คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : sweetMafia : C.4 --100%--
.
.
.
C.4
.
.
.
“คุณติณโดนแก๊งสิงห์พาตัวไปครับ”
ปฏิวัติ ผู้ดูแลแก๊งพยัคฆ์ แทนติณ หัวหน้าแก๊งตัวจริงที่ตอนนี้หลังจากหายตัวไปเกือบสองวันก็ได้เบาะแสมาว่าอยู่ภายใต้การดูแลของสิงห์
...เจ้าเด็กแสบของเขาคิดจะทำอะไรอยู่ ถึงได้เอาตัวเข้าไปใกล้ชิดศัตรูขนาดนี้ ...
“มีทางไหนที่เราจะได้ข่าวคนของเราบ้าง”
ปฏิวัติถาม โต มือขวาหลักของแก๊งที่ไทย เก่ง เฉียบ จนนายใหญ่ที่ฮ่องกงยอมให้มาดูแลแก๊งที่ไทยแทนได้
โตเป็นคนเดียวภายในแก๊งที่เราสามารถไว้ใจได้ในตอนนี้ โตถูกฝึกมาอย่างดีจากฮ่องกง เป็นรุ่นน้องของเขาในการฝึกจากแก๊งใหญ่ เมื่อก่อนก็สนิทกันดีแต่ไม่รู้ด้วยเหตุผลอะไรเมื่ออีกคนย้ายมาดูแลที่เมืองไทยความสัมพันธ์ที่เคยมีกลับเปลี่ยนแปลงไป จากที่สนิทชิดเชื้อก็ดูเหมือนว่าห่างเหิน ทำเหมือนกับว่าเคยเจอกันครั้งแรกซะอย่างนั้น
“คนของเราที่แฝงตัวอยู่ในสิงห์ก็รายงานมาว่าไม่สามารถเข้าถึงตัวคุณติณได้เลยครับ”
ปฏิวัติยิ่งหงุดหงิดมากขึ้นเมื่อได้ยินสรรพนามที่แปรเปลี่ยนไปของคนตรงหน้า
...เวลาแค่ไม่กี่ปี ลูกนกของเขาเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้เลยเหรอ...
“งั้นก็รอก่อน มันอาจจะเป็นแผนของติณก็ได้ หากว่ายังไม่มีอะไรคืบหน้า ก็คงต้องขอคุยกันหน่อย คิดว่าเป็นถึงสิงห์แล้วจะทำอะไรข้ามหน้าข้ามตากันง่ายๆแบบนี้มันไม่ได้”
“ครับ...งั้นผมจะให้คนของเราพยายามเข้าถึงตัวคุณติณให้ได้เร็วที่สุดครับ”
โตพูดจบก็หันหลังเตรียมตัวจะก้าวออกจากห้องทำงานของอีกคนทันที
...คนที่ไม่อยากเจอหน้า อุตส่าห์หนีมาก็ยังตามมาได้ คนใจร้าย...
“เดี๋ยว...โตช่วยชงกาแฟให้พี่หน่อย เอาเหมือนเดิมนะ”
ปฏิวัตินึกขัน เมื่อเปลี่ยนสรรพนามในการพูดคุยใหม่เป็นเหมือนในอดีต อีกคนก็ทำตาโตใส่
หึ...แค่อยากจะแกล้งคนตรงหน้า กล้าดียังไงมาทำเป็นลืมเขา
“เอ่อ...คือว่า...ผมจำไม่ได้แล้วครับ”
โตพูดเสียงตะกุกตะกักอย่างประหม่า ใจเต้นแรงกลับสรรพนามเมื่อกี้
...อย่าใจอ่อนเด็ดขาดนะโต เขาทำร้ายจิตใจแกขนาดไหนลืมไปแล้วหรือไง อย่าแม้แต่จะคิดเชียวนะ...
“หืม...ลืมแล้วเหรอครับ จำไม่ได้เลยเหรอ ลองพยายามนึกหน่อย”
ปฏิวัติยังคงไม่เลิกแกล้ง แถมยังตบท้ายด้วยยิ้มหวานๆให้ เมื่อโตเงยหน้ามาสบตากับเขาพอดี
“ลืมจริงๆครับ...ผมจำไม่ได้”
โตก้มหน้าตอบคำถามของอีกคน
...ไม่น่าเงยหน้าไปมองเขาเลยไอ้โตเอ้ย งานเข้าแล้วไหมล่ะ...
