คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ✿ไนออล ฮอแรน✿
ตอนที่ 4 ไนออล ฮอแรน
สวัสดีฮะ ผมชื่อไนออล ฮอแรน ลูกชายคนกลางที่น่ารักที่สุดของไซม่อน โคเวลล์ เจ้าของธุรกิจเสื้อผ้ารายใหญ่ของเทอร์คอยซ์ แต่ไซม่อนไม่ใช่พ่อแท้ๆของผมหรอกฮะ พ่อผมชื่อบ๊อบบี้ ฮอแรน เขาไม่สบายฮะ เลยไม่สามารถเลี้ยงดูผมได้ ไซม่อนเลยรับเลี้ยงผมแทน ผมอยู่กับเขา แม่แอน ลูอิส เลียม เซน แฮร์รี่ แล้วก็แอลเบอร์ตามาตั้งแต่ผม 2 ขวบ จนตอนนี้ผมอายุ 20 ปีแล้วฮะ วัยกำลังน่ารักเลย ผมทำงานที่ร้านอาหารกรีนส์เนอรัลในคาลดิโอนี่บ้านเกิดผมมา 3 ปีแล้วฮะ พอเรียนจบที่โรงเรียนแห่งแพคทัส โรงเรียนที่เก่าแก่ที่สุดของทั้ง 5 แคว้น ผมก็เข้ามาทำงานที่นี่เลย เป็นตั้งแต่เด็กเสิร์ฟ จนเลื่อนขั้นมาเป็นพ่อครัว ผมรักการทำอาหารมาก อาจจะรักน้อยกว่าการกินสักหน่อย จึงทำให้ผมทำงานที่นี่มายาวนาน แต่สิ่งที่ผมไม่ปลื้มในร้านนี้ที่สุดเลยเลยคือ….
การมีเจ้านายเป็นเด็กกะโปโล เอมี่ กรีนนนนนนนนน….
เป็นอีกครั้งที่ผมเข้ามาในร้านอย่างหัวเสีย ไม่ใช่เพราะโดนลูอิสบังคับให้ทิชชูมาตกใส่หัวผมข้อหาเรียกเขาว่าบูแบร์เมื่อเช้าหรอกนะ เพราะเรื่องนั้นผมชินแล้ว แต่เพราะต้องเจอนางยักษ์มายืนต้อนรับถึงหน้าประตู นางยักษ์ที่ถูๆ ไถๆ นาฬิกาข้อมือของตนเองอย่างกับรอให้จินนี่อาละดินออกมาให้พรสามข้อ
“นายสายไป 2 นาที 14 วินาที” เอมี่ยื่นนาฬิกาข้อมือสีขาวกรอบสีทอง หน้าปัดประดับเพชรแวววาวตรงหน้าไนออล จนจะจิ้มตาเขาอยู่รอมร่อ
“ฉันจะสายได้ไง ฉันต้องเข้างานตอน 9 โมง นี่เวลา 8 โมง 32 นาทีเองนะ และนาฬิกาของฉันตรงแน่นอน เพราะฉันเพิ่งเปลี่ยนถ่าน” ไนออลชูนาฬิกาข้อมือดิจิตอลสีดำเหลืองสีที่เขาชอบยื่นใส่หน้าของสาวผมย้อมสีน้ำตาลอ่อนถักเปียยาวสวมเสื้อเอี๊ยมตรงหน้า เธอปัดแขนของเขาแล้วโต้กลับ
“ฉันเปลี่ยนกฎตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ให้พนักงานเข้างาน 8 โมงครึ่ง”
“ให้ตายเถอะ เมื่อวานวันอาทิตย์… ฉันหยุดงานทุกวันอาทิตย์ จะไปรู้ได้ไงเล่า….” ไนออลเปิดศึกน้ำลายเจ้านายตัวเองเป็นรอบที่นับไม่ถ้วน ต่างคนต่างปะ ฉะ ดะ กันเช่นทุกวันจนพนักงานคนอื่นๆ ชินชา ทั้งคู่เถียงกันไม่หยุด จนมีหนึ่งคนเข้ามาขัดจังหวะ
“สวัสดีเอมี่ ในที่สุดฉันก็ได้เจอเธออีกครั้ง ไม่คิดเลยว่าเธอจะเป็นเด็กเสิร์ฟที่นี่” ชายร่างผอมสูงใส่สูทสีส้ม เน็คไทสีเหลือง กางเกงสแล็คสีดำดูไม่ค่อยเข้ากันเท่าไร เรือนร่างเต็มไปด้วยแก้วแหวนเงินทองราคาแพงหูฉี่ เอมี่เบ้ปากทันทีที่เห็นหน้าชายผู้นั้น
“ฉันเป็นเจ้าของร้านหน่ะ ถ้าจะให้ถูก …ไงหล่ะ สบายดีสินะ เจย์”
