ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    รีเควส Couple For you [SJ&SNSD&TVXQ&WG&BIGBANG...etc]

    ลำดับตอนที่ #3 : Drama scene รักของฉันคล้ายละคร [Kyuhyeon-Seohyeon]:: 1[100%]

    • อัปเดตล่าสุด 5 ก.ย. 53


     



         
    อะไรกัน ละครพวกนี้ดัดแปลงกันทุกเรื่องเลยรึไงนะ นางเอกน่าสงสารมาทั้งเรื่อง มีความสุขแค่ตอนจบ แต่นางร้ายสิ

    มีเพียงตอนจบเท่านั้นที่เสียใจ

    “น้องซอ” ขณะที่ฉัน ซอฮยอน กำลังดูตอนจบของละคร ที่ไม่ต้องดูก็พอจะเดาตอนจบออกก็ได้ยินเสียงใครสักคนเรียก

    “คะ พี่แท มีอะไรให้ซอช่วยคะ” ฉันปิดทีวีแล้วหันมาคุยกับพี่แทยอน

    “พี่อยากให้เราไปทำงานแทนพี่หน่อยน่ะ”

          ฉันกับพี่แทเราเป็นพี่น้องกัน ทุกๆวันพี่แทจะต้องออกไปทำงาน สิ่งที่ฉันสามารถแบ่งเบาภาระของพี่อย่างเดียว

    คือ ตั้งใจเรา เพื่อเอาทุนการศึกษา แม้จะช่วยแบ่งเบาภาระพี่ได้นิดเดียวแต่ฉันก็จะทำ

    “ได้อยู่แล้วค่ะ เพื่อพี่สาวคนสวยของน้อง^^” แม้ครอบครัวเราจะไม่รวยเหมือนครอบครัวอื่น แต่ครอบครัวเราก็มีความสุขไม่แพ้ครอบครัวไหนทั้งนั้น  ความสวยก็ไม่มีใครที่จะสู้พี่สาวฉันได้ ^^ เรื่องเรียนฉันก็ไม่เคยได้อันดับมากกว่าอันดับ 1 เลย

    ความสุขของฉัน คือ การไม่ได้เบียดเบียนใคร แต่การที่ไม่รู้อะไรกับคนอื่นเลย สิ่งที่ฉันจะต้องทำ คือ สู้คน

     

    “บ้านหลังใหญ่จังเลย” ฉันพึมพำกับตัวเอง หลังจากที่มาถึงบ้านที่พี่แทยอนทำงานให้

    กริ๊ง~ กริ๊ง~ กริ๊ง~

    ฉันกดกริ่งเพื่อเป็นมารยาท สังคมผู้ดีก็อย่างนี้แหละ  มารยาทสำคัญเป็นอันดับ 1

    “ซอมาทำงานแทนพี่แทน่ะค่ะ” ฉันพูดกับแม่บ้านที่มาเปิดประตูบ้าน พอได้ยินชื่อพี่สาวฉัน เธอก็ยิ้มออกมา

    “สวยทั้งพี่ทั้งน้องเลยนะคะ” ฉันยิ้มตอบไป คุณแม่บ้านเลยให้ฉันเดินตามเข้าไป

    ข้างนอกดูสวยใหญ่ก็จริง แต่เมื่อมาดูข้างในแล้ว ความงดงามมีมากกว่านั้น ทั้งบ้านถูกตกแต่งเป็นแนวยุโรป

    “นม เธอพาใครมาน่ะ!” อยู่ๆดี ก็มีผู้ชายรูปร่างและภูมิฐานดี เดินลงมา แต่น้ำเสียงของเขากลับไม่น่าประทับใจเลย

    “คุณซอ น้องคุณแทค่ะ” และเขาก็คงไม่มีมารยาทแน่ๆ ก็เล่นมองฉันตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าเลยนี่นา

    “หึ! นี่หรอน้องสาวแทยอน” เขายิ้มที่มุมปาก

    “ค่ะ” ฉันตอบกลับไป

    “ฉันไม่ได้ถามเธอ!” ใจร้าย TT

    “ฉันก็ไม่รู้หนิคะ ว่าคุณถามหรือไม่ได้ถาม” ฉันไม่ยอมหรอกนะ

    “พี่สาวเธอไม่เคยสอนเธอหรอ ว่าอยู่ต่อหน้าฉันต้องทำยังไง” คุณเป็นใคร ใหญ่ขนาดนั้นเลยหรอคะ?