“สงสัยว่าพี่คงต้องพาน้องโตไปทวนความจำกันซักหน่อยแล้วมั้งครับเนี่ย...ดูเหมือนว่าน้องโตจะลืมไปหมดเลย”
ปฏิวัติคว้าแขนอีกคนดึงให้เข้าหาร่างตัวเอง ส่วนโตก็ตั้งหลักไม่ทันล้มลงบนตักอีกคนอย่างง่ายดาย กลายเป็นว่าเขานั่งบนตักเฮียปัฐซะได้
โตยังไม่ทันที่จะได้ตั้งสติให้ดี ก็มองไม่เห็นภาพอะไรเลย นอกจากสัมผัสชื้นๆทีริมฝีปาก รสจูบที่คุ้นเคยจากอีกคนที่บรรจงส่งมอบมาให้ ทำให้เขาอ่อนแรงโดยในทันที
เขาไม่เคยชนะเฮียปัฐเลย ไม่เคยชนะเลยซักครั้ง... ไม่ว่าจะในอดีตหรือในปัจจุบัน...
..................................................................................
90%>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
-คฤหาสน์แก๊งสิงห์-
“พี่สิงห์คะ...พี่สิงห์อยู่ไหน...พี่สิงห์...ว้าย!!!”
ร่างเพรียวบางของหญิงสาวเดินเข้ามาในบ้านก็ร้องตกใจกับภาพที่ได้เห็น สิงห์หนุ่มที่ยืนแทรกกลางอยู่ตรงระหว่างขาของชายหนุ่มร่างบาง ที่ตอนนี้เสื้อผ้าหลุดลุ่ย ใครๆก็ดูออกทั้งนั้นว่าทั้งคู่กำลังจะทำอะไรกัน
“หยกออกไปรอพี่ข้างนอกก่อนไป”
“ตะ...แต่ว่า...เอ่อ...พี่สิงห์คะ”
“พี่บอกว่าให้ออกไปก่อนไง!!”
สิงห์หนุ่มหันมาตวาด หยกทำท่าทีไม่พอใจแต่ก็ต้องยอมถอยออกไปรอด้านนอกก่อน เพราะอารมณ์ของสิงห์ในตอนนี้ไม่น่าตอแยด้วยซักนิดเดียว
หมอนั่นเป็นใครกันทำไมถึงได้มาอยู่ในบ้านพี่สิงห์แบบนี้ แถมท่าทางของมันกับพี่สิงห์ก็.....บ้าที่สุด!!!...ถ้าคิดจะมาแย่งพี่สิงห์ไปจากฉัน รับรองว่าแกได้เจอดีแน่!!! หญิงสาวคิดในใจ...
................................................
เพี๊ยะ!!!!
“มึงมันทุเรศที่สุด!!!!”
ติณตบหน้าสิงห์หนุ่ม แล้วหยิบเสื้อผ้าเอามาปกปิดร่างกายไว้ ถึงแม้จะขาดวิ่นจากการถูกกระชากจากคนตรงหน้าไปแล้วก็ตาม
“ตบแล้วคิดจะหนีเรอไง”
“ปล่อยนะ...อะ...อื้อออออออออ”
สิงห์กระชากร่างบางเข้ามาประกบปากดูดดึงความหวานจากริมฝีปากเล็กนั่นจนร่างบางหายใจติดขัดถึงได้ผละออกมา
“นี่เป็นการตอบแทนที่มึงทำกูเจ็บ...ครั้งหน้าไม่รับประกันว่ากูจะหยุดอยู่แค่นี้หรือเปล่านะ”
“ฉวยโอกาส!!...ปล่อยกูซักทีเซ่!!!”
สิงห์มองร่างบางที่พยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมแขนของตน ดวงตาคู่หวานของร่างบางตรงหน้าที่มีน้ำตาใสๆคลออยู่เล็กน้อยขับให้ดูน่ารักน่าชัง แก้มบวมที่ขึ้นสีแดงจางๆ ริมฝีปากเรียวที่บวมเจ่อจากเหตุการณ์เมื่อซักครู่ ทุกอย่างมันดูลงตัวไปหมด
มันดู...น่ารักเกินไป...
ยิ่งมองยิ่งหลงใหล ยิ่งมองก็ยิ่งละลายตาไปไหนไม่ได้ เขาไม่เคยรู้สึกต้องการใครแบบนี้มาก่อน...ร่างบางตรงหน้าเป็นคนแรก เขาไม่เคยนึกคิดที่จะมองผู้ชายด้วยกันยิ่งมองว่าน่ารักเหมือนร่างบางนั้นยิ่งไม่มีทาง...แต่ไม่รู้เพราะอะไร เพราะดวงตาคู่สวยหรือกลิ่มหอมๆจากร่างบางที่ทำให้เขามึนจนหันมามองผู้ชายด้วยกันแบบนี้....
