*--หัวใจในเงารัก--*

“คุณมันคนใจร้าย!   คุณทำร้าย...”  เสียงของหล่อนกลืนหายลงไปในลำคออีกครั้ง  เมื่อเขาจงใจปิดปากหล่อนด้วยรอยสัมผัสน่าตื่นตระหนก   และน่าหฤหรรษ์ในคราวเดียวกัน

                จูบ...ที่ทำให้หล่อนสะท้านเยือกตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า

                จูบ...ที่ทำให้สมองของหล่อนขาวโพลน  คิดสิ่งใดไม่ออกแม้สักนิด

                และจูบ...ที่ทำให้หล่อนสั่นไหวและทุรนทุราย

                ทั้งหมดมาจากผู้ชายคนนี้ทั้งนั้น  ผู้ชายที่หล่อนอยากจะผลักไสแต่กลับยอมให้เขากอดจูบโดยไม่ปัดป้อง  ...เธอกำลังต้องการอะไรกันแน่  วิมลิน!  หญิงสาวพร่ำถามตัวเองในใจ  ขณะที่อีกฝ่ายกำลังลิ้มรสความหวานปานน้ำผึ้งอย่างเพลิดเพลิน

                “จำได้ใช่ไหม  ว่าคุณเป็นของผมแล้ว  วิมลิน”  เขาถอนริมฝีปากของตัวเองออก  และใช้มือลูบไล้เรียวปากค่อนข้างช้ำของหล่อนราวกับหลงใหล

                “ต่อจากนี้ไป คุณห้ามมองผู้ชายคนไหน  ห้ามให้ผู้ชายคนไหนแตะเนื้อต้องตัว  แค่ผมเท่านั้น  ผมเท่านั้นที่จะมองคุณและแตะต้องทุกซอกทุกมุมในตัวคุณได้!”

                วิมลินอยากจะดีใจกับคำพูดนั้น  อยากจะนึกว่าเขาหวงเพราะรัก  แต่หล่อนก็ไม่กล้าเข้าข้างตัวเอง  คนอย่างคีรีน่าจะเหมาะกับคำว่าหวงก้างมากกว่า!   หล่อนยังเป็น ‘ของใหม่’  สำหรับเขา

...ของที่เขาไม่เคยลิ้มลอง 

ในทางกลับกัน  หากวันไหนที่เกิดเบื่อขึ้นมา  เขาคงไม่รีรอเลยที่จะสลัดหล่อนทิ้งอย่างไม่แยแส  แม้แต่สายตาก็คงไม่แม้แต่จะเหลือบมามองด้วยซ้ำ!

                วิมลินคิดอย่างเจ็บแปลบในหัวใจ  เมื่อถึงวันนั้นหล่อนจะทนได้ล่ะหรือ?  ทนให้หัวใจถูกเขาย่ำยี  ถูกฉีกทึ้งอย่างไม่สนใจไยดีได้ล่ะหรือ?  หยดน้ำตาย้อนกลับเข้าไปในหัวใจของวิมลิน  ท่ามกลางความเงียบระหว่างคนสองคนภายในตัวรถที่พุ่งทะยานสู่เมืองหลวงของประเทศไทย