คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 3 100%
หิสาวเหลือบมอนวล เห็นประายาวาววามับ้อไม่วาา็รู้ว่าหล่อนะอบริๆ หาเสื้อผ้าพวนี้เป็นอเธอและเธอร่ำรวยเหมือนรัรอ เธออาะยให้นวลไปสััวสอัว็เป็นไ้ เพียแ่เธอือุลยา ไม่ไ้เป็นเ้าอร่า ะยออนอื่นให้ใร่อใรถือเป็นารเสียมารยาทอย่ามา
ุลยา้มมอัวเออีรั้แล้วทอถอนใอย่าเวทนาัวเอ
เอาน่า...นสวมไม่ใ่เธอสัหน่อย แ่เป็นรัรอ่าหา! ุลายอแบบนี้อยู่บนัวอรัรอแล้วไม่ไู้ัาเลย เธอเห็นว่าเหมาะสมเสียอี
“นั่ล่อนเ้า่ะุ ประเี๋ยวหนูหวีผมให้”
“หวี? เฮ้ย!” หิสาวอุทาน โบมือไปมา “ไม่้อๆ ันหวีเอไ้”
นวลเบิาโเล็น้อย ทำสีหน้าลำบาใ “หวะ...หวีเอหรือเ้าะ”
“้ะ” เธอยิ้มใส่าเ็สาว พลาูสอมือ “ัน็มีมือสอมือเหมือนนวล ใ้านไ้ปิเหมือนันนี่นา” านั้น็แย่หวีในมือออีฝ่ายมา หวีผมอย่ารวเร็ว หรือะเรียว่าลวๆ ็ไ้ หวีอยู่สามสี่รั้็วาหวีลบนโ๊ะ นวลที่ยืนอยู่้านหลัมอเธอ้วยแววาประหลา ระนั้น็ยัพูอย่าสุภาพ
“ุหิผัหน้าสัหน่อยไหมเ้าะ” เ็สาวหยิบลับแป้ฝุ่นึ้นมาเปิฝาออแล้วใ้แป้พัฟบๆ ลบนใบหน้าอเธอ านั้นึหยิบลิปสิแท่ยื่นใหุ้ลยา หิสาวรับมาแล้วอุทานเบาๆ
“Elizabeth Arden! โห...” หิสาวพลิลิปสิในมือูอย่าื่นาื่นใ หน้าาอมันไม่แ่าาปัุบันสัเท่าไหร่แ่ราาน่าะแพมาถ้าเทียบับปัุบัน รัรอใ้ลิปสิแบรน์ัเ่นนี้านะร่ำรวยไม่น้อยเลย “อันนี้...อัน๊ะ”
“เ้า่ะ” สายาอนวลแปรเปลี่ยนเป็นื่นมเมื่อเห็นเธอทาลิปสิลบนปาอนเอ “ุผู้หิูทันสมัยมาเ้า่ะ”
“นวลอบเหรอ วันหลัันแ่ให้เอาไหม”
นวลสั่นศีรษะิ “ไม่ไ้หรอเ้า่ะ นวลเป็นบ่าวะแ่แบบุไ้อย่าไรเล่าะ”
“ไม่เห็นเป็นไรเลย ันับนวล็นเหมือนัน ะแบ่ว่าเป็นนายเป็นบ่าวทำไม อพวนี้เป็นอนอาย ใรๆ ็แ่ไ้ทั้นั้นแหละ”
สายาอนวลแม้ื่นมเธอไม่เปลี่ยนแปลแ่็แฝไว้้วยวามลาแลสสัยอย่าปิไม่มิ ุลยาไม่อยาให้อีฝ่ายอึอัึเปลี่ยนเรื่อพูไปเสีย
“นวล...ันมีอะไระถามนวลสัหน่อย”
“เ้า่ะ ุผู้หิะถามระไรหรือเ้าะ”
เธอหมุนัวหันหน้าเ้าหานวล ระิบถาม “ปีนี้เป็นปีพ.ศ.อะไรหรือ๊ะ”
“พ.ศ. หรือเ้าะ?” นวลมอเธอ้วยวามุน ่อมาเมื่อหล่อนอบ สายา็แปรเปลี่ยนเป็นสสารเวทนา “2476 เ้า่ะ”
2476? รัสมัยอพระบาทสมเ็พระปเล้าเ้าอยู่หัว หลัเปลี่ยนแปลารปรอเพียปีเียว ุลยาไม่แม่นเรื่อประวัิศาสร์เท่าไหร่นั แ่็พอำไ้ว่าในปีพ.ศ. 2475 นั้นมีารปิวัิเิึ้น นำมาสู่ารเปลี่ยนแปลระบอบารปรอาระบอบสมบูราาสิทธิราย์เป็นราาธิปไยภายใ้รัธรรมนู
“ปี่อนวุ่นวายเหลือเินเ้า่ะ” นวลเอ่ย้วยน้ำเสียเศร้าสล ะทีุ่ลยาบรรทาลิปสิบนริมฝีปาอิ่มเ็มอรัรอ
“ทำไมหรือ๊ะ?” เธอวาลิปสิลบนโ๊ะ แล้วถาม้วยวามสนใ “เิอะไรึ้นหรือ?”