“สบายดีที่สุดเลยหล่ะเอมี่ คงไม่มีใครจะสุขสบายเท่า เจย์ แม็คกินเนส ลูกชายเจ้าของกิจการอัญมณี และไฮโซที่ฮอตที่สุดในคาลซิโดนี่แล้วหล่ะ” เจย์พูดอย่างภาคภูมิใจ
“รวมทั้งเป็นคนที่หลงตัวเองที่สุดในคาลซิโดนี่ด้วย” ไนออลขัดขึ้นอย่างหมั่นไส้ในตัวชายที่เขาไม่รู้จัก ถึงจะรู้ชื่อแล้วก็เหอะ เมื่อเจย์ได้ยินเสียงหนุ่มผมบรอนซ์ตัวเตี้ยกว่าเขา(ก็แน่หล่ะ นายสูงตั้ง 2 เมตร) เขาไม่สามารถเก๊กหล่อได้อีกต่อไป เขาเดินดุ่มไปกระชากเสื้อหนุ่มเจ้าของเสียงและง้างมือเตรียมจะต่อยไนออล ทันใดนั้น….
สร้อยประดับพลอยคาลซิโดนี่ของไนออลกับแหวนใหญ่บิ๊กบึ้มที่ประดับพลอยสีเดียวกันของเจย์ก็ถูกดึงดูดเข้าหากันอย่างกับเป็นแม่เหล็กและเปล่งแสงเรืองรองจนแสบตา เอมี่ที่กำลังจะเข้าไปห้ามกลับหยุดชะงักด้วยความประหลาดใจ เจย์พยายามจะดึงแหวนของเขาออกจากสร้อยของไนออล แต่ดึงเท่าไร ใช้แรงเท่าไร ก็ไม่เป็นผล ไนออลจะลองดึงดูบ้าง แต่ก็นึกถึงคำที่ไซม่อนและแอนเคยพูดบ่อยๆ “สร้อยที่พ่อแม่ให้ลูกๆใส่ มันจะนำลูกไปหาสิ่งที่คล้ายกัน เพื่อพอรวมกันครบทั้ง 5 มันจะก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงไปสู่การเริ่มต้นอีกครั้ง” เขาจึงเลือกที่จะไม่ดึง เจย์พยายามจนท้อ จึงถอดแหวนของเขาออกแล้วพูดอย่างเหนื่อยหอบปนโมโห
“เอาแหวนกะโหลกกะลานี้ไปเหอะ ฉันสามารถหาแหวนที่สวยกว่านี้ได้ตั้งเยอะ ไอ้แหวนเฮงซวย ไอ้เด็กเสิร์ฟเฮงซวย”
“ฉันเป็นเชฟโว้ยยยย…..”
“พอสักที ถ้าจะกัดกันก็ไปกัดกันนอกร้านฉัน เดี๋ยวลูกค้าฉันหนีหมด” เอมี่ปิดสงครามของชายสองคนตรงหน้าอย่างเหลือทน ไนออลเหลือบมองเจย์ก่อนที่จะจากไปทำงานและแอบหยิบแหวนใส่เข้าไปในกระเป๋ากางเกงตัวเองอย่างง่ายดาย ส่วนเอมี่ก็หันมาคุยกับเจย์
“นายมาทำอะไรที่นี่ เจย์”
“มาหาเธอไงที่รัก ฉันคิดถึงเธอเหลือเกิน เธอเปรียบเหมือนช่อดอกไม้ที่ฉันลืมทิ้งไว้ที่ไหนซักแห่ง แล้วตอนนี้ก็ตามหาดอกไม้ที่เคยลืมไว้จนเจอ ฉันเคยหลงผิดไป แต่ตอนนี้สติสัมปชัญญะฉันกลับมาครบถ้วนแล้ว ฉันจะมาขอกลับมาคบกับเธอ” เจย์คุกเข่าลงแล้วหยิบแหวนอีกวงในกระเป๋า เป็นแหวนเพชรเม็ดเล็กน่ารักสวมให้เอมี่ แต่เอมี่ชักมือออกมา และหลบสายตาหวาน(จนเลี่ยน)ของเจย์
“ฉ….ฉันไม่ได้รักเธอแล้ว” สิ้นคำเอมี่ เจย์ก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ทำให้เอมี่ที่ตัวเล็กกว่ามาตรฐานต้องเงยคอคุยกับชายผู้มีสูงกว่ามาตรฐาน
“คบกับฉันเดี๋ยวเธอก็รักฉันเองแหละ” เจย์พูดอย่างมั่นใจ
“ฉัน…ฉ..ฉัน มีแฟนแล้ว ใช่ ฉัน มี แฟน แล้ว” เอมี่ตอบอย่างอึกอัก ให้ตายเถอะ ทำอาหารเก่ง ต่อยกับผู้ชายก็เก่ง แต่ทำไมไอ้เรื่องโกหก เรื่องรักๆ ใคร่ๆ เรื่องปฏิเสธรักผู้ชาย ไม่เห็นเก่งเหมือนหาเรื่องผู้ชายบ้างเลยเนี่ยเอมี่เอ๊ยยยย…..
