[IdentityV] Naib x Jack

ลำดับตอนที่ #9 : Happy Ending (ของนาอิบ)

6:05

เมื่อตื่นขึ้นมา ความรู้สึกเวียนหัวก็ยังไม่หายไปเป็นเพราะไอ้เหล้านั่นที่แจ๊คจับกรอกปาก  แผนหนีพังไม่เป็นท่าตั้งใจว่าจะหนีตอนที่เขาหลับแท้ๆเลยแต่จะว่าไปเมื่อคืนนี้เขาก็....

'ได้โปรด'

ไม่อยากเชื่อว่าคำคำนั้นจะออกมาจากปากของไอ้ฆาตกรนี่เพียงเพราะต้องการจะให้ผมเชื่อคำพูดเขาอีกครั้งแถมสายตาก็อย่างกะลูกหมาเลย ผมพลิกตัวหันไปหาแจ๊คเพื่อดูว่าเขาตื่นรึยัง....

"....."

ยัง....ใช่ เขายังยังไม่ตื่น ผมย่องไปเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ดูไม่แย่สำหรับการออกไปข้างนอก ก่อนจะเก็บแค่ของจำเป็นไปนั่นก็คือกระเป๋าตังแล้วตรงไปที่หน้าประตู กุญแจบ้านอยู่ในกระเป๋าเสื้อโค้ทเขา ผมจำได้หวังว่าเขาจะยังไม่ตื่นนะ 

แกร็ก!

Easy! ปลดล็อคประตูสำเร็จ ผมใส่กุญแจไว้ในเสื้อโค้ดเหมือนเดิม ให้เขารู้ตัวช้านิดนึงก็ดี 

แอดดด~

ทำไมมันเสียงเปิดประตูมันถึงได้ดังขนาดนี้นะ...ทันทีที่ออกมาและปิดประตูได้ผมวิ่งให้เร็วที่สุดเพื่อออกห่างจากบ้านหลังนั้น ตอนนี้ความคิดกำลังตีกันในหัวว่าควรจะหนีออกไปไกลจากประเทศนี้โดยไม่ทำอะไรเลยเพราะไม่อยากให้เขาตามผมเจอ หรือ...บอกตำรวจเรื่องริปเปอร์เพื่อทำให้มันถูกต้อง

"...."

ยังไงซะเพื่อมาร์ธ่าแล้ว....

สถานีตำรวจ Whitechapel 

สถานีตำรวจรวจที่ใกล้ที่สุดแล้วล่ะนะ ในสถานีดูเงียบมากๆมีตำรวจอยู่ประมาณไม่ถึงห้าคนเท่าที่ผมเห็น ก็นะ...มันยังเช้าอยู่เลย คนนึงอยู่ตรงออฟฟิศต้อนรับอีกคนอยู่ที่โต๊ะทำงานรับเรื่องแจ้ง มีสามคนที่จุดพักทานอาหาร ผมถูกพามาที่โต๊ะทำงานซึ่งเป็นสถานที่รับเรื่อง

"สถานีตำรวจWhitechapel ผมแอรอนมีอะไรให้รับใช้ครับ"

คุณตำรวจแอรอนยิ้มอย่างเป็นมิตร

"ทำไมในสถานีมีคนน้อย เกิดอะไรขึ้น"

ผมถามสารทุกข์สุกดิบตามมารยาทก่อนเข้าเรื่อง

"ตามสืบเรื่องThe Ripper กันน่ะ หน้าตาไม่คุ้นเลย นายมาจากไหนเหรอ?"

"เนปาล"

ผมนั่งลงแล้วเริ่มบอกแอรอนตั่งแต่เรื่องThe Ripperและรายละเอียดทุกๆอย่าง ซึ่งคุณตำรวจทำหน้าเหมือนไม่เชื่อเท่าไหร่

"เอ่อ...คุณจะบอกว่าจิตรกรเอกอย่างแจ๊คสัน ดาเรนคือThe Ripperเหรอ?"

"ได้ยินแล้วนี่"

"....ฮะๆ ไม่เอาน่าเขาดูนิสัยดีจะตาย แต่ฉันก็เข้าใจนะถ้านายจะหมั่นใส้เขา หมอนั่นสาวๆรุมล้อมเลยใช้ไหมล่ะฉันก็อิจฉาเขาเหมือนกัน"

"ไม่ตลกนะ! เขานั่นแหละThe Ripperคิดดูสิ เหยื่อทุกคนก็เคยเป็นผู้หญิงที่รุมล้อมเขาใช่ไหมล่ะ?"

"แต่พลเอกมาร์ธ่าก็ไม่ได้รู้จักกับเขานี่ เธอยังตายเลย"

ไอ้บ้าเอ้ย....

