เจ้าหญิงจิตป่วน

ลำดับตอนที่ #1 : นครแห่งพลอย

                                                    1
                                          นครแห่งพลอย

 มอนโกวาร์ ซึ่งใครๆในอาณาจักรทรีไลท์ออนส์ต้องรู้จัก เมืองที่เต็มไปด้วยเหมืองพลอยนับหมื่นเหมือง ดินแดนขนาดเล็กที่มีทั้งความอุดมสมบูรณ์ของแมกไม้นานาพรรณหลายชนิด และทุ่งโล่งกว้างที่ซึ่งมอนโกวาร์ใช้สำหรับการทำเหมืองโดยเฉพาะ พลอยที่ดีที่สุดในดินแดนทรีไลท์ออนส์ต้องมาจากมอนโกวาร์เท่านั้น จึงทำให้ถูกขนานนามว่า 'นครแห่งพลอย' ว่ากันว่า เศษกรวดที่มอนโกวาร์ คือพลอยดีๆนี่เอง ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ออกจะเกินจริงไปซักหน่อย
 อาณาจักรทรีไลท์ออนส์ ประกอบด้วยดินแดนใหญ่ๆถึงสี่เมือง อันประกอบด้วย ลิทัวเนีย โอเรกอน อเมเนีย และเวลล์ เป็นสี่เมืองที่ล้อมรอบมอนโกวาร์ เมืองซึ่งเป็นหัวใจสำคัญ แต่ละเมืองมีกษัตริย์ปกครองและขึ้นตรงต่อจักรพรรดิแห่งมอนโกวาร์แต่เพียงผู้เดียว สี่เมืองเหล่านี้ทำหน้าที่เป็นปราการด่านแรก ที่ไม่ว่าใครก็ตามคิดที่จะเขามารุกราน จะต้องฝ่าฟัน แต่ด้วยความแข็งแกร่งทำให้ทรีไลท์ออนส์ไม่เคยมีใครคิดที่จะเข้ามารุกรานได้เลยสักครั้ง
 จักรพรรดิของมอนโกวาร์ มีนามว่า  อุสโกร์ เดล ปิเอโร ก็โด่งดังไม่แพ้กัน ผู้ที่ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยรู้จักคำว่าสงคราม อุสโกร์ถูกขนานนามว่า จักรพรรดิขี้เบื่อและแสนจะขี้เบื่อที่สุดเท่าที่เคยมีมาในดินแดนทรีไลท์ออนส์
ที่เป็นเช่นนี้เนื่องมาจากว่า_ _

"นี่เซอร์เก้"
เสียงของจักรพรรดิอุสโกร์เอ่ยเรียกมหาดเล็กที่กำลังสาละวนอยู่กับกองหนังสือตรงหน้าให้หันกลับมามองจักรพรรดิขี้เบื่อและแสนจะขี้เบื่อที่สุดในอาณาจักรทรีไลท์ออนส์ ห้องว่าราชการที่แสนจะว่างเปล่า มีเพียงเซอร์เก้นั่งอยู่เพียงลำพัง หลายปีมานี้ ไม่มีเรื่องที่จะต้องตัดสินคดีความ ไม่มีข้อพิพาท ไม่มีร้องทุกข์ ไม่มีปัญหา ไม่มีอะไรเลย มันช่างเงียบเหงาซะจริงๆ สงบเหลือเชื่อ

"เจ้าว่าข้าควรจะหาอะไรทำ มากกว่าการว่าราชการทั้งๆที่ไม่มีราชการให้ว่า จะดีไหม"
อุสโกร์เอ่ยถามพรางเดินขึ้นไปนั่งที่บรรลังก์สีทองที่ปูด้วยแพรพรรณชั้นดี สีหน้าบ่งบอกว่าเบื่อหน่ายห้องว่าราชการเต็มทน จะว่าไป มอนโกวาร์นี่น่าจะเปลี่ยนจากนครแห่งพลอยเป็นนครไข่ในหินน่าจะดี ไม่ว่าทรีไลท์ออนส์จะเกิดเรื่องใหญ่เรื่องเล็กที่เกี่ยวกับข้อพิพาททางการค้าโอเรกอนก็รับไปทำหมด ส่วนที่เกี่ยวกับงาน บริหารงานคลังอเมเนียหรือก็เป็นโต้โผ้ใหญ่ ไอ้การทหาร การรบหรือก็เวลล์ เจริญสัมพันธ์ไมตรีหาพันธมิตรหรือลิทัวเนียก็ทำ แล้วมันจะเหลืออะไรให้มอนโกวาร์ทำละทีนี้ สบายแต่น่าเบื่อ

