ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ไปก่อน x ลาก่อน x เพื่อน
\"อะไรนะคะ!!!!!!!!!!!!!! เเม่เเบบนี้หมายความว่าไงคะ!!!!!\"
ฉันตะโกนออกมาด้วยความตกใจอย่างรุนเเรง
\"ใกล้เเค่นี้เเกจะตะโกนทำไม ฉันไม่ได้หูหนวกนะ!!!\"
\"ก็ได้ค่ะ เเม่ทำงี้หมายความว่าไง\"
\"ก็อย่างที่เเม่บอก เเกต้องย้ายโรงเรียนไปอยู่ที่ภูเก็ต มันจำเป็นนะ ไม่งั้นเเม่ก็ไม่ให้ย้ายหรอก เเละอีกอย่างที่นี่ก็ดีด้วยนะเป็นโรงเรียนอินเตอร์ที่เเกชอบด้วยไง\"
\"เเต่ว่า......\"
\"เอาเหอะไงก็ต้องไปไม่งั้นก็ไม่มีเงิน เข้าใจ๋\"
\"ค่ะ\"
    ถึงฉันจะเข้าใจเเต่ก็ไม่อยากไปเลยมันน่าเศราจริงๆ เออ!!!!ลืมเเนะนำตัวไปเลยคะ ฉันชื่อ น้ำซ่า ตอนนี้อายุก็ 16 ปีเเล้วอยู่ม.4 ตอนนี้ที่ฉันกำลังเถียงกับเเม่อยู่ก็เป็นเรื่องที่ฉันต้องย้ายโรงเรียนที่เเส้นเเสนจะผูกพันกันมานานเเสนต้องไปอยู่ที่ภูเก็ต เเต่มันก็ดีที่โรงเรียนนั้นเป็ฯโรงเรียนอินเตอร์เเล้วอยู่เเบบหอด้วยน่าตื่นเต้นเป็นบ้าเลย ^o^ เเต่ว่าเค้าไม่อยากไป T_T
    เเม่สมัครเรียน จ่ายเงินก็เเล้วฉันจึงไม่อยากขัดเเม่ด้วยเหตุผลสองประการ หนึ่ง กลัวเเม่เสียใจ TToTT สอง กลัวเสียเงิน -_- เอาเหอะฉันถือว่าเป็นประสบการ์ณที่ดีก็เเล้วกัน เอาเหอะ เอาเหอะ ฝากไว้ก่อนเถอะเเม่!!!!!!!!!!!! กี๊ดดดดดดดดดดซ์ >0<
\"ซ่า\"
\"คะ\"
\"ขึ้นไปนอนได้เเล้ว พรุ่งนี้จะไม่ไปล่ำลาโรงเรียนหน่อยหรอ\"
\"ค้า -_-\"
\"ดี -_-\"
ตึง!!!!!!!!!ตึง ตึง
ฉันเดินกระเเทกตัวให้ดังที่สุดเท่าที่จะทำได้ เเล้วเเม่ก็ร้องออกมาตามที่ฉันคาดไว้
\"ซ่า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!\"
เยส -_-/
                                            vvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvvv
\"ลาก่อนนะทุกคน T_T\"
\"อืม TOT\"
\"อืมๆ นักเรียน เอาล่ะมีใครจะล่ำลาเพื่อนๆมั้ย\"
\"ค่ะ/คร้าฟฟฟ\"
เเล้วก็มีเพื่อนๆมากมายในห้องฉันเดินมาอวยพร ทั้งลา ทั้งให้กำลังใจ
\"ฮึกๆถ้าเเกไปเเผ่ดินคงสูงขึ้นนะ\"
-_- นี่เเกว่าฉันเป็นพวกหนักเเผ่นดินหรอ -_-^^^^
\"ซ่าไปดีๆนะ ฉันจะคิดถึงมากๆเลย\"
\"เเง้ๆๆๆๆๆ TT 0 TT\"
เเละตอนนี้ก็เป็นว่าเราทุกคนร้องเพลง \"เพื่อนที่รักลาก่อน\"
\"ลาก่อนเพื่อนที่รัก ลาก่อน ลาก้อน ลาก่อน\"
อืมลาก่อน ฉันคงได้ฟังพวกเพื่อนทั้งหลายเห่าเเบบนี้เป็นครั้งสุดท้าย
                                      บอกได้คำเดียวว่าไม่อยากไป                       
VVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVV
เราจะตัดตอนไปเลยนะคะ ฉับๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เศร้าเกิน T_T
\"ผู้ที่จะไปยังภูเก็ตโปรดเดินทางไปยังประตูหมายเลข 6 \"เสียงประกาศที่สนามบินดอนเมือง ตอนนี้ฉันจะไปเเล้วจริงๆนะเพื่อนๆทุกคน เมื่อวานนี้พอฉันล่ำลาทุกคนเสร็จบางคนก็ร้องไห้ บางคนก็ตาเเดงจัด อาจารย์ก็เฉยๆ ส่วนฉันร้องไห้บวมเป่งไปเลย =_-
\"พี่ไปยัง\" เสียงน้องชายของฉันก็ดังอีก นี่คือน้องชายของฉันมันชื่อ เเซค ตอนนี้มันสูงมากสูงกว่าฉันอีก เเต่ว่าหน้าตามันก็ดีนะ จัดว่าหล่อเลย คือเเบบว่ามันได้มาจากพี่น่ะ โหะๆๆๆ (เริ่มเห็นเค้าของคนที่ช่างหลงตัวเอง -_-)
\"ไปเถอะ\"เเม่ดึงเเขนฉันเเละพาฉันไปยังประตูที่ 6  เฮ้อไปเเล้วนะกรุงเทพ
ตึกๆ เสียงหัวใจของฉันเต้นเเทบจะไม่เป็นจังหวะเลย ตึก ดึ๋ย ตึก กะ จุ๊ก กะ ดุ๋ย ปึ๋ง ปึ๋ง <<<อันนี้เสียงหัวใจเราเต้น เเปลกๆไงก็ไม่รู้ -_-a
****************************************************************************************
ฟ้าว!!!!!!!!!เสียงเครื่องบินบินออกจากสนามบิน เครื่องบินลำนี้กำลังมุ่งไปยังที่ที่หนึ่ง ที่เป็นจุดกำเนิดการใช้ชีวิตเเบบใหม่
****************************************************************************************
  \"ซ่า\"
  เสียงใครบางคนดังขึ้นข้างๆฉัน เดาได้เลยต้องเป็นหญิงวัยกลางคน
  \"อืม คะ?เเม่\"
  \"ตื่นได้เเล้ว จะหลับไปถึงไหน เเกนอนมาเป็นชั่วโมงเเล้วนะ\"
  \"หรอคะ\" เเม่จริงๆด้วย
  \"งั้นก็ไปได้เเล้ว -_-\"
  \"ค้า -_-\"
  ฉันเดินถือกระเป๋าต่อกเเต่กต่อกเเต่กไปมา เมื่อเดินมาถึงเกทที่เขาจะรับกระเป๋าฉันก็รอ เฮ้อ ตื่นเต้นจังเลยที่จะได้ย้ายโรงเรียนใหม่ซักกะที
  ครืดๆๆ เสียงเครื่องส่งกระเป๋าที่เริ่มทำงานกำลงัหมุนไปมา อืม ดูเเล้วเหมือนกับหมูกระทะเลย @_@
  กระเป๋าสีดำมีลายดอกไม้เล็กอยู่ที่กระเป็ษเเล้วก็ต้องสะอาดกว่าคนอื่นอยู่เเล้วรับประกันเลย เพราะว่าเเม่ฉันสะอาดจัด  อ๋า!!!!เจอเเล้ว ฮึ่บ!!!ฉันยกกระเป๋าของเเม่เเล้วก็เหลือกระเป๋าของฉันเเละน้องเเซคสุดที่ร้ากกก(เสียงประมาณประชด)
 
  กระเป๋าฉันมีทั้งหมด 2 ใบๆหนึ่งกำลังสะพายอยู่อีกใบหนึ่งก็เป็นใบที่กำลังรออยู่เป็นกระเป๋าลาก เมื่อไหร่จะมาน้า อ้าเจอเเล้ว ฉันเดินเบียดเสียดกับผู้คนไปข้างในเพื่อรอ เเต่ว่า....
 
  พลั่ก!!!!