“ทหารล้อมวัเ้า่ะ อนนั้นนวลเพิ่สิบสาม เห็นรถเราะ รถถัสามสี่ัน็พานะเป็นลมแล้วเ้า่ะ อนนั้นุายประิับุปราบเธอไม่อยู่ ในวัมีแ่ท่านายสนิทับหม่อมเรี่ยมแล้ว็บ่าวไพร่ไม่ี่น หม่อมท่านอายุมาแล้วแ่รอสิีมา ไม่มีท่าทีหวาลัวอะไรเลย ท่านายเอ็ล้าหาเหลือเินเ้า่ะเอาัวบัาแนปป้อแม้แ่บ่าวไพร่...อนนั้นท่านายประวรหนัมา ยัอุส่าห์เป็นห่วพวเรา” นวลเล่าแล้ว็หยุถอนหายใ
“ท่านาย...หมายถึุปู่อุปราบใ่ไหม๊ะ”
“เ้า่ะ...ใรๆ ็รัท่าน ท่านใีเ้า่ะ หนูยัำวันที่ท่านปป้อพวหนูไ้ ถ้าเป็นไปไ้หนูอยาะรับใ้ท่านให้นานว่านี้อีสัหน่อย”
นวลทอถอนใเป็นำรบสอแล้วยืนเหม่อลอยราวับำลัมอยู่ับอีเมื่อรั้นั้น
“แล้ววันนั้นเิอะไรึ้นบ้า๊ะ ทหารพวนั้นทำร้ายใรหรือเปล่า”
“ไม่ไ้ทำร้ายเ้า่ะ ทีแรท่านายะถูุมัวไป แุ่ปราบเธอลับมาเสีย่อน เราันเพียรู่เียว พวทหาร็ถอยลับไป”
“ุปราบน่ะหรือ แุ่ยันพวทหาร็ยอมถอยแล้ว?”
“เ้า่ะ อาเพราะเป็นทหาร้วยันระมัะเลยุยัน่าย”
อ้อ...ุลยาพึมพำในลำอ ่อนโปรยยิ้มและถามว่า “ุปราบเธอเป็นทหารเรือใ่ไหม๊ะ ยศอะไรนวลพอรู้ไหม”
“นาวารีเ้า่ะ...นาวารี หม่อมหลวปราบ ฤทธาุล”
ฤทธาุล? ำนีุ้้นมา เหมือนเยเห็นผ่านา...ที่ไหนนะ
“เสร็แล้วเ้า่ะ” นวลประอให้เธอลุยืน แล้วพาเินออาห้อ ้าว้ามธรีประูไ้้าวเียว เ้าหล่อน็ีนิ้วเปาะ แทบระโโลเ้น้วยวามยินี “ใ่แล้ว! ฤทธาุล! วัฤทธาุล!”
ุลยานึออแล้ว บ้านริมแม่น้ำเ้าพระยาหลันั้น็ือวัฤทธาุล! ะใ่ที่เียวันหรือเปล่านะ!