“แฟนเธอคือใคร?! อย่าบอกนะว่าเป็นไอ้เด็กเสิร์ฟนั่น”
“ฉันเป็นเชฟโว้ยยยยยย.. ” เสียงคนที่เจย์กำลังพูดถึงร้องลั่นมาทางระยะไม่ไกลมาก เมื่อเอมี่และเจย์มองหาต้นเสียง ก็เห็นหนุ่มน้อยไนออลเดินออกมาจากเสาที่เขาแอบอยู่ เอมี่ได้โอกาสเห็นช่องทางที่จะสลัดแฟนเก่าจอมหลงตัวเองได้ จึงรีบคว้าไนออลมาควงต่อหน้าเจย์
“ใช่ ไนออลเนี่ยแหละ แฟนฉัน เรารักกันมากกกกก….. แล้วอย่าให้พ่อนายเรียกลูกน้องมาทำร้ายเขานะ เพราะฉันจะไม่ให้อภัยนายและจะเกลียดนายไปตลอดชีวิต ทีนี้รู้จักแฟนฉันแล้วสินะ ไปได้แล้ว เดี๋ยวแฟนฉันหึงแล้วจะเป็นเรื่องใหญ่ ไปๆ บ๊ายบายยย….”
“แล้วเธอจะเสียใจที่คบกับมัน เอมี่” เจย์หันหลังกลับแล้วเดินดุ่มไปที่รถแลมโบกีนี่สีเหลืองสุดหรูแล้วหันกลับไปมองอดีตแฟนสาวอีกครั้ง
“ถ้าฉันเสียใจเมื่อไร ฉันจะกลับไปคบกับเธอแล้วกันนะ”เอมี่ตะโกนทิ้งทวน เจย์ผู้ที่หล่อฮอตเสน่ห์แรงที่สุดในสามโลก(โลกของเจย์ โลกของเจย์ โลกของเจย์) ไม่สามารถทนรับความเจ็บช้ำครั้งแรกในชีวิตนี้ได้จึงขึ้นรถคันหรูของเขาและเร่งเครื่องหลีกหนีความอับอายอย่างรวดเร็ว เอมี่หัวเราะกับไนออลอย่างดีใจ มือยังคงควงแขนของไนออลไม่ปล่อย จนไนออลอดที่จะแกล้งเจ้านายสาวไม่ได้
“ที่รัก เกาะแขนฉันแน่นขนาดนี้ขึ้นห้องเลยไหมจ๊ะ” ไนออลทำปากจู๋จะแกล้งทำเป็นจูบเอมี่ เอมี่ไม่พูดอะไร แต่…
ปั่กกกกกกก….
