คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 ความจริง (รีไรท์)
ปัง!!!
“เกรย์อยู่ไหนฟระ!!!!!!!!!!!!!!!!!”เสียงตะโกนของชายหนุ่มผมสีชมพู นามว่า นัตสึตะโกนลั่นพร้อมกับการพังประตูเข้ามาซึ่งการพังประตูเข้ามาก็คงจะกลายเป็นเรื่องปกติสำหรับพวกเขาชาวแฟรี่เทลไปซะแล้ว
“เกรย์ก็อยู่โรงบาลน่ะ เป็นเจ้าชายนิทรา”ลูซี่หันมาตอบกลับพร้อมกับยกเเก้วน้ำสมที่วางอยู่ขึ้นมาดื่มสีหน้าของเธอเผยความเศร้าออกมาอย่างเห็นได้ชัดเพ ื่อบ่งบอกว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันคือเรื่องจริง
“นัตสึเล่ามามันเกิดอะไรขึน”สาวผมแดงยาวฉายา ไททาเนีย เอลซ่าพูดพร้อมกับเดินเข้ามากระชากคอเสื้อของผมจนร่างของเด็กหนุ่มแทบจะลอยขึ้นเหนือพื้น
“ฉันก็เล่าไปแล้วนี่” นัตสึตอบพลางขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อย
“ไอ้เรื่องแบบนั้น..ใครจะไปเชื่อกันฮะ!!!”พอเอลซ่าโกรธก็เริ่มตะคอกใส่ผม สายตาผมสั่นไหวเล็กน้อยเพราะเริ่มกลัวคนตรงหน้า
“ก็ฉันบอกไปแล้วไงว่า..
.
.
.
เกรย์ ไปเที่ยวทะเลกับฉัน...
.
.
และขณะที่เกรย์ว่ายน้ำเล่นอยู่.
.
.
.
.
.
.
.เกรย์ก็.........ก็..
“ก็อะไร!!!”เสียงตะโกนด้วยความตื่นเต้นของคนในกิลด์ก็เริ่มสร้างแรงกดดันกับนัตสึ
“ก็บอกไปแล้วไงว่าเกรย์มันเห็นปูวิ่งลงทะเล” ทุกคนในกิลด์เริ่มหันมาให้ความสนใจกับการเล่าเรื่องของผม
"แล้วไงต่อ" เอลซ่าถามออกมาพร้อมจ้องเข้ามาในดวงตาผมดุจจะกินเลือดกินเนื้อ
"ละ แล้วมันก็บอกว่า..."
.
.
.
"เฮ้ นัตสึ นายเห็นปูนั่นไหม"หนุ่มน้ำแข็งผมเงินพูดพลางชี้ไปที่ปูที่อยู่บนหาด
"เออเห็น แล้วมันทำไม" นัตสึขมวดคิ้วพลางจ้องมองที่ที่ปลายนิ้วเรียวชี้ไปที่ปู
"มาแข่งกันใครจับได้ ชนะ คนแพ้เลี้ยงข้าว!!! " เกรย์พูดพร้อมกับวิ่งไล่ตามปูตัวนั้นไปโดยที่ผมไม่ทันตั้งตัว
"เฮ้ยๆ โกงนี่หว่าไอ้โรคจิตแก้ผ้า" แล้วผมก็ออกวิ่งไล่ตามปูตัวนั้นไปด้วยความสนุกสนาน
แต่ใครๆก็รู้ว่าผมไม่ชอบน้ำทะเล เมื่อเห็นปูตัวนั้นลงทะเลไป ก็ได้แต่ถอนหายใจ
"ได้เลี้ยงข้าวแน่เลยตู.." ผมพูดเบาๆเมื่อเห็นไอ้โรคจิตนั่นวิ่งลงทะเลตามปูไป
ก่อนที่ตัวผมเองจะมานั่งเล่นบนชายหาด
"ทำไมหายไปนานจัง" ผมคิดในใจก่อนจะหันไปเห็นเกรย์นอนแอ่งแม้งคว่ำหน้าอยู่ในน้ำ
"เฮ้ย!!! มีคนจมน้ำๆ"
.
.
นั่นแหละครับ
" ไอ้บ้านั่นมันตะคริวกินขาจมน้ำไปเองเว้ย!!!!"และแล้วผมก็ตะโกนออกไปด้วยความโมโห เอาล่ะครับจะมีใครเชื่อที่ผมเล่ามั้ย
กร๊ากกกก!! ฮ่าๆๆๆๆ!!
“ นั่นไงหัวเราะกันใหญ่ไม่มีใครเชื่อเลย” ผมคิดไว้ในใจ
“นัตสึ”
กึก! สะเสียงอำมหิต ผมเริ่มหันไปมองทางเอลซ่า 0.0! รังสีที่ไม่พึงประสงค์เริ่มปล่อยออกมาจากเอลซ่า
กร๊อบ! และเอลซ่าก็เริ่มหักนิ้วดัง กร๊อบ
“กลัวแล้วค้าบบบบบ... ”และผมก็เล่าความจริงเรื่องเดิมออกไป
.
.
