คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : PRINCE:EPISOD 1...
CHAPTER 1
“ฮัดเช้ย”
เสียงจามที่ดังไปทั่วบริเวณเพียงครั้งของ ‘บยอน แบคฮยอน’ ทำให้เดาได้ไม่อยากว่ากำลังมีใครสักคนกำลังนินทาอยู่ แม้ว่าความเป็นจริงแล้วตามธรรมเนียมของเกาหลีจะต้องคันบริเวณตรงใบหู แต่ดูเหมือนสวรรค์คงกำลังรอกลั่นแกล้งเขาอยู่เต็มทนจึงทำให้อากาศที่ออกมาทางปากของเขาเมื่อสักครู่รดเข้าที่ปลายขาของใครสักคนเข้าอย่างเต็มกำลัง...
“ว้าย นายบยอน แกกล้าดียังไงจามใส่ฉันยะ!”
เสียงกรีดโวยวายแปดสิบล้านหลอดของ ‘บัง มินอา’ ว่าที่คู่หมั้นของคุณชายดีกรีนักธุรกิจพันล้านอย่างอี้ฟานดังไปทั่วบริเวณทำให้แบคฮยอนตกใจได้ไม่น้อย โดยหลังจากใช้เวลาไม่กี่วินาทีในการตั้งสติแล้วจึงรีบกล่าวขอโทษอย่างเร่งด่วน
“ผมขอโทษครับคุณมินอา”
“ไม่ให้อภัยยะ!”
ซึ่งแน่นอนว่าคำตอบก็ทำให้แบคฮยอนรู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมาก ไม่รู้ว่าพยอนแบคฮยอนไปทำกรรมอะไรไว้นักหนา ทำไมผลมันถึงเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่เขาไปทำอะไรให้คุณมินอาไม่พอใจ แต่คนเป็นคนใช้ก็ไม่มีสิทธิ์จะไปถามหรือเถียงใดๆกลับไปจึงทำได้แค่เพียงเก็บความเศร้าและหดหู่เอาไว้ในจิตใจเพียงลำพัง...
“อ่ะ พี่คริสมาแล้ว”
เอี้ยดดดดดดดดดดดดดด
เสียงรถสปอร์ตสีแดงคันหรูคู่ใจคุณชายอู๋อี้ฟานถูกจอดเข้าเทียบที่หน้าบ้านในเวลาหลังจากที่แบคฮยอนทะเลาะกับมินอาได้ไม่นานนัก ทำให้มินอาที่ทำหน้าบูดบึ้งและทำสายตาจิกกัดแบคฮยอนตลอดเวลาเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังพระบาท วิ่งร่าพร้อมร้อยยิ้มสดใสไปคอยเกาะแข้งเกาะขาคุณคริสพร้อมกับเอาหน้าอกอวบอิ่มในชุดเดรสฟุฟ่องสีชมพูของตนคอยสัมผัสแขนของคุณชายอู๋ไปด้วย
“พี่คริส นี้มินอาซื้อขนมมาฝากพี่คริสด้วยนะ ลองชิมดูหน่อยไหมค่ะ มินอาทำสุดฝีมือเลยนะพี่คริส”
เสียงออดอ้อนของมินอาทำให้แบคฮยอนรู้สึกงงกับคำพูดของเธออยู่ไม่น้อย ไหนบอกว่าจะพาคุณคริสไปทานดินเนอร์แต่ดันซื้อขนมมาด้วย นั้นยังไม่พอ เพราะเป็นขนมที่คุณมินอาซื้อมาแต่ยังทำเองสุดฝีมืออีกต่างหาก สงสารก็แต่คุณชายอี้ฟานที่ทำได้แค่ทำหน้าเบื่อโลกรับชะตากรรมไปพลางๆให้กับว่าที่คู่หมั้นที่พูดจาไม่ค่อยจะรู้เรื่องสักเท่าไหร่อย่างมินอา...รายนั้นน่าสงสารยิ่งกว่า
แบคฮยอนมองภาพนั้นด้วยอารมณ์ที่หลากหลายพลางส่ายหัวไปมาและลุกขึ้นออกไปจากบริเวณ ทิ้งไว้ให้สองคู่รักที่สมัครใจหนึ่งและถูกบังคับหนึ่งอยู่ด้วยกันเพียงลำพัง โดยที่บยอนแบคฮยอนไม่มีโอกาศได้รู้เลยว่า ตอนที่เขาเดินออกมาจากที่ตรงนั้น ยังมีใครสักคน มองตามไปด้วยสายตาอยากรั้งเขาเอาไว้ไม่ให้ไปไหน...