  ผู้ชายร่างยักษ์คนหนึ่งหน้าเหมือนทหารผ่านศึกมาประมาณ 122 ครั้ง เดินชนฉันเเล้วก็หยิบกระเป๋าฉันไปอีก ฉันรีบหันเเล้วก็บอกว่า
  \"คุณคะ  นั่นกระเป๋าฉันค่ะ\"
  -_- คำพูดฉันเหมือนลม เขาไม่ได้ยิน ฉันเลยเดินตามไป โอย เบียดกับผู้คนจริงๆ ฉันรีบ รีบเเละก็รีบ จนในที่สุดฉันก็เจอเขาเเล้วตอนนี้เขากำลังยกกระเป๋าใส่รถสีดำคันยาว สงสัยจะเป็นคนขับรถ ฉันวิ่งไปที่ตัวเขาเเล้วก็
  \"เเฮ่กๆ คุณคะ คือกระเป๋าของฉันค่ะ\"
  \"ครับ กระเป๋าของคุณหรอครับ\"
  \"ค่ะ\"
 
  \"คุณครับต้องการอะไรก็บอกมาเถอะครับ ไม่ต้องมาทำมุขหรอก\"
  \"เปล่านะคะ\"
  \"ก็ได้ครับ\"
  คุณพี่ทหารผ่านศึกทำหน้าเหนื่อยใจเเล้วก็เปิดกระโรงหลังรถเเละหยิบกระเป๋าฉันออกมา เเล้วคุณพี่เค้าก็เหมือนนึกอะไรออกเลยเดินเปิดประตูรถพลางพูดอะไรซักอย่างกับคนที่อยู่ในรถเเล้วคนที่อยู่ในรถดูท่าจะดุเอาการเพราะตอนนี้ฉันได้ยินเสียงที่เขาโดนด่าหมดเเล้ว -_-
  \"อะไรของเเกว่ะ!!!!!!ฉันให้นายไปเอากระเป๋าเเค่นี้กลับทำบ้าอะไร เเล้วไอ้เด็กขี้ขโมยนั่นอยู่ไหนฮ่ะ!!!!!!!!\"
  เด็กขี้ขโมยหรอ -_-^^
  ตึก!!!! เขาคนนั้น คนที่อยู่ในรถเเล้วเข้าก็ก้าวออกมาในท่าสโลโมชั่นมากๆ เขาน่าจะเป็นผู้ชายอายุซักเท่าฉัน      หน้าที่เเสนหงุดหงิดมันเเสดงชัดอยู่บนใบหน้าของเขามาก เเสดงว่าเป็นคนขี้โมโห 100% เลย
O_O เฮือก!!!!~ หล่อล้ำมากบระเจ้า เขาที่เดินออกมาจากรถยนต์คันนั้น เห็นเเล้ว ซี้ดดด -^- (เลือดกำเดาไหล)
\"มองอะไรไรครับ.... พี่\"
ฮะ? พี่หรอ บ้าไปเเล้ว หน้าตาสวยขนาดนี้ เด้งขนาดนี้ ยังมองเป็นพี่ได้เลย  TT O TT เเง้!!!!!!
\"เปล่าค่ะ คือกระเป๋าของฉันโดนคุณ.....\" ฉันต้องเว้นไว้เด๋วเขาว่าๆเราไร้มารยาทเพราะฉันจะเรียกเค้าว่า \"คุณพี่ทหารผ่านศึก\" -_-
\"ทหารผ่านศึก -_- หรอ\"
นั่นเเหละค่ะ ที่ฉันอยากเรียกมาก เเหม~เราใจตรงกะคนหล่อด้วย คริกๆ >o<
\"เเล้วกระเป๋าเธอยี่ห้ออะไร -o-\" เขาคนนั้นถามขึ้นอีก
\"เอ่อ...-o<\"
ยี่ห้ออะไรหว่า ถึงจะใช้มานานนับหลายปีเเต่ก็.............
ไม่รุ -_- มันอะไรนะ อ๋อ!!!!