เสียะโนอเธอทำให้พวบ่าวไพร่วิ่หน้าั้ึ้นมายัั้นสอ สีหน้าื่นระหนยิ่
“เิอะไรึ้นหรืออรับ!”
“ุผู้หิเป็นอะไรไปเ้าะ!”
แม้แ่หม่อมย่ายัส่เสียเรียมาา้านล่า “แม่รัรอ เิอะไรึ้นรึ เป็นอะไรไป...าปราบึ้นไปูหน่อยิ”
อารามีใทำใหุ้ลยาลืมัว รั้นเห็นผู้นเ้ามาห้อล้อม ท่าทาแื่นเ่นนั้นึไ้สิ ่อยๆ สำรวมท่าที โปรยยิ้มอ่อนหวานพลาโบไม้โบมือปิเสธว่าไม่เป็นอะไร
เสียฝีเท้าัระทบพื้นแว่วมา นระทั่ไ้ยินัเนอยู่ใล้ๆ พวบ่าวไพร่่า็พาันหลีทา บาส่วนลับลไปั้นล่า เหลืออยู่สอสามนนัุ่เ่าสบเสี่ยมอยรับใ้อยู่ห่าๆ
หม่อมหลวปราบยืนเอามือไพล่หลั ใ้สายามอสำรวเธอั้แ่ศีรษะรปลายเท้า
“ไม่เห็นะเป็นอะไรนี่” หัวิ้วอเามวเ้าหาัน วาทั้สอุ่นมัว “เิบ้าอะไรึ้นมาเล่ารัรอ”
ูเาถามสิ แ่ฟั็รู้แล้วว่าเาไม่ไ้เป็นห่วอะไรเธอสันิ ้ำยัมอว่าเธอเป็นัวปัหาอี้วย แ่็ริอเา ุลยายอมรับอย่าไม่มี้อแ้ัวใๆ
“ไม่มีอะไร็ลไปรับประทานอาหารไ้แล้ว หม่อมย่าท่านรออยู่”
ไ้ยินเ่นนั้นุลยา็ระวีระวารีบลบันไ แทบะถลระโปรวิ่ลไปเสีย้วย้ำแ่ยัพอมีสิรัษาิริยาอุลสรีไว้บ้า
ห้อรับประทานอาหารอวัฤทธาุลมีนาให่ โ๊ะัวยาวั้อยู่รลา หน้า่าบานยาวเปิว้า ผ้าม่านสีาวบารูเ็บไว้้านหนึ่ ลมึพัโยเ้ามา อาาศภายในห้อึปลอโปร่เย็นสบาย
ทันทีทีุ่ลยา้าวผ่านประูเ้ามา เธอ็ะัไปเล็น้อย าเินแมวิ่เปลี่ยนเป็นเินอย่าสำรวม
หม่อมเรี่ยมนั่อยู่รหัวโ๊ะ หม่อมราวศ์ประินั่อ่านหนัสืออยู่รฝั่ที่ิหน้า่า หิสาวเมื่อเินมาใล้็หยุยมือไหว้
“อโทษ่ะ” เธอมอใบหน้าเรียบเยอหม่อมเรี่ยมสลับับใบหน้าอวบอูมใีอุายประิ้วยวามไม่สบายใ เธอไม่ทราบว่าทั้สอท่านมานั่รอ ไม่เ่นนั้นรีบลมาั้นานแล้ว
“เอ่อ...” ไม่รู้ว่ารัรอแทนัวเอเ่นไร หลัาอึอัอยู่รู่หนึ่ สุท้ายเธอึใ้ำแทนัวเอว่าิัน “ิันลมา้า อโทษหม่อมย่า อโทษุลุ้วยนะะ”
ผู้สูวัยทั้สอหันมอหน้าัน ่อนหม่อมเรี่ยมะหันลับมา้อมอเธอผ่านแว่นสายาอย่าพิารา ส่วนุายประิโปรยยิ้มอ่อนโยน ผายมือไปที่เ้าอี้ฝั่ร้าม
“ไม่เป็นไรๆ นั่เถอะ ิน้าวให้อิ่มเสีย่อน่อยไปโรพยาบาล”
