นิทานนานาชาติ

ลำดับตอนที่ #5 : กำเนิดพระอาทิตย์

เมื่อก่อนนี้โลกมืดมิด ไม่มีแสงอาทิตย์ ผู้คนต้องอยู่กันมืดๆ สัตว์ร้ายก็ชุกชุม สัตว์ร้ายมาทำร้ายคน อยู่เสมอชาวบ้านจึงคิดจะกำจัดสัตว์ร้าย แต่จะต้องมีแสงสว่าง ชาวบ้านจึงมาประชุมกันว่าจะทำอย่างไรให้ได้แสงสว่าง ผู้เฒ่าผู้ทรงความรู้บอกว่าจะต้องส่งคนไปหาพระอาทิตย์ให้ส่องแสงมาที่โลกทีนี้มี   ปัญหาว่าใครจะไปเพราะระยะทางไกลมาก จะต้องเดินทางอย่างน้อย 70-80 ปี มีชายหนุ่มแข็งแรงหลายคนอาสา แต่เด็กน้อยคนหนึ่งบอกว่า "ให้หนูไปดีกว่าหนูเพิ่งอายุ 10 ขวบจะได้เดินได้หลายๆปี" หญิงมีครรภ์ผู้หนึ่งอายุ 18 ปี พูดว่า "ฉันขออาสาไปเองเพราะระยะทางไกลมากอย่างนั้น ถ้าฉันเดิน ไม่ไหว ลูกก็จะเดินต่อไปได้" ชาวบ้านได้ฟังเช่นนั้นก็เห็นด้วยและช่วยกันจัดอุปกรณ์เครื่องใช้และอา หารให้แก่นาง

    หญิงนั้นก็เดินทางไปทางทิศตะวันออกด้วยความตั้งใจ เดินวันละตั้งหลายลี้เพราะนางเป็นคนแข็ง   แรง หญิงสาวและบุตรชายก็ได้เดินทางต่อไประหว่างทางชาวบ้านในท้องถิ่นที่ผ่าน เมื่อทราบว่านางเดินทางไปขอแสงสว่างจากพระอาทิตย์ก็พากันช่วยเหลือตลอดทาง

   หญิงสาวกับบุตรชายเดินทางเป็นเวลาหลายปี จนอายุ 70 ปี นางเดินไม่ไหวจึงขอหยุดพักและให้    บุตรชายเดินทางต่อ ส่วนชาวบ้านที่หญิงสาวอยู่ คอยเป็นเวลาหลายปีก็คิดว่านางคงเสียชีวิตแล้วแต่แล้ววันหนึ่งทุกคนก็เห็นแสงสว่างขึ้นที่ขอบฟ้าทางทิศตะวันออกและพระอาทิตย์จะส่องแสงให้ความร้อนและแสงสว่างตลอดวัน และลับไปในตอนเย็นทางด้านทิศตะวันตก สัตว์ร้ายทั้งหลายก็ถูกชาวบ้านปราบจนต้องหนีเข้าไปอยู่ในป่าทึบ ชาวบ้านรู้สึกเป็นหนี้บุญคุณของหญิงสาวกับลูกมาก เพราะฉะนั้น  เขาจึงลุกขึ้นทุกเช้าไปทำงานในทุ่งนากับแสงอาทิตย์และกลับบ้านเมื่อพระอาทิตย์ตกเพื่อระลึกถึง     หญิงสาวและบุตรที่เดินทางไปขอให้พระอาทิตย์ส่องแสงมาที่โลก