……อาเฮื๊อออออออออ……
………………………………………………………………………………………………………………
“กลับมาแล้วครับบบบบบ….” ไนออลและลูอิสลงมาจากรถมอเตอร์ไซด์ลายคราม และรีบวิ่งเข้ามาในบ้านทันที ซึ่งทุกคนกลับมาจากที่ทำงาน ที่โรงเรียนหมดแล้ว กำลังร่วมกันดูโทรทัศน์กันทั้งครอบครัว ไนออลรีบวิ่งตรงไปหาไซม่อนที่กำลังนั่งดูโทรทัศน์ราวกับไฟลน และยื่นแหวนพลอยคาลซิโดนี่ซึ่งได้มาจากเจย์ แมคกินเนส ให้ผู้เป็นพ่อบุญธรรม ไซม่อนเพ่งเล็งอย่างละเมียดละไม
“เอามาให้พ่อทำไม” ไซม่อนถามขึ้น ทุกคนละสายตาจากโทรทัศน์และมองสนใจไนออลและไซม่อน รวมถึงแหวนที่ไนออลเอามาแทน
“ไอ้แหวนพลอยนี้อ่ะพ่อ มันเป็นของแฟนเก่าเจ้านายผม อยู่ดีๆ มันก็มาติดกับสร้อยพลอยคาลซิโดนี่นี่ที่พ่อให้เอาติดตัวไว้ครับ ผมเลยมาถามพ่อว่า ใช่สิ่งนี้หรือเปล่าที่พ่อตามหาอยู่”
“…..” ไซม่อนไม่ตอบอะไร เอาแต่นั่งพินิจพิจารณาอยู่กับแหวนพลอยเม็ดเป้งสีเหลืองที่มือของเขาจับอยู่ มันจะเป็นคาลซิโดนี่ในตำนานจริงหรือเปล่า ในเมื่อมันมาในรูปแบบของเครื่องประดับแบบนี้ แต่มันก็อาจจะเป็นไปได้ เพราะมันหายจากแท่นประทับในวังมากว่า 18 ปีแล้ว ผ่านมือใครมาบ้างก็ไม่รู้ มันก็น่าจะถูกทำอะไรต่อมิอะไรมาเยอะ
“พ่อฮะ”
“พ่อว่าใช่ ไนออล ลูกเก่งมากที่หามันเจอ ความหวังกลับมาอีกครั้งแล้วทุกคน ทีนี้ก็เพียงแค่ดึงดูดพลอยอีก 4 เม็ดให้เจอ ไม่เกินความสามารถของพวกเรา พ่อเชื่อ” ไซม่อนตบไหล่ไนออล ลูอิส เลียม แฮร์รี่ และเซน แล้วลุกเข้าห้องไปเพื่อจะเก็บแหวนพลอยนั้นไว้ในที่ๆ ปลอดภัย
………………………………………………………………………………………………………………..
วันนี้เป็นวันที่ผมและชาวกรีนส์เนอรัลตื่นเต้นมากกกกกกกกกก….. เพราะวันนี้เจ้านายสุดสวย (เฉพาะวันนี้) มาแจ้งข่าวดีให้เราทุกคน
“นั่นคือ……”
“นั่นคือ……”
“โอ้ย ตื่นเต้นฉี่จะราด รีบๆ บอกซะทีเถอะยัยเจ้านายแคระ” ไนออลแขวะเอมี่อย่างสนิทสนม เอมี่ทำท่าเหมือนจะต่อยแต่ก็ลดมือลง
“ปากอย่างนี้ไปต้องไปดีกว่ามั้งสวิสเซอร์แลนด์อ่ะ” สิ้นคำเอมี่ ทั้งร้านก็เงียบกริบไปซักพัก และลูกฮือร้องลั่น กระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ รวมถึงไนออล ที่จับมือเอมี่และเต้นไปด้วยกันจนลืมไปเลยว่าเคยเป็นไม้เบื่อไม้เมากันอยู่
“พอก่อนๆ” เอมี่ยิ้มแล้วหันมาแจ้งรายละเอียด มือก็ยังคงจับกับไนออลอยู่
