Saint seiya FIC เก็บของ

ลำดับตอนที่ #1 : ฟิคนรก

ชื่อเรื่อง:[fanfic saint seiya]  ฟิคนรก

ประเภท:ดันทุรังฮา...

ช่วงเวลา:  บอกไม่ถูกแฮะ

หลังจากภารกิจจับคู่สุดป่วนระหว่างเจ้าซิลฟิคและยัยควีนจบลงผมก็ได้กลับมามีชีวิตที่สุขสงบและเรียบง่ายอีกครั้ง  ( พร้อมกับรอยหมัดเล็ก ๆ น้อย ๆจากเจ้าบาซิลิสบ้าเลือด )

ตาผมทอดมองเหม่อไปยังท้องฟ้ามืดดำเบื้องบนทำให้เห็นแสงสว่างวิบ ๆ ปลิวตัดลงกับฉากสีดำอย่างที่รู้ ๆกันว่าเจ้าของแสงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเทพเซอุส  เสียงเห่าของเซอร์บิรุสดังก่อนที่เสียงเอ๋งจะตามมาติด ๆ ( สมโดนเตะเข้าให้ล่ะสิ  ชิชอบเห่าคนอื่นดีนักคราวก่อนแวบเข้าไปรายงานตัวเกือบโดนขย้ำเข้าให้   ไอ้สุนัขเจ้านายไม่สั่งไม่สอน )  ç  เจ้าฟาโรห์นะครับไม่ใช่ท่านฮาเหมือนในภาคลอสแคนวาสโถใครจะกล้าหมิ่นเบื้องสูงกันเล่า

วันนี้ก็คงสุขสงบเหมือนเคยล่ะมั้ง……….

ก็นรกน่ะไม่ค่อยมีอะไรให้ทำหรอกครับงานส่วนใหญ่ก็มีคนเข้าประจำหมดแล้ว   ว่าง ๆ ก็เดินตรวจนรกที  ( ยกเว้นช่วงสงครามศักสิทธิ์  เกิดขึ้นที  โอที  กระจาย ) ชีวิตนี้แสนจะสุขสบายเงินเดือนก็เยอะดีแล้วที่ผมได้มาเป็นสเป็คเตอร์   ไม่ได้เป็นเซนต์อย่างชื่อวาเลนไทน์ที่เป็นนักบุญ   ตอนเกิดสงครามศักสิทธิ์ขึ้นไปแจมที่แซงค์ทีไรเห็นแต่รอยร้าวตามวิหารที่เพิ่มขึ้นทุกที  บางวิหารก็โดนเป่าไปจนไม่เหลือแม้แต่เสา  ( ได้ข่าวว่าเซนต์แต่ละคนแทบจะกินแกลบแทนข้าว โถชีวิตแสนอนาถตกอยู่ในห้วงสีม่วงกระจาย   ดีใจที่ได้ท่านฮาเดสเป็นเจ้านายถึงแม้ท่านแพนโดร่าจะออกกิจกรรมวิปริตมาบ้างก็ยังถือว่าสุขสงบกว่าแซงค์ล่ะน่า )

รวมพลสเป็คเตอร์

เสียงที่กึกก้องไปทั่วนรกของท่านแพนโดร่าทำให้ผมชะงักกึก

.......ยังไม่ถึง 200 ปีเลยนี่หว่า......

แต่เอาเถอะตามประสาลูกน้องที่ดีฮาร์ปี้ วาเลนไทน์ก็รีบเผ่นไปตามเสียงเรียก

*-*-*-*-*-*-**-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

“ จัดงานฉลอง 1 ผู้ยิ่งใหญ่ 1 ไอเดีย”

เสียงอุทานจากเหล่าชุดเกราะดำ

เหนือขึ้นไปหญิงสาวผมดำยาวพยักหน้าหงึกหงัก   เบื้องหลังมีฮาเดสที่นั่งอยู่บนบัลลังค์มือเรียวยกดาบเป็นเชิงขู่ให้เทพผมทองที่ทำท่าจะโผเข้าไปหาอยู่ทุกขณะจิต

.......เอาอีกแล้วกิจกรรมนรกแตกเนี่ย........

“ สามผู้ยิ่งใหญ่จะเป็นแกนหลักในการจัดงาน  ที่ท่านฮาเดส (ชั้นเองที่คิด ) คิดเอาไว้คือเราจะมีการแสดง  ของว่าง  และบ้านผีสิง  เลือกคนช่วยงานได้ตามใจชอบไม่ต้องเอาลูกน้องสายตัวเองก็ได้”

สามผู้ยิ่งใหญ่แต่ละคนเริ่มออกอาการต่าง ๆ กัน

ราดาแมนทิส......คิ้วเดียวที่หมุ่นอยู่แล้วก็ยิ่งขมวดเข้าไปอีก

มีนอส.......หน้าบูดนิดหน่อนคาดว่าที่ท่านแพนโดร่าให้สามผู้ยิ่งใหญ่แยกกันจัดคงจะทำให้อารมณ์บูดหน้าดู

ไออาคอส........ใบหน้าสวยดูเอนจอยกับงานเต็มที่

“ชั้นจะเชิญพวกที่อยู่ข้างบนลงมาร่วม  บอกไว้ก่อนว่าถ้าทำเสียชื่อท่านฮาเดสล่ะก็ หึ หึ หึ”

คอสโม่มืดโชติช่วงให้เหล่านักรบดาวมารกรีดร้องในชะตากรรมของตน

.......ซวย อิ๋บอ๋าย..............

“แล้วถ้าใครทำดีล่ะก็จะได้รับเงินโบนัสเพิ่มขึ้นด้วยนะ  เพราะฉะนั้นทุ่มสุดตัวเลยนะทุกคน”

หลังจากที่สามผู้ยิ่งใหญ่ประชุมกันเสร็จเรียบร้อยมติก็ออกมาดังนี้

ราดาแมนทิส=บ้านผีสิง

มีนอส=การแสดง

ไออาคอส=ของว่าง

“เสร็จแล้วงั้นชั้นขอเลือกผู้ช่วยนอกจากหน่วยชั้นเพิ่มหน่อยนะ” การูด้า  ไออาคอสเดินลัดเลาะตามเหล่าสเป็คเตอร์โดยมีเจ้าฟาโรห์เดินตามต้อย ๆ  มีนอสกับราด้าจึงเดินหาบ้าง

ร่างบาง ๆ ของครุฑน้อยเดินวนรอบห้อง  ท่ามกลางสายตาหื่น ๆ ของสเป็คเตอร์ชั้นต่ำที่เข้ามาร่วมด้วย

ตาของวาเลนไทน์โฟกัสไปยังคนหัวเงินเล่นแส้ที่ทำท่าดี๊ด๊าอยู่ข้องหน้าเมื่อไออาคอสเดินเข้ามาหา

เปรี๊ยะ

เสียงคอสโมปะทุทำเอาลูกน้องที่มีนอสเลือกไว้ถอยออกมาอย่างหวาด ๆ นู๋กัวง่า  T   ^ T

ตาของบัลร็อคประสานเข้ากับกริฟฟินรอยยิ้มแห่งผู้ชนะปรากฏขึ้น

.......จูเด็คก้าแตกก็งานนี้ล่ะ........