"เดี๋ยวก็ดีเองกระหม่อม"
คำพูดติดปากของ เซอร์เก้ มหาดเล็กคนสนิทผู้ที่ทำหน้าที่สนองความต้องการของจักรพรรดิที่แสนจะน่าเบื่อคนนี้ ห้องว่าราชการของมอนโกวาร์นับวันจะยิ่งเหมือนห้องสมุดเข้าไปทุกที เงียบและเหงา  เขาเลิกสนใจกองพระราชสาร์นตรงหน้า เพื่อที่จะปฎิบัติหน้าที่อันแท้จริง นั่นก็คือการสรรหาเรื่องที่จะทำให้ท่านจักรพรรดิหายเบื่อ

"เดี๋ยวก็ดีเอง เจ้าพูดเป็นครั้งที่เท่าไรแล้ว ฮึ เซอร์เก้ ข้าก็เห็นว่าทุกอย่างมันก็เหมือนเดิม ไม่เห็นจะดีอย่างเจ้าว่า"
 ใบหน้าเรียบเฉยของเซอร์เก้ ชายวัย 30 เศษ ไม่แสดงอารมณ์ เป็นเรื่องธรรมดาที่แสนจะธรรมดา กับการเบื่อว่าราชการที่ไม่มีราชการให้ว่าของจักพรรดิอุสโก ที่แสนจะขี้เบื่อ

"แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นหลักที่ข้าจะมาปรึกษาเจ้า_ เจ้าว่าเดลล่าธิดาองค์โตของข้า สมควรจะมี คู่ตุนาหงันกับเขาได้หรือยังฮึ เซอร์เก้" คำถามจากท่านจักรพรรดิเล่นเอามหาดเล็กคนสนิทถึงกับอาปากค้าง ใบหน้าแสดงอาการตกตะลึง ไม่รู้จะตอบท่าไหนถึงจะเข้าท่าดี นี่อย่าบอกนะว่าเป็นวิธีแก้เบื่อชิ้นใหม่ของท่านจักรพรรดิ คิดได้ไงเนี่ย
 สายตาเป็นประกายของ อุสโกร์ จ้องมองมาที่มหาดเล็กคนสนิทเพื่อรอฟังคำตอบจากบุคคลเบื้องหน้าทำหน้าแบบนั้นแสดงว่าอึ้งละสิ คงคิดไม่ถึงว่าเขาจะคิดเรื่องแบบนี้ออกมาได้ นอนคิดตั้งสามคืนนะเนี่ย ไม่อยากจะคุย

"ว่าไงล่ะ"

"ท่านจะหาคู่ตุนาหงันให้องค์หญิงเดลล่าอย่างนั้นหรือกระหม่อม"
เซอร์เก้ถามซ้ำเพื่อยืนยันว่าเขาคงจะหูไม่ฟาด หรือว่าได้ยินอะไรผิด ไปเอาความคิดมาจากไหนอยากรู้นัก หรือว่าแม่นมเพี้ยนนั่น บ้องตื้นที่สุด

"แน่ยิ่งกว่าแช่พลอย"

เซอร์เกซ์เงยหน้าขึ้นมองท่านจักรพรรดิที่ตอนนี้ยิ้มแก้มแทบปริกับความคิดอันสมเหตุสมผล จะให้แช่แป้งได้ยังไงล่ะก็ข้ารวยต้องแช่พลอยสิถึงจะสมฐานะ ก็ในเมื่อไม่มีปัญหาใดๆในมอนโกวาร์ให้แก้ก็จัดงานอภิเษกสมรสแก้ขัดมันซะเลย

