*-* Vampire *-* คู่รักนักล่า

ลำดับตอนที่ #8 : สายเลือด

8.

เคยรู้มาบ้างว่าจันทรานั้นมีมนต์สะกด

ที่จะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของคนเราออกมายามเดือนมืด

และดึงเอาความปรารถนามายามจันทร์เต็มดวง

เรื่องเล่าขานที่เคยได้ยินมาบ้างยามเยาว์วัย

มาบัดนี้ถึงได้รับรู้ว่าเรื่องนี้มันจริงล้านเปอร์เซนต์!!

แวมไพร์หนุ่มพยายามอยู่ให้ห่างจากการไขว่คว้าของว่าที่คู่หมั้น  และมันช่างเป็นเรื่องที่ยากลำบากเมื่อคนที่โผตามติดก็เป็นนักล่าในระดับยอดฝีมือ

ถึงแม้ว่าการกระทำของเอนาเดลก็ใช่ว่าจะรังเกียจ  แต่ถ้าเผลอทำอะไรลงไปคนตรงหน้าต้องโกรธมากแน่ ๆ และที่สำคัญ

....เค้าไม่มั่นใจว่าตนเองจะยับยั้งใจไม่เล่นแรงจนร่างนั้นลุกไม่ขึ้นไปซักสองสามวันไม่ไหวแน่.....

ความคิดอกุศลปนความหวังดีที่คล้ายจะลอยออกมาทำให้ร่างที่ตามติดหยุดชะงักไปเล็กน้อย  นี่เป็นโอกาสที่คนไม่อยากทำอะไรรุนแรงรอมานาน จุดสลบที่ต้นคอถูกกดพร้อมร่างที่ล้มลงในอ้อมแขน 

หลังจากวางเอนาเดลบนเตียงแล้วห่มผ้าคลุมทับ  โสตประสาทก็ได้ยินเสียงเปรี๊ยะ

ประตูเสริมเวทย์ที่แยกออกเป็นสองซีกพ้อมกับร่างทั้งสองที่ยืนค้ำอยู้หน้าประตูทำให้ต้องอ้าปากค้างตาสีเลือดกระตุกนิด ๆ  เมื่อเสียงล้มดังตู้มของประตูทำท่าจะปลุกคนสลบให้ลุกขึ้นมาเล่นไล่จับอีกรอบ

โลเรนกับมีลที่โผล่เข้ามาก็มีอันโดนหิ้วคอออกไปคุยทันที

-------------------------

"ภูตจันทรา?" โลเรนหมุนถ้วยชาในมือเล่น

"เรื่องหลอกเด็กเมื่อห้าสิบกว่าปีก่อนนั่นน่ะเรอะ"

"เออดิ  แล้วมันไม่ใช่เรื่องหลอกเด็กด้วย มีภูตจันทราอยู่ในโลกนี้จริง ๆ" คำตอบที่ทำให้คนถามเลิกคิ้วสูงอย่างกวน ๆ

"ที่ว่า  เนตรสีทองส่องประกาย  เรือนร่างกลิ่นกล้วยไม้  เสน่ห์ที่ทำให้หลงไม่ว่าจะหญิงหรือชาย  อายุขัยตราบเท่าความต้องการ " เสียงท่องคำกล่าวที่เคยได้ยินผ่าน ๆ มา

มีลพยักหน้าหงึกหงักก่อนกล่าว

"พ่อของชั้นก็คือภูตจันทรา  ดังนั้นพี่เรเนฟ ชั้น รึเอนาเดลต่างก็มีเลือดภูตอยู่ครึ่งหนึ่ง  แต่มันมีปัญหาอยู่ที่..." คนเล่าชะงักค้างไปนึกทบทวนข้อความที่พ่อเคยพูดถึง

"ภูตจันทราจะมีถทธิ์อำนาจมากที่สุดในคืนวันเพ็ญ  แต่สัญชาตญาณก็จะแรงกล้าขึ้นต้องมีการฝึกควบควบจิตใจของตัวเอง  แต่ว่าในหมู่พวกเราสามคนเอนาเดลมีเลือดภูตเข้มข้นที่สุด  พอคืนพระจันทร์เต็มดวงทีไรเลือดภูตก็จะไปข่มเลือดมนุษย์ทำให้สติเลือนหายไป"

สิ้นสุดคำความเงียบก็เข้ามาปกคลุม  ลูซิสถามเสียงเรียบ

"แล้วนายแก้ปัญหาเรื่องนี้กันยังไง"

"ก็เอาเอนาเดลไปนอนห้องที่ไม่มีหน้าต่าง  หานิทานมาอ่านให้นอนไวๆ ประมาณนี้ล่ะ"

คนฟังขมวดคิ้วหมุ่น

"แล้วถ้าเกิดอาการขึ้นมา  เค้าจะจำสิ่งที่เกิดขึ้นได้รึเปล่า"

การส่ายหน้าที่ถือเป็นคำปฏิเสธ  เรียกประกายความคิดจากลูซิส

รอยยิ้มหวานที่ทำให้รู้สึกประหลาด  มีลลุถอยออกห่างจากเก้าอี้อย่างไม่ไว้ใจ

.....ถ้าลักหลับก็ไม่เป็นไรสินะ........

เสียงหัวเราะในลำคอแผ่วเบาที่ส่งผลถึงร่างในห้องให้สะท้านเยือก



------------------------------------------