หากร่างบางก็ทำให้หลายคนคาดการณ์ผิด  เมื่อเจ้าตัวเดินวืดผ่านอย่างไม่ใยดีก่อนเดินมาหยุดที่

ที่...

ที่..

ที่!!!

หน้าผมเอง

โอ้วก็อดท่านจะให้กระผมโดนเหยียบตายคานรกรึขอรับบบบบบบบบบบบ  / ร้องโหยหวนในใจ

“วาเลนไทน์งานนี้ก็ต้องพึ่งนายอีกแล้วนะ”

ยิ้มหวาน ๆ ส่งให้ทำให้คนรับยิ้มเจื่อน ๆ ตอบ

เมื่อสายตาทิ่มแทงส่งมาจากเบื้องหลังไออาคอส

หนึ่งคือกริฟฟอน มีนอส

อีกหนึ่งบัลร็อค  รูเน่ที่ร่วมมือกันโดยไม่ได้นัดหมาย

..........ไม่ตายงานนี้แล้วจะตายงานไหน...........

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

หลังจากที่ท่านแพนโดร่าประกาศกิจกรรม ( สิ้นคิด ) เหล่าผู้ยิ่งใหญ่ก็แยกออกไปทำงาน

เท่าที่ดูแล้วจะขอบอกลักษณะของแต่ละกลุ่ม

การแสดงกลุ่มนี้ดูจะคัดหน้าตาซะหน่อยดังนั้นเจ้ามารูคิโน่ที่หวังจะได้ติดตามนายไปแจ้งเกิดก็กระเด็นไปอยู่บ้านผีสิงตามระเบียบ  ( กร๊ากกกกก   สะใจโว้ย )

บ้านผีสิงคงไม่ต้องบอกว่าที่นั่นเป็นโซนแบบไหนปกตินรกก็น่ากลัวอยู่แล้ว  จับพวกเคหน้าตาดี(น้อย)  มาอยู่รวม ๆ กันหันไปเห็นแล้วขนพาลจะลุก

ของว่างที่เป็นกลุ่มที่ชั้นได้ไปอยู่ก็เป็นพวกหน้าตาพอดูได้ถึงหน้าตาดี  ก็อ่ะนะงานทำขนมอาหารคงจะไม่ได้ขายหน้าตาอะไรหรอกมั้ง?

เริ่มเตรียมงาน

“อยากจัดงานแบบเลี้ยงของว่าง  จิบน้ำชาบรรยากาศสบาย ๆ”

มองกระดาษที่จด ๆ เอาไว้แล้วเงยหน้ามองผู้ร่วมประชุมเฉพาะกิจ

ไอ้เรามองหน้าผู้ร่วมประชุมแล้วก็ถอนหายใจเฮือก   ท่านหัวเรือใหญ่ที่บอกความคิดคร่าว ๆ ออกมาให้รับฟังนั่งจ้องตาแป๋ว

คนทำหน้าที่ผู้ช่วยดำเนินงานกลาย ๆ มองลำดับงานในมือ

“ทำของว่าง  กับน้ำชาไม่มีปัญหาท่านแพนโดร่าสั่งอุปกรณ์มาให้แล้วแค่ลงมือทำนิดหน่อย”

ทำขนมน่ะไม่ยากหรอกดูหน้าพวกควีนแล้วสอนนิดสอนหน่อยก็น่าจะทำได้  แต่อีกปัญหาใหญ่เนี่ยสิ

“สถานที่จะเอาที่ไหนดี?”

คำถามที่ก่อให้เกิดความเงียบขึ้นทันที

ปราสาทรึก็โดนมีนอสยึดไปทำการแสดงแล้วเรียบร้อย  บ้านท่านแพนโดร่าราด้าเข้าไปจัดเตรียมงานแล้ว

“ก็เอาข้างนอกนี่แหละ  ใกล้ ๆ ปราสาทง่ายดี”

คำเสนอจากท่านหัวหน้า

“ดูสภาพก่อนนะครับท่านไออาคอส  บรรยากาศทมึนมีเสียงมโหรีจากคนตายโหยหวนเนี่ย  ขนาดพวกเราที่อาศัยอยู่ยังแทบผวา  ไอ้พวกข้างบนที่มันเคยชินกับแสงสว่างอย่าว่าแต่จิบชาเลยคงได้เผ่นกันก่อน”

ฟาโรห์ที่เปิดปากพูดความเห็นที่ทำให้พยักหน้าสนับสนุน  อ่านะอยู่เองยังหลอนไอ้พวกที่ไม่ชินมีหวังจับไข้หัวโกร๋นแน่

“เราก็มาปรับปรุงบรรยากาศกันก่อนสิ” ควีนสเป็คเตอร์หญิงเสนอออกมา

“เอาผ้าสีชมพู  ลูกโป่งสีชมพู  ชุดน้ำชาน่ารัก ๆ  สีชมพู  โอ้ยเอาทุกอย่างให้เป็นสีชมพูหมดเลยดีกว่า  จะได้เพิ่มบรรยากาศสดใสนะนะ ^ ^”

คนมีความรักจะเห็นโลกเป็นสีชมพูจริง ๆ ด้วยสิ  =  = *

“เดี๋ยวพวกเราก็ไปดูก่อนก็แล้วกันว่าพอจะเสริมอะไรได้มั่ง  เลิกประชุม”

การูด้าที่เดินนำตามด้วยวาเลนไทน์ก็ต้องหยุดนิ่งเมื่อคำถามจากหนุ่มดำ

“ท่านไอไปรู้จักกับวาเลนไทน์เมื่อไหร่กันครับ  คุยกันไม่เคยเห็นคุยซะทีแล้วทำไมถึงทำท่าสนิทกันดีแบบนี้ล่ะครับ”

“อ๋อ  ก็ชั้นกับวาเลนไทน์เป็นลูกศิษย์ท่านฮิพนอสเหมือนกันเลยสนิทกันไงล่ะ  ^  ^”

“เข้าใจแล้วครับ”

นิ่งไปสักพัก

เฮ้ย O[]o!!!!!!!!!!!!!!!!!!! 