ุลยายมือไหว้อีรั้ เหลือบมอเ้าอี้สอัวรหน้า ัสินในั่ัวที่สอถัาหัวโ๊ะ เพิ่ะหย่อนายลนั่ผู้เป็นสามี็เินามเ้ามา
“มา! เ้าปราบ ิน้าวให้เรียบร้อย่อนแล้ว่อยไปส่หนูรัรอ”
ายหนุ่มนั่ลรที่ว่าที่เธอเว้นไว้ให้ ระหว่านี้สาวใ้ทยอยนำ้าว้มมาเสิร์ฟให้ ลิ่นหอมหวนโยมา ุ้ัวโสีสวยสน่ารับประทาน ท้ออเธอพลันร้อโรราเสียัให้อับอาย ุลยาไ้แ่ยิ้มแหยๆ รอนหม่อมอนุาให้รับประทานไ้ เธอึ้มหน้า้มารับประทานอย่าเอร็อร่อย เพียรู่เียว้าว้มุ้แสนอร่อย็หมาม ไม่เหลือแม้แ่หยเียว พอเยหน้า็พบว่าัวเอลายเป็นุสนใไปเสียแล้ว ผู้สูวัยทั้สอรวมทั้สามีอเธอพร้อมใันมอเธอเป็นาเียว
อ่า...เธอินมูมมามไปหรือเปล่านะ
้วยวามอึอััเิน เธอใ้ผ้าสีาวที่พับเรียบร้อย้าแ้วน้ำึ้นมาับปา
“หิวมารึแม่รัรอ”
“นิหน่อย่ะ” เ้าัวอบพลาหัวเราะแหะๆ ุประิหัวเราะามเบาๆ ่อนบอว่า
“เอาอี้วยีไหมเล่า”
ะินอี็เรใ ึโบมือทำท่าะปิเสธ แ่หม่อมเรี่ยวลับเรียสาวใ้แล้วสั่ให้ย้าว้มมาให้เธออีามเสีย่อน
“ปิเธอไม่ใร่ินนั วันนี้แปล...” หม่อมเรี่ยมรำพัน พลายับแว่นสายาเหลือบมอหลานาย นถูมอยับัวอย่าอึอั ยน้ำิบอึหนึ่่อนะพ่นพรวออมาอย่าใเมื่อไ้ยินำถามาผู้เป็นย่า “เมื่อืนรัแอะไรน้อหรือเปล่าาปราบ”
นัวโไอ่อแ่ ยมือลูบหน้า ถอนหายใเฮือ
“ระผมะทำอะไรหล่อนไ้เล่ารับ เมื่อืนพอหัวถึหมอนระผม็หลับเป็นายนเ้า”
ุลยาพยัหน้าหึหัยืนยันำพูอเา แ่ไม่ไ้พูอะไรเพราะมัวแ่สนใาม้าว้มรหน้า หิสาวั้ใะินให้อิ่มท้อ ้วยไม่รู้ว่าวันนี้ะเิเหุาร์ไม่าฝันอีหรือไม่ ินให้อิ่มเ้าไว้ะไ้มีเรี่ยวแร
“เสร็าโรพยาบาลแล้ว็พาน้อไปศาลาเลิมรุเสียหน่อยสิาปราบ”
“ศาลาเลิมรุ?” ผู้เป็นหลานย้อนถาม “ไปทำไมหรือรับ”
ใ่เพียเาที่สสัย ุลยาที่ำลัเี้ยวุ้ยๆ สสัยยิ่ว่า
“วันนี้มีายหนัฝรั่*รั้แรไม่ใ่รึ พาน้อไปูเสียหน่อย...พัผ่อนให้สบายอสบายใะไ้หายป่วยเร็วๆ” ประโยหลัหม่อมย่าหันมาพูับเธอ พลาเพ่พินิเธอ้วยแววารุ่นิำนึ
*ศาลาเลิมรุเปิายปมฤษ์้วยภาพยนร์เสียในฟิล์มเรื่อมหาภัยใ้ทะเล ในวันที่ 2 .. พ.ศ.2476
เปิอุลิิเหนือาล และเพียรอยพรหม
1.#ฤๅพรหมอธิษาน ราาป 375.-
