your secret ?

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 :: What happen?

Chapter 1 :: What happen?
 # Fonzure

ฉันอยากจะบ้าตาย >_<

ฉันกำลังฟังเพลงสบ๊ายสบายอารมณ์เพราะพี่แคนเซอร์ (Canzer นะไม่ใช่ cancer อย่าพึ่งเข้าใจผิด) หนุ่มฮอตโคตรๆกำลังคบกันฉันอยู่

เราพึ่งตกลงเป็นแฟนกันสองวันที่แล้วน่ะ คิกๆ ^-^ 

ฉันกำลังทำหัวเอ็มคู่ให้ฉันกับพี่เค้าในขณะที่คิดก็ฮัมเพลงเบาๆไปด้วย 

"บอกคำเดียวว่ารัก ว่ารัก รัก รัก รัก" 

ฮิๆ จะตั้งว่าอะไรดีนะ ขาวดำ , ควายนกเอี้ยง , เห็บหมา , สมุดหนังสือ , กิ้งกือหนอน (?) 

เฮ้ออ อ, คิดไม่ออกเลยแฮะหรือว่าจะเป็น เจ้าชาย กับ เจ้าหญิง ว๊ายยยไฮโซไปไหน คิกๆ

-10 นาทีต่อมา- 

"ฮ๊าา เสร็จซักที"  ฉันพูดกับตัวเองเบาๆ 

-(Canzer)-

(Fonzure TT ) กำลังจะโทรไปพอดีเลย แล้วทำไมพี่แคนเซอร์ถึงทำเสียงแบบนั้นล่ะ ' '-

"u miss me right ? ^_^" คิดถึงมากจนน้ำตาไหลเลยหรอเนี้ย ^0^

(พี่มีเรื่องจะบอกน่ะฟ้อนซ์) 

"ว่า.. ?"

(นี่ ตั้งใจฟังพี่ดีๆนะ)

"ค่ะ มีอะไรก็พูดมาเลย"  รอฟังอยู่นะ ><

(เอ่อคือ....)

"คือ ?"

(เราคง...)

"คง..."

(ความจริงแล้ว...)

"โอ๊ย บอกฟ้อนซ์เถอะค่ะพี่แคนเซอร์ ใจจะขาดอยู่แล้ว" ฉันชักจะไม่ไหวแล้วนะคะสุดฮอต -w-''

(พี่ว่า..คือพี่ไม่ใช่ไม่ชอบเรานะฟ้อนซ์ แต่พี่มีเหตุผลจำเป็นจริงๆ ต่อจากนี้เราอาจจะได้คุยกันบ้าง

แต่จะไม่บ่อยเท่าก่อนหน้านี้แค่นั้นเอง ฟ้อนซ์รอพี่ได้ใช่มั้ย? ฟ้อนซ์จะรอพี่ใช่มั้ยฟ้อนซ์?) อะไรกัน? ฉันพึ่งจะทำหัวเอ็มคู่

ฉันพึ่งจะร้องเพลงที่จะให้เค้าฟัง ฉันอุส่าห์ไปสั่งดอกไม้รอวันครบรอบ 1 อาทิตย์ของเรา แล้วนี่มันอะไรกันฮ๊าาา =A=?

"ไม่ค่ะ ถึงพี่จะโคตรหล่อโคตรน่าขย้ำหาผู้ได้เทียบไม่ได้แต่จะให้ฟ้อนซ์รอพี่งั้นหรอ ? เฮ๊อะ!"

(โธ่.. ฟ้อนซ์ก็มันจำเป็นจริงๆอ่า ฟ้อนซ์ก็รู้ว่าพี่รักฟ้อนซ์มากขนาดไหน T^T) เขาทำเสียงออดอ้อน ฝันไปเถอะย่ะ -^-

ถึงฉันจะแต่งตัวเหมือนยัยเพิ้งหลุดออกจากป่าแต่ฉันก็สวยและรวยมากนะคะ !

"เท่าที่ฟ้อนซ์รู้เราพึ่งรู้จักกันเมื่ออาทิตย์ก่อน แล้วตกลงคบกันเมื่อสองวันที่แล้วนะคะ!"

(ก็ใช่ แต่..)

"ไม่มีแต่หรอกค่ะ ไปหาคนๆนั้นของพี่เหอะ ถึงจะโคตรหล่อแต่ฟ้อนซ์ก็ไม่เสียดายหรอก แค่นี้นะคะ^  ^ "  

ฉันพ่นใส่ไอ้แคนเซอร์ไปยกนึง ทำไมต้องมาทำให้ชีวิต(เกืแบจะ)ม.ปลายของฉันวุ่นวายตั้งแต่อาทิตย์แรกก่อนเปิดเทอมด้วยนะ

'เธอสวย เธอรวย เธอเก่ง เธอโคตรเพอร์เฟ็ค' ฉันนึกถึงคำพูดของสองฝาแฝด เทเท กับ เทเลอร์ 

ใช่สิ ฉันสวย ฉันรวย ฉันเก่ง หึหึ (แล้วทำไมฉันต้องเป็นรองเค้าอยู่เรื่อยเลยล่ะ ก๊ากก TwT)

-(Tete & Taler)-

"กำลังนึกถึงพอดีเลยล่ะที่รัก เธอเคยบอกฉันใช่มั้ยว่า ฉันสวย ฉันรวย ฉันเก่ง? คิกๆ"