ทุกคนร้องลั่นเมื่อได้ฟังผ่านหูแล้วเอามาพิจารนาอีกครั้ง

ข่าวใหญ่ในแดนนรก  ความลับที่ปิดบังมานานกำลังจะได้รับการเปิดเผย  ( เวอร์แล้ว )

“พวกนายตกใจอะไรนักหนาวะ” คำถามจากต้นเหตุความอึ้งเกาหัวแกรก ๆ

......อะไรแค่เป็นลูกศิษย์ร่วมอาจารย์เดียวกันมันน่าตกใจนักเรอะไง.........

“ก็ไม่ไงล่ะ  เจ้าวาเลนไทน์บอกมาเดี๋ยวนี้นะยะ  ความลับอะไรที่แกปิดบังเอาไว้”เจ๊ควีนสติแตกไปแล้ว

“ก็ไม่มีอะไรมากหรอกชั้นน่ะถูกพาตัวลงมาพร้อมกับไออาคอสตั้งแต่ยังเด็กกันอยู่เลย   นรกที่มีเด็กอยู่แค่สองคนท่านฮิพนอสกลัวว่าจิตสำนึกจะเอียงหาแกนโลก ( เหมือนพวกแก ) ก็เลยรับชั้นกับไออาคอสเป็นศิษย์ก็แค่เนี้ยแหละ”

“แค่เนี้ย” เจ้าฟาโรห์ร้องโวยออกมา

“ชั้นก็นึกว่าแกอาจจะถูกฆ่าล้างตระกูลตั้งแต่เด็ก  เลยหันเข้าหาฝ่ายมืดลงนรกมาเพื่อฝึกวิชาแก้แค้นให้กับพ่อแม่  และท่านไออาคอสก็คือศิษย์พี่ที่แสนจะเก่งกาจมากน้ำใจ  ทั้งสองช่วยกันกำจัดศัตรูจนสำเร็จสุดท้ายก็ได้แต่งงานกัน(!!?) จบอย่างมีความสุข” กอร์ดอนเล่าสิ่งที่ตัวเองคิดออกมาทำเอาเพื่อนทึ่งในความฉลาดของมัน

“ไม่ใช่หนังจีนนะเว้ย  แกดูดาบมังกรหยกมากไปป่าววะ”

“มะช่าย ตอนนี้เดชไอ้ด้วนกำลังมาแรงนะ  ไม่เชื่อไปถามแฟนทาซอสได้เลย  ^ ^ ” เจ้ากอร์ดอนทำเสียงคิกขุ

“เดชไอ้ด้วนบ้านแกสิ   อย่าพูดถึงไอ้เทพจั๊กจั่นนั่น รีบ ๆ หาทางคิดด้วยกันเร็วว่ามีที่ไหนในนรกนี่จะจัดงานน้ำชาได้”

เสียงแหวจากฮาร์ปี้ทำให้ทุกคนแตกกระเจิงออกไป

…..เดินเลาะโทคิวโทสก็แล้ว....

.......ริมฝั่งแม่น้ำอาเครอนจนขาลาก......

ไอ้สถานที่ที่เหมาะจะหาความสุนทรีน์ในนรกมันไม่มีเลยรึไงโว้ยยยยยยยยยยยยยยย

“เหนื่อยง่ะ”เสียงบ่นจากทุกคน

“นี่นี่  พวกเราไปไล่ที่เจ้าโอฟี่มาจัดสถานที่ดีป่าววะ”  เสียงเสนอจากหนุ่มดำประจำกลุ่มที่นั่งจับปีกไออาคอสกระพือให้ลมพัดเบา ๆ ถาม

“ไม่ได้หรอก  เจ้าโอฟี่มันผ่อนที่ดินด้วยการเล่นดนตรีให้ท่านฮาเดสฟัง   ออกฉโนดไว้เรียบร้อย”

คำชี้แจงจากหญิงสาวคนเดียวในกลุ่ม

“รู้ได้ไงอ่ะควีน” คำถามแบบอัศจรรย์ใจจากเจ้ากอร์ดอนที่อยู่กับเพื่อนสาวมานานจนรู้ว่า  นอกจากซิลฟิคแล้วเจ๊ไม่สนสิ่งอื่นใดเลย

“ไปนั่งคุยกับยูริทิสน่ะ  ดอกไม้งามในยมโลกอย่างพวกชั้นก็ต้องหาพวกเดียวกันไว้ก่อนสิ”

เอิ่ม........ดอกไม้กินคนล่ะสิไม่ว่า..........

“ว่าแต่ชั้นรู้นะที่ดี ๆ น่ะ”

“ที่ไหนควีน”  ครุฑน้อยถามอย่างสนอกสนใจ

สาวใช้กล้วยไม้ไม่ตอบคำจ้ำพรวดนำให้ทุกคนโกยอ้าวตามทันที

เส้นทางที่นำไปแสนทุรกันดารสิ้นดี  แต่ไหงทิวทัศน์รอบ ๆ นี้คุ้น ๆ ชอบกลวะ

“ถึงแล้ว  ทะดา” มือโบกไปมาอย่างสุดแสนดี๊ด๊า

.......ที่ดีจริง ๆ ด้วยสิ........

ทุกคนที่ตามมาต่างนิ่งค้างในบรรยากาศของสถานที่

.......ผาหินกว้างเรียบเสมอกันอย่างหาไม่ได้ง่ายในแดนนรก  ตาดำ ๆ ของวาเลนไทน์ทอดมอง   ดอกไม้เล็กกระจายเต็มพื้นที่  กล้วยไม้พันธุ์แปลก ๆโอ้งามแท้ ~ ~ ~  ~  ว่าแต่ตรงนี้มัน............

หลังบ้านตรูเอง!!!!

“ยัยควีน”

“จ๋าจ๊ะวาจัง”

“ทำไมหลังบ้านชั้นมันกลายเป็นแบบนี้ไปได้!!!!”  มือชี้ไปยังทุ่งดอกไม้  อะไรวะเมื่อก่อนที่มันจะให้เราช่วยจับคู่กับซิลฟิดมันไม่มีนี่หว่า =  = ;;;

“ก็ตอนนายทำหน้าที่สื่อรักให้ชั้น  ไอ้เราว่าง ๆ นอนเล่นรออยู่บ้านนายมันก็เบื่อขึ้นมา  เลยปลูกดอกไม้เล่นแถวนี้ล่ะ ”

........ว่าแล้ว.........