ต้องใช่แน่ๆ...ต้องเป็นกลิ่นหอมจากร่างบางแน่นอน!!!
“นี่!!!ได้ยินที่กูพูดหรือเปล่า...เอาหน้าออกไปไกลๆกูเลยนะ!!!!...ปล่อยโว้ยยยยยยยยยย”
ทันทีที่สิงห์หนุ่มรู้สึกตัวก็ปล่อยร่างบางให้เป็นอิสระ
“อะ...เอ่อ....ขึ้นไปรอที่ชั้นบนห้องแรกซ้ายมือนะ...”
“อืม”
“เดี๋ยว!!”
สิงห์คว้ามือร่างบางในทันที ความประหม่าที่อยู่ในใจทำเอาเขาพูดแทบไม่เป็น
เป็นบ้าอะไรวะเนี่ยกู
“มีอะไรก็รีบๆพูดมาซิ...มึงมีแขกรออยู่ไม่ใช่หรือไง”
ติณเอ่ยปากทำลายความเงียบเมื่อร่างสูงเรียกรั้งเขาไว้แต่ก็ไม่ยอมพูดต่อซักที อึกอักอยู่นั่นแหละ
“เสื้อผ้ากูเตรียมเอาไว้ให้แล้ว แต่พรุ่งนี้จะพาไปซื้อใหม่ ทนใส่ชุดพวกนั้นไปก่อนละกัน”
“แค่นี้ใช่ไหม???”
ติณเอ่ยถามร่างสูง
“อืม....โอ๊ย!!!!...ทำบ้าอะไรวะเนี่ย!!!”
ติณกระทืบเท้าของร่างสูงตรงหน้าอย่างแรง จนสิงห์หนุ่มต้องปล่อยมือที่จับแขนร่างบางเอาไว้เมื่อซักครู่นี้ในทันทีแล้วหันมาจับเท้าเจ้ากรรมที่โดนกระทำอย่างรุนแรงจากร่างบางแทน
“นี่เป็นค่าตอบแทนที่มึงคิดจะล่วงเกินกู...”
ติณพูดเสร็จก็เดินออกไปโดยไม่สนใจร่างสูงตรงหน้าที่กุมเท้าตัวเองอยู่อย่างเจ็บปวด
“อ้อลืมบอกไปอีกอย่าง....ครั้งหน้ากูไม่รับประกันนะ ว่ากูจะหยุดอยู่แค่นี้หรือเปล่า...ไปล่ะ”
ร่างบางยังไม่วาย เดินกลับมาพูดจาเลียนแบบร่างสูงด้วยสีหน้ายียวน เอาสิ!!!...ถ้ามันคิดว่าตัวเองเป็นสิงห์เขาก็เป็นเสือเหมือนกัน อยากมาลองดีนัก ก็ต้องเจอกันซักตั้ง!!!...
................................................
“หยกมาที่นี่มีอะไรหรือเปล่า”
สิงห์เดินเข้ามานั่งที่โซฟาตรงกันข้าม หยกเห็นดังนั้นก็รีบย้ายตัวเองมานั่งข้างกายสิงห์หนุ่มทันที
“หยกได้ยินพวกลูกน้องของพี่สิงห์พูดกันว่าพี่สิงห์จับตัวคนของพยัคฆ์มาอ่ะคะ”
“อืม...แล้วไง...หยกก็เห็นแล้วนิ คนเมื้อกี้ไง”
สิงห์แกะมือของร่างบางออกจากแขนตัวเองอย่างเนียนๆ
“คนเมื่อกี้เนี่ยนะคะ!!...เอ่อ...ขอโทษค่ะ หยกไม่ได้ตั้งใจเสียงดัง...แต่ว่าคนเมื่อกี้เหรอคะที่เป็นคนของพยัคฆ์”
“ใช่...หยกมีอะไรหรือเปล่า”
สิงห์หนุ่มถามขึ้นพลางจับผิดหญิงสาว เขาคิดว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ ลางสังหรณ์เขาบอกมาอย่างนี้
“แล้วทำไมพี่สิงห์ต้องให้มันมาอยู่ที่นี่ด้วยล่ะคะ ที่นี่มันสถานที่ส่วนตัวพี่สิงห์ไม่ใช่เหรอ ทำไมต้องให้พวกแก๊งอื่นเข้ามาอยู่ใกล้ถ้ามันเป็นแผนขึ้นมา หยกว่ามันจะกลายเป็นเรื่องนะคะ”
“อยู่ที่นี่แหละพี่ดูแลได้สะดวกกว่า...อีกอย่าง...เขาชื่อติณดูเหมือนจะอายุมากกว่าเราด้วยนะหยก จะเรียกอะไรก็ให้เกียรติติณด้วย”
“แต่หยกไม่อยากให้มันอยู่ที่นี่!!! พี่สิงห์ย้ายให้มันออกไปอยู่ที่อื่นไม่ได้เหรอคะ ไปอยู่บ้านใหญ่ก็ได้ ที่ไหนก็ได้ แต่หยกไม่ให้มันอยู่ที่นี่!!!”
