ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่6 วันรวมญาติ
“เรียวะ นี่ยายเรียวะ ื่นนะ”
“อะไรเล่าพึ่ะนอนไ้แป๊บเียวเออะ” ปลุไรหนัหนา าบ้า
“เหอะ แป๊บเียวเธอนะสิหโมเย็นแล้วนะรู้หรือป่าว”
“เหรอ นายไปส่ยายุหนูนาิึ้นรถยัอะ”
“ั้นานแล้ว”
“ไปลับบ้าน”ไเินไปหยิบระเป๋านัเรียนที่ว่าอยู่ที่โ๊ะทำานอเา อยารู้ันายเอาหนัสือมาวันละี่เล่ม เพราะันไม่เยเห็นนายเอาระเป๋าไปเ้าห้อเรียนสัวัน แล้วะเอามาทำไม? เอามา็ว่าไว้ที่โ๊ะ แล้วมันเป็นนัเรียนเรียนีไ้ไวะเนี๊ย
“ันเอารถมา ไป่อนเลย”
“็ลไปพร้อมันสิ” มันทำหน้าโหใส่เลย้อรีบเ็บอแล้วามลไป แ่เนี๊ยทำเป็นเ้มนะ
เอะ………
“อย่ามาว่าันในใ ไปแล้วรถเธอันไหนละ”
“ันสีำนั่นไ อ้าๆนายอะ” บัเอิว่ารถันะรถนายไมันะรุ่นเียวันสีเียวันถ้าไมู่ทะเบียนสสัยะึ้นผิันแน่ๆเลย เฮ้ออะไรมันะใรันนานั้น
“เหอะๆ” ไหัวเราะสอสามทีแล้ว็ึ้นรถไป อะไรอเาละนั่น แล้วันะมัวยืนิไปทำไม ไปีว่า หิว้าวและ
ห้อนอนเรียวะ
ทาน้าวอาบน้ำ็เป็นเวลาเ้านอนแล้วแ่ทำไมวันนี้นอนไม่หลับ ะเพราะอะไรละ็นายไบ้านั่นนะสิ
“แล้วเธอละไม่หลุมรัอันทีุ่รอไว้บ้าเหรอ” ทำไมัน้อมานอนิไอ้ประโยบ้านี่้วยนะ บ้า บ้าที่สุเลย นายะมาพูแบบนี้ทำไมนะ นี่มัน็ึมาแล้วหลับสิหลับ โธ่…เรียวะเอ๊ยนายไไม่มีวันมาสนใผู้หิอย่าเธอไ้หรอ เรามันนเย็นาในสายานอื่นผู้ายที่ไหนะมาสนใ นอนีว่าอย่าินะอย่าิ
++ ยิ่ใล้ัน็ยิ่้อลั้นใ ่อนไว้ทุวามไหวหวั่น ห่าเท่าไหรใ็สั่น แ่พบันแทบหยุหายใ++เสียโทรศัพท์ มันอบมาััหวะริๆเลย ใรโทรมาอีละนั่น
“ฮัลโล ใรนะ เไเหรอมีไร”
“%~%%%~~~~”
“ให้ไปรับเหรอ ไ้เี๋ยวพรุ่นี้ไปรับ มาริน้วยเหรออืม”
แล้วมันะให้ไปรับทำไมรถพวมัน็มี เไ เโับมารินมีบ้านอยู่หมู่บ้านเียวันสสัยรถะเสียหรือไม่มีเินเิมน้ำมัน(มันนมาเลยเหรอ)ิสะว่า่วยาิแล้วัน
“อ้าวทำไมมาทานี้อะ มารับสามนนั่น้วยเหรอ”อาิ
“อืม”
“แปลๆเนอะ ีเหมือนันนานๆไ้มาแถวนี้สัที เอ๊ะบ้านไ็อยู่แถวๆนี่นี่”
“ใร แล้วใรละ” บทะโ่็โ่อะนาเอเรา
“ไ เียวไยะยายทึ่ม”
“ลารถไปเลยไหม” ล้ามาว่าันเหรอยายอาิ
“อโทษ ผิไปแล้วรับบบบบบ” รู้็ี
“อบใน๊าเรียวะที่มารับพอีรถส่่อมนะ”มาริน
“แล้วรถอเไละ”อาิ
“็่อมอะ”
“อ้าว…ไปนใรเาละ”อาิ
“็นันเอนี่แหละถึไม่มีรถไปไ”เโ
“เหอะๆ”ทำไรไ้นอาหัวเราะ มิน่านันเอถึโทรให้เราไปรับ
“นที่ไหน”
“็ทาเ้าบ้านมารินนะสิ พอีว่าป๋าับม๊าไม่อยู่เลยะไปอ้าวมารินินสะหน่อยพอีอนเลี้ยวเ้าบ้านอะหมาอมารินมันวิ่ออมาพอีเลยเบระทันหัน มารินที่ับามมาอีันเลยนท้ายเลย”เไ
“เวรรรม”อาิ เรียวะ
“อาิ เรื่อเมื่อวานที่ให้หา”
“อืมเือบลืม ไม่รู้ใรอนนี้สืบไม่ไ้ เพราะเมื่อวานเหมือนเาะรู้ัวเพราะอนเราไปัรอูมัน็รีบปีนำแพหนีไปเลย”
“ใรัน”
“นี่เรียวะแล้วเรื่อยายนาิละ”มาริน
“พวเธอรู้แล้วเหรอ” รู้ไ้ไันยัไม่ไ้บอ
“ุไเะเมลล์มาบอแล้ว เมื่อไหร่ะไ้รวมทีมสัทีอะอยาเอินแย่แล้วเนี๊ย”เไ
“ถ้าะเป็นเอามานะเไ เี๋ยวลอไปถามไ่อนแล้วะบออีที านนี่ไม่หมูเท่าไหร่”มันมีลาสัหร์ว่าอย่านั้นนะไม่รู้สิ หรือันิไปเอ
(สั้นไปหน่อยนะ่ะ พอีมีาน้อทำอะเลยแ่ไม่่อยไหว ยัไ็ิมไ้่ะ)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น