"ก็นึกอยู่แล้วว่าคุณจะไม่เชื่อ"

ผมถอนหายใจก่อนจะลุกขึ้นแล้วปลดเสื้อกั๊กออกตามด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาว อายอยู่หรอกเพราะเขาต้องเห็นรอยจูบของแจ๊คบนอกผมด้วย แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลา

"เฮ้ยๆ! เดี๋ยวก่อน! นายจะทำอะไร--"

เขาเงียบปากทันทีที่ผมหันหลังแล้วให้เขาได้ดูแผลที่ได้จากRipper นายตำรวจทำหน้าอึ้งเล็กๆเมื่อเห็นความสาหัสที่ผมได้รับ เขาหยิบรูปศพในแฟ้มมาเทียบความเหมือนกับแผลบนหลังผม

เมื่อแอรอนเก็บรูปผมติดกระดุมกลับเข้าที่แล้วสวมเสื้อกั๊กที่เคยถอด

"ฟังนะ...ผมรอดกลับมาได้มันก็ปฏิหารย์แค่ไหนแล้ว ดังนั้นเชื่อผมเถอะ!"

เขาทำหน้าลังเลอยู่พักนึงก่อนจะตอบอย่างไม่เต็มใจนักเพราะแจ๊คที่ดูเป็นสุภาพบุรุษจะให้เชื่อว่าเป็นฆาตกรคงยาก เพราะผมก็เชื่อยากเหมือนกัน

"โอเค....เขาจะอยู่ในฐานะผู้ต้องสงสัย"

ผู้ต้องสงสัย!?

เอาวะก็ยังดีกว่าไม่ได้อะไรเลยผมถอนหายใจก่อนจะลุกขึ้น แอรอนเดินไปส่งผมตามมารยาทแต่ในขณะที่เดินผ่านจุดพักทานอาหารของพวกตำรวจ ผมกับแอรอนก็ถึงกับพูดไม่ออกเมื่อตำรวจสามคนที่เคยอยู่ตรงนี้กลายเป็นศพไปแล้ว

"เวร....เขามาที่นี่"

"พระเจ้า..."

แอรอนรีบเข้าไปดูอาการของสามคนนั้นพลางชักปืนออกมาเพื่อป้องกันตัว แต่ตรงหน้าอกเขาก็มีกรงเล็บงอก...ไม่สิมันทะลุออกมาจากด้านหลังเขา!! ก่อนที่ร่างของแจ๊คในคราบThe Ripperจะปรากฏขึ้นมา ไอ้หมอนี่หายตัวได้!!?

"อ่อก!"

คุณตำรวจที่พึ่งสุดท้ายของผมล้มลงกับพื้น กรงเล็บอันตรายนี่ถูกย่อมไปด้วยเลือด แจ็คสบัดเลือดออกจากกรงเล็บนี่แล้วถอนหายใจเขาที่สวมหน้ากากทำให้ผมไม่รู้เลยว่าเจ้าตัวทำหน้าแบบไหนอยู่ แอรอนเป็นตำรวจคนเดียวรู้เรื่องที่แจ๊คคือThe ripperจะให้เขาตายไม่ได้--

ฉัวะ!!

หัวของแอรอนหลุดจากบ่า 

"พระเจ้า..."

"เห้อ....นายนี่ขยันสร้างปัญหาจริงๆ"

หมัดหนักๆต่อยเข้าที่ท้องผมจังๆแจ๊คหยิบกุญแจมือจากศพแอรอนมารวบมือผมไว้แล้วเอาเน็กไทรัดปากให้ผมเงียบก่อนที่จะถูกอุ่มกลับมาที่บ้านเขาอีกครั้ง

ทันทีที่ถึงบ้านแจ๊คถอดหน้ากากออกแล้วโยนผมลงบนโซฟา ก่อนเอาเน็กไทออกจากปากผม

"ไอ้ฆาตกร!!"

"หึ ไม่เอาน่าที่ฉันต้องฆ่าพวกเขา มันก็เพราะนายไปที่นั่นไม่ใช่รึไง:)"

"ถ้าไม่อยากให้ความลับรั่วก็ฆ่าฉันสิ!"

"โอ้ววว~ ไม่เอาน่า ถ้านายตายฉันก็เหงาแย่สิที่รัก:)"

ผมหลบมือที่เลือนมาจับคางผมอย่างหยอกล้อถ้ามือไม่โดนล็อคผมคงต่อยมันไปแล้ว

"ถุ้ย!"

ก้อนน้ำลายไปแปะบนแก้มของไอ้โรคจิต ให้ตายสิผมหวังว่าจะให้มันโดนตานะ เขาเปลี่ยนมาจับแขนผมแน่นจากที่เคยยิ้มตอนนี้เขาที่เลือดขึ้นหน้าทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกลัว

"นายที่ดื้อแบบนี้ก็น่ารักดีนะ"

"....."