“พ่อของฉัน เห็นว่าภัตตาคารกรีนส์เนอรัลของเราทำยอดขายได้ดีกว่าปีที่แล้วเป็น 2 เท่า ทั้งสาขาใหม่ที่ลอนดอนก็ประสบความสำเร็จเหมือนกัน บวกกับตอนนี้มีนักธุรกิจมาลงทุนขอให้ร้านเราไปเปิดอีกสาขาที่มิลิแกนปาร์ค สวิสเซอร์แลนด์ ก็เลยเชิญพวกเราไปร่วมงานเปิดสาขาด้วย งานนี้คุณคริสโตเฟอร์ มิลิแกนจัดงานเปิดสาขาให้อย่างอลังการแน่นอน อย่าลืมเตรียมชุดราตรีสวยๆ มาด้วยหล่ะ และที่สำคัญ พ่อฉันเห็นว่าพวกเราทำงานกันมานาน ก็เลยอนุญาตให้ไปตั้งแคมป์สังสรรค์ในมิลิแกนปาร์คอีก 2 วัน 1 คืนก่อนกลับด้วย” ทุกคนปรบมือร้องโห่ด้วยความดีใจ ไนออลมองเอมี่ที่ยิ้มไม่หุบที่เห็นทุกคนดูตื่นเต้นกับข่าวดีของเธอ แต่ก็ต้องหุบยิ้มทันทีเมื่อได้ยินเสียงหนึ่ง
“ทุกคนๆ เจ้านายกับไนออลมีอะไรกันป่ะเนี่ย บ่องตง เห็นเจ้านายกับไนออลจับมือกันไม่ปล่อยเลย สวีวี่วีกัน ช่ายยยยป่ะ…” เจมมี่เด็กเสิร์ฟสุดกวนล้อเอมี่และไนออล ทุกคนหันมามองทั้งคู่แล้วล้อไปตามๆกัน ต่างหัวเราะต่อกระซิกกันอย่างสนุกสนาน ทำเอาทั้งเอมี่และไนออลหน้าแดงกันเป็นแถบๆ และรีบปล่อยมือกันทันที
“ไปๆ ไปทำงานกัน เปิดร้านช้าเดี๋ยวลูกค้าหนีหมด” เอมี่รีบไล่ลูกน้องของตัวเองไปทำงานเพื่อกลบเกลื่อนความเขินอายของตัวเอง
“ไรอ่ะ เจ้านายเปลี่ยนเรื่อง เขินอ่ะดิ๊” เจมมี่ก็ยังคงล้อไม่เลิก ซึ่งทุกคนก็ยังคงหัวเราะและแซวไนออลกับเอมี่ไม่หยุด
“ไปทำงานได้แล้ววววววววววววววววววววววววววววว…….”
……………………………………………………………………………………………………………..
สวิสเซอร์แลนด์ 20 กันยายน 2014
“สวัสดีสวิสเซอร์แลนด์”
หลังจากที่ทุกคนถึงสนามบินแล้ว ก็มีรถโค้ชสีขาวสองชั้นของคุณมิลิแกนมารอต้อนรับพนักงานทุกคนของภัตตาคารกรีนส์เนอรัลทั้งสาขาลอนดอน และสาขาคาลซิโดนี่ เมื่อถึงหน้ามิลิแกนปาร์ค ซึ่งเป็นสถานที่เปิดสาขาใหม่ของกรีนส์เนอรัล ทุกคนก็ต่างร้องด้วยความตกตะลึงกับสถานที่ เพราะมันช่างใหญ่โตมโหฬาร มิลิแกนปาร์คมีทั้งหมู่บ้านจัดสรร รีสอร์ท สวนสาธารณะ ป่า ทะเลสาบ ศุนย์รวมร้านค้า ร้านอาหาร สนามกอล์ฟ ฮอคกี้ และทิวทัศน์โดยรอบยังเป็นขุนเขาไอหมอก สวยงามราวกับอยู่บนสวรรค์ คุณมิลิแกนต้อนรับพวกเราอย่างเป็นกันเอง พาขึ้นรถรางไปชมสถานที่ต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นที่พักของพวกเรา สถานที่ตั้งแคมป์ และภัตตาคารกรีนส์เนอรัลสถานที่จัดงานของเรา พอเข้าไปในภัตตาคาร ก็พบกับบรรดาอาหารค็อกเทล ของหวาน เครื่องดื่มต่างๆ รวมถึงเวทีและโต๊ะที่จัดอย่างอลังการงานสร้าง
“เอาหล่ะ รีบๆไปเปลี่ยนชุดนะ แล้วมาร่วมงานเปิดภัตตาคารกัน 1 ทุ่มตรงมาเจอกันที่นี่นะ” คุณมิลิแกนบอกทุกคนแล้วเดินไปส่งทุกๆคนขึ้นรถรางกลับที่พัก
19:00 น.