“ถึงว่าทำไมเธอถึงทำท่าปากล้วยไม้บ่อย ๆ เพราะมีแหล่งเพาะพันธุ์ใหม่นี่เอง”  เจ้ากอร์ดอนทุบมือแสดงอาการรับความรู้ใหม่

“ว่าแต่นายความรู้สึกช้านะ  ชั้นทำไว้ตั้งหลายอาทิตย์แล้วนายเพิ่งมารู้  มัวแต่อ่านฟ......ฟิค.....อุ้บ” มืออุดปากไว้ทันควันนี่เธอไม่คิดจะเก็บเป็นความลับเลยใช่ม้ายยยยยยยย

“เอาที่นี่ล่ะ”ไออาคอสเดินชมไปทั่ว ๆ แล้วตัดสินใจ 

“หาไม่เอานะ”เจ้าของสถานที่โวยออกมาทันที

......ใครจะไปยอมวะ  เดี๋ยวต้องจัดการไอ้ดอกไม้พวกนี้ให้หมด......

“ไม่ได้ที่นี่สุดแสนจะสะดวกสบายบรรยากาศก็ดี  ที่สำคัญบ้านนายก็มีครัวด้วย  ถ้าปฏิเสธจะไปบอกป้า(?) ว่าไม่ให้ความร่วมมือ”

ชีวิตนี้ชั้นยังซวยไม่พอเรอะงายยยยยยยยยยยยยย

 “ยัยควีนแรงน่ะใส่ ๆ เข้าไปหน่อยสิ”

เสียงสั่งจากวาเลนไทน์เจ๊ควีนหันขวับไปมอง

“อะไรวะวาเทนไทน์ขนมปังนะยะ  แค่กลิ้งไปกลิ้งมาจุดพลังคอสโมให้นิดหน่อยก็กินได้แล้ว”

อาวล่ะ  รู้แล้วถึงความไร้คุณสมบัติแม่ศรีเรือนของยัยเนี่ย

“นวดดี ๆ หน่อยสิ  หัดเอาไว้เผื่อซิดฟิดอยากกินขึ้นมา  เธอจะได้ทำให้กินไง”

“เพื่อซิลฟิด  ย้ากกกกกกก”  แล้วเธอก็กระตุ้นพลังคอสโมขึ้นมาเพื่อชายอันเป็นที่รัก   ความแรงในการนวดแป้งของเธอทำให้กอร์ดอนยกถาดคุกกี้ออกมาห่าง ๆ ทันที

“วาเทนไทน์ชั้นเพิ่งรู้ตัวตนที่แท้จริงของแกก็วันนี้ล่ะ”  มิโนทอรัสพึมพำ

“ว่าอะไรนะ  รีบทำมืออย่าหยุดดิ  พวกเราเป็นฝ่ายของว่างนะเว้ย”

“ จ...จ๊ะ ^  ^  หูผีชะมัด  (-  -;;)”

เอาล่ะเราไปดูอีกด้านกันดีกว่า

เสียงพิณดังขึ้นอย่างนุ่มนวล

ร่างบางของการู้ด้า  ไออาคอสหลับตาพริ้ม  กลางกลุ่มเก้าอี้กับโต๊ะที่ยกเข้ามาตั้งเพื่อเป็นบริเวณให้บริการ

หากเมื่อเสียงเพลงเปลี่ยนไปครุฑน้อยก็ลุกขึ้นตะโกนอย่างหมดความอดทน

“ฟาโรห์ไหงเจ้าเล่นพิณทีไรมันกลายเป็นเพลงสวดศพทุกทีเลยล่ะห๊า”

บีจีแบบอียิปต์ที่ขึ้นมาเบื้องหลังพังลงไปทันที

“ทะ......ท่านไอครับ   ผมก็เล่นเป็นแต่เพลงนี้นี่ครับ  จะให้ทำยังงายยย T ^ T”

“เป็นนักดนตรีที่งี่เง่าที่สุดเท่าที่มีเลยนะ  ฟาโรห์”

ไลร่า  โอฟี่ที่เดินเลาะชมงานเข้ามาแขวะ

“ไอ้สว่าง!!!!!”

“นักดนตรีที่ดีมันต้องมีพาวเวอร์   ที่จะตอบสนองความต้องการของผู้ชม”

เซนต์หนุ่มยักคิ้วกวน ๆ ส่งให้

“อ้าวโอฟี่มาพอดีเลยสอนฟาโรห์เล่นเพลงอื่นหน่อยซิ”

“ท่านไอ...........  อย่าปล่อยผมไว้กับเจ้าโอฟีบสิครับบบบบบ”

เสียงโหยหวนจากลูกน้องคนสนิทที่เจ้านายไม่สนใจเดินหนีไปทางครัวทันที

“ไหน ๆ งานคืบหน้าไปถึงไหนแล้ว”  เสียงใส ๆ จากไออาคอสถามไปนิ้วของกอร์ดอนชี้ไปยังขนมปัง  คุกกี้หลากรสที่วางอยู่เป็นกองย่อม ๆ

มือเรียวหยิบของว่างขึ้นมากินโดยมีสายตาจิกจากฮาร์ปี้หนุ่ม

“ขอกินนิดเดียวเองน่า......นะ  ไม่ได้ชิมฝีมือของนายมานานแล้วนี่นาวาเลนไทน์”

“ท่านไออาคอสเคยกินขนมฝีมือวาเลนไทน์มาแล้วหรือคะ”

สาวควีนปาดเหงื่อแต่มือก็ยังนวดแป้งไปไม่หยุดยั้ง   ใบหน้าสวยของไออาคอสพยักหน้าเบา ๆ ก่อนหยิบขนมเข้าปากอีกชิ้น

“ว่าแต่วาจังเนี่ยเห็นหน้าแบบนี้  ไม่คิดว่าจะทำขนมเป็นเลยนะ  ท่านฮิพนอสสอนมาเหรอ”

หันไปมองวาเลนไทน์ที่กำลังกางตำราเล่มสีดำคุ้น ๆ ตาออกอยู่หน้าเตามือหยิบส่วนผสมลงไปของเหลวในหม้อเปลี่ยนจากสีดำเป็นสีรุ้งทันควัน

.....อะไรวะในหม้อนั่นน่ะ   --  --*……..

