คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : (เเฟรี่เทล) ความรักของฉันเมื่อในอดีต (เกรย์xนัตสึ)
“อยู่แบบนี้ก็เหงาเหมือนกันเนอะไม่มีคนมาป่วนชวนโมโหเหมือนเมื่อก่อน”ลูซี่กับเอลซ่าพูดออกมา
……………………………
กอบ กอบ
เสียงฝีเทาย่ำบนใบไม้เดินตรงไปที่หลุมศพของใครคนนึงหน้าหลุมศพเขียนว่า นัตสึ คนที่มาเยี่ยมเยือนนั้นทรุดตัวลงไปกับพื้น
“สามปีกว่าๆแล้วสินะ ไม่ได้มานานเลย”ชายหนุ่มผมชมพูออกมาน้ำตาไหลพรากไม่หยุด
“นัตสึคนนั้นตายไปแล้ว ในความคิดของทุกคนสินะ”ชายหนุ่มพูดพร้อมยกมือมาปาดน้ำตาก่อนจะลุกไปเดินออกจากหลุมศพไปที่กิล
“ได้เวลาแล้วสินะ วันนี้”
……………………………
ณ กิลแฟรี่เทล
ปัง!!!
เสียงเปิดปะตูทำให้คนทั้งกิลแฟรี่เทลหันมมามองและดูเหมือนทุกคนจะอึ้งไปกับการมาของชายตรงหน้า
“น นัตสึ”ทุกคนในกิลพูดออกมาพร้อมกัน แต่ดูเหมือนคนที่ตกใจมากที่สุดจะเป็นเกรย์ที่ตอนนี้ลุกจาดกเก้าอี้เดินไปหานัตสึโดยไม่สังเกตทท่าทีของนัตสึเลยว่าตอนนี้นัตสึมีสีหน้าหวาดกลัวได้ทรุดลงไปกับพื้นและถอยหลังไปเรื่อยๆจนชิดผนังเหมือนกำลังกลัวอะไรสักอย่าง
“ยะ อย่าเข้ามานะ”นัตสึยังคงขยับถอยห่างจากเกรย์ให้มากที่สุดยิ่งเกรย์เข้ามาใกล้นัตสึก็ยิ่งมีสีหน้าหวาดกลัวมากยิ่งขึ้น
“นัตสึ..เป็นอะไรของเขานะทำไมต้องกลัวเกรย์ขนาดนั้นด้วย”ลูซี่พึมพำเบาๆ
“ไม่รู้จักไง นัตสึถ้าเจอใครไม่รู้จักก็เป็นแบบนี้ตลอดเลย”เสียงปริศนานั้นดังขึ้นมาข้างๆหูของลูซี่จนลูซี่หันไปมองก็พบผู้หญิงผมสีฟ้ายาวสลวยยืนอยู่ข้างๆตัว
"ชั้นเเค่มาส่งนัตสึเท่านั้นไปล่ะ"เพียงจบคำพูดร่างของหญิงสาวก็สลายหายไปกับสายลม
"อย่าเข้ามาออกไปนะ!"เสียงของนัตสึดังลั่นทำให้ทุกคนกลับมามองทางนัตสึอีกครั้งก็พบว่านัตสึตอนนี้กำลังร้องไห้ออกมาดวงตาเเดงก่ำ
"นัตสึนายจำชั้นไม่ได้หรอ"เกรย์เริ่มถามอีกครั้ง
"ไม่ ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยย!!"
ความคิดเห็น