ประตูภัตตาคารได้เปิดออก และบรรดาชาวกรีนส์เนอรัลก็เดินเข้ามาอย่างสง่า แต่ละคนสวยหล่อแปลกตาไปมาก ต่างคนอย่างเดินเข้ามาราวกับดารา หรือชนชั้นสูง จนแทบจะลืมภาพเด็กเสิร์ฟ เชฟ หรือแม่บ้านไปเลย ไนออลก็เหมือนกัน เขาเดินเข้ามาพร้อมกับชุดสูทที่สีดำทั้งตัวยกเว้นเนกไท ซึ่งเขาดูมีภูมิฐานกว่าปกติมาก เพราะทุกทีในสายตาของเพื่อนๆ พี่ๆ ที่อยู่กับเขาบ่อยๆ จะเห็นเขาเป็นเด็กกะโปโล ตลกเฮฮา ดูเด็ก แม้กระทั่งแฮร์รี่ ที่เป็นน้องของเขา ยังดูเป็นผู้ใหญ่กว่า
“สวัสดี ครอบครัวกรีนส์เนอรัลทุกคน เชิญนั่งกันที่โต๊ะที่เราเตรียมไว้ได้เลย เดี๋ยวเราจะเปิดงานกันแล้ว” คุณมิลิแกน ชายวัยกลางคนเจ้าของมิลิแกนปาร์คผู้หน้าดุใจดี ประกาศเชื้อเชิญทุกคนที่ตรงเวทีข้างในสุด
“ผม คริสโตเฟอร์ มิลิแกน เจ้าของมิลิแกนปาร์คแห่งนี้ ยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ภัตตาคารกรีนส์เนอรัลได้มาเปิดสาขาที่นี่ ผมคงไม่ต้องบอกนะว่าความพิเศษของภัตตาคารอยู่ตรงไหน เพราะแค่มีชื่อของอัลเบิร์ต กรีน ก็การันตีทุกอย่างแล้ว ขอเสียงให้กับคุณกรีนคนเก่งของเราหน่อย” ทุกคนต่างปรบมือและส่งเสียงให้เจ้านายใหญ่ของพวกเขา คุณอัลเบิร์ต กรีน ที่วันนี้หล่อเป็นพิเศษ เดินขึ้นเวทีด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ซึ่งปกติพวกเราไม่เคยเห็นเขายิ้มแป้นขนาดนี้ เห็นแต่ตอนเวลาทำหน้าโหดใส่ แต่พวกเราก็รู้ดีว่าคุณกรีนไม่ได้โหดอย่างที่คิด
“ยังไงผมก็ต้องขอบคุณคุณมิลิแกนเหมือนกัน ที่เห็นว่าภัตตาคารของเราดีพอที่จะให้มาอยู่ในมิลิแกนปาร์คของคุณ และก็ต้องขอบคุณลูกสาวของผม เอมี่ กรีนด้วย ที่ร่วมกันทำให้กรีนส์เนอรัลของเรามาถึงจุดนี้” ทุกคนต่างปรบมือด้วยความประทับใจ และหญิงสาวผอมบางสวมชุดราตรียาวเปิดไหล่สีน้ำเงิน ผมสีน้ำตาลอ่อนของเธอปล่อยสยายและดัดเป็นลอนอย่างสวยงาม เท้าที่สวมส้นสูงสีดำก้าวขึ้นเวทีอย่างสง่างาม ทุกคนที่มองดูเธอต่างอ้าปากค้าง ตกตะลึงกับภาพตรงหน้า รวมถึงไนออลด้วย
ยัยผมเปีย ตัวเตี้ย ใส่เอี๊ยม กะโหลกกะลาอย่างกับเด็กผู้ชาย ที่เจอทุกวัน ทำไมวันนี้ถึงทำให้ผมหัวใจเต้นแรงแบบนี้นะ
เอมี่เดินขึ้นไปบนเวทีแล้วเข้าไปกอดผู้เป็นพ่อ เธอไม่พูดอะไรต่อ แล้วควงคุณกรีนพ่อของเธอลงเวทีไปพร้อมกัน ทุกๆคนต่างมองเอมี่กันตาไม่กระพริบ จนคุณมิลิแกนอดที่จะหัวเราะไม่ได้
“ฮ่าๆๆ เอาหล่ะ ชื่นชมความสวยของเอมี่ กรีน แล้วก็รับประทานอาหารกันเถอะ”
…งานเลี้ยงต้องมีวันเลิกรา เมื่อเที่ยงคืนกว่า ทุกคนก็ต่างแยกย้ายกลับที่พักของตัวเอง ไนออลล้มตัวลงแล้วหลับฝันถึงเด็กสาวที่สวยที่สุดที่เขาได้พบคืนนี้
………………………………………………………………………………………………………………..