“ไม่เอาน่าหยก นี่มันเรื่องของพี่ พี่จัดการเองได้...แล้วเรามาที่นี่มีอะไรหรือเปล่า”
“ถ้าไม่มีเรื่องหยกก็มาหาพี่สิงห์ไม่ได้เหรอคะ”
หญิงสาวพูดจากระเง้ากระงอด
“ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น เพียงแต่ตอนนี้พี่กำลังยุ่ง คงไม่ว่างมานั่งเล่นเป็นเพื่อนเราหรอก”
“ก็ไม่ได้อยากให้พี่มานั่งเป็นเพื่อนซักหน่อย นั่งเป็นแฟนก็ว่าไปอย่าง...”
หญิงสาวพูดเสียงเบากับตัวเอง
“หยก..พี่ว่าเราคุยเรื่องนี้กันรู้เรื่องแล้วนะ พี่รักเธอเหมือนน้องสาวจริงๆ”
สิงห์หนุ่มที่หูดีได้ยินคำพูดเบาๆนั่นของหญิงสาวก็ได้แต่ถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย ใช่ว่าเขาไม่รู้ว่าลูกพี่ลูกน้องที่โตมาด้วยกันนี้คิดอย่างไรกับเขา เพียงแต่เขาไม่สามารถตามใจเธอได้อย่างที่เธอต้องการ
หยกเป็นเด็กที่น่าสงสารพ่อกับแม่เสียชีวิตตั้งแต่เธออายุเพียงแค่สิบสองปี ป๊าของเขาเห็นอย่างนั้นก็ดูแลประคบประหงมหญิงสาวราวกับลูกแท้ๆอีกคน เพราะพ่อและแม่ของหยกนั้นก็เป็นคนในแก๊งสิงห์เช่นกัน
นี่เลยเป็นเหตุผลที่เขาไม่สามารถรักเธอได้อย่างที่เธอต้องการ
“รู้แล้วค่า!!! พี่สิงห์ไม่ต้องมาย้ำหยกหรอก หยกมันก็แค่น้องนอกไส้ของพี่ ไม่สำคัญเท่าไอ้ตุ๊ดนั่น!!!”
“หยกพูดจาดีๆหน่อย”
สิงห์หนุ่มเอ่ยวาจาตำหนิน้อง
“ไม่!!! หยกไม่สน!!! พี่สิงห์รักมันมากกว่าหยก คอยดูหยกจะทำให้มันหนีออกไปอยู่ที่อื่น!!!”
“...หยก...”
สิงห์หนุ่มเอ่ยเสียงเข้ม
“หยกไม่สน!!! หยกเกลียด เกลียด!! เกลียด!!! เกลียดมัน!!!”
หยกพูดจบก็ผลักพี่ชายสุดที่รักอย่างแรงแล้ววิ่งกลับบ้านใหญ่
'คอยดูนะ หยกจะทำให้พี่รักหยกให้ได้ หยกจะไม่สนไม่แคร์ใครหน้าไหนทั้งนั้น'
ทางด้านสิงห์หนุ่มหลังจากยืนมองน้องสาวอีกคนที่วิ่งหนีหายจนลับตาไปก็หมุนตัวเตรียมจะขึ้นห้องไปหาอีกคน แต่ยังไม่ทันก้าวขึ้นบันได เสียงสัญญาณนิรภัยในบ้านของเขาก็ดังขึ้นซะก่อน
เขารีบวิ่งขึ้นชั้นบนเปิดประตูห้องนอนของเขาที่ได้สั่งร่างบางไว้ว่าให้อยู่ด้านใน ติณที่พึ่งจะอาบน้ำแต่งตัวเสร็จได้ยินเสียงดังก็เตรียมจะเปิดประตูออกไปดู แต่เจ้าบ้านดันเปิดเข้ามาก่อน หน้าตาตื่นตูมของอีกคนทำเอาตัวเขาเองหวั่นใจ ...ข้างนอกมันเกิดอะไรขึ้น...