Prince episode 1
ร่างบางของแบคฮยอนเดินเข้ามาในสวนภายในคฤหาสหลังใหญ่พลางฮัมเพลงเบาๆก่อนจะเดินชมนกชมไม้ไปทั่วแม้พระอาทิตย์จะใกล้ตกดินแล้วก็ตาม สายตากลมโตมองไปรอบๆบริเวณก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่พลางบิดตัวไปมาตามภาษาคนชอบออกกำลังกาย ท่าทางกริยาบทมากมายที่ถูกถ่ายทอดออกมาจากร่างบางแม้จะไม่ได้ถูกต้องนักแต่ก็ยังพอยึดเส้นยึดสายได้ แต่นั้นมันกลับทำให้ใครบางคนหัวเราะกับท่าทางตลกๆนั้นของเจ้าตัว...
“ฮ่าๆๆ นายทำบ้าอะไรนะแบคฮยอน”
เสียงเย็นเรียบๆที่กำลงัหัวเราะทำให้แบคฮยอนตกใจได้ไม่น้อย ไม่ใช่เพียงเพราะมีคนมาแอบเห็นตนออกกำลังกาย แต่เป็นเพราะตกใจที่คุณชายเล็กของบ้านอย่าง ‘โอ เซฮุน’ หัวเราะออกมา...
ก็แน่หละ คุณเซฮุนไม่เคยหัวเราะมาก่อนตั้งแต่แบคฮยอนเข้ามาทำงานที่นี้เลยนะสิ
“คะ...คุณชายหัวเราะ?”
อุ้บ!
เสียงเรียบๆที่โพล่งขึ้นมาอย่างลืมตัวก่อนจะใช้มือขาวซีดของตนไปปิดปากเรียวสีชมพูนั้นไหวทำให้แบคฮยอนหัวเราะลั่นบริเวณ ซึ่งนั้นทำให้เจ้าของร่างสูงโปร่งผู้มีผิวขาวดุจดั่งน้ำนมนั้นรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก
“นายกล้าดียังไงมาหัวเราะฉันฮะ? บยอนแบคฮยอน”
“ฮะๆ...ฮ่าๆ ผะ...ผมไม่กล้าดีขนาดนั้นหรอกครับ...ฮ่าๆ”
“...แต่นายกำลังทำมันอยู่นะ”
“ก็....ผะ....ผมห้ามตัวเองไม่อยู่หนิครับ ฮ่าๆ”
“บยอนแบคฮยอน!”
“......”
น้ำเสียงจริงจังโพล่งออกมาจากปากของคุณชายเล็กทำให้แบคฮยอนที่เกรงกลัวกับความเข้าถึงยากของคุณชายเล็กอยู่แล้วตกใจกลัวมากขึ้นไปอีก จากแก้มขาวเนียนที่เมื่อสักครู่มีสีแดงระบายอยู่บางๆเพราะความสุขก็กลับกลายเป็นขาวซีดเหมือนไก่ต้ม ทำให้ร่างสูงที่ยืนอยู่ตรงข้ามกับเขานั้นขมวดคิ้วสวยๆขึ้นเป็นปมเข้าหากัน
“นายกลัวฉันขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ก....ก็ ปะ....ปล่าวครับ”
“แต่ก็เห็นอยู่ชัดๆว่านายกลัวฉันอยู่ จะปากแข็งไปถึงไหนฮะ!”
“....”
น้ำเสียงรุนแรงของเซฮุนทำให้แบคฮยอนกลัวขึ้นมากอีกเป็นตัว แล้วด้วยความที่เป็นคนจิตใจอ่อนไหวง่าย ดวงตาสีน้ำตาลนั้นจึงสั่นระริกพร้อมกับน้ำใสๆเอ่อออกมาเล็กๆด้วยความหวาดผวา แต่นั้นมันกลับเรียกเสียงหัวเราะของคุณชายเล็กอย่างโอเซฮุนได้เป็นอย่างดี
“ฮ่าๆ แค่นี้นายก็ร้องไห้แล้วเหรอ นายนี้มันอ่อนแอจริงๆเลยนะ บยอนแบคฮยอน”
“....ผมไม่ได้อ่อนแอนะครับคุณชายเล็ก”
ร่างบางพูดพร้อมกับเม้มปากสีชมพูสดใสเข้าด้วยกันอย่างลืมตัว จากอารมณ์หวาดผวาในตอนแรกก็กลับกลายเป็นอารมณ์โกรธได้ในพริบตา ทำให้โอเซฮุนรู้สึกงงไม่น้อยกับอารมณ์แปรปรวนของเจ้าตัวเล็ก แต่นั้นมันก็พอที่จะทำให้เขาเดาได้ลางๆว่าร่างบางต้องมีปมอะไรซ่อนอยู่ในใจแน่ๆ...