    “สอนค่ะ พี่แทสอนเสมอว่าปฏิบัติดีกับคนที่ทำดีกับเรา...แต่คุณน่ะ”

    ฉันเว้นเอาไว้ให้เขาตีความเอาเอง

    “เธอนี่มัน!” ท่าทางเขาคงจะพอใจกับคำพูดฉันมากเลย ถ้าฉันเป็นผู้ชายเขาอาจต่อยฉันไปแล้ว

    “ขอโทษนะคะ ฉันจะทำงานได้รึยังคะ?” มาทำงานหรือมาต่อปากต่อคำกับคุณกันแน่คะเนี่ย

    “หึ! ทำงานหรอ......” เขาเว้นช่วงไว้

    “ไม่รู้สิคะ พี่แททำงานอะไรฉันก็ทำงานนั้นแหละค่ะ” ฉันบอกเขา

    “ฮันนี่!~” อยู่ดีๆก็มีเสียผู้หญิงมาจากไหนไม่รู้ วิ่งเข้ามากอดนาย...ฉันยังไม่รู้จักชื่อเขาเลย TT

    “ยูริ คุณมาทำอะไร” ดูท่าทางว่าพวกเขาจะเป็นแฟนกันนะ แต่คุณเจ้านายกลับกดเสียงเหมือนกำลังรำคาญอะไรอย่างนั้นเลย แต่สายตาผู้หญิงที่ชื่อ ยูริ สิ มองฉันด้วยหางตาซะงั้น  เอ๋....หรือเขาไม่ได้มองฉัน

    ฉันต้องบ้าไปเองแน่ๆ เธอคงไม่มองคนที่เพิ่งมาทำงาน แบบไร้มารยาทอย่างนั้นหรอก ใครจะเหมือนเจ้านายอย่างเขาล่ะ!

    “ก็ยูริคิดถึงคุณนี่ค่ะ” พูดจบเธอก็เข้าไปหอมแก้ม คุณเจ้านายทั้งสองข้าง

    โอ๊ย! ไม่เกรงใจคนมองเลยรึไงคะ ถ้าคนใช้เป็นตากุ้งยิง ใครจะรับผิดชอบคะ -*-

    “ผมมีธุระ คุณกลับไปก่อน” เสียงของคุณเจ้านายทำให้ห้องโถง พระราชวังบ้านของเขา เหมือนอยู่ในป่าน้ำแข็งเลย

    เสียงน่ากลัวมาเลยนะนั่น พี่แททำงานกับเจ้านายแบบนี้ไปได้ยังไงกันเนี่ย?

    “นังนี่ใครคะคยู?” นังนี่ นังนี่ เอ....เพราะเธอไม่รู้จักฉันเลยใช้สรรพนามอื่นแทนตัวฉันรึเปล่าเนี่ย?

    “ฉันชื่อซอฮยอนค่ะ ไม่ใช่นังนี่” นังนี่เหมือนเป็นคำไม่สุภาพยังไม่รู้นะ ให้เธอเรียกชื่อจริงๆของฉันแทนคำสรรพนามที่เธอตั้งขึ้นให้ฉันมันน่าจะดีกว่า ตามความรู้สึกของฉัน

    “ใครถามหล่อน! หุบปากไปเลย” อ้าว! ฉันอุตส่าห์พูดดีๆทำไมคุณถึงตอบอย่างนั้นล่ะ

    แม้ฉันกับคุณเราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แต่คุณก็ไม่จำเป็นต้องตั้งสรรพนามให้ฉันนี่นา

    “ก็ฉันไม่อยากให้คุณใช้สรรพนามแทนตัวฉันว่านังนี่หนิคะ มันไม่เพราะเลย” พอฉันพูดจบ ทั้งคุณป้าและก็

    คุณเจ้านายเล่นขำไม่หยุดเลย O?o ฉันพูดผิดอะไรรึเปล่า?

    “555 เอาล่ะ ยูริคุณไปได้แล้ว” น้ำเสียงอย่างนี้ ค่อยทำให้บ้านกลับมาอยู่ในสภาพเดิมหน่อย ^^

    “จำไว้นะ นังเด็กบ้า!” เอาอีกแล้ว -*- บอกว่าอย่าตั้งสรรพนามให้ ไม่ฟังกันเลย

    “ฉันซอฮยอนค่ะ!” ฉันตะโกนไล่หลังเธอไป เล่นเอาคุณเจ้านายหลุดเก๊กอีกรอบ ^^

    “นมไม่ได้เห็นคุณคยูขำมานานแล้วนะคะ ^^” ที่แท้คุณเจ้านายก็ชื่อคยูนี่เอง

    “นมไปพักผ่อนเถอะครับ เดี๋ยวผมจัดการคนแถวนี้ก่อน” แถวนี้? ฉันหันซ้ายหันขวาไม่เจอใคร

    หรือเขาจะมีสัมผัสที่ 6 0.0 หรือว่า...ฉัน! เขาจะให้ฉันปลูกต้นไม้หรอ?

    “เธอนั่นแหละ หันไปมองใคร ทำไว้แสบมากนะ” ฉันไม่ได้ให้ใครกินพริกหนิคะ ใครแสบกันล่ะ?

