คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
(ผู้กำกับ: เอ้า! พร้อมนะ
3.2.1. แอคชั่น!!)
~โอมจงเงยขึ้นมา
เงยขึ้นมา เงยขึ้นมา เออเออเอิง เงยขึ้นมามองตาฉันสักหน่อย~
(ผู้กำกับ: เฮ้ยๆๆ! คัทๆๆ ต้น! ฉันบอกให้นายเปลี่ยนเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ก่อนแสดงไง?!)
“อะ... ผมลืม
ขอโทษครับ ขอเวลาสักครู่ครับ” เด็กหนุ่มหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาเพื่อเปลี่ยนเสียงเรียกเข้าใหม่
แต่ใช้เวลาเพียงไม่นานก็ตั้งค่าเสร็จ
“เสร็จแล้วครับ!”
(ผู้กำกับ: O.K. 3.2.1.
แอคชั่น!)
~ดอก
บัวตองนั้นบานอยู่บนยอดดอย ดอก เอื้องสามปอยบ่เกยเบ่งบานบนลานพื้นดิน~
(ผู้กำกับ: คัท!!!
นายเปลี่ยนให้มันดีๆหน่อยไม่ได้หรือยังไงนะ ขอเพลงแบบหวานๆ ไม่ก็ซึ้งๆน่ะ มีมั้ย)
“ครับๆ
ขอโทษครับ”
เด็กหนุ่มหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาตั้งค่าใหม่อีกรอบตามที่ผู้กำกับสั่ง
“เรียบร้อยแล้วครับ”
(ผู้กำกับ: ตั้งดีๆแล้วนะ
งั้นเตรียมพร้อม 3.2.1 แอคชั่น!)
~ฉันเคยเกือบพลาดสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิต
หากในวันที่ฉันล้มอยู่
ไม่มีหนึ่งใจของเธอ~ เสียงเรียกเข้าที่ดังขึ้นมาจากสมาร์ทโฟนรุ่นใหม่ที่กำลังโชว์เบอร์ใหม่ที่ไม่ได้บันทึกไว้โทรเข้ามา
“สวัสดีครับ
ไม่ทราบว่าใครครับ”
[ฮัลโหล ต้น
นี่ฉันเองนะ]
“อ้าว
ลิลลี่เหรอ เอาเบอร์ใครโทรมาเนี่ยครับ”
[เบอร์เราเองนี่แหละพึ่งเปลี่ยนเบอร์ใหม่น่ะ]
“เลยโทรมาสินะ
ลิลลี่ ผมมีอะไรจะบอก”
[งั้นเหรอ
ฉันก็มีเหมือนกัน ถ้างั้นบอกพร้อมกันนะ]
“1,2
วันอาทิตย์นี้ไปเดทกันนะครับ”/[วันอาทิตย์นี้ไปเดทกันนะ]
[เอ๊ะ? ฮ่าๆๆ
ใจตรงกันเลยแฮะ]
“นั่นสินะ
แล้วจะเจอกันกี่โมงดีล่ะ”
[ตอนสิบโมงครึ่งที่หอนาฬิกาท่าน้ำนนท์ละกันนะ]
“โอเคครับ งั้นไว้เจอกันนะครับ”
[โอเคค่ะ
บ๊ายบาย]
หลังจากที่สายตัดไปเด็กหนุ่มที่ชื่อว่า
‘ต้น’ ก็นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียวภายในห้องของตน
ไม่แปลกใจเลยที่เขาจะมีท่าทีแบบนั้น เพราะจากการคุยโทรศัพท์เมื่อครู่นั้นมาจากแฟนสาวของเขาเอง
และในวันอาทิตย์ที่จะถึงนี้เป็นวันครบรอบ3 ปีที่พวกเขาคบกันพอดี
ถ้าถามว่าตอนนี้พวกเขาเรียนอยู่ชั้นไหน บอกได้ตามตรงว่าอยู่ ม.4
“รอที่จะให้ถึงวันนั้นไม่ไหวแล้วแฮะ”
----วันอาทิตย์ เวลา 10:35
น. ----
เด็กสาวร่างบางที่อยู่ในชุดลำลองน่ารักสะพายกระเป๋ากำลังวิ่งไปที่จุดนัดพบของเธอและแฟนของเขาเมื่อเธอวิ่งไปถึงก็พบแฟนของตัวเองรออยู่ก่อนแล้ว
“ต้น! รอนานมั้ย
ขอโทษที่มาช้าไปหน่อยนะ”
“อ้อ
ไม่นานหรอก ผมเองก็เพิ่งมาน่ะ”
“งั้นเราไปเดินเที่ยวกัน” เด็กสาวเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มอันสดใสที่เป็นเอกลักษณ์ของเธอแล้วเดินจับมือไปเดินเที่ยวจับจ่ายซื้อของอย่างสนุกสนานจนเย็น
จนมาหยุดอยู่ที่ท่าเรือเพื่อที่เขาจะได้ส่งเธอกลับบ้าน ซึ่งระหว่างรอเรือมาพวกเขาคุยกันอย่างมีความสุขก่อนที่ท่าทีของลิลลี่จะเปลี่ยนไป
“ต้น…” เด็กสาวเอ่ยเรียกชื่อแฟนของตนพร้อมกับก้มหน้ามองพื้นเหมือนเธอมีอะไรบางอย่างอยากจะบอก
“ว่าไงครับ”
“เรามีไรจะบอก”
“หืม อะไรเหรอ”
เธอกลั้นใจที่จะบอกคำพูดที่ทำเอาแฟนของเธอเกือบช็อค
“ลี่ว่า..เราเลิกกันเถอะ”
“อะ อะไรนะ
เดี๋ยว ล้อเล่นอะไรหรือเปล่าเนี่ย ไม่ตลกเลยนะ”
“เราเลิกกันเถอะ”
“ทำไมล่ะ
ผมทำอะไรผิดงั้นเหรอ”
“ต้นไม่ได้ทำผิด
แต่เราผิดเอง”
“ทำไมล่ะ...”