"เจ้าหญิงเดลล่าเซบีญาจะทรงยอมอภิเษกหรือกระหม่อม"
"ไม่รู้"
"อ้าว"
"ไม่ต้องมาอ้าว นั่นเป็นหน้าที่ที่เจ้าจะทำให้นางยอม"
 คำพูดที่ไม่รับผิดชอบของท่านจักรพรรดิเล่นเอาคนฟังเริ่มเหงื่อตก
 เอือก! กลืนน้ำลายลงคออย่างอยากเย็น โถ่ ทำไม ไม่คิดมาให้ด้วยละ เขาอยากจะถามเช่นนั้นซะเหลือเกิน   
"ถ้าทำทุกอย่างแล้ว เจ้าหญิงไม่ทรงยอม ท่านจักรพรรดิจะทำเช่นไรกระหม่อม"
"ยังไม่ได้คิด เรื่องมันยังไม่เกิดเจ้าจะตื่นตูมไปยัย"
 นรก นรกชัดๆ นรกดีๆนี่เอง เสียร่ำร้องภายในกำลังบอกเซอร์เก้ว่า ถึงเวลาแล้วที่ความซวยคงจะเริ่มมาเยือนเขาภายในไม่ช้า
"ท่านจักรพรรดิหมายตาองค์ราชบุตรเขยไว้แล้วหรือกระหม่อม"
"ยัง"
คำตอบสั้นๆตาทำให้คนฟังเริ่มเครียด นั่นไง เริ่มซวยแล้ว
"ตอนแรกข้าว่าจะให้นางเข้าพิธีเสี่ยงทาย คิดมาคิดไป เดลล่าอาจเลือกไม่ถูกใจข้าเผลอๆอาจจะได้ยาจกแทนที่จะเป็นเจ้าชาย
"ปวดกะบาล" คำสบถของเซอร์เก้ เล่นเอาคนได้ยินไม่ถนัดต้องถามซ้ำ
"อะไรบานๆ นะ"
"หม่อมฉันว่างานนี้คงจะบาน เอ้ย!คงจะสำราญ กระหม่อม"
 คำแก้ตัวน้ำขุ่นๆ ซึ่งความจริงตรงกันข้ามกับความคิดภายในใจ ท่องไว้เซอร์เก้ เอาใจ เอาใจ เอาใจ
"ฮ่าๆๆๆ ข้าว่าแล้วว่าเจ้าต้องเห็นด้วยกับข้า เอ่อ แล้วตอนที่ข้าเข้ามาข้าเห็นเจ้ายุ่งอยู่กับไอ้กองกระดาษนั่น สาร์นอะไรกัน"
"อ๋อ! เป็นฤดูส่งสาร์นมาโฆษณาบรรดาเจ้าชายหน่ะกระหม่อม ความจริงข้อมูลพวกนี้เชื่อถือได้แค่ครึ่ง หม่อมฉันอ่านเพลินๆก็เท่านั้น"
"อะฮ้า!!ดีเลย เอามาอ่านให้ข้าฟังที เผื่อจะมีเมืองที่โปรโมชั่นดีๆมาเป็นราชบุตรเขย"

เซอร์เกซ์เดินไปหยิบราชสาร์นโฆษณาเจ้าชายที่กองอยู่บนโต๊ะอย่างเสียไม่ได้ ม้วนกระดาษสีชมพูที่ยาวเป็นหางว่าวที่บ่งบอกว่าบรรดาเจ้าชายทั้งหลายหมายตาเจ้าหญิงแห่งมอนโกวาร์กันทั้งนั้น หารู้ไม่ว่า คิดผิดชัดๆ เซอร์เก้เลือกสาร์นโฆษราที่เห็นว่าใช้ได้อ่านให้จักรพรรดิอุสโกร์ฟังด้วยน้ำเสียงเหมือนโฆษณาขายสินค้าก็ไม่ปาน

"เจ้าชายมาร์โก โดเมนิโคบี แห่ง ลิกเตนสไตร์ พระชนมายุ 20 ชรรษา สูง6 ฟุต 10 นิ้ว น้ำหนัก 142 ปอนด์ครึ่ง รักสัตว์ ราชกิจต่างๆไม่เคยขาดตกบกพร่อง น้ำใจงาม งานอดิเรกคือการฝึกดาบ ส่วนข้อเสียไม่ขอเปิดเผย สภาพทั่วไปของลิกเตนสไตร์ ส่วนใหญ่ทำเหมืองแร่ทองแดง ก็จำนวนนับพันเหมือง ถ้าอภิเษกภายในสามเดือนนี้แถมกษัตริย์และราชินีแห่งลิกเตนสไตร์ ให้ไปดูแลฟรีๆ "

"ใครจะไปเอา แล้วขอเสียไม่เปิดเผยเนี่ย มันเสียขนาดไหนกัน ซาดิสซ์หรือเปล่า"
"ส่วนใหญ่สาร์นโฆษณาพวกนี้จะมีแต่ข้อดี ส่วนข้อเสียไม่มีใครเขาโฆษณากันหรอกกระหม่อม" คำชี้แจงของมหาดเล็กคนสนิท เริ่มทำให้เขาเข้าใจว่าไอ้สาร์นโฆษณานี่เชื่อได้ครึ่งเดียวจริงๆ