    ----------------------------50%-----------------------------------------

     “ฉันทำใครแสบคะ”  ใช่ ?? ฉันทำใครแสบ  คิดสิ ๆ  ><

    “เธอทำฉันแสบ”  จริงหรอ !!  ฉันทำเขาแสบ

    “ฉันทำคุณแสบ”  งงแล้วนะ

    “ก็เออดิ  มานี่เลย  ฉันจะสั่งสอนเธอ”  ทำไมเขาต้องสั่งสอนฉันด้วย  ฉันจบปริญญาตรีเชียวนะ

    และแล้วฉันก็มาอยู่ที่ข้างบ้าน

    “คุณจะให้ฉันเก็บผักหรอคะ”

    “นี่เธอจะบ้ารึไง  ฉันให้เธอมารดน้ำต้นไม้”รดน้ำต้นไม้? บทลงโทษคุณน่ากลัวมาก --*

    “แล้ว?...”

    “รีบๆไปทำงานเลย ฉันไม่มีเวลาตอบคำถามเธอ”

    “คือ..”

    “บอกแล้วไง”

    “แต่ว่า...”

    “นี่!

    “ถ้าคุณไม่บอกฉันว่าสายยางอยู่ไหน ฉันก็ไม่ทราบหรอกค่ะ!” ฉันรีบตอบ เพราะกลัวว่าเขาจะไม่ให้ฉันถาม

    “-*- อยู่ข้างหลังเธอ” ก็แค่เนี๊ย!~

    “แล้วก็รีบ ๆ ทำด้วยนะ เพราะฉันต้องไปทำงาน”

    “บ้านคุณพากันทำงาน 10 โมงหรอคะ”

    “แล้วที่เธอมาทำงาน 9 โมง ฉันยังไม่ว่าอะไรเลย แถมยังมากวนประสาทฉันอีก”

    “ก็...”

    “หยุดเถียงได้แล้วว”

    “เอ่อ...”

    “หุบปาก”

    “นี่แหนะ !!!  ฉันหมดความอดทนแล้วนะ  มันต้องเจอสายยางมรณะ  :P

    ซ่า ..... !!!~

    “เธอทำบ้าอะไรเนี่ย”

    “ขอโทษค่ะ  ฉันไม่ได้ตั้งใจ ” แต่เจตนา(นิดหน่อย)

    “เธอจงใจแกล้งฉัน” ก็ประมาณนั้น

    “ป่าวนะคะ”

    “ฝากไว้ก่อนเถอะ ฮึ่ย !!” ไว้ค่อยเอาคืนนะจ๊ะ

    เวลาผ่านไป 5 ชั่วโมง

    นายคยูแต่งตัวนานเป็นบ้าเลย...  ฉันรดน้ำต้นไม้เสร็จไป 10 ไร่แล้วนะ

    นั่นไง ๆ เขาออกมาแล้ว  หล่อดีแฮะ ^^     ฉันคิดอะไรอยู่เนี่ย

    “นี่ยัยจอมแสบ รดน้ำเสร็จแล้วก็ไปทำงานอย่างอื่นได้แล้ว” เขาไล่ฉัน ก่อนจะขึ้นรถ เพื่อไปทำงานตอนบ่าย 3

    เน้นนะ บ่าย 3  สรุปแล้วคือ พี่แททำงานคนรับใช้

     

     

    ณ บริษัท Super K

    [KyuHyun]

    “สวัสดีค่ะ ท่านประธาน วันนี้มีลูกค้ามาติดต่อซื้อสินค้า”

    “ตอนนี้เขาอยู่ไหน”

    “เอ่อ...”

    “ฉันถามว่าตอนนี้เขาอยู่ไหน !!

    “เขากลับไปแล้วค่ะ”

    “แล้วทำไมเธอไม่ทำหน้าที่แทนฉัน”

    “เขาต้องการพบท่านประธาน”

    “แล้วเขามารอกี่โมง”

    “9 โมงเช้าค่ะ”

    “โธ่เอ้ยยย !! ผมสบทอย่างอารมณ์เสีย

    “แล้วพนักงานไปไหนหมด”

    “บ่าย 3 โมงแล้วค่ะ”

    “บ่าย 3 โมงแล้วไง”

    “เลิกงานหมดแล้วค่ะ”

    “งั้นฉันกลับแล้ว” ผมรีบเดินออกจากบริษัท เพื่อที่จะกลับบ้านไปจัดการกับตัวปัญหา

     

     

    ณ บ้านตระกูลโจว

    “ยัยตัวแสบอยู่ไหน”

    “อยู่ในครัวค่ะ”  ผมรีบสาวเท้าไปที่ครัวทันที

    “ยัยตัวแสบ เธอทำไว้แสบมากนะ”

    ผมพูดกับตัวเองเบาๆ เมื่อใกล้ถึงห้องครัว

    คราวนี้เธอเจอหนักกว่ารดน้ำต้นไม้แน่ ยัยตัวแสบ!

    --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
    ไม่ถึง 10 เม้นไม่อัพนะคะ
    ส่วนเรื่องต่อไป จะเป็นของใคร ก็โหวตเยอะๆนะคะ

    nu eng

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×