!!”ผมตะโกนออกไปอย่างสุดจะทน
เมื่อสายตาละไปเห็นเบื้องล่างที่โล่งโจ้ง อย่างน้อยปกติต้องมี กกน แต่นี่แม่ง..มีแต่งู
ผมส่ายหัวอย่างละอายพร้อมกับปาอาวุธชิ้นสุดท้ายที่เหลืออยู่อย่างหมอนทะลุผ่านร่างมันไป
“ฉันไม่รู้จะหากางเกงอะไรมาใส่ดีนี่”
“นั้น เดี๋ยวฉันเย็บกางเกงให้”ผมตอบกลับไปพร้อมกับยิ้มอย่าเจ้าเล่ห์ หึหึหึ
“นายเนี่ยนะจะเย็บกางเกงให้ฉัน”เกรย์พูดอย่างอึ้งๆ
“ใช่ ดีกว่าปล่อยให้แกล่อนจ้อนแกว่งไอ้เปี๊ยกในบ้านละวะ”ผมพูดก่อนจะเดินเข้าไปหาอุปกรณ์ในห้องของผมแล้วก้เดินออกมา
“เย็บผ้าใช้แค่นี้หรอ”เกรย์ถามเพราะที่ผมหยิบออกมามีแค่ ผ้า กรรไกร แม็กและลูกแม็ก
“ใช่”ผมพูดก่อนจะหยิบกรรไกรมาตัดผ้าเป็นรูปกางเกงผมมองหน้าเกรย์ก็เห็นว่าเกรย์กำลังยิ้มเหมือนจะดูว่าผมจะใช้อะไรเย็บ ไม่มีเข็ม ไม่มีด้าย
“หึหึหึ เย็บได้แน่”ผมคิดก่อนจะหยิบลูกแม็กใส่ลงไปในแม็ก และผมก็เริ่มทำการเย็บ
เย็บยังไงน่ะหรอ
ผมหยิบกางเกงขึ้นมาวางบนตักก่อนจะเอาแม็กเย็บไปตามตะเข็บและขอบของกางเกงตามมุมผ้าที่หลุดลุ่ย
“เป็นไงฉันเย็บเก่งป่ะ”ผมถามออกไปก่อนจะยื่นกางเกงที่เต็มไปด้วยลูกแม็กอยู่เต็มกางเกงส่งไปให้เกรย์
“เก่งกับผีน่ะสิ เย็บผ้าบ้านใครใช้แม็กเย็บ!!!!!!!”
“ก็กับผีไง”ผมก็ยังตอบอย่างภาคภูมิใจ
“มันไม่เรียกว่าเย็บนะ”
“ทำไมจะไม่เรียกว่าเย็บ นี่อะไร”ผมถามก่อนจะยืนแม็กไปให้ดู
“แม็กไง”
“ชื่อเต็มๆล่ะ”ผมถามอีกครั้ง
“แม็กเย็บกระดาษ”
“ม่ายใช่ นี่มันเรียกว่า
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..
.
.
แม็กเย็บผ้าโว้ย!!!!!”ผมตะโกนตอบไปก่อนจะหัวเราะอย่างซะใจที่ได้แกล้งเกรย์
“แกล้งนักนะ เดี๋ยวได้เจอดีแน่”มันพูดก่อนจะยันผมติดกำแพงแล้วเอาแขนทั้งสองข้างกั้นข้างๆตัวผมเพื่อไม่ให้ผมหนี
“ฉันขอแกล้งคืนบ้างนะ….
__________________________________________________________________
จบไปอีกตอนล่ะ
ความคิดเห็น