"เจ้าชายไอดาส เฟรค์เซติส แห่งเมืองไอแอกซ์ รูปงามมากไม่มีเจ้าชายในแคว้นในที่จะงามเท่าเจ้าชาย แห่งเมืองไอแอกซ์  พระชนมายุ 21 ชันษา สูง 6 ฟุต 8 นิ้ว น้ำหนัก 132 ปอนด์ รักความสงบ พระทัยเย็น เหมาะสำหรับบรรดาเจ้าหญิงที่พระทัยร้อนทั่วราชอาณาจักร   งานอดิเรกคือการล่าสัตว์ ข้อเสียคือความหล่อเกินไปของเจ้าชายถ้าเจ้าหญิงหน้าตาไม่ดีพออาจเป็นปมด้อย สภาพโดยทั่วไปของไอแอกซ์สวนใหญ่ทำเหมืองแร่ดีบุก จำนวนหลายพันเหมือง ถ้าอภิเษกภายในสามสัปดาห์ แถมบรรดานางสนมของเจ้าชายไอดาส  ห้านางฟรีโดยไม่ต้องเรียกร้อง"
"ไม่เอา หน้าตาดีกว่าข้า คงจะขี้หลีไม่เอาถึงมีสนมเยอะขนาดนั้น"
 เซอร์เก้เหลือบมาขึ้นมองพรางคิดว่า 'ตกลงจะหาราชบุตรเขยหรือว่าหาอะไรกัน'
"เจ้าชายเซาลิอุส มิดดิส อูนาส แห่งการ์ริเกส พระชนมายุ 20 ชรรษา สูง 5 ฟุต 6 นิ้ว ส่วนน้ำหนักไม่ขอเปิดเผย มาดแมน แฮนซัมม์ ดำๆ เตี้ยๆ เอ่อ!! ดำๆ เตี้ยๆ หม่อมฉันเติมลงไปเองกระหม่อม  ไม่เรื่องมากเรื่องอาหารการกิน ถ้าอภิเษกภายใน 1 เดือน แถมข้าวสาร 50 เกวียน แม่หมู่ 50 ตัว เพื่อไปเป็นทุน ปล. อภิเษกแล้วไม่รับคืน"

"เจ้าชาย ฯลฯ........."
 รายการโฆษณาคุณสมบัติเจ้าชาย ประมวลผลโดยเซอร์เก้ มหาดเล็กนัยต์ตาสีน้ำตาล สีผมซึ่งมีสีขาวแซมนิด ๆ เอ่ยต่อไปโดยไม่เห็นแก่เหน็ดเหนื่อย แน่ล่ะ เอาใจกษัตริย์เป็นงานที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่มันเยอะขนาดนี้อ่านไปอ่านมาชวนหลับในจริงๆ แฮะ

"พอที หูข้าชาหมดแล้ว ข้อมูลของเจ้ามากมายจนข้าปวดหัว เอาเป็นว่า เอาเมืองที่อยู่ใกล้ทรีไลท์ออนส์ก็แล้วกัน" จักรพรรดิอุสโกร์ตัดบท

"มี 8 ประเทศกระหม่อม"

"งั้นเอาประเทศที่จนที่สุดก็แล้วกันง่ายดี"
ง่ายดี พูดว่าง่ายอีกแล้ว แต่ความลำบากนี่อยู่ที่เซอร์เก้คนนี้เต็มๆ
"ถ้าเช่นนั้น ก็เป็นเจ้าชายเซมาคริส อนาสตาเซีย องค์พี่ และเจ้าชาย
 อันเกลอส อนาสตราเซีย องค์น้อง แห่งซานมารีโน จะเอา องค์ไหนเป็นราชบุตรเขย กระหม่อม"
"เอาใครก็ได้ เจ้าเลือกก็แล้วกัน ข้าชักจะเริ่มปวดหัว เพิ่งจะรู้นะว่าการหาราชบุตรเขยนี่มันก็เหนื่อยเอาการ"
 เสียงพูดแกมรำคาญ อย่างคนขี้เบื่อ พรางลุกขึ้นจากบรรลังก์ พร้อมบิดขี้เกียจออกไปจากห้องว่าราชการทันที ทิ้งให้มหาดเล็กคนสนิทอยู่กับรายชื่อชายที่ยาวเป็นหางว่าว มาเร็ว ไปเร็ว สมกับเป็นจักรพรรดิอุสโกร์แสนขี้เบื่อ

 'ให้ข้าเลือกอย่างนั้นหรือเดี๋ยวก็เลือกตัวเองซะนี่'