“ไปตั้งแคมป์กันเถอะ” เอมี่คนเก่ากระโดดโลดเต้นเป็นลิง เมื่อเวลาที่เธอรอคอยก็มาถึง เวลาอะไรหน่ะหรอ ก็เวลาแห่งการตั้งแคมป์ไงหล่ะ สิ่งที่เธอชอบทำเวลาไปเที่ยวกับครอบครัว ถึงแม้คราวนี้จะไม่ได้ไปกับครอบครัวก็เหอะ แต่การไปกับชาวกรีนส์เนอรัล ก็เหมือนกับการไปตั้งแคมป์กับครอบครัวนั่นแหละ
เอมี่สั่งให้ทุกคนช่วยกันยกเตาบาร์บีคิว เต้นท์นับสิบหลัง เครื่องดนตรี และอุปกรณ์อื่นๆ ขึ้นรถที่ทางมิลิแกนปาร์คเตรียมให้ เมื่อขนของขึ้นรถเรียบร้อยแล้ว ก็มุ่งหน้าไปสู่ป่าโปร่งที่ติดกับทะเลสาบซึ่งห่างจากที่พักไม่ไกลเท่าไร เมื่อถึงแล้วทุกคนต่างช่วยกันตั้งเต้นท์ ทำบาร์บีคิวกันอย่างสนุกสนานไม่มีใครบ่นว่าเหนื่อยเลย ส่วนไนออลก็เล่นกีตาร์ เจมมี่ให้จังหวะ และแอนนาร้องเพลงให้ความบันเทิงกับคนในแคมป์
เพราะว่าคุณ ที่รัก คุณคือดอกไม้ไฟที่สวยงาม
มาแสดงให้เห็นคุณค่าในตัวคุณ แสดงมันให้ทุกคนได้เห็น
พุ่งไปยังนภา ปล่อยสีสันในตัวคุณออกมา
ปล่อยมันออกมาเลย
ดอกไม้ไฟ – เคที่ เพอร์รี่
เมื่ออาทิตย์อัสดง ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปนอนในเต้นท์ของตัวเอง แต่บางคนก็ยังอยู่นอกเต้นท์ ฉันก็เหมือนกัน เอมี่ กรีน ฉันนอนไม่ค่อยหลับเลย ถึงแม้นี่จะ 5 ทุ่มแล้ว พรุ่งนี้ก็ต้องกลับบ้านแล้วสินะ ฉันคงคิดถึงที่นี่น่าดู คิดถึงน้ำใสๆ ป่าโปร่งที่คาลซิโดนี่เคยมี แต่ตอนนี้มันเริ่มแห้งแล้งไปทุกวัน คิดถึงคุณมิลิแกนที่แสนใจดี คิดถึงอากาศดีๆ ลมเย็นๆ คิดถึงแคมป์นี้ แล้วก็คิดถึง….
เมื่อขาของเธอมันไม่ขยับอย่างที่เคยเป็น
และฉันก็ทำให้เธอตกหลุมรักฉันไม่ได้อีกแล้ว
ปากเธอจะยังคงจดจำรสชาติความรักของฉันได้หรือไม่
ดวงตาเธอจะยังยิ้มจากแก้มเธออยู่ไหมนะ?
เอ๊ะ ! เสียงใครร้องเพลงนะ เพราะจัง ฉันอยากรู้จังเลยว่าใครร้อง ผู้ชายคนนี้เสียงเขาโรแมนติกมากๆเลย แล้วเสียงนั่น กีตาร์ใช่ไหม
ที่รัก ฉันจะยังคงรักเธอ แม้เราจะอายุ 70 ก็ตาม
และที่รัก หัวใจฉันก็จะยังคงตกหลุมรักเธอเหมือนตอนอายุ 23
และฉันกำลังคิดว่าผู้คนก็ตกหลุมรักกันแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย
บางทีก็อาจจะแค่ด้วยการสัมผัสมือกัน
ส่วนฉัน ก็ตกหลุมรักเธอได้ทุกๆวันเลย
และฉันก็แค่อยากจะบอกเธอว่าฉันยังตกหลุมรักเธออยู่นะ
เอมี่เดินตามหาเจ้าของเสียงอย่างไร้จุดหมาย เดินออกมาจากแคมป์เรื่อยๆ เสียงก็เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ ตามไปด้วย จนเดินออกมาถึงทะเลสาบ ก็ได้พบกับเจ้าของเสียงที่ทำให้เธอต้องเดินตามหากำลังนั่งเล่นกีตาร์บนขอนไม้ริมทะเลสาบ
