The Train of Time ปาฏิหาริย์รถไฟสายกาลเวลา

เมื่อได้ยินเสียงนาฬิกาตีบอกเวลาเที่ยงคืนตรง  ก็มักได้ยินเสียงหวูดรถไฟดังก้องไปทั่วสถานีอยู่เสมอ
 เวนเดลคล้ายกับตกอยู่ในสภาวะกึ่งฝันกึ่งจริง ขณะลากร่างกายที่หนักอึ้งไปยังชานชาลา  แม้ทุกย่างเก้าที่เดินจะทรมานคล้ายต้องใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มี  แต่ความตื่นเต้นดีใจกลับทำให้เขารู้สึกว่าจิตวิญญาณได้ถูกปลดปล่อยให้เป็นอิสระ
ไม่รู้สึกถึงความทุกข์ทรมานจากโรคร้ายและความหนาวเหน็บแทบขาดใจของคืนที่หิมะตกอีกแล้ว

........
"วันนี้จะไปที่ไหนครับไวท์มาร์ก"

ริมฝีปากเรียวที่โผล่พ้นหน้ากากขยับยิ้ม  ดวงตาทอประกายเอ็นดูอาทร  น้ำเสียงคล้ายอ่อนลงกว่าที่เคยได้ยิน

"ที่ที่ทำให้นายมีอนาคตกว่าที่เป็นอยู่อย่างไรเล่า"

จากนี้ก็ฝากตัว  ฝากหัวใจ  และฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ด้วยนะคะ  เฌอไม่ค่อยแต่งเรื่องยาว  หากมีข้อผิดพลาดก็แนะนำได้ค่ะ  เฌอจะนำไปปรับปรุงแก้ไข  

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ

ขอบคุณสำหรับโค้ดดีๆ ค่ะ
cr.

B B