คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #41 : นางศกุนตลา : ศกุนตลา
นางศกุนตลา
นางเป็นธิดาของพระฤาษีวิศวามิตรกับนางอัปสรเมนกา
ก่อนที่นางจะกำเนิด พระวิศวามิตรได้ออกบำเพ็ญตบะจนแก่กล้า เทวดาเดือดร้อน พระอินทร์จึงส่งนางอัปสรเมนกาผู้มีความงดงามยิ่งมาใช้ความงามยั่วยวนพระฤาษี จนฤาษีหลงใหลในตัวนางจนได้อยู่กินกัน...
นางอัปสรเมนกาให้กำเนิดธิดา ในตอนนั้นพระฤาษีคิดได้จึงขอตัวจากไป เมนกาหมดหน้าที่เพียงเท่านี้จึงจำใจทิ้งธิดาไว้บนโลกมนุษย์
ต่อมาพระกัณวะดาบส ผ่านมาพบนางเข้า เกิดเอ็นดูจึงนำนางไปเลี้ยงที่อาศรม ให้นามว่า “ศกุนตลา” หมายถึง นางนก
ศกุนตลามีพี่เลี้ยงสาวสองนางเป็นเพื่อน คือ “นางอนุสูยา” และ “นางปิยวาท”
เมื่อเติบโตเป็นสาวรุ่น ศกุนตลาได้พบรักกับท้าวทุษยันต์ กษัตริย์แห่งหัสตินาปุระ เมื่อครั้งที่ท้าวทุษยันต์มาช่วยปราบมารที่มากวนใจเหล่าฤาษีได้สำเร็จ
ก่อนจากไป...ท้าวทุษยันต์ได้ให้แหวนวงหนึ่งแก่นาง และให้สัญญาว่าจะรับนางเป็นชายา
เคราะห์ซ้ำกรรมซัด...วันหนึ่งนางศกุนตลาเกิดป่วยเป็นไข้ ด้วยตรอมตรมที่คนรักจากไป เป็นวันเดียวกับที่ฤาษีทุรวาส (ฤาษีตนนี้ หากใครทำให้พอใจจะมอบพรวิเศษให้ แต่หากใครทำให้ไม่พอใจจะสาปในทันที) มาเยี่ยมเยือนที่อาศรม รออยู่หน้าอาศรมเสียนานไม่มีใครมารับ ก็โกรธ คิดว่านางศกุนตลาไม่เคารพนับถือ จึงสาปนางว่า
“ไม่ให้คนรักของนางจำนางได้”
นางอนุสูยาและนางปิยวาทมาเห็นตอนที่พระฤาษีสาปเสร็จพอดี จึงเกาะขาขอร้องให้พระฤาษีถอนคำสาปโดยอธิบายว่า “น้องศกุนตลามิได้ไม่เคารพท่าน หากแต่นางกำลังป่วยไข้ ลุกมาต้อนรับไม่ได้”
ฤาษีทุรวาสไม่อาจถอนคำพูดได้ จึงให้พรศกุนตลาว่า “หากคนรักของนางได้เห็นของที่ให้ไว้เป็นที่ระลึกก็จะจำนางได้เอง”
ตั้งแต่วันนั้น นางศกุนตลาก็เก็บแหวนไว้ไม่ให้ห่างกาย จนมารู้ว่าตนเองตั้งครรภ์ พระกัณวะดาบสจึงส่งนางไปที่หัสตินาปุระ
เพราะคำสาปอันศักดิ์สิทธิ์ของฤาษีทุรวาส ท้าวทุษยันต์จึงจดจำนางไม่ได้ อีกทั้งระหว่างทางแหวนของศกุนตลาถูกปลากลืนหายไปแล้ว
ท้าวทุษยันต์กล่าวว่าพี่เลี้ยงของนางว่า
“เรายอมรับว่าหญิงสาวผู้นี้งดงามปานนางอัปสร แต่เราไม่เคยรู้จักนางมาก่อน แล้วจะให้เรารับบุตรของนางเป็นบุตรของเราได้อย่างไร”
ศกุนตลาร้องไห้เสียใจที่คนรักจำตนไม่ได้ นางกล่าววาจาว่า “ในเมื่อไม่มีใครต้องการเรา ก็ขอให้เทวดานางฟ้ามารับเราไปเดี๋ยวนี้”
ทันใดนั้น นางอัปสรนางหนึ่งก็มาอุ้มพาศกุนตลาไปต่อหน้าทุกคน (ตอนนั้นพ้นสายตาท้าวทุษยันต์แล้ว)
ต่อมาแหวนวงนั้นได้กลับคืนมาสู่ท้าวทุษยันต์ พระองค์จำทุกอย่างได้ ความรักความห่วงใยที่เคยมีต่อกันกลับมาสู่พระราชหฤทัย พระองค์รำพึงว่า
“ศกุนตลายอดรัก...พี่ได้ทำร้ายจิตใจเจ้าอย่างแสนสาหัสไปเสียแล้ว...”
ภายหลังพระเทพบิดรและพระเทพมารดรบนสรวงสวรรค์ได้ช่วยให้ทั้งสองได้พบกันอีกครั้ง พร้อมกับโอรสตัวน้อยวัยหนึ่งขวบ...
ท้าวทุษยันต์รับศกุนตลาเป็นมเหสีเคียงกาย และให้นามโอรสว่า “ภรต” (เป็นที่มาของคำว่า ภารตะ ในมหากาพย์ภารตะ เพราะท้าวภรตเป็นต้นวงศ์ของพวกปาณฑพและเการพค่ะ^^)
Talk
พึ่งมีเวลาว่างค่ะ เลยมาต่อช้า พอดีไรเตอร์พึ่งสอบเสร็จ^^
ความจริงแล้วรายละเอียดเรื่องนี้เยอะมากค่ะ แต่ไรเตอร์จัดมาให้แค่นี้ เพราะกลัวงง
จริงๆแล้วฉากที่ท้าวทุษยันต์ปฏิเสธนางศกุนตลามีมากกว่านี้ค่ะ ต่อปากต่อคำกันค่อนข้างรุนแรงด้วย หากอยากศึกษาเรื่องนี้ให้จริงจังมากขึ้น ก็ไปหาอ่านดูนะคะ ตามห้องสมุดน่าจะมี ส่วนที่ร้านหนังสือนี่ก็น่าจะมีขายนะ ไม่มั่นใจเหมือนกัน
แนะนำเรื่อง ศกุนตลา ว่าเป็นวรรณคดีเรื่องหนึ่งที่สนุกและมีเนื้อหาดีมากๆค่ะ แต่ต้องเตรียมใจอ่านกันนิดนึง เพราะค่อนข้างเศร้า แต่บทกลอนเพราะ สื่อความหมายได้ดี
รูปนางศกุนตลาค่ะ^^
ความคิดเห็น