“ทะ   ทำขนมอะไรอยู่เหรอ” เจ้ามิโนทอรัสถามคำตอบถูกส่งมาด้วยการยื่นหนังสือปกดำให้

มือค่อย ๆ เปิดดูสูตรอาหารโดยมีควีนชะโงกหน้าเข้ามาดูด้วย

สารบัญที่กางไว้เผยให้เห็น

ยาม่วง

ยาสกัดพลัง

ยาเสน่ห์

เค้กคายความลับ

ยาบอกความในใจ

ไอศกรีมสะกดจิต

“เฮ้ย!!!!!”

อ่านชื่อแต่ละรายการแล้วกอร์ดอนก็ถึงกับมืออ่อนทำหนังสือร่วงลงพื้น

Pandora  ‘s  menu

ชื่อหนังทำให้ความเงียบเข้าปกคลุมชนิดที่ว่าหากเข็มตกซักเล่มก็คงได้ยิน

นะ.......นี่  มันอะไรกานนนนนนนนนนนนนนนนน

รึว่า  รึว่า  คนที่สอนวิธีทำอาหารให้วาเลนไทน์คือท่านแพนโดร่า!!!!!!!!!

โอ้ฮาเดสแค่คิดก็สยองแล้วมีคนทำอาหารมหาประลัยนรกแตกเพิ่งขึ้นอีกคนเนี่ย

ท่ามกลางความช็อกไออาคอสที่กินคุ๊กกี้หมดไปกองหนึ่งแล้วเคลื่อนหาเป้าหมายต่อไป

“พวกนายหยุดทำไมลงมือทำงานต่อสิ”

เสียงของฮาร์ปี้ดังขึ้นทำให้กอร์ดอนกับควีนแตกกระเจิงไปทันที

......อะไรวะ   ไอ้พวกนี้............

“วะ  เลนไทน์ไอ้นั่นมัน”

มือสั่นระริกที่ชี้ไปทางหม้อที่ใส่ของเหลวสีรุ้งในมือหนุ่มผมชมพู

“อ๋อนี่เรอะท่านแพนโดร่าเอายาสกัดพลังมาให้ทำน่ะ   บอกว่าจะเอาไปให้พวกที่จะมาเที่ยวกินจะได้ไม่ไปก่อความเสียหายให้กับนรก   แต่คงไม่มีใครโง่กินหรอกเนอะสียามันออกจะไม่น่าไว้วางใจกันขนาดนี้”

…………แต่สิบเท้ายังรู้พลาดนักปราญช์ยังรู้พลั้ง   แพนโดร่าที่ปกติจะมีฝีมือการทำอาหารที่ยากบรรยาย  บทเจ๊ทำอาหารที่มีสรรพคุณแปลก ๆ ขึ้นมาอาหารนั้นจะอร่อยจนทุกคนต้องอึ้งและขอชิมซักคำ  พออาหารทำพิษไม่ตายก็คางเหลือง  หวังว่าคงไม่มีคนโชคร้ายขนากนั้นนะ...............

“เฮ้อ”  ควีนกับกอร์ดอนถอนหายใจพร้อมกัน

นึกว่าเจ้าวามันจะเป็นแพนโดร่าเบอร์  2  ไปซะแล้ว

“ว่าแต่ท่านฮิพนอสเนี่ยก็ทำอาหารเก่งเนอะ  ว่ากันว่าศิษจะถ่ายทอดความสามารถจากอาจารย์ได้แค่  60 % เท่านั้นแกที่ป็นลูกศิษยังทำได้อร่อยขนาดนี้  อาจารย์แกจะทำขนมได้อร่อยขนาดไหนนะ”

ไออาคอสเกิดอาการขนมติดคอขึ้นทันใด  วาเลนไทน์เกือบทำขวดยาสีรุ้งตกพื้น

“นี่ชั้นพูดอะไรผิดไปเหรอ”ควีนออกอาการงง ๆ

“นินี่  พวกนายไม่รู้หรอกรึว่าคนที่สอนให้แพนโดร่าทำอาหารคือท่านฮิพนอส?”  หนึ่งในสามผู้ยิ่งใหญ่ถามออกมาทำให้เกิดอาการอึ้งเป็นครั้งที่สอง

ย้อนกลับไปดูคำพูดของควีนนิดนึงนะ

ว่ากันว่าศิษจะถ่ายทอดความสามารถจากอาจารย์ได้แค่  60 % เท่านั้น

แค่ 60 % ยังเคยทำให้ลูกประคำชากะเปลี่ยนสีทั้ง 108 ลูกมาแล้ว 100% จะขนาดไหนกันวะ!!!!!!!!!

จิ้นเตลิดเปิดเปิงจนช็อกค้างไปทั้งสองคนทำให้วาเลนไทน์มองอย่างรำคาญ

“เกะกะจริง ๆ หลีกไปดิ๊  ขวางทางเข้าออก”

หนุ่มผมชมพูเดินจากไปพร้อมกับทิ้งสองบุคคลที่แข็งค้างไปแล้วและไออาคอสที่นั่งกินขนมเล่นอยู่ในห้องครัวไว้กับความเงียบงัน

 “ดีจังนะที่งานเสร็จทัน” 

หนึ่งในสามผู้ยิ่งใหญ่เดินตรวจบริเวนรอบ ๆ งานพร้อมกับวาเลนไทน์ที่คอยเอาปากกาขีดลงในกระดาษตรวจความเรียบร้อย

“ขนมทำไว้แล้ว  ชาเดี๋ยวก็เอามาส่งแล้ว  เพลงฟาโรห์ก็เล่นได้เพิ่มสามเพลงยังไงถ้าไม่ไหวเปิดซีดีเอาก็ได้  โต๊ะเก้าอี้พร้อม  แต่งานของเราออกจะเรียบง่ายไปหน่อยคงต้องหาอะไรมาเพิ่ม”เคาะปากกากับกระดานเล่นเผื่อคิดไอเดีย

.......ช่างเหอะได้เท่านี้ก็ดีแล้ว...........

“ท่านไอเดี๋ยวผมจะไปเอาชาที่สั่งไว้ก่อนนะครับ”

สฟิงซ์เดินเข้ามาบอก

“เดี๋ยวชั้นไปช่วยยกมาละกัน  ไออาคอสห้ามจิ๊กขนมไปกินอีกนะ”  คำสุดท้ายหันมาเน้นใส่คนที่ยืนไม่รู้ไม่ชี้

ทันทีที่ร่างทั้งสองหายไปจากสายตา

ไออาคอสที่ใบหน้าหวานสวยประดับได้วยรอยยิ้มและประกายในดวงตาคู่สวย

.......ชั้นจะทำให้แผนกของว่างเป็นแผนกที่เจ๋งที่สุด  โบนัสจะต้องเป็นของชั้นหึหึ............