หรือไม่ก็เหตุการณ์สะเทือนใจอะไรสักอย่าง
“อ่อนแอก็บอกมาสิ จะมาทำเป็นใจกล้าให้มันได้อะไรขึ้นมา”
“แต่ผมไม่ได้...”
“ฉันจะได้ดูแลนายเอง”
“.....”
เพียงประโยคสั้นๆของคุณชายเล็กก็ทำให้แบคฮยอนถึงกับไปไม่ถูก จากดวงตากร้าวร้าวเมื่อสักครู่ก็กลับกลายเป็นดวงตาอ่านอารมณ์ไม่ออก แก้มขาวซีดก็กลับมามีสีแดงระเรื่ออีกครั้ง นั้นทำให้โอเซฮุนได้แต่อมยิ้มอยู่ในใจ
“มะ....ไม่เป็นไรครับ ผมดูแลตัวเองได้...ผ....ผะ...ผมขอตัวก่อนนะครับ ...รักษาสุขภาพด้วยนะครับ”
ว่าแล้วก็โค้ง 90องศาก่อนที่จะวิ่งหายไปกับอากาศ ทิ้งไว้ให้โอเซฮุนได้แต่ยืนงงๆก่อนจะยิ้มมุมปากและเลียเบาๆ
“รักษาสุขภาพงั้นเหรอ....ฮะๆ ตลกดีหนิ”
Prince episode 1
“검은 그림자 내 안에 깨어나...”
เสียงของโทรศัพท์ I phone 5s เครื่องหรูที่อยู่บนโต๊ะตัวหรูข้างๆเตียงทำให้ชายหนุ่มเจ้าของผมสีน้ำตาลผู้มีเรือนร่างสูงโปร่งร่างน่าหลงไหลที่มีเพียงผ้าขุนหนูผืนเล็กปิดบังกายส่วนร่างไว้ตื่นขึ้นมาในสภาพง่วงนอนเต็มทน แต่ก็ยังฝืนขึ้นมารับสายจากแดนไกลของพี่ชายของเขาเอง...พี่ชายที่ไม่ได้ใช่นามสกุลเดียวกับเขา แต่เราก็ยังเป็นครอบครัวเดียวกัน...
พี่ชายที่ชื่ออู๋อี้ฟาน
แต่ถึงกระนั้นนิสัยของเขาทั้งสองก็คงไม่แตกต่างจากกันสักเท่าไหร่ ดูได้จากผู้หญิงเจ้าของร่างกายเปลือยเปล่าที่เต็มไปด้วยคิสมาร์กผู้ซึ่งกำลังนอนอยู่บนเตียงเดียวกับเขาซึ่งคงไม่ต้องสงสัยว่าพึ่งร่วมกิจกรรมอะไรกันมา
ซึ่งมันเป็นกิจกรรมเดียวกันกับที่พี่ชายของเขาชอบทำไม่มีผิด
“ยอโบเซโยครับพี่คริส พี่ไม่รู้เหรอว่าตอนนี้ที่นี้มันดึกแค่ไหน...”
“รู้ ฉันรู้ แต่ฉันมีเรื่องสำคัญจะบอกแก”
“สำคัญมากถึงขนาดต้องโทรข้ามโลกมาปลุกน้องตอนกลางคืนเลยเหรอครับ...”
“อืม ฟังดีๆนะชานยอล”
“....”
“พรุ่งนี้แกต้องกลับโซล”
“ฮะ!”
ประโยคสั้นๆของพี่ชายของตนทำให้ ‘ปาร์ค ชานยอล’ ถึงกับไปต่อไม่เป็น มือหนากำโทรศัพท์เครื่องหรูค้างราวกับต้องการให้มันแหลกสลายไปกับมือ ริมฝีปากได้รูปยกสะแยะขึ้นทีนึงก่อนจะกรอกสายด้วยเสียงที่แตกต่างจากเดิมไปมาก ดวงตาจากขี้เล่นสดใสบวกสลึมสลือเพราะเพิ่งตื่นนอนเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นเย็นชาในทันควัน ซึ่งหากใครก็ตามที่อยู่ใกล้ในบริเวณอาจจะโดนลูกหลงความโกรธของเขาไปทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไรเลย...
