ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ประวัตินางในวรรณคดี(แบบละเอียด)

    ลำดับตอนที่ #17 : นางเทราปตี : มหากาพย์ภารตะ (100%)

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 12.96K
      13
      10 มี.ค. 56

        
         ประวัตินางเทราปตีอาจยาวและงงหน่อยนะค่ะ มหากาพย์ภารตะอาจไม่ค่อยมีใครรู้จักนะค่ะ ไรต์เลยเอามาลงให้ซะเลย มหากาพย์ภารตะนี้เป็นเรื่องราวของศึกสายเลือดระหว่างตระกูลเการพและปาณฑพค่ะ^^



         นางเทราปตี (เทรา-ปะ-ตี) เป็นหญิงสาวที่เกิดจากกองไฟ ครั้งหนึ่งท้าวทรุปัทแห่งแคว้นปัญจาละอยากมีโอรสธิดา เนื่องจากพระองค์และมเหสีมีพระธิดาองค์เดียวคือ "ศิขัณทิน" (ศิขัณทินเป็นหญิงแต่จิตใจเป็นชาย ถูกเลี้ยงเเบบชายตั้งแต่เด็กๆ) จึงได้ขอร้องให้พระฤาษีอันมีพลังแก่กล้าช่วยชุบโอรสธิดาออกมาจากกองไฟ...




         ทันทีที่พิธีสำเร็จก็มีชายหญิงคู่หนึ่งผุดขึ้นมาจากกองไฟ ท้าวทรุปัทรับไว้เป็นโอรสธิดาของตน โอรสให้นามว่า "ธฤษฏะทยุมัน" (ทริด-สะ-ตะ-ทะ-ยุ-มัน) ธิดาให้นามว่า "เทราปตี" (เทรา-ปะ-ตี) หรืออีกนามว่า "กฤษณา"





         เทราปตีมีรูปโฉมงดงามมาก วันหนึ่งท้าวทรุปัทได้จัดให้มีพิธีเลือกคู่ครองให้นางขึ้น โดยมีพี่น้องปาณฑพทั้ง 5 มาร่วมพิธีนี้ด้วย (ประกอบด้วย ยุธิษฐิระ (ยุ-ทิด-ถิ-ระ)  ภีม หรือภีมเสน อรชุน นกุลและสหเทพ)



        อรชุนแห่งพี่น้องปาณฑพผู้เก่งกาจในด้านการยิงธนูได้ชนะการเลือกคู่นี้และได้เทราปตีเป็นภรรยา หากแต่เมื่อพานางกลับไปบ้าน (ขณะนั้นพวกปาณฑพอยู่นอกเมือง) นางกุนตีผู้เป็นมารดาได้กล่าวอยากไม่รู้เท่าทันว่า "มีอะไรกลับมาก็แบ่งๆกันนะลูก"  ด้วยความที่พวกปาณฑพเชื่อฟังมารดาเป็นอย่างมาก จึงตัดสินใจให้นางเทราปตีเป็นมเหสีของพวกเขาทั้งห้าคน...



        นางเทราปตีได้เข้าพิธีสยุมพรกับพวกปาณฑพทั้ง 5 คน โดยมีกฎว่านางต้องปรนนิบัติรับใช้สามีทั้ง 5 อย่างเท่าเทียมกัน โดยแบ่งเวลาการดูแลเป็น 1 คนต่อ 1 ปี... ซึ่งนางก็รักและซื่อสัตย์กับสวามีทั้ง 5 มาก




         ต่อมานางเทราปตีได้ให้กำเนิดพระโอรสแก่พี่น้องปาณฑพทั้งห้า ดังนี้
      
         1.ประติวินชัย บุตรของยุธิษฐิระ
        
         2.ศรุตโสม บุตรของภีม

         3.ศรุตกรรม บุตรของอรชุน

         4.ศตานีกะ บุตรของนกุล
     
         5.ศรุตเสน บุตรของสหเทพ




         ครั้งที่พี่น้องปาณฑพต้องสูญเสียบ้านเมืองให้ฝ่ายเการพเพราะถูกโกงสกา (การพนันชนิดหนึ่ง) ยุธิษฐิระได้วางนางเทราปตีเป็นเดิมพัน และเสียนางให้ทรุโยธน์ (หัวหน้าฝ่ายเการพ)



         ทรุโยธน์สั่งให้ทุหศาสันผู้เป็นน้องชายไปลากเทราปตีออกมากลางสภา ในขณะนั้นนางเทราปตีได้อ้อนวอนว่า นางกำลังมีประจำเดือนแต่งกายไม่เหมาะสมที่จะไปกลางสภา แต่ทุหศาสันไม่ฟังและใช้มือจิกผมนางลากออกมาอย่างน่าเวทนา...