"แต่ถ้าคิดจะหนี...คงต้องมีการลงโทษ แล้วก็....ฉันคงต้องสอนมารยาทนายหน่อย"

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

แจ๊คนั่งฮัมเพลงในขณะทำแผลให้ผมที่ตัวสั่น เขาดูแลแผลที่นิ้วก้อยของผมเป็นอย่างดี ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นคนตัดมันให้เหลือครึ่งเดียวเองก็ตาม 

"....."

ใช่..ฟังไม่ผิด เขาตัดนิ้วก้อยผม

"นายตัวสั่นใหญ่เลยนะ"

เมื่อทำแผลเสร็จ แจ๊คจุมพิตบนหลังมือผม รอยยิ้มหวานของเขาปรากฏขึ้นเมื่อเราได้สบตากัน ไอ้ฆาตกรเคลื่อนหน้ามาใกล้ๆก่อนที่เขาจะกระซิบข้างหูด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นน่าขนลุก

"ถ้านายคิดจะหนีฉันอีก ครั้งต่อไปมันจะเป็นแขนหรือขาของนายไม่ใช่แค่นิ้วแน่"

นั่นล่ะที่น่ากลัวยิ่งกว่าความตาย การที่จะต้องอยู่กับเขาอย่างทรมาณแบบนี้...ผมไม่เอาด้วยหรอก

"....ฆ่าฉันเถอะ"

"คิๆ....ฉันก็อยากทำนะ"

"....."

มือที่เย็นเฉียบลูบแผลที่คอ แผลแรกที่เขามอบให้กับผม

"แต่ชอบแบบนี้มากกว่า"

"....."

"เคยฟังนิทานไหม ตอนจบที่ว่า อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขตลอดไปน่ะ :)"

"...."

แจ๊คขังผมไว้ในบ้านของเขาเอง วันนี้เขาต้องเอารูปที่วาดเสร็จไปส่งให้นายจ้างเห็นบอกว่าจะกลับมาให้อีก30นาที แค่นั้นก็มากพอที่ผมจะหนีโดยที่เขาไม่มีทางตามผมกลับมาได้

....

..

.

ทันทีที่คุณดาเรนกลับมาถึงบ้าน หมวกทรงสูงและเสื้อโค้ดที่ดูมีราคาถูกแขวนอย่างเป็นระเบียบ วันนี้เขาซื้อพายกลับมาด้วย มาเผื่อนาอิบเพราะเขาไม่อยากทำอาหารเอง และหวังว่าบอดี้การ์ดของเขา....ไม่สิ คนที่เขารักจะยังอยู่ที่นี่...

"....."

เขาอยู่นั่นไง...นาอิบนอนอยู่ในครัวกับขวดยานอนหลับที่ืว่างเปล่าเพราะพึ่งใช่ไปจนหมด....ร่างสูงคุกเข่าลงกับพื้น ไอ้ฆาตกรพึ่งรู้ตัวว่าตัวเองเล่นสนุกกับจิตใจของนาอิบมากจนเกินไป เขาเหมือนเด็กที่ทำของเล่นชิ้นโปรดพังแล้วพยายามจะซ้อมมันแต่เหมือนกรรมตามสนองตัวเขาเอง ถ้านาอิบคิดว่าตัวเองโง่ที่ไปหลงรักThe Ripper แจ๊คเองก็คงไม่ต่างกัน....โง่จริงๆที่ไปหลงรักเหยื่อของตัวเอง ชีวิตที่เขาเคยคร่าไปนับสิบคงกำลังหัวเราะเยาะให้กับหยดน้ำตาของฆาตกรที่กอดร่างไร้วิญญาณของทหารรับจ้างคนนี้เอาไว้

นาอิบปฏิเสธที่จะ'อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขตลอดไป'กับเขา

 The End 

=============

ขอบคุณที่อ่านจนจบ เขียนไม่ดีตรงไหนก็ขอโทษด้วยนะคะอันนี้ไม่ใช่ว่าขี้เกียจแล้วตัดจบแบบนี้แต่นี่เป็นสิ่งที่ไรต์คิดว่าฆาตกรอย่างแจ๊คสมควรจะได้รับแล้ว แต่แกก็เป็นพระเอกทีดีนะคะ เจ้าชายมักจะฆ่ามังกรแล้วเข้าไปช่วยเจ้าหญิงบนหอคอย แจ๊คฆ่าตำรวจทั้งสำนักแล้วลากนาอิบกลับบ้าน โรแมนติกซะไม่มี<3

ขอบคุณทุกๆคอมเมนต์นะคะ มาอ่านทีหลังก็เมนต์ได้นะ

เพจ ผู้ใหญ่ลีตีกลองประชุม ไรต์จะลงภาพวาดที่เพจนั้นเด้อ 

อีกEndนึง

https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1878261