โปรย...อุบัิเหุรั้นั้นทำให้พลอยรุ้ย้อนลับไปในวันวานในรัสมัยพระบาทสมเ็พระพุทธยอฟ้าุฬาโล แถมยั้อิอยู่ในร่าเ็แปวบอี้วย
เธอไ้พบับเา ายาิทหารผู้รอบรอหัวใเธอไว้ทั้ว และเป็นนที่บอเธอ้วยเสียหนัแน่นว่า 'พี่รัเ้า และัอรัลอไป! '
โ่รั ร้อยรั นานมา
ผูสัา ผูสายใ ไม่ห่าหาย
ผูใมั่น รั ไม่เสื่อมลาย
ใมุ่หมาย อรัมั่น นิรันร
2.#เพรพรหม้ามภพ ราาป 295.-
โปรย...บ้านเ่าหลัหนึ่นำพาหล่อนให้พบับเา 'หลวเาอัษร' ผู้ึ่ล่าวหาว่าหล่อนเป็นสรีวิปลาสในราวแรที่ไ้พบัน อีทั้ยับอว่าหล่อนหน้าาเหมือนเ้าสาวอเาที่หายัวไปเมื่อสามปี่อน!
โะาำลัลั่นแล้หล่อนหรือไร ึทำให้หล่อน้ามผ่านาลเวลา มาโผล่บนเรือนอุหลวผู้นี้ และำ้อปลอมัวเป็น 'แม่วา' เ้าสาวที่หายัวไปอเาอี้วย!
3.#เพียรอยพรหม ราาป 300.-
โปรย...ไม่รู้ว่าเป็นเวรรรมแ่าิปาไหน ุลยาึ้ามาลเวลามาอยู่ในร่าอรัรอ เ้าสาวที่ำลัะเ้าพิธีวิวาห์ับายหนุ่มที่ิัเธอสุหัวใ
หม่อมหลวปราบ ฤทธาุล ทั้ปาเสีย ใำ และโมโหร้าย พบหน้าันรั้ใ ถ้าไม่่อว่าเหยียหยามเธอ็เอาแ่ทำหน้าาถมึทึราวับยัษ์
ในเมื่อิอยู่ในร่านี้แล้ว ืนเป็นภรรยาอเา่อไป มิแล้วีวิเธอหม่นหมอหหู่ไปทั้าิ
ันั้นเธอึประาศ่อหน้าทุนอย่าห้าวหา
'ิันะหย่าับุปราบ'
ไม่ว่าใรไ้ยินไ้ฟัถึับลมับ
ทุนล้วนั้านไม่เห็น้วย
ุปราบแทนที่ะีใ เาลับยิ่ใร้ายใำับเธอยิ่ว่าเ่าเสียอี!
++++++++++++++++++++++++++
อพร้อมโอนภายใน 4 เม.ย. 2563
- SET ลิิเหนือาลา 1069 ลเหลือ 940
(อแถม เพียรอยพรหม special + สมุโน้)
- เพียรอยพรหมา 300 ลเหลือ 270
(อแถม เพียรอยพรหม special)
------------------------
อพร้อมโอนระหว่าวันที่ 5 เม.ย. - 25 เม.ย. 2563
- SET ลิิเหนือาลา 1069 ลเหลือ 1000 แถมสมุโน้
- เพียรอยพรหมา 300 ลเหลือ 285
- เพียรอยพรหม special 99 ลเหลือ 89
------------------------
อพร้อมโอนระหว่าวันที่ 25 เม.ย. - 10 พ.. 2563
- SET ลิิเหนือาล 1069
- เพียรอยพรหม 300
***ัส่ลทะเบียนฟรี***
***ัส่หนัสือวันที่ 25 พฤษภาม 2563***
***EBOOK เพียรอยพรหม ลวันที่ 5 เมษายน 2563***
2. line : @sasipa
3. INBOX แฟนเพ
ความคิดเห็น