คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Promise me ; I
Promise
me ; I
บรรยาาศอนเ้า่าสใสมีเสียนร้อ ิ๊บๆ
ามที่เาะอยู่บน้นไม้ให่หน้าบ้าน พร้อมับเสียรถนยะที่วาถัยะนน่ารำา
“อือออ”
เสียอหนุ่มน้อยร่าบาที่ำลััวเียอย่าี้เีย
เาื่นเ้าเป็นพิเศษเนื่อาวันนี้เป็นเวรทำวามสะอาอเา
“อ๊า ี้เีย ฮึบ!”
เาใ้วิธีฮีลัวเอให้ื่นโยารบิี้เีย่อนลุึ้นไปอาบน้ำ และลไปทาน้าว
Promise
me
“ุบยอนวันนี้ื่นเ้าัะ” ป้าแม่บ้านที่เลี้ยูผมมาั้แ่เ็ๆ
ถามผม่อนะวาโ๊ไว้บนโ๊ะพร้อมับนมและน้ำเปล่า
“พอีผมมีทำเวรที่โรเรียนรับ เอ่อ...ป้ายอูรับ พ่อไปไหนแล้วรับ?” ผมถามพร้อมัโ๊เ้าปา
“อืม...ไปทำานที่ปารีสแล้ว่ะ”
ใร้ายัเลยนะพ่อ เหอะ
“รับ”
“ุผู้ายฝาบอว่า ู--”
“ูแลัวเอีๆ หึ ผมรู้แล้วรับ ผมไป่อนนะ”
“อิ่มแล้วเหรอะ?”
“รับ”
เหอะ
ไม่ว่าะไปใล้หรือไล็ไม่เยมาบอฝาป้ายอูบอลอ ฮ่าๆ ผมัพ้อแล้วสินะรับ
ผมะเล่าให้ฟั พ่อับแม่ผมแยันอยู่เมื่อ่อนผม็อยู่ับแม่นะ
แ่แม่ผมไป่าประเทศบ่อยเลยส่ผมให้มาอยู่ับพ่อที่เาหลี
แู่เหมือนว่าพ่อะไปบ่อยว่าแม่ะอี
ใริผมบอแม่แล้วว่าให้ผมอยู่อนโยัะีะว่าอี
แ่แม่็ปิเสธเพราะอยาให้ผมอยู่ับพ่อ ให้สนิทันมาว่านี้
ทุนสสัยสินะว่าผมไม่สนิทับพ่อเหรอ?
ไม่สนิทเลยรับ เท่าที่ำไ้พ่อับแม่แยันอยู่ั้แ่ผมอายุไ้สี่วบเลยไม่ไ้สนิทเท่าไหร่
แ่็ีรับ อยู่ที่นี้็เหมือนอยู่นเียว ีว่าไปอยู่อนโเปลือเินเปล่า
“แบฮยอน”
เสียที่ผมุ้นเยเป็นอย่าีทัทายผม ่อนผมะรีบเินไปแ่็ไม่ทัน “ะรีบไปไหน^^”
เลียยิ้มแบบนั้นที่สุ...นโห!!
“เรื่ออใร?”
“ใร้ายั ทัทายโอปป้าอแบแบบนี้เหรอรับ”
“เหอะ! โอปป้า?” ผมยิ้มแสยะใส่่อนะสะบั้อมือออ “เอาเวลาไปทำอย่าอื่นีว่าะมายุ่ับผมีว่านะรับุปาร์
านยอล”
พูบผม็เินไป
.
5 ปีที่ผ่านมา
“แบฮยอนรอโอปป้า้วยรับ”
เสียายหนุ่มที่วิ่ามอีฝ่ายอย่าสนุสนาน
“ฮ่าๆ พี่านยอลวิ่้าอ่ะ ฮ่าๆๆ”
หนุ่มน้อยที่อายุน้อยว่าเาแ่ปีเียวแ่ทำัวเหมือนเ็น้อยที่อยู่ในเปล
“็พี่เหนื่อยนี่”
เา้มหน้าใ้สอทิ้ัวไปที่หัวเ่า่อนหายใเ้าอย่ารุนแร
และวิ่ามหนุ่มน้อยที่ยิ้มแย้มอย่ามีวามสุ ่อนะหลุยิ้มและำนเียว ‘น่ารัั’
.
“ฮึ..นใร้าย!!”
หนุ่มน้อยแบฮยอนผลัอออีน และร้อไห้ไม่าสาย
“พี่อโทษ”
านยอลที่พยายามเินเ้ามาหาแบฮยอน แ่ว่าแบฮยอนลับเินถอยหลัไป
“พี่อโทษแบฮยอน”
เาพยายามอโทษอีฝ่าย
“ไหนสัาว่าะอยู่ับผมไ!!
นโห นใร้าย!!”
“... สัาแล้วไว่าะลับมาหา”
านยอลมอ้วยสายาที่น้ำาลอ
“ฮือออ โห!! ไปเลย!!” แบฮยอนวิ่หนีไปรถนน
‘รี๊’
โรม!
“แบฮยอน!!!!”
านยอลวิ่ออไปรถนน ่อนะเห็นหนุ่มน้อยที่อยู่รหน้านอนลาถนนมีเลือออ
่อนเาะรีบโทรหารถพยาบาล
วีวออออๆๆ
“อนนี้นไ้พ้นีอันรายแล้วนะรับ” ุหมอบอับานยอลและพ่ออแบฮยอน
“รับ รับ อบุมารับ” พ่อแบเป็นนอบ
“ุพ่อรับ ผมอโทษรับ”
านยอลโ้ัวให้พ่อแบ
“อืม...ไม่เป็นอะไรนายลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะเี๋ยวทานี้ันเฝ้าไว้เอ”
“รับ ผมอโทษริๆรับ” านยอลพูบ่อนะโ้ัวอีรอบและเินาไป
‘พี่อโทษ’
..
‘นโห ฮึ..”
Talk
ฝาสรีมแท๊้วยนะะ
#ficpromiseme
ฝาให้ำลัใและิามไรท์้วยน้า
เลิฟฟ
ความคิดเห็น