"เฮ้อ เรื่องมันเป็นแบบนั้นจริงๆเหรอนัตสึ" เอลซ่าถอนหายใจพร้อมปล่อยมือออกจากคอเสื้อผม
"ก็จริงสิ ยะ อย่างฉันรึจะโกหก" พูดไปเหงื่อก็แตกพลั่กไป
"โอเค ฉันเชื่อก็ได้ถ้ายืนกรานขนาดนั้น อะจะไปไหนก็ไปเถอะ" เมื่อเอลซ่าพูดจบผมก็ใช้จังหวะดีๆนี้ออกมา
ในแทบจะทันที จะอยู่ต่อไปทำไมล่ะ
.
.
"เฮ้อ แล้วจะให้บอกเรื่องจริงไปได้ยังไงละ"
~~~ย้อนกลับไป~~~
“นัตสึ~” น้ำเสียงสุดออ้น ชวนคนลุกดังขึ้นมาจากข้างหลังของผมผมก็หันไปมองยังต้นเสียง
ก็พบชายผมสีเข้มผู้ใช้เวทย์น้ำแข็งของแฟรี่เทลนามว่าเกรย์กำลังวิ่งตามผมมา
“มีอะไรฟะ”ผมตอบพร้อมลูบแขนตัวเองด้วยความขนลุกกับเสียงที่มันเรียกผม
“ฉันได้บัตรไปทะเลสองใบไปด้วยกันมั้ย ~”มันตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเดิม
ขนลุกเฟ้ย!!
แต่เดี๋ยวนะเมื่อกี้มันชวนผมไปทะเลหรอ มันต้อง ผีเข้าแน่ๆ ผีเข้า ผมพยายามปลอบใจตัวเอง
คนที่ทะเลาะกันปานจะฆ่ากันตลอด มีเหรอจะมาญาติดีกันง่ายๆ
“จะไปมั้ย”
“อือ”
“ห้ามคืนคำนะ”มันพูดพร้อมเดินจากไป เอ๊ะ ผมตอบตกลงไปแล้วหรอ!!!
สงสัยผมเหม่อไปตอบอะไรไปก็ไม่รู้ทำไงดี!!!! แต่ช่างเถอะ
“นัตสึ เดี๋ยวฉันจะขอไปอยู่กับเวนดี้สักสองสามวันนะ ไม่อยากรบกวนเวลาพวกนายจะคืนดีกันเลย ไอ๊”
แมวน้อยสีฟ้าแฮปปี้คู่หูของผมพูดแล้วก็บินจากไป
อ่า ผมก็ได้เเต่จะเฝ้ารอวันที่จะได้ไปเที่ยวแบบสงบๆบ้างก็ดีเหมือนกัน
และแล้วการเที่ยวทะเลกระชับมิตรของเราสองคนก็เริ่มขึ้น
“เกรย์ ฉันอย่างกินนั่นอ่า”ร่างบางเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่น่ารักพร้อมกับชี้ไปยังร้านอาหาร
“อ่า ได้สิ”เกรย์คิดก่อนจะพานัตสึเข้าไปในร้านอาหาร
โครม!!
ขณะนัตสึกับเกรย์นั่งกินอาหารอยู่ก็มีเสียงดังขึ้น
“นัตสึอยู่นี่นะ เดี๋ยวฉันไปจัดการแปปนึง”เกรย์เอ่ยพูดกับร่างบางพร้อมกับเดินออกไปนอกร้าน
ง่ำ ง่ำง่ำ
“ผมนั่งกินอาหารอยู่แต่ก็ไม่รู้ทำไมรู้สึกคนอื่นมองผมกันจังเลย”ผมคิดพร้อมกับมองไปรอบๆตัว
อ๊ากกก!!!!
“เสียงเกรย์นี่”ผมคิดพร้อมกับจะวิ่งออกไปนอกร้านและขณะวิ่งนั้นผมนึกได้ว่า.
.
.
.
.
ว่าผมยังไม่ได้กินน้ำ
ผมจึงวิ่งกลับไปซื้อน้ำมากินพอกินน้ำเสร็จผมก็จะวิ่งไปช่วยเกรย์และ...
.
.
.และผมนึกได้อีกอย่างคือ
.
.
.
..
ผมก็ยังไม่ได้จ่ายเงินค่าอาหาร
ผมก็เดินกลับมาจ่ายเงิน
“คุณเจ้าของร้านค้าบบบบ เงินวางอยู่บนโต๊ะนะ”ผมพูดแล้วก็วิ่งไปช่วยเกรย์ผมก็พบว่าเกรย์นอนสลบอยู่
.........................................................
ปัจจุบัน
หลังตกเย็นเมื่อผมออกมาจากกิลด์ที่เต็มไปด้วยความกดดัน ก็กลับมาบ้านตัวเอง
และพอผมเปิดประตูบ้าน
ก็พบ
.
.
.
.เกรย์นั่งอยู่
“นายอยู่โรงพยาบาลนี่”ผมพูดเสียงสั่น
“ก็ใช่ล่ะนะ”มันพูดพร้อมกับลอย มาหาผม เอ๊ะ ลอยงั้นหรอ ผมค่อยๆก้มมองตรงเท้าของเกรย์ก็พบว่าตัวเกรย์นั้น
ลอยอยู่!!!
“ผะ..ผะ.ผะ.ผีหลอก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
_______________________________________________________________________
ตอนเเรกไม่หนุกก็ขอโทษนะ
ความคิดเห็น