[[-- First Romance รักแรกนี้หวานจี๊ดละลายใจ *--*]]

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่2 สรุปว่าพี่อูมิน่ารักที่ซู้ดดด

“พี่อูมิ ..จะทำอะไรน่ะ” พี่อูมิเอาหน้าเข้ามาใกล้ๆกับแก้มไอริส

“จะหอมสาวน้อยของพี่ไงจ๊ะ ..” อ๊าคนบ้าไอริสเขินนะ คิคิ และทันใดนั้น “...ฮือๆ ไอริส”..แต้กๆๆๆ เสียงรองเท้านักเรียนกระทบพื้นเป็นเสียงที่เจ้าของฝีเท้าวิ่งอย่างบ้าคลั่ง

“อ๊ะ.. อีนีโกะ.. พี่อูมิคะ อีนีโกะ..อีนีโกะ..” “อ๊า.. อีนีโกะ อีนี.....” ไอริสลืมตาขึ้นมาพบว่าคนทั้งรถกำลังมองไอริสด้วยสีหน้ามึนงง “แย่บๆ..ถึงแย้วหยออไอริส” อีนีโกะตื่นมาทำแอ๊บแบ๊วใส่ไอริส ..”เอ่อ ..ใช่ๆตื่นได้แล้วอีนีโกะ” พอดีว่ามันก็ใกล้จะถึงจริงๆ ระหว่างทางเดินเข้าบ้านในหัวของไอริสมีแต่เรื่องความฝันที่ฝันบนรถไฟ นี่..ตกลงเราชอบพี่เค้าหรอเนี่ย ไม่มั้ง แต่เอ๊ะทำไมเรารู้สึกดีตอนที่พี่เค้าจะหอมเราในฝันล่ะ ไม่หรอกนั่นอาจไม่ใช่รู้สึกดี รึใช่ แล้วทำไมทำไมอีนีโกะต้องร้องไห้แล้ววิ่งออกไปมันคงไม่เป็นอย่างนั้นนะในอนาคต “ไอริส ..” อีนีโกะหยุดเดิน “เง๋อ ?” ไอริสมองหน้าอีนีโกะ

“ไอริสเป็นอะไรรึเปล่าทำไมชอบพึมพำๆคนเดียว มีอะไรไม่สบายใจก็บอกอีนีโกะนะ แต่ตอนนี้อีนีโกะรู้สึกว่ามีสิ่งที่กำลังทำให้อีนีโกะหวั่นไหว ..”

“เง๋อ ..?” ไอริสเบิกตากว้างใส่อีนีโกะใจเต้นตึกๆอย่า อย่าเป็นรุ่นพี่อูมิเชียวนะ

“อ๊า...ไม่ไหวแย้วว” อีนีโกะร้องแล้ววิ่งถลาออกไป ไอริสมองตามไปปรากฏว่า ..

“เอา..เอิ่มม..เอาโคนสตอเบอรี่ 1 ค่ะ..ไอริสเอาไม๊อีนีโกะเลี้ยง ^^” อีนีโกะอยากกินไอติมนี่เอง - -“ เอาซะระทึกเลย

“งื้มม ^^” ว่าแต่ไอริสก็อย่างกินเหมือนกัน เราสองคนเดินจูงมือกันไปที่บ้านไอริสเลียไอติมแพล่บๆไปตลอดทาง

“น้ามิโกะสวัสดีค่ะ..” น้ามิโกะเป็นแม่ของอีนีโกะ “คืนนี้ไอริสขอนอนกับอีนีโกะนะคะ คุณพ่อกับพี่จาโยไปต่างจังหวัดกัน”

“ได้จ้ะ คุณนาโตะนี่แย่จังทิ้งไอริสไว้ได้ยังไง ^^” คิคิ ไอริสยิ้มตอบ

“ขึ้นไปทำการบ้านกันเถอะไอริส แม่คะอีนีโกะขอขนมกับนมหน่อยนะคะ ^^” อีนีโกะบอกน้ามิโกะ