คอสโมแห่งความมุ่งมั่นของร่างบางแผ่ออกมา

“ควีน  กอร์ดอน”

ร่างของลูกน้องทั้งสองเข้ามา

“ไปเอาของนั่นมานะ  ห่อสีฟ้าที่เก็บไว้ในห้องคอลเล็กชั่นของมารูคิโน่

นั่น”

2.

“ไปเที่ยว.......?” วาเลนไทน์ทวนคำอย่างงุนงง

“งานยังไม่เสร็จเลยนะ”

“น่าน่า  อีกแค่นิดเดียวเดี๋ยวฝากฟาโรห์ดูไว้ก็ได้”  เสียงอ้อน ๆ จากการูด้าน้อยพร้อมกับส่งสายตาปิ๊งให้

เหอ ๆ  มันชักจะไม่น่าไว้ใจนะทำท่าแบบนี้

“ไปนะ  น้า..........”

ทอดเสียงอ้อนก็แล้วส่งสายตาสยบเมะ(?)  ก็แล้ว   ศิษร่วมสำนักก็ไม่มีท่าทีจะยอมไปด้วยง่าย ๆ ( โถไออาคอสสายตานู๋มันสยบเมะได้   แต่วาเลนไทน์เป็นนอมอลนะจ๊ะ)

“วาเลนไทน์แกไปกับท่านไออาคอสเหอะน่า  ทางนี้พวกชั้นจัดการเอง”

“ถ้าแกยังไม่ไปล่ะก็ ......”  แล้วควีนก็คว้ากระดาษปึกนึงออกมา  คนผมชมพูตาเหลือกเมื่อมองเห็นข้อความที่หัวกระดาษ

......นั่นมัน.......

......ฟิคที่ชั้นปริ้นออกมาไว้นี่หว่าแล้วนี่มันตกไปอยู่ในมือยายควีนได้ไง....... (ว่าแต่แกยังไม่เลิกอ่านฟิควายอีกเหรอวะ  ยังไม่เข็ดรึไง)

.......รึว่า  ยัยนี่คิดจะใช้.......

“ความลับของแกจะต้องถูกเปิดเผย”

ถ้าเป็นผู้หญิงฮาร์ปี้   วาเลนไทน์ก็คงจะร้องกรี๊ดออกมาแล้วแต่นี่ความเป็นผู้ชายและศักดิ์ศรีแห่งดาวนภามันค้ำคออยู่  ก็ได้แต่เดินตามการูด้าต้อย ๆ  เหมือนถูกมนต์สะกด

เดินตามไปอย่างไร้ซึ่งสติเมื่อไออาคอสหยุดเดินก็หยุดตามและเมื่อเงยหน้าขึ้น

........บ้านท่านแพนโดร่าก็มาอยู่ตรงหน้าแล้วเรียบร้อย..........

เสียงโหยหวนจากแขกรับเชิญดังมาเป็นระยะ ๆ

ไออาคอสเดินไปต่อแถวรับบัตรแต่บังเอิญรึเปล่าไม่ทราบ  เพราะกลุ่มคนที่อยู่ข้างหน้า

พวกเซนต์ทั้งนั้นเลยนี่หว่า!!!!!!

มีพวกหน้าคุ้น ๆ ที่เคยเห็นที่โทคิวโทสอย่างมิโร่  ไอโอเรีย  มู  และที่สำคัญไอ้เซย่าที่เคยฟาดปากกับมันมาแล้วก็อยู่ที่นี่ด้วยนะสิ

“กลุ่มต่อไปเข้ามาได้แล้ว”  เสียงแบบไร้ซึ่งอารมณ์ดังขึ้นประตูหนาหนักก็เปิดออกทันที  ไออาคอสรีบดึงมือคนที่ยังค้างอยู่เข้าไปรวมกลุ่มกับเหล่าเซนต์ทันที

“ขอไปด้วยนะ”

............อะ  ไออาคอส.......ใจกล้ามาก.................

เสียงประตูปิดดังปังไออาคอสและวาเลนไทน์ที่เข้าไปอยู่ร่วมในกลุ่มเซนต์ก็นิ่งดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

ขบวนเริ่มเคลื่อนเปลวไฟแดงเดือดก็โผล่แวบขึ้นมาทันที

มีการสะดุ้งกึกในหมู่เซนต์ขึ้นมานิดหน่อย

“ชั้นไม่อยากมาเลยง่า” เสียงโอดจากอาริเอส  มูดังขึ้นท่ามกลางความเงียบงัน

“ไม่มีใครอยากมาหรอกน่า  แต่นี่เป็นคำสั่งท่านอาเธน่าที่ต้องการประกาศศักดาของเหล่าเซนต์ให้สเป็คเตอร์ได้รับรู้  ท่านยังบอกอีกด้วยว่าถ้าใครทำขายหน้าล่ะก็จะโดนตัดเงินเดือน”

พอท่านสง่าพูดอย่างนี้แกะชมพูก็ได้แต่เก็บคำครวญไว้ในใจ  ภาพอาจารย์ชิออนที่เข้าไปก่อนปรากฏในห้วงคิด

......ท่านอาจารย์ครับศิษคนนี้คงไม่มีวันได้กลับไปพบท่านอาจารย์แล้ว   หากชาติหน้ามีจริงก็ขอให้ผมได้กลับมาเป็นลูกศิษท่านอาจารย์อีกนะครับ.............

ท่ามูที่ดูจะจิตหลุดไปแล้วก็ถูกหลวงพี่ช่าลากให้ตามคนอื่นไปเพราะเจ้าตัวเล่นหยุดค้างไปเสียเฉย ๆ

“ว่าแต่ที่นี่มันก็น่ากลัวจริง ๆ นะ”  คาน่อนเอ่ยขึ้นมาแต่เมื่อชายหนุ่มหันหลังกลับไป

....คนอื่นหายไปไหนกันหมด!!!!!!!!........