(อ่อ เธอยังจำได้อีกหรอ?) เทเทพูดขึ้น

(มันก็จริงนะฟ้อนซ์แต่เธอแค่ แต่งตัวไม่เป็นอ่ะ) แล้วเทเลอร์ก็พูดแทรกเข้ามา ฉันว่าบางทีถ้ายัยเทลไม่พูดก็อาจจะดีกว่านี้นะ

"แล้วฉันต้องทำยังไงฮะเทล?" ฉันลองถามยัยนั่นดู

(เธอก็ต้องออกไปหาซื้อเสื้อผ้าดูดีๆใส่บ้าง) คราวนี้เป็นเสียงของเทเท

"แล้วที่ฉันใส่มันดูไม่ดีหรอ TT?" 

(ใช่/ใช่) แหม ยังจะตอบพร้อมกันอีก

"งั้น ฉันจะไปรับเธอไปซื้อด้วยกันเดี๋ยวนี้แหละ"

(ไม่/ไม่) สมกับเป็นฝาแฝดกันจริงๆเลย

"ไม่ก็ไม่" ฉันตัดสายยัยแฝดสวยนั่นแล้วเดินลงไปหยิบกุญแจรถ bmw sport สีดำเงางามออกไปรับลี -..-

อ้อ ! ลืมบอก ลีคือใคร? ใครคือลี?

ลีก็คือเพื่อนสนิทอีกคนของฉันแต่เขาพึ่งพาได้เยอะเลยล่ะ เยอะกว่าพวกแฝดสวยนรก -w-

@ Lee room

"Hello my love ^ ^;; "  เออ จะช่วยพูดไทยหน่อยได้มั้ยคะ - -

"สวัสดี ฉันให้เวลาเธอ 10 นาทีไปเปลี่ยนชุดแล้วออกไปช๊อปปิ้งกับฉัน โอเค?"

"โอเค -0-"  หึหึ ดีๆพูดง่ายหน่อย

......

"เป็นไง สวยยัง?" อื้อหืออ เป๊ะตลอด

"สวยแล้วค่ะคุณลี เพราะฉะนั้นช่วยยกก้นของคุณไปขึ้นรถของดิฉันด้วย" ฉันพูดพร้อมผายมือออก 

"ฉันรู้ตัวย่ะ"

"แล้วถามทำไม" เพื่อนคนนี้นิ่ = =

"เสริมความมั่นใจนิดหน่อย"

"อ่ะจ่ะ - -"

ลี เธอสวยและมั่นใจมากจริงๆนะ :)

และฉันเชื่อว่าเปิดเทอมฉันจะเป็นแบบเธอ 

@ห้างสรรพสินค้าโรบิ้นสาน

อันนี้ดีไม๊นะ อันนั้นก็สวย โอ้เย่ !

"ยัยเพิ้ง ช่วยหาเสื้อที่มันเข้ากลับตัวเองหน่อยได้ป่ะ?" นี่มันก็เข้าก็บฉันนะ (คิดในใจ)

"งั้นหาให้หน่อสิลี" ไอ้นู่นก็ไม่ดี ไอ้นี่ก็ไม่เอา ฉันเดาใจเธอไม่ไหวว ว (?)

"รับรองถ้าฉันเลือกได้เมื่อไหร่เธอสวยแน่ฟ้อนซ์" มันใจซะเหลือเกิน - -

"เออค่ะ กว่าแกจะหาได้ฉันเดินวนห้างได้สามรอบแล้ว" จริงๆนะ ฮ่าๆ

ลีพยักหน้ารัวๆ ฉันเลยเดินออกมาดูของนิดหน่อยถ้ายัยนั่นหาเจอคงโทรตามเองแหละ

#'Want to but I can't help it.

อยากเลิก แต่ทำไม่ได้

I love the way it feels.

ฉันชอบที่มันรู้สึกแบบนี้ 

This got me stuck between my fantasy and what is real. 

มันทำให้ฉันเคว้งคว้างอยู่ระหว่างจินตนาการและความเป็นจริง'

เฮ่ยโทรศัพท์สั่นๆ ๆ ฉันรบล้วงกระเป๋ากางเกงเข้าไปหาโทรศัพท์สุดที่รัก

-(Franzis)-

"โหลๆ ว่าไงพี่ฟรานซ์" ฉันกรอกเสียงใส่สายของพี่ชายสุดที่รักมากๆ - -(?)

(ฟ้อนซ์ แกอยู่ไหนน่ะ? -0-)

"อยู่โรบิ้นสานกับลี"

(เดี๋ยวฉันไปรับแกนะ) อะ อะไรนะ?

"จะบ้าไง๊ แล้วลีล่ะฟรานซ์?"

(เดี๋ยวฉันส่งเพื่อนของฉันไปรับลีเองส่วนแกอีก 5 นาทีเจอกัน)

"อะไรวะ ?"

(เดี๋ยวไว้ฉันว่างจะอธิบายให้ฟัง ตู๊ด... ตู๊ด...) 

ฉันรีบวิ่งไปประตูทางออกตามพี่ฟรานซ์บอก

อีกแค่ 5 นาที มีเรื่องอะไรกันแน่นะ?

ขอโทษนะลี ...