เหมือนกับสาวร่างสวยที่นอนหลับตาพริ้มบนเตียงที่อาจจะกำลังจะโดนลูกหลงรายถัดไปทั้งๆที่พึ่งมอบความหวานให้เขาไปไม่นาน
“กลับไปทำอะไร”
“กลับมาดูตัว...”
“ผมไม่ไป!”
สิ้นเสียงคำประกาศิตนั้นก็ทำเอาคริสที่กำลังถือสายนั้นตกใจอยู่ไม่น้อยที่น้องชายของตนขึ้นเสียงใส่ แต่ก็ไม่ได้แปลกใจอะไรกับอารมณ์ที่แปรปรวนของน้องชายมากนัก จึงได้แต่ยกยิ้มบางๆก่อนจะกรอกสายกลับไปด้วยความใจเย็น
“เอาเหอะน่า ชานยอล นายก็น่าจะรู้หนิว่าพี่ไม่มีทางปล่อยให้นายไปเกลือกกลั่วกับตระกูลโสโครกพวกนั้นที่ยอมขายลูกตัวเองเพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจหรอกน่า”
“แล้วมินอาหละ พี่กำลังจะหมั้นกับยัยนั้นไม่ใช่ไง ทำไมต้องลากผมไปเกี่ยวกับเรื่องบ้าๆนี้ด้วยวะ”
“ยัยนั้นนะน่าเบื่อจะตายไป ลีลาก็ไม่ร้อนแรงแถมยังซื้อบื่ออีกต่างหาก ฉันไม่ไหวหรอก...”
“ก็เห็นเมื่อก่อนไม่เห็นบ่นอะไร บอกว่าถึงแต่งกันก็จะแอบหนีไปเที่ยวทุกวัน แต่นี้อะไร หรือว่า...พี่ไปติดใจใครเข้า”
“ไม่ต้องรู้หรอกน่า”
“...บอกผมมาซะดีๆไม่งั้นไม่กลับไปนะครับ”
“ไม่....”
“พี่คริส”
“ไม่....”
“....”
“....บอกก็ได้วะ”
คริสที่ถือสายอยู่ได้แต่กำลังจะเขวี้ยงโทรศัพท์ของตนทิ้งเพราะความรู้ดีของน้อง รู้อย่างนี้ลากไอ้เซฮุนไปหมั้นแทนแต่แรกก็ดีวะ...แต่เซฮุนก็คือเซฮุน ยังเด็กอยู่ เจ้าเล่ห์ได้ไม่ถึงครึ่งของเขากับชานยอลหรอก...
และเขาก็รู้ว่าหากให้ชานยอลรับมอบหมายหน้าที่นี้ไปแล้วจะเกิดอะไรขึ้น....
“เอ้าเร็วพี่ ผมมีเวลาให้ไม่มากนะ นับหนึ่งถึงสาม...”
“.....”
“....หนึ่ง”
“.....”
“สอง”
“....สะ...สา”
“บยอนแบคฮยอน”
.
.
.
“ฮะ? บยอนแบคฮยอน ใครวะพี่ ไม่เห็นรู้จัก นางแบบหน้าใหม่เหรอ”
“ไม่ใช่”
“แล้วใคร?”
“คนใช้บ้านเราเอง”
“ฮะ....”
.
.
.
.
คำบอกเล่าจากปากคริสทำให้ชานยอลถึงกับไปต่อไม่ถูก บ้าหน่า ขนาดนางแบบสุดเอ็กซ์ที่ว่าลีลาเจ๋งที่สุดในโซลพี่คริสยังไม่ชายตามอง แล้วคนใช้ของบ้าน? บ้าหน่า...
“ลีลาเด็ดเหรอพี่คริส”
“ไอ้บ้า ยังไม่ได้กินเว้ย เด็กนั้นใสซื่อเกินกว่าที่จะรับรู้เรื่องพวกนี้”
“ฮะ.....”
ประโยคบอกเล่าอีกครั้งของคริสทำให้เขาเงิบได้เป็นครั้งที่สอง เป็นไปไม่ได้ ไอ้บ้าหื่นกามอย่างคริสเนี่ยนะที่เด็กตัวเล็กๆที่เป็นแค่คนใช้จะหนีพ้น....
.
.
.
.
ไม่มีทาง
“ตกลงจะกลับไม่กลับ ฉันบอกแกหมดเปลือกแล้วนะเว้ย”
“กลับก็กลับ”
“ดีมากน้องชาย...”
“แต่ไม่ได้กลับไปดูตัวอย่างเดียวนะ....”
“......”
“แต่ผมจะไปดูหน้าของคนใช้ด้วย....”
“ฮะ....”
“คนใช้ที่ชื่อบยอนแบคฮยอน”
ความคิดเห็น