“คือ
เรามีคนใหม่อะ ขอโทษนะ”
“อะไรนะ..
ตั้งแต่เมื่อไหร่ ลี่ไม่รักผมแล้วงั้นเหรอ แล้ววันนี้มันคืออะไรล่ะ”
“ต้น
เราขอโทษ เราเจอคนที่คิดว่าใช่มากกว่า ขอโทษนะ”
“อืม...ถ้างั้นก็ไปเถอะ
ผมจะไม่ยื้อไว้ละกัน”
“ต้น
เราขอกอดหน่อยได้มั้ย”
“ไม่!
ไม่ให้กอดหรอก”
ถึงจะพูดไปแบบนั้น แต่เขากลับเป็นคนกอดเธอซะเองก่อนคลายอ้อมกอดนั้นแล้วบอกลา
“มีคนใหม่แล้วขอก็ขอให้โชคดีนะ
เรือมาแล้วไปเถอะ โชคดีนะ ลาก่อน”
สุดท้ายแล้วทั้งเขาและเธอก็จากกันไปทั้งน้ำตา
ความสัมพันธ์ที่มีมาอย่างยาวนานก็จบลงทันทีแต่ยังไม่ทันได้หยุดร้องโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงก็สั่น
“ฮัลโหลตาล
ว่าไง”
โทรศัพท์จากน้องสาวเขาเอง
[พี่ต้น
พี่อยู่ไหน กลับบ้านมาตอนนี้เลยได้มั้ย]
“พี่อยู่ตลาดท่าน้ำนนท์
มีอะไรรึเปล่า”
[ก็เจ้าของตึกน่ะสิ
มาหาเรื่องแม่แล้วพวกเราก็โดนไล่ออกจากตึกเนี่ย]
“ห๊า? อะไรนะ
โดนไล่?!
พี่จะรีบกลับเดี๋ยวนี้ล่ะ”
เขาตัดสายโทรศัพท์ทิ้งไปพร้อมกับโบกแท็กซี่เพื่อรีบกลับบ้านทันที
ใจเขาก็นึกว่านี่มันวันอะไรแฟนบอกเลิกไม่พอยังโดนไล่ออกจากตึกอีก
ขอยกให้เป็นวันซวยของเขาเลยจริงๆ ณ
ตอนนี้เขาสับสนจนเปลี่ยนอารมณ์ไม่ทันแล้วล่ะ
-----อพาร์ทเม้นท์A-----
เมื่อรถจอดถึงหน้าที่พักที่เขาอาศัยอยู่ก็พบกับกระเป๋าเสื้อผ้ามากมายกับแม่และน้องสาวยืนรออยู่หน้าตึก
“นี่มันอะไรกันครับเนี่ย”
“ก็ตามที่น้องบอกไปน่ะแหละลูก
เราโดนไล่ออกจากตึก” แม่พูดด้วยใบหน้าที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกแต่ก็พยายามยิ้มอย่างเต็มที่
“แล้วพวกเราจะไปอยู่ที่ไหนกันล่ะครับ”
“บ้านพ่อไงพี่”
“ห๊ะ
เอางั้นเหรอ”
“ก็คงจะเป็นอย่างนั้นล่ะ
ใช่มั้ยคะแม่” หลังจากที่ตาลถามไปก็ได้รับการตอบรับจากแม่โดยการพยักหน้า
“เฮ้อ...” เด็กหนุ่มถอนหายใจพร้อมกับโบกแท็กซี่คันใหม่แล้วขนของขึ้นรถเพื่อเตรียมไปอยู่ที่บ้านใหม่ของพวกเขา...
(ผู้กำกับ: คัท! ทำดีมาก ทุกคน
เอาล่ะ วันนี้ก็พอแค่นี้ละกันนะ
เก็บของแล้วแยกย้ายไปพักผ่อนนะ)
(ทุกคนในกอง: ค่า/ครับ!)
---Talk Me---
เฮลโหล สวัสดีค่ะ 555 นี่ก็เป็นงานเขียนอีกเรื่องนึงเนอะ ไรท์ต้องขอโทษล่วงหน้าเลยนะคะ ไรท์บอกตามตรง ไรท์บรรยายไม่เก่งจริงๆ ไม่โกรธกันเนอะ นี่ไรท์แต่งไปอินไปจนน้ำตาไหลเลยค่ะ ฮาา--- แต่ก็หวังว่าท่านผู้อ่านจะชอบกันนะคะ ; ;
เอาเป็นว่าใครมีข้อแนะนำ
หรือจะติการเขียนของเจนก็ได้นะคะ เจนไม่ว่า
เจนจะนำไปปรับปรุงและพัฒนาตัวเองเรื่อยๆค่ะ
1 comment = 1 กำลังใจให้ไรท์เตอร์นะคะ^^
ขอให้มีความสุขกับการอ่านค่ะ
ความคิดเห็น