“มึง...เกิดอะไรขึ้น นั่นเสียงอะไร”
“เสียงสัญญาณนิรภัย มีคนบุกเข้ามาที่บ้าน มึงอย่าออกไปข้างนอกเด็ดขาด อย่าเปิดประตูให้ใครยกเว้นกู เข้าใจไหม”
สิงห์หนุ่มคว้าปืนที่เก็บไว้ใต้หมอน จัดการสั่งร่างบางให้เรียบร้อยแล้วรีบลงไปดูสถานการณ์ด้านนอก
“คม...เกิดอะไรขึ้นวะ”
“มีคนบุกรุกครับนายใหญ่”
“แล้วมันอยู่ไหน จับตัวมันได้หรือยัง”
“ยังเลยครับ ทุกอย่างเรียบร้อย ไม่มีร่องรอยการถูกบุกรุกอะไรเลย แต่นายใหญ่ครับ ผมว่าเรื่องนี้มันแปลกๆ คนของเราก็ดูแลพื้นที่กันอยู่ตลอดไม่มีใครเห็นสิ่งผิดปกติอะไรเลย แต่สัญญาณมันดังได้ยังไงก็ไม่รู้ เหมือนกับว่ามีคนกำลังเล่นตลกกับเรา”
สิงห์หนุ่มฟังข้อคิดเห็นจากลูกน้องคนสนิทก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ทันที เขามีพยัคฆ์อยู่ข้างกาย หรือพวกมันจะส่งสัญญาณมาบอกว่าพวกมันรู้แล้วว่าเขาเอาคนของพวกมันมา ...หึ... ข่าวเร็วดีนี่...
“ตามหาให้ทั่วทุกพื้นที่ คืนนี้ต้องตรวจตราพื้นที่ภายในบ้านให้มากกว่าเดิม แล้วสั่งให้บางส่วนยืนเฝ้าที่ด้านล่างฝั่งระเบียงห้องนอนฉันด้วย ถ้าครั้งนี้เป็นการเตือนของพวกมัน แสดงว่าครั้งหน้าพวกมันจะต้องเอาจริงแน่”
“ได้ครับนายใหญ่”
นายคมรับคำสั่ง
“อีกอย่าง...เพิ่มการคุ้มกันติณด้วย เพราะฉันไม่มีทางยอมเสียลูกเสือ กลับคืนฝูงมันง่ายๆแน่!!!”
“รับทราบครับนายใหญ่”
.................................................................
“มึง จับตัวคนบุกรุกได้หรือเปล่า”
ร่างบางรีบยิงคำถามทันทีที่ร่างสูงเปิดประตูเข้าห้องมา เขาเอาแต่กระวนกระวายหายใจไม่ทั่วท้อง กลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับมัน เอ่อ....ไม่ใช่...เมื่อกี้เขาพูดผิด เขาไม่ได้กลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นหรอก เขาแค่อยากรู้เฉยๆว่าเหตุการณ์ข้างนอกมันเป็นอย่างไรบ้างก็เท่านั้นเอง
...ฮู่วววววว...
“จับไม่ได้”
“ได้ไงล่ะ จับไม่ได้แบบนี้ก็อันตรายน่ะสิ งั้นคืนนี้มึงต้องเพิ่มการคุ้มกันอีกเท่าตัวเลยนะ ถ้ายังหาไม่เจอแบบนี้แสดงว่ามันยังอยู่ในนี้แน่ๆ ...เฮ้ย!!! มึงทำบ้าอะไรเนี่ย มาโยนเสื้อใส่กูทำไม มันเหม็นนะเว้ย!!!! น้ำก็ยังไม่อาบไอ้สกปรก!!!”