“ซาง่า”  เสียงเรียกแฝดพี่เบา ๆ  แต่ไม่มีสัญญาณตอบรับกลับมา

“ 1 ”

“ 2 ”

เสียงนับอะไรบางอย่างลอยมาเข้าหู  น่อน ๆ ชะงักกึกมองไปมทางมุมมืดที่มีเสียงลอยออกมา

“5”

“10”

คิ้วชักหมุ่นลงเมื่อตัวเลขดันนับข้ามไปเสียเฉย ๆ ขนุนก็ทำใจดีสู้ผี  เดินย่องเข้าไปทางต้นเสียงแสงไฟสีฟ้า ๆ โผล่พ้นมุมที่ผ้ากางบังไว้  เงาที่ทาบผนังอยู่ไหวยะเยือก

คาน่อนกลืนน้ำลายดังอีกแม้ขาจะสั่นพั่บ ๆ  แต่มือก็ยังไม่ปล่อยออกจากหลวงพ่อที่ไปรีดไถจากชากะมาก่อนการทัวร์บ้านผีสิง

“อย่ามาหลอกมาหลอนกันเลยนะ  ไปสู่ที่ชอบเถอะ ~ ~ ~ ~ ”

พึมพำแผ่เมตตามือก็กระชากผ้าพรวดมือเรียวเตรียมสาดน้ำมนต์เมื่อเปิดออกไปก็พบกับ

ราดาแมนทิสที่กำลังสูบบุหรี่อยู่!!!!!!  ด้านข้างมีจานเปล่าเรียงไว้  หนุ่มคิ้วติดที่อยู่ในชุดขาวแบบญี่ปุ่นเลิกคิ้วมองอย่างงง ๆ

“คาน่อน?”  หนุ่มเจมินี่ลืมอารมณ์กลัวไปทันใดเสียงว้ากก็กระหน่ำใส่ราดาแมนทิสทันที

“อะ    .....ไอ้บ้า......  แกมาทำแบบนี้ทำไม  รู้ไหมชั้นเกือบหัวใจวายตายไปแล้ว”

“ไม่หรอกคาน่อน  นายน่ะหัวใจวายไม่ได้หรอก” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น

“เพราะหัวใจนาย  ......มันอยู่กับชั้นแล้วยังไงล่ะ” มุขเสี่ยว ๆ จากราด้าทำให้คาน่อนแทบหัวทิ่มลง

หากเสียงพรืดจากเบื้องหลังที่ทำให้คนทั้งสองหันหน้าไป

กลุ่มเพื่อนที่กลายเป็นสมาคมหลังเสา  ค่อย ๆ ช่วยกันดึงตัวขึ้นมาหลังจากที่พากันสะดุดเพราะมุขรุ่นโดโกของราด้า

“พวกนาย”

ย้อนกลับไปซักห้านาทีที่แล้ว

ไอโอเรียสะดุ้งสุดตัวเมื่อมีมือมาสะกิด

“ใครวะบรรยากาศยิ่งหลอน ๆ อยู่เดี๋ยวสาดไลท์นิ่ง  พลาสม่าใส่หรอก”

หันไปก็พบกับไออาคอสที่กวักมือเรียกให้มาดูกระดาษที่วาเลนไทน์ถืออยู่

คาน่อนที่เดินนำอยู่ก็ไม่สังเกตเลยว่าทุกคนหยุดเดินไปตั้งแต่เมื่อไหร่

“อะไร?”

“แผ่นพับแนะนำสถานที่”

จุดต่อไปนิ้วลากลงตามเส้นทาง

.......ผีนับจานราดาแมนทิส............

ทันทีที่รู้ชื่อผีซาง่าที่กำลังจะเรียกคาน่อนเข้ามาก็ถูกไอโอรอสล็อกคอไว้ทันที  ตาแช่มก็ไวเอาการมือคว้ากล้องเซตระบบถ่ายในที่มืดโดยมีมิโร่เป็นผู้ช่วย  ส่วนคนที่เหลือก็ซุบซิบกันเบา ๆ โดยมีคอสโมม่วงออกมาเป็นฉากหลัง

สเป็คเตอร์ทั้งสองมองภาพนี้ด้วยตวามรู้สึกอันยากบรรยาย

...........น่ากลัวจริง ๆ พวกเซนต์เนี่ย..............

“รู้สึกว่าเซนต์ชักจะถดถอยลงไปทุกทีแล้วนะวาเลนไทน์”

คนฟังก็พยักหน้ารับ

“เมื่อสองร้อยปีก่อนมันก็มีแค่คู่โดโก – ชิออนนี่นา”

และเหตุการณ์ก็ดำเนินมาจนถึงราด้าที่ปล่อยมุขเสี่ยวออกมาจนหัวทิ่มกันทั้งแก็งค์

“พวกนายนี่แย่กันจริง ๆ เลย” เสียงบ่นจากขนุนแวดใส่สมาคมหลังเสาที่พากันดันซาง่ามารับหน้า (ซวยจริง ๆท่านง่า)

ราดาแมนทิสที่ละทิ้งหน้าที่ผีออกมาเดินขนาบข้างไปกับคาน่อนแต่มือก็ยังไม่วายหอบจานมาด้วย

กรี๊ดดดดดดด~~~~~~~~~

“ยัยตี้กรี๊ดทำไมวะ”  คำตอบก็ถูกส่งออกมันควันเมื่อตัวอะไรบางอย่างคืบคลานรัดมิโร่และอัลเดบารันเข้าไปรวมเจ๊ตี้ทันที

“คามิวช่วยด้วย”  พ่อหนุ่มแมงป่องตะกายหนีเจ้าเส้นหยะแหยงตรงหน้า

“นี่มัน”

“อะไรเหรอไอโอเรีย”

“พลังของเจ้าไรมี่ที่มันเคยไปบุกสิบสองปราสาทภาคฮาเดสไง”

“ที่ว่าแกเกือบโดนจับทำเมียใช่ป่ะเรีย” คำถามที่เรียกสายตาอาฆาตจากไอโอเรีย

“อย่าเพิ่งเถียงกันช่วยมี่ที้...............  หูจะแตกอยู่แล้ว” เสียงโวยจากมิโร่เรียกสติทุกคนให้หันไปมองทันที

ภาพอโฟรดิเต้  มิโร่  อัลเดที่กำลังถูกรัดไว้   น่าสงสารอัลเดที่โดนรัดมือไว้ทั้งสองข้างทำให้เอามือไปอุดหูตัวเองไม่ได้

ไอโอเรียโดดเข้าไปเตรียมแถลงท่าไม้ตายทันที

....จงลุกโชนขึ้นมาคอสโมแห่งราชสีห์ทองคำ..........

“ไลนิ่งท์  พลาสม่า” เสียงประกาศนามท่าไม้ตายที่ทำให้เกิดความ

เงียบ

เงียบ......

ทำไมมันไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยวะ – [] --*

สิงห์หนุ่มที่กำลังงุนงงที่ท่าไม้ตายไม่ออกอานุภาพก็ถูกรวบเข้าไปในกลุ่มโดนขึงพืดทันที

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

“คอสโมไม่ออกเหรอ  ทุกคนลองใช้พลังดูซิ” คำสั่งจากท่านเคียวโกซาง่าทุกคนไม่รอช้ารีบใช้พลังทันที

ผลก็เป็นแบบเดียวกัน

“ช่วยพวกเราด้วย”

กลุ่มที่โดนจับไปเริ่มร้องโหยหวนเมื่อไอ้ขึงพืดมันเริ่มไปแตะส่วนที่ไม่น่าแตะเข้า

เหล่าเซนต์ต่างมองหน้ากันไม่รู้จะช่วยเพื่อนยังไงดี

…อยากช่วยก็อยากแต่เค้าก็ไม่อยากถูกขึงไปด้วยอ่ะ T^T……

คอสโมก็ใช้ไม่ได้  แบบนี้เราจะยังมีทางรอดอยู่อีกเหรอ

“หึ หึ ถึงเวลาที่ข้าจะต้องออกโรงแล้วสินะ” ราดาแมนทิสก้าวออกมาข้างหน้า

“จงดูพลังของไวเวิร์น  ราดาแมนทิสผู้นี้”เสียงประกาศกร้าวทำให้คนที่โดนจับอยู่มีความหวังขึ้นมา

..............รอดแล้ว  พวกตรูรอดแล้ว..............

ย้ากกกกกกกกกกกกกก

“จานใบที่ 1 ” 

เพล้ง

เฮ้ย!!!!!!!!

ทุกคนก็แทบล้มทั้งยืนเมื่อราดาแมนทิสเริ่มขว้างจานในมือออกมา

นี่เหรอพลังของหนึ่งในสามผู้ยิ่งใหญ่

“ระ.....ราด้า  ” คาน่อนเอ่ยชื่อคนที่กำลังเมามันกับการขว้างจาน

“ทำไมนายถึง”

“อ๋อ  ไม่รู้ว่าทำไมชั้นก็ใช้คอสโม่ไม่ได้เหมื่อนกัน ^ ^”

แล้วแกเจือกออกมาทำม้ายยยยยยยยยยยย

และราด้าก็ได้กรี๊ดเป็นรายต่อไปเมื่อตัวเองก็โดนลากเข้าไปในกลุ่มที่โดนจับกันอยู่

“ชั้นจะตัดเงินเดือนแก๊  ไอ้ไรมี่ ~ ~ ~ ~ ~”  เสียงโหยหวนดังออกมา

“ไม่กลัวก็ท่านแพนโดร่าเป็นคนจ่ายเงินเดือนข้า  ไม่ใช่ท่านซักหน่อย”

ท่ามกลางความสิ้นหวังของเหล่าเซนต์

กาแล็คติก้า อิลลูชั่น

กรีด เดอะ ไลฟ์

ท่าไม้ตายของไออาคอสและวาเลนไทน์ก็สาดเข้าไปทันที  ทุกคนที่โดนขึงอยู่ก็ตกร่วงลงมาเพราะเจ้าเส้นที่ขึงอยู่มันขาดไปตามพลังของทั้งสอง  เป้าหมายคือศูนย์กลางของกลุ่มก้อนนั้น

อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

เสียงโหยหวนจากเจ้าไรมี่ดังลากยาวจนเสียงเงียบลงคาดว่ามันคงไปที่ชอบ ๆ แล้วเรียบร้อย

“แค่นี้ก็เรียบร้อย ฟู่” ไออาคอสว่าแล้วก็หันเข้าไปฉุดเพื่อนให้ลุกขึ้นยืน

“นายนี่ทำเสียชื่สเป็คเตอร์หมด”

“ทะ......ทำไมพวกนายถึงใช้คอสโมได้ล่ะ  อ๊ะ” คำถามจากไอโอเรียที่ค่อยลุกขึ้นจากพื้นแต่วาเลนไทน์ที่นิ่งอยู่หลังจากปล่อยท่าไม้ตายออกไปก็ได้ยกมือขึ้นให้เป็นเชิงเงียบ

“ก่อนที่จะตอบคำถามนี้  ขอถามหน่อยตอนมานี่พวกนายได้กินอะไรเข้าไปรึเปล่า?”

 “ไอศกรีมเรนโบว์  ของแจกฟรีหน้างาน”

..........ชัดเจนเลย  สาเหตุที่ทำให้ใช้คอสโมไม่ได้เนี่ย...........

........ว่าแต่ราดามันทิสทำไมถึงพลอยติดร่างแหไปด้วยวะ..............

“พวกนายคงไม่รู้สินะ  ว่าพวกนายได้ลิ้มรสไอศกรีมผีมือแพนโดร่าเข้าไปแล้ว”

ห๊า..........................o[]O

“ไม่จริงนี่ชั้นกินเข้าไปมันก็อร่อยดีนี่นา” ราดาแมนทิสเอ่ยออกมาอย่าง

ไม่อยากจะเชื่อ   ถ้าเป็นของฝีมือแพนโดร่าน่ะจะต้องเอะใจตอนกินเข้าไปบ้างสิ  แล้วไอ้อาการเป็นกรดของอาหารที่หยดลงพื้นแล้วจะส่งเสียงฟู่เนี่ยที่เป็นตัวบ่งบอกมันหายไปไหนกัน

“นายก็น่าจะรู้นะราด้าว่าของที่แพนโดร่าทำอันไหนที่มีสรรพคุณแปลก ๆ อาหารมันจะอร่อยเลิศขึ้นมาทันทีทันใด”

“แล้วพวกเราจะรอดจากไอ้บ้านผีสิงเนี่ยได้ยังไง!!!!!!”  เสียงโวยจากกลุ่มโดนขึงพืด

.......มะ.....ไม่เอาแล้วนะ  แค่ไอ้ไรมี่ก็จะไม่ไหวแล้ว............

“เรื่องนั้นไม่น่าเป็นห่วงหรอก  ก็เรามีหัวหน้าของบ้านผีสิงอยู่ทั้งคนนี่นา” คาน่อนเอ่ยออกมาแล้วความหวังของทั้งหมดก็วูบไป

“ชั้นไม่รู้หรอกนะว่าเค้าจัดงานกันแบบไหน  พอดีโยนให้พวกลูกน้องทำน่ะ  เพราะฉะนั้นจะมีกับดักหรือผีแปลก ๆ โผล่มาชั้นก็ไม่รู้ด้วย”

........แกเป็นหัวหน้าภาษาอะไร....................