[exo fic] WHAT THE HELL STORY ☠ - HunKai

ลำดับตอนที่ #1 : WTHs. 1 ภารกิจและเงื่อนไข

"ห่ะ! จะให้น้องแต่งงาน!?" เสียงทุ่มหวานตะโกนขึ้น

"ก็เออนะสิ! แต่ว่าแกจะตะโกนทำไมขนาดเจ้าตัวเขายังไม่ตกใจขนาดนั้นเลย" เสียงเล็กใสเอ็ดใส่ผู้เป็นน้อง

"แล้วจะให้แต่งกับใคร? คุณชายโอหรอ?" เสียงนุ่มหวานถามด้วยความสงสัย

"ใช่! ถ้าไม่ให้แต่งงานกับคุณชายโอแล้วจะให้ไปแต่งกับใครล่ะ 'เฉิน' " เสียงเล็กใสหันมาพูดกับน้องอีกคน

"แล้วจะเข้าไปอยู่ในฐานะอะไรอ่ะ 'พี่มินซอก' " เสียงทุ้มหวานถามขึ้น

"ก็ในฐานนะ สะใภ้ หรือ ภรรยาของคุณชายโอยังไงล่ะ" มินซอกเจ้าของเสียงใสเล็กตอบคำถามให้กับน้อง

"ห่ะ!!!" นี่ไม่ช่เสียงทั้งสามที่ได้พูดไปเบื้องต้น แต่เป็นเสียงของคนที่ถูกยัดเยียด"สามี"ให้อุทานด้วยความตกใจ

"โอ็ย! "จงอิน" เบาๆหน่อย นี่มันภัตคารอาหารห้าดาวนะไม่ใช่ร้านข้างทาง!"

"ไม่บง ไม่เบา แล้วล่ะ"เทา"ฉันไม่ยอมเด็ดขาด!!!" เสียงแหบหวานยังคงพูด(ตะโกน)ในระดับเสียงที่ทำให้คนที่อยู่ห่างจากพวกเขา20เมอตรยังได้ยิน "ฉันจะกลับ!" พูดเสร็จร่างโปร่งก็ลุกขึ้นแล้วหันหลังเดินกลับไป

"ถ้าแกเดินไปอีกก้าวเดียว ฉันกับแกขาดกัน" เสียงเรียบจากมินซอกส่งผลให้ร่างโปร่งหยุดซะงักแล้วหันกลับมามองหน้าของผู้เป็นพี่

"พี่มินซอก!" ร่างโปร่งพูดชื่ออีกฝ่ายออกมาอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ตนได้ยิน

" 'จงอิน' กลับมานั่งลงก่อนเถอะนะ" น้ำเสียงและสายตาของเฉินกำลังอ้อนวอนผู้เป็นน้อง

"นั้นสิ...มีอะไรก็คุยกันดีๆ เห็นไหม...คนอื่นเขามองกันหมดแล้ว" ต่อด้วยเทาที่ช่วยพูดอีกแรง

"หึ...อายหรอ? ผู้ดีจังเลยนะครับ แต่ขอโทษผมไม่ใช่ เรื่องอื่นผมไม่ว่าแต่ถ้ามาให้แต่งงานกับ
พวกผู้ดี พวกไอโซล่ะก็ขอผ่าน...งั้นผมลาล่ะนะ"
.

.

.

.

.

.
"ถ้าตกลง....ตลอดระยะเวลาที่ทำภารกิจ(?)จะมี'นมรสกล้วย'มาให้ดื่มไม่ขาดสาย และถ้าทำสำเร็จจะได้นมรสกล้วยมาดื่มฟรีๆตลอดชีวิต สนป่ะ? :)"

"!!!" เมื่อได้ฟังเสียงเล็กใสของคิมมินซอกร่างโปร่งถึงกับหันขวับแล้วรีบเดินไปนั่งที่เดิมพร้อมกับสายตาที่เปร่งประกาย "จริงอ๋อพี่มินซอก *0*" ร่างโปร่งถามผู้เป็นพี่

"แน่นอน! คนอย่างคิมมินซอกซะอย่าง...ว่าแต่เราเถอะ จะทำได้หรอ" มินซอกพูดอย่างลอยหน้าลอยตา

"เอ่อ...คือว่า...."

"แต่ถ้าไม่ทำก็ไม่เป็นไรนะ'นมรสกล้วย'ดื่มฟรีตลอดชีวิตคนอื่นเขารอรับเยอะแยะ ~" เทาเมื่อเริ่มเข้าใจถึงแผนการหลอกเด็ก(?)ของมินซอกก็พูดลองเชิงวางกับดักเอาไว้

"แบบว่า...."