“นายไนออล!!” เอมี่ตะโกนลั่น เมื่อรู้ว่าเจ้าของเสียงไพเราะนั้นคือใคร ไนออลหยุดเล่นแล้วมองเอมี่ แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เขาประหลาดใจเท่าไร เพราะเขาเห็นเอมี่จากระยะทางไกลๆอยู่แล้ว
“เอมี่ เธอทำให้ฉันเสียอารมณ์หมด”
“ฉันขอโทษ ฉันขอนั่งด้วยได้ไหม” เอมี่จะเปิดศึกน้ำลายกับไนออล แต่คิดไปคิดมาก็อยากจะฟังไนออลร้องเพลงให้ฟังมากกว่าฟังไนออลแขวะให้ฟัง ไนออลพยักหน้าแล้วเขยิบให้เอมี่สามารถนั่งบนขอนไม้กับเขาได้ ทั้งคู่อยู่ใกล้ชิดกันอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ซึ่งเป็นเหตุผลที่ทำให้ไนออลหัวใจเต้นแรงอีกครั้ง แต่พยายามข่มอารมณ์อยู่
“พ..เพลงที่นายเล่นเมื่อกี้หน่ะ เพลงอะไรหรอ” เอมี่พูดอย่างตะกุกตะกัก
“พ..เพลงคิดออกมาดังๆ ข..ของเอ็ด ชีแรนหน่ะ” ไนออลก็พูดอย่างตะกุกตะกักไม่แพ้กัน
“ล..เล่นให้ฉัน ฟ..ฟังหน่อยสิ” จากที่ตอนแรกพูดจาตะกุกตะกัก ตอนนี้เอมี่เริ่มตัวสั่น มือสั่น ขาสั่น หน้าเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ แต่ไนออลไม่ทันได้สังเกตอาการผิดปกตินี้ เขาก้มลงดีดกีตาร์โปร่งตัวเก่งของเขา
ที่รัก
พาฉันเข้าไปในอ้อมกอดที่เต็มเปี่ยมไปด้วยรักของเธอหน่อยสิ
จูบฉันภายใต้แสงสว่างแห่งดวงดารานับพัน
แนบหัวของเธอลงมาที่หัวใจที่กำลังเต้นอยู่ของฉัน
ฉันจะคิดออกมาดังๆ
ว่าบางทีเราได้พบความรักในที่แห่งนี้แล้ว
เอมี่ปัดกีตาร์ออกจากตัวของไนออลเหมือนคนที่ควบคุมตัวเองไม่อยู่ กีตาร์ตกลงตรงหน้าทั้งคู่ ไนออลหันไปมองหน้าเอมี่อย่างตกใจ เอมี่เอามือข้างขวาของเธอแนบไปตรงอกของไนออล มือซ้ายจับแก้มของเขา และประทับรอยจูบอย่างดูดดื่ม หัวใจของไนออลยิ่งเต้นรัว ร่างกายไร้การควบคุมอีกต่อไป เขาโอบกอดเอมี่เหมือนกำลังจะรวมเป็นคนๆ เดียวกัน ทั้งคู่ไม่สามารถถอนจูบกันได้เลย เพราะต่อให้ฝ่ายหนึ่งเลือกที่จะออกจากอ้อมกอด อีกฝ่ายจะนำกลับเข้าสู่อ้อมกอดอีกครั้ง
…..ที่รัก
พาฉันเข้าไปในอ้อมกอดที่เต็มเปี่ยมไปด้วยรักของเธอหน่อยสิ
จูบฉันภายใต้แสงสว่างแห่งดวงดารานับพัน
แนบหัวของเธอลงมาที่หัวใจที่กำลังเต้นอยู่ของฉัน
ฉันจะคิดออกมาดังๆ
ว่าบางทีเราได้พบความรักในที่แห่งนี้แล้ว
คิดออกมาดังๆ – เอ็ด ชีแรน
………………………………………………………………………………………………………………………...………
จบอีกตอนแล้วนะคะ ตอนนี้ให้ไนออลเป็นพระเอกไปทั้งตอนเลย เมนไนออลคงจะฟินน่าดู แต่เมนอื่นๆ ไม่ต้องเสียใจนะคะ
เดี๋ยวมีตอนของเมนคุณๆ แน่นอน ส่วนเพลงที่มีในตอนนี้ มี 2 เพลงนะคะ ใครอยากฟังหาได้ทาง youtube นั่นคือเพลง Firework ของ Katy Perry กับเพลง Thinking out loud ของ Ed sheeran ใครหลงผ่านมาอ่านแล้วช่วยคอมเม้นต์กันหน่อยนะคะ แอลขอร้อง Add Favorite ด้วยยิ่งดี ฝากด้วยนะคะ
ความคิดเห็น