อาคุตางาวะในมหาเวทย์ผนึกมาร

ลำดับตอนที่ #2 : 1

ทันที่เห็นสัตว์ประหลาด ก็เกิดคำถามขึ้นมาในใจเขา ว่าสิ่งที่เห็นตรงหน้าคืออะไร แต่ไม่มีเวลาให้คิด สัตว์ประหลาดพุ่งเข้ามาหา เขาหันหลังกลับรีบวิ่งหนีออกไป พุ่งผ่านตามทางที่เคยเดินมา " ถ้าวิ่งต่อไปโดนตามทันแน่ ตอนนี้ก็เหนื่อยมากรู้สึกเหมือนปอดกำลังฉีกขาด ต้องทิ้งระยะห่างหาที่หลบ คือหนทางเดียวที่เราจะรอด" เขามุดผ่านพุ่มไม้ต่างๆ เพื่อบดบังการมองเห็นของสัตว์ประหลาด การกระทำนี้เป็นผลให้มีระยะห่างเพิ่มขึ้นระหว่างสัตว์ประหลาด แต่มันก็ทำให้มีบาดแผลตามเนื้อตัวเพิ่มขึ้นจากกิ่งไม้บาด

" ทิ้งห่างพอสมควรแล้ว ต้องหาที่ซ่อน" เขาหยุดวิ่งแล้วไปซ่อนหลังหิน ใช้มือสองข้างปิดบริเวณใบหน้า ป้องกันเสียงหายใจ

จากนั้นมันก็ได้มาถึงบริเวณที่เขาซ่อนตัว "ขอร้องอย่าหาเจอที" ช่างโชคร้าย มันเจอที่ซ่อน แล้วใช่มือจับยกขึ้นเตรียมกินเขา

"ไม่! ไม่ได้! จะมาในตายที่แบบนี้ไม่ได้" เขาใช้แรงเฮือกสุดท้าย เตะเขาไปที่หน้าของมัน นั้นทำให้มันโกรธจับเขาเหวี่ยงออกไป ชนกับต้นไม้และร่วงลงมา

"ฉันกำลังจะตายหรอ ไม่อยากตายจัง"  ด้วยอารมณ์ด้านลบจำนวนมากของคนใกล้ตาย ทำให้อาคมเฉพาะตัว ของเขาตื่นขึ้น ปลดปล่อยอสุรกายสีดำ กัดขย้ำสัตว์ประหลาดจนตาย

ไม่กี่วินาทีถัดมาเขาก็ได้นอนสลบตามลงไป

____________________________________

ตัดฉาก          

____________________________________

แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาในห้อง คนที่นอนอยู่บนเตียงลืมตาตื่นด้วยความมึนงง " ที่นี่ที่ไหน" เขาพูดขึ้น พรางมองออกไปรอบๆ

"ตื่นแล้วหรอเจ้าหนู" คำพูดนี้มาจากชายแก่วัยเกษียณ

"คุณเป็นใครครับ" เขากล่าว จิตใจเต็มไปด้วยคำถาม

"ข้านะหรอ" ชายแก่ยักคิ้วขึ้น "ก็เป็นคนที่ช่วยเจ้าไง จริงสิยังไม่แนะนำตัวเลย ข้าชื่อ กาคุกันจิ โยชิโนบุ แล้วเจ้าละ"

หลังจากถูกถามชื่อ เขาก็เลยคิดว่าควรตอบชื่อเก่าก่อนมาโลกนี้ หรือใช่ชื่อ อาคุตางาวะ ริวโนะสุเกะ หลังจากการครุ่นคิดแล้ว เขาเลยเลือกใช้ชื่อ "ผม อาคุตางาวะ ริวโนะสุเกะ"

นั่นเป็นการพบเจอกันครั้งแรกของผมกับครูใหญ่โรงเรียนเกียวโต

จบตอน1