\"เเบกให้หมด ^o^\"
\"O_O อะไรนะ เเบก - ให้ - หมด \" เเลว้เขาก้อทำหน้าหัวเราะทำไมฟระถึงชื่อยี่ห้อจะเเปลกไต่ก็มีคุณภาพนะ -_-
\"Carry All ต่งหาก -_-\"
O_O เเว้กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก คนสวยพูดผิด
\"เธอนี่งี่เง่าจังเลยนะ ^_^\"
\"อืม งี่เง่าเเล้วทำไม -_-^^ สรุปว่ากระเป๋าของฉันอยู่ที่ไหน\"
\"พี่ -_- กระเป๋า\"เขาหันไปทางคุณพี่ทหารผ่านศึก
\"ครับ\" คุณพี่เขาก็วิ่งไปหยิบตามคำสั่ง
\"นี่\" เขาหยิบกระเป๋ามาให้ฉัน
\"ขอบจาย -_-\"
\"ม่ายเปนราย -_-\"
เขาเลียนเเบบตามฉัน ไอ้กวนทุเรียนนี่
\"ขอบคุณค่ะ ^_^........( ^^^^^-_-๐)\"
น่าฆ่าทิ้งมากกว่า -_- เเล้วฉันผู้โดดเดี่ยว เหี่ยวห้อย ระโยงระยาง ยาว 7 นิ้ว ก็เดินไป
\"เดินเข้าไป เข้าประตูนั่นเข้าไป กระโดหนึ่งที  เเล้วเจ้าจะพบกับข้าวผัดเเฮมกองมหึมา ฮืมๆ โอ้วสลิ๊กสลิ๊ก @_@\" ฉันนั่งร้องเพลงอยู่หน้าสนามบิน ฉันรอน้องเเละเเม่ ฉันจะรอเเละรอ...........
ไม่ไหวเเล้วโว้ยยยยยยยยยยยย!!!!! เเค่ฉันหายไปซัก 10 นาทีต้องหนีกันไปด้วยหรอฮะ ฮะ!!!!!!
ทันใดนั้น เฉพาะคนมีบุญเท่านั้นที่อ่านได้
เเว้บ!!!!!เเองเจิ้ลเเละซาตานของน้ำซ่าก็โผล่ขึ้นมาในห้วงความคิด
เเองเจิ้ลของน้ำซ่า:สงบสติไว้ ตอนนี้เราต้องใช้สติเเละปัญญาในการเเก้ไข ^_^
ซาตานของน้ำซ่า: อย่าเลย !!! -_-^^^  อาละวาดไปเลย เด๋วเเม่เค้าก้อรู้เอง
เเองเจิ้ลของน้ำซ่า: สติไง ถ้ามีสติเเล้วก้อเเก้ปัญหาได้  ^_^ เพราะใช้ปัญญาไง
ซาตานของน้ำซ่า :นี่!!!ยัยเเองเจิ้ล บอกไปก้อไร้ประโยชน์ -_-
เเองเจิ้ลของน้ำซ่า : ทำไมหรอคะ -_-a
ซาตานของน้ำซ่า: (เสียงกระซิบ) น้ำซ่าเคยมีปัญญาที่ไหนล่ะ -0-
เเองเจิ้ลของน้ำซ่า : อ้อออออออ!!!! ข้าเพิ่งพบสัจธรรมที่เเท้จริง โอววว @_@ (เดินเข้าไปหาซาตานเเล้วกอดกันพร้อมร้องไห้)
  T_T  TT_TT  TT O TT  TT 0 TT  TTTTT - TTTTT  .............................-_-^^^^^^^^^^^^ < น้ำซ่าครับพ้ม
\"อ้ากๆ หยุดเดี๋ยวนี้นะ หยุด\" ฉันทุบหัวตัวเองเพราะว่าไอ้สองตัวนี้มะ...มันด่าฉัน ไร้ปัญญา  T_T ดูมันๆ
(mister noname : อะเเฮ่มขอคั่นซักครู่ค่ะ คุณผู้ชมคงคิดเหมือนดิฉันนะคะ มีโทรศัพท์เเต่ทำไมไม่โทร อมิตาพุทธ -{}- อาเมน~)
\"ใช่ จริงด้วย\" ฉันพูดออกมาอย่างเข้าใจ ใช่เเล้ว!!!!!
โมบายโฟนช้านนนนนนนนนนนน ^)(^ 
                                                ติ้ดๆ ตู้ดๆ เเตร้ดๆ ตะเด๋วเเต๋วๆๆ
(ฮาโหล -_-) สายติดเเล้ว
\"เเซคหรอ\"เเซคเป็นคนรับนะคะ
(อืม)
\"เเล้วอยู่ไหนเนี่ย\"
(อยู่ที่ try try เเล้วพี่อยู่ไหนอ่ะ เเค่ไปเอากระเป๋าเเค่นี้)
\"อืมๆเดี๋ยวเล่าให้ฟัง\"
(ตรู้ดๆๆๆๆๆ________________)
\"-_-^^^^^^^\" มัน.........สุดทนเเล้วนะ เเค่รู้ว่าฉันมีชีวิตอยู่เเค่นี้ก็พอเหรอ โฮๆ TT 0 TT
ร้าน try try
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น