สิงห์หนุ่มที่หลังจากเข้าห้องก็เก็บปืนพกเข้าที่เดิม กำลังเตรียมตัวจะอาบน้ำ แต่ร่างบางที่นั่งกอดหมอนอยู่บนเตียงนั้นก็ช่างจ้อไม่หยุดปากจนเขาอดใจแกล้งไม่ไหว
“มึงเป็นคนของพยัคฆ์จริงๆหรือเปล่า ทำไมเรื่องแค่นี้ถึงดูไม่ออก”
“อะไร...มึงพูดอะไรของมึง”
สิงห์หนุ่มที่ใส่แค่กางเกงตัวเดียวเดินมานั่งที่ปลายเตียงจ้องหน้าร่างบางที่พอเห็นเขาเดินเข้ามาใกล้ก็จัดการเอาผ้าห่มมาม้วนรอบตัว คงหวังว่ามันจะช่วยกันตัวเองออกจากเขาได้ล่ะมั้ง ความคิดเด็กน้อยซะจริงๆ
...ถ้าเขาจะทำจริงๆผ้าแค่นี้ก็ขวางเขาไม่ได้หรอก...
“ก็เรื่องเมื่อกี้ไง มึงมองไม่ออกเหรอ”
“มองบ้าบออะไรเล่า พูดจาวกไปวนมาอยู่ได้”
“...หึ...”
“อย่ามาทำเสียงแบบนั้นใส่กูนะ!!”
ร่างบางค้อนสิงห์หนุ่มทันที
“มึงอยากกลับไปหาพยัคฆ์หรือเปล่าติณ”
“มึงรู้จักชื่อกูได้ไง??”
“ตอบมา!!”
“ก็ต้องอยากสิ!! ใครจะมาอยากอยู่กับไอ้พวกมาเฟียบ้าอำนาจอย่างมึงแถมยังเสือ กโง่จับคนมาผิดอีก”
“ปากดีนักนะ”
“แล้วมึงถามทำไมล่ะ จะปล่อยกูออกไปแล้วใช่ไหม”
สิงห์หนุ่มส่งเสียงในลำคอเบาๆ แล้วลุกขึ้นไปหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าไปอาบน้ำ แต่ก็ยังไม่วายหันมาพูดยั่วให้ร่างบางอารมณ์ขึ้นเล่นๆ
“ฝันอยู่หรือไง ให้ตายกูก็ไม่มีทางปล่อยเมียกูกลับคืนถิ่นเดิมหรอก มึงจำเอาไว้เลย!!”
.................................................
แหะๆ มาช้ารู้ตัวดี ผิดสัญญาเค้าก็รู้ตัวดี อย่าโกรธเค้าเลยน้า TT
บอกตรงๆว่าไปเที่ยวเพลินจนลืมอัพนิยาย เสียใจจริงๆ TT บอกจะมาสิบสี่นี่ยี่สิบเอ็ดละ.... TT
เอาเป็นว่าจะพยายามมาให้บ่อยที่สุด ไม่ขี้หลงขี้ลืมอีกแล้วเนาะ ^ ^ ดีกันๆ > <
จะพยายามปรับปรุงฝีมือการแต่งนิยายให้ดีขึ้นกว่านี้นะคะ ใครเห็นคำผิดอยากจะติชมอะไรยังไงได้หมดเลยนะ
บอกได้ไม่โกรธกันๆ ^ ^ ขอบคุณทุกคนที่หลงเข้ามาเช่นเดิม...แล้วก็คนที่หลงแล้วยังหาทางออกไม่ได้เช่นเดิมนะคะ ^^
หลงทางอยู่ในนี้ไปเรื่อยๆอย่าทิ้งกันน้า > <
........................................................................................................................
*เข้ามาแก้คำผิดค่า ^ ^ 10/10/13
*เข้ามาแก้คำผิดค่า ^ ^ 22/10/13
.......................................................................................................................
มาเปิดคู่รองไว้ยั่วเล่นๆ >/////< ทั้งคู่เคยมีกันไรกันมาก่อน??? แล้วมันก็คือ....????
รอ 90% ที่เหลือววันที่ 14 เนาะ > < จะรีบมาไม่ให้ค้างคากันนานเลย
แอบกลับมาก่อน อดใจไม่ไหว กลัวรีดหายกันไปหมด TT ยังไม่ปิดเทอมเลย ที่อื่นจะเปิดกันหมดแล้วเนี่ย TT
มาต่อให้เต็มๆหลังวันที่14ของจริงแล้วนะคะ ^ ^ เพราะต้องอ่านหนังสือสอบจริงๆแล้ว(แล้วที่ผ่านมาอ่านเล่นๆ??)
ขอบคุณทุกคนที่หลงเข้ามาและทั้งคนที่หลงแล้วยังหาทางออกไม่เจอด้วยน้า^ ^ หลงไปนานๆกันนะคะ > <
ความคิดเห็น