"อืม...'นมรสกล้วย'ยังไม่พอหรอกต้อง'ช็อกโกแลต'ด้วยสิน่าจะเข้ากันได้ดีใช่มั้ย'เฉิน'?" มินซอกยังคงวางกับดักต่อไปโดยที่ดึงคนที่นั่งอ่านหนังสือไม่รู้อิโหน่อิเหน่เข้ามาเกี่ยวด้วย

"ห่ะ? อะไรอ๋อ? โทษทีพอดีไม่ได้ฟังกำลังอ่านกนังสือเรื่องกฎแห่งกรรมตอน'กรรมของพวกที่ชอบพูดล่อล่วงคนอ่ืน'อยู่อ่ะ" คิมจงแดหรือเฉินเงยหน้าขึ้นออกจากหนังสือและคำพูดเมื่อกี้ก็ทำให้คนแถวนั้นสะอึกกันไปทั่วหน้า

"นี่!! ฉันไม่ได้อยากรู้ว่าแกทำอะไรอยู่ แต่ฉันถามว่านมรสกล้วยกับรสช็อคโกแลตมันเข้ากันได้ดีใช่มั้ย?" ไม่พูดเปล่ามือป้อมยังเอื้อมไปสะกิด(หยิก)เอวของเฉินแล้วอีกตะหาก

"โอ๊ะ! ใช่ๆ มะ...มันเข้ากันมากเลย...โอ๊ย!"

"หึ! ว่ายังไงล่ะ จงอินจะยอมรับข้อเสนอนี้มั้ย? :)" เมื่อมืกซอกเลิกทำการสะกิด(หยิก)เฉินแล้วก็หันมาถามร่างโปร่งที่กำลังก้มหน้าอยู่

"คือ....ผมไม่ได้เห็นแก่กินขนาดนั้น...." จงอินเงยหน้าขึ้นสายตาล้อกแล้กไปมา นิ้วชี้ของมือทั้ง2ข้างถูกจิ้มเข้าหากัน ช่างดูเป็นภาพที่น่ารักในสายตาคนรอบข้างซะจริงๆ

"......" ผู้ที่มีอายุมากกว่า(ทั้งเป็นปีและเดือน)นั่งลุ้นกับคำตอบจากร่างโปร่งกันจนตัวโกงและลูกตาแแถบถล่นออกมาจากเบ้า

"แต่...เก๊าจะกินได้จริงๆหย๊อ? ><" สายตาอันโมเอะบวกกับท่่าทางเอียงคอยอดฮิตของนางเอกการ์ตูนญี่ปุ่นจากจงอินทำให้คนที่มีอายุมากกว่าและคนรอบข้างอยากจะเข้าไปกอดให้หายหมั้นเขี้ยว
.

.

.

.

.

.
พระเจ้า! พวกผมอยากให้คุณได้เห็นภาพนี้จริงๆ

                  

-------------------------------------------------

สวัดดีคร้าบบบบ ทุกท่านตอนนี้อยู่กับผมจงอินสุดหลล่อนั้นเองงง คิคุคิคุ(หัวเราะอย่างดัดจริต)ก็

อย่างที่ทราบกันนะครับว่าผมกำลังจะแต่งงานกับพวกไฮโซพวกผู้ดี เฮ้อ~ แต่ก็นะมันเป็น

ภารกิจ(?)ที่พวกพี่ๆสุดที่รักกับเพื่อนสุดที่เลิฟให้มา ก็ต้องทำให้สำเร็จ (ถึงมันจะไม่่ใช่ทางของ

ผมก็เถอะ) ภารกิจนี้มีอยู่ว่าทำยังไงก็ได้ให้เอิ่ม....ว่าที่สามีของผม (แหว่ะ! จะอ้วกอ่ะ;( ) กลับ

มาเป็นปู้จายที่มาดแมน แฮนซั่มเหมือนเดิม ถ้าพูดกันตามภาษาชาวบ้านก็คือ ผมกำลังจะ

ได้'ผัว'แบบไม่เต็มใจ มิหน่ำซ่ำ'ผัว'ก็ยังเป็น'ตุ๊ด'อีกด้วย! =____=' ผมแม่งโคตรโชคดดีเลยว่ะ

ให้ตายเหอะ แล้วเงื่อนไขก็ง่ายมากกกกกกกกก คือไม่จำกัดเวลาทำภารกิจ และถ้าทำสำเร็จ

ก็จะได้นมรสกล้วยกับช็อคโกแลตมากินฟรีตลอดชีวิต แถมยังได้เงินก้อนใหญ่มาทำทุนอีกต่าง

หากโคตรคุ้มอ่ะ! XD พูดไปพูดมาผมก็เก็บเสื้อผ้าเก็บของต่างๆเสร็จแล้ว ว้า~ เศร้าจังจะต้องไป

จากห้องแห่งความทรงจำ(อันทุกข์ระทม)แล้ว ลาก่อนนะห้องเช่าที่เล็กเท่ารูหนูแถมเจ้าของที่นี้

ยังโหดอีก ถ้ามีโอกาศฉันจะกลับมาหาแกใหม่(ขอบอกเลยว่าไม่มีวันนั้นแน่นอน)ลาก่อนนะ

ความจนของฉันฉันจะไม่มีวันลืมแกเลยจริงๆ
.

.

.

.

.

.
และยินดีตอนรับ!!! ความร่ำรวยของช้านนนนน >.< ฮ่าๆๆๆๆๆๆ #หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

TBC.
 

เจอกันวันล่ะนิดจิตแจ่มใส(?) :D
     ตอนแรกสั้นไปไรเตอร์รู้555555 ไรเตอร์จะมาอัพทุกวันศุกร์ตอนเย็นนะคะเพราะไรเตอร์อยู่หอ กฎระเบียบของหอเยอะมว้ากกกกกก ไรเตอร์อยากจะร้องไห้ T^T