         นางเทราปตีถูกด่าว่าไม่มีชิ้นดีจากพี่น้องฝ่ายเการพ ว่า

         "หญิงที่อยู่กับสามีถึง 5 คนได้เช่นนี้...หญิงทั่วไปที่ไหนเขาจะปฏิบัติกันเล่า...จะมีก็แต่พวกนางบำเรอหรือหญิงแพศยาเท่านั้นแหละ"


     
        


         นั่นทำให้เทราปตีซึ่งกำลังนั่งร้องไห้อย่างหมดหนทางลุกขึ้นยืนต่อหน้าทุกคน และกล่าววาจาว่า


         "อะไรกันนี่! ท่านภีษมะรัฐบุรุษผู้พิทักษ์ราชบัลลังก์หัสตินาปุระ...ท่านวิทูรผู้มีคุณธรรมรอบรู้ในเชิงการทูต...ท้าวธฤตราษฎร์กษัตริย์แห่งหัสตินาปุระ...ท่านคุรุโทรณาจารย์ ท่านคุรุกฤปาจารย์ ผู้ทรงศีลและรอบรู้ในสรรพวิทยา...ผู้อาวุโสที่หม่อมฉันกล่าวมานี้ ไม่มีใครเลยที่จะเอ่ยปากห้ามปรามการกระทำอันหยาบช้าของบุตรหลานและศิษย์ของพวกท่านกันเลยรึ!"  (บุคคลที่กล่าวมานี้เป็นใครให้ไปอ่านในตอนที่ 18 นะค่ะ ไรเตอร์เขียนอธิบายคร่าวๆให้แล้ว^^)
      



         

         แม้นางจะกล่าวเช่นนั้น...แต่ทรุโยธน์ก็ยังไม่สนใจ สั่งให้ทุหศาสันเปลื้องผ้านางออกกลางสภาอีกด้วย (ไอ้พวกเลว! - -*)






         แต่ก็เกิดเหตุน่าอัศจรรย์ขึ้น...เพราะแม้ว่าทุหศาสันจะดึงผ้าสาหรี่ห่มกายนางออกจนกองโตมากแล้ว ผ้าสาหรี่ก็ยังไม่หมดไปจากตัวนางเทราปตีเลย!!!







         นางเทราปตีกล่าวต่ออีกว่า

         "เหตุการณ์ที่เกิดกับข้าในครั้งนี้...จะจารึกเป็นประวัติศาสตร์อันโสมมของหัสตินาปุระ และความอัปยศอดสูที่เหล่าชายชาตินักรบในที่นี้...ปล่อยให้มีการลบหลู่เกียรติของสตรีถึงเพียงนี้...ข้าขอสาปแช่ง!!!"






         หลังจากนั้นแม้จะมีการคืนเมืองคืนสมบัติทุกอย่างให้ปาณฑพแล้ว นางเทราปตีก็ยังแค้นไม่หาย นางไม่ยอมติดเครื่องประดับใดๆที่ผมทั้งนั้น โดยมีเหตุผลว่า

         "ผมของข้ามีมลทิน...ถูกมืออันโสมมและกักขฬะ*ของทุหศาสันกระชากสร้างรอยด่างพร้อย...มีสิ่งเดียวที่จะชำระรอยมลทินนี้ได้คือต้องนำเลือดของมันมาชำระล้างเท่านั้น และเมื่อนั้นล่ะข้าถึงจะเกล้าผมติดเครื่องประดับอีกครั้ง"


         *กักขฬะ หมายถึง หยาบช้า 

          



         ภายหลังเมื่อเกิดสงครามระหว่างฝ่ายเการพและปาณฑพแล้ว นางเทราปตีก็ได้นำเลือดของทุหศาสันที่ถูกภีมแห่งปาณฑพสังหารมาล้างมลทินที่ผมของนางจนได้ ส่วนลูกๆของนางที่เกิดกับพี่น้องปาณฑพนั้นถูกลอบสังหารกลางดึก ทำให้นางเสียใจและเเค้นใจมาก...





         สุดท้ายเมื่อทรุโยธน์ถูกสังหารแล้ว เหตุการณ์ก็กลับมาดีเหมือนเดิม และเทราปตีก็เสียชีวิตลงหลังจากนั้นไม่นาน...

    ************************
         เป็นไงกันบ้างเอ่ย? งงมากไหม?
         ไรท์ว่ามันยังงงๆอยู่นะ - -*
         หายไป 2 วัน พอดีมีธุระต้องไปงานเลี้ยงสังสรรค์กับเพื่อนน่ะค่ะ^^
         วันนี้จะพยายามเอาประวัติมาฝากอีกซักสองสามคนนะ^^
         อย่าลืมเม้นท์เป็นกำลังใจด้วยนะ~
    JJ♕
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×