“จ้า ลูกรัก” น้ามิโกะพาอีนีโกะย้ายออกมาจากบ้านของพ่ออีนีโกะเพราะว่าทั้งคู่ไม่สามารถอยู๋ร่วมกันได้พ่อของอีนีโกะไม่ได้รักน้ามิโกะเลยแม้แต่น้อยเพียงแต่แต่งเพื่อความพอใจของย่าอีนีโกะ น้ามิโกะจึงพาอีนีโกะย้ายยออกมาเงียบๆและพ่อของอีนีโกะตอนนี้ก็มีภรรยาใหม่เงียบๆแล้วเหมือนกันทำให้อีนีโกะไม่ค่อยจะสนิทกับพ่อเท่าไหร่ออกจะไม่ชอบด้วยซ้ำ

“ขนมมาละจ้ะเด็กๆ” น้ามิโกะเอาขนมคุ้กกี้กลิ่นหอมน่ากินกับนมอุ่นๆมาให้ “ขอบคุณค่ะคุณแม่ที่รัก จุ้บ” อีนีโกะโผเข้าจุ้บแก้มน้ามิโกะ ไอริสแอบสะเทือนใจเล็กไอริสไม่เคยมีความสุขอย่างนี้เลยเพราะแม่ไม่เคยรักไอริสแม่ไม่ต้องการไอริสแม่บอกว่าไอริสอ่อนแอ ขี้โรค และไม่น่ารัก แม่ไม่เคยสนใจดูแลไอริสเลยมีแต่พ่อเท่านั้น ละในที่สุดแม่ก็หนีไป..และไอริสก็ไม่เคยเจอแม่อีกเลยตั้งแต่ 5 ขวบ พอทำการบ้านเสร็จกินหนมกันเสร็จก็ไปอาบน้ำ น้ามิโกะก็เรียกลงไปกินข้าว แล้วก็กินกันอิ่มหนำสำราญ “อย่านอนดึกนะจ๊ะเด็กๆ” น้ามิโกะเดินออกไปแล้วปิดประตูให้เบาๆ อีนีโกะลุกขึ้นไปปิดไฟหยิบไฟฉายมาเปิดไว้แล้วมุดเข้าใต้ผ้าห่มพร้อมไฟฉาย “เล่นผีผ้าห่มกัน คิคิ ..” อีนีโกะยิ้มหวานใส่ไอริส “เง๋อ ..”แต่ไอริสก็งงๆ

“คิคิ ไอริสรู้ไม๊อีนีโกะคิดอะไรอยู่”  “อะไรหรอ..” ไอริสจารู้ไม๊อ่า “อีนีโกะก็ไม่รุ้สิ คิคิ ”

“เง้อ..” ไอริสงงตึ้บ “ก็คงจะประมาณว่ารุ่นพี่อูมิมั้ง คิคิ พี่เค้าน่ารักอ่าอีนีโกะไม่คิดเลยว่าจะรักเค้า” ย่ะๆย่แล้วเราสองคนชอบคนคนเดียวกัน ฮื่มมเอาเลยไอริส “อีนีโกะ ..”   “จ๋า”  “ถ้าไอริสจะบอกว่าไอริสก็ชอบพี่อูมิล่ะ” ตึกๆใจเต้นเร็วไปแล้ว

“..เง๋อ..เอิ่มม คิคิ ก็ไม่เป็นไรนี่ก็แบ่งกันได้ คิคิ อีนีโกะไม่เครียดหรอก ดีซะอีก ^^” ไม่นะคำตอบของอีนีโกะทำให้ไอริสรัก

อีนีโกะมากขึ้น “ไอริสรักอีนีโกะที่สุดเลย..”

“จริงหรอ..งั้น..ไอริสหลับตานะ” ไอริสหลับตาตามคำบอกของอีนีโกะเพื่อนรัก ..จุ้บ ..”อีนีโกะก็รักไอริส”

“อี..นี..โกะ...จุ้บไอริสหรอ” ไม่น่าเชื่อว่าเมื่อกี๊คือความรู้สึกที่ปากของเพื่อนรักมาประกบอย่างอ่อนโยนกับปากไอริส

“ช่ะ ..คิคิ อย่าคิดมากน๊าอีนีโกะรักไอริสแบบเพื่อนน๊า จุ้บๆ นอนแย้วง่วง”

“จ้ะ ฝันดีนะอีนีโกะ” “เช่นกันจ้ะไอริส” อริสไม่รุ้ว่าเป็นผลกระทบจากโรงเรียนหญิงล้วนหรือว่าอะไรทำไมอีนีโกะทำแบบนั้นแต่ชั่งเถอะมันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรซะหน่อย ..