ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : นางวาสิฏฐี : กามนิต (100%)
���� เรื่อง "กามนิต" ถูกผู้คนกล่าวหาอย่างไร้มูลเหตุเป็นเรื่องลามก ไร้ศีลธรรม เพราะมีสาเหตุที่ว่ามีคำว่า "กาม" อยู่ในชื่อเรื่อง ในขณะที่ความจริงแล้วนั่นเป็นเพียงชื่อตัวละครในเรื่องเท่านั้น...
���� "กามนิต" เป็นเรื่องเล่าเกี่ยวกับชายหญิงคู่หนึ่งที่รักกันด้วยใจบริสุทธิ์ และมีเกร็ดความรู้เกี่ยวกับพระธรรมมากมาย ไรเตอร์เองก็มีหนังสือเรื่อง
กามนิตอยู่เล่มหนึ่งเหมือนกัน...ถ้าอยากอ่านเรื่องนี้โดยละเอียดก็ไปหาอ่านในเน็ตหรือหาหนังสืออ่านเอานะค่ะ ตามร้านหนังสือน่าจะมีขาย ไม่แน่ใจ
เหมือนกัน^^
���� เข้าเรื่องเลยแล้วกันนะค่ะ^^
����
���� นางวาสิฏฐี เป็นธิดาพ่อค้าช่างทองในกรุงโกสัมพี นางมีรูปโฉมงดงามมาก...
���� วันหนึ่งนางได้ไปเป็นนางรำไปสักการะพระลักษมีเเห่งเขาวินชัย...บังเอิญนางทำลูกคลีตก "กามนิต" บุตรชายพ่อค้าแห่งกรุงอุชเชนีเป็นคนเก็บได้ ทั้งสองตกหลุมรักกัน นางและกามนิตติดต่อส่งสารรักถึงกันอยู่เนืองๆ
���� จนวันหนึ่ง...กามนิตถูกลอบทำร้ายโดย"สาตาเคียร" ลูกชายอำมาตย์เมืองโกสัมพีผู้หลงรักวาสิฏฐีเช่นเดียวกัน พ่อวาสิฏฐีเองก็ขัดขวางไม่ให้นางไปพบกามนิตเด็ดขาด แต่หลายวันต่อมากามนิตก็หาทางมาพบนางจนได้...
���� ทั้งสองร่ำลากันอย่างโศกเศร้า กามนิตสัญญาว่าจะกลับมาหานางที่โกสัมพีแน่นอน...
���� แต่พอกามนิตกลับกรุงอุชเชนีไปได้ไม่กี่เดือน สาตาเคียรก็มาสู่ขอนาง และพยายามเอาอกเอาใจบิดานางจนบิดานางยอมออกปากยกนางให้ แต่นางยืนกรานหนักแน่นว่านางรักอยู่กับกามนิต และจะไม่ยอมแต่งงานกับสาตาเคียรเด็ดขาด
���� ทว่าสาตาเคียรก็ออกอุบายว่ากามนิตถูกโจรป่าฆ่าตายแล้ว พร้อมกับนำโจรป่าที่ตนพึ่งจับได้มาให้คำสัตย์ และนำสร้อยคอตาเสือของกามนิตที่โจรเก็บมาๆให้นางดูด้วย...
���� วาสิฏฐีไม่เชื่อและกล่าวว่าสาตาเคียรโกหกนาง แต่ปีต่อมาแล้ว...กามนิตก็ยังไม่กลับมาหานาง มารดานางเองก็มาด่าว่านางว่า มีลูกสาวสวยทั้งทีกลับเก็บตัวไม่ยอมออกเรือน นางจึงใจอ่อนยอมแต่งงานกับสาตาเคียร...
���� ในวันแต่งงาน วาสิฏฐีในชุดเจ้าสาวที่ตกแต่งด้วยผ้าไหมแพรชั้นดี ดอกไม้และน้ำหอมสารพัด...ดูงดงามมาก...หากแต่ถ้าใบหน้าภายใต้สิ่งสวยงามเหล่านั้น จะไม่ใช่ใบหน้าที่โศกเศร้าหม่นหมอง และมีน้ำตาอาบแก้มคงจะดีไม่ใช่น้อย...
���� หลังแต่งงาน นางกับสาตาเคียรก็มีลูกสาวด้วยกันคนหนึ่ง สองปีต่อมาลูกสาวก็ป่วยตายไป สาตาเคียรขอแต่งงานใหม่ นางเองก็ไม่ได้ขัด ดีเสียอีกนางจะได้ไม่ต้องมาคอยปรนนิบัติรับใช้อีกต่อไป
���� ภรรยาใหม่ได้ให้กำเนิดบุตรชายสมใจสาตาเคียร นางถือโอกาสเป็นใหญ่ในบ้าน ทำให้ความสัมพันธ์ของสาตาเคียรที่มีต่อวาสิฏฐีจืดจางลงไปเรื่อยๆ...
���� ต่อมาวาสิฏฐีได้พบกับโจรป่าที่สาตาเคียรเคยพามา โจรป่าเล่าให้นางฟังว่า วันนั้นเป็นแผนของสาตาเคียร เขาเคยจับกามนิตได้ก็จริง แต่คนรับใช้ของกามนิตก็มาไถ่ตัวไปแล้ว...
���� วาสิฏฐีดีใจจนน้ำตาไหลพรากอาบแก้มที่คนรักยังมีชีวิตอยู่ แต่ถ้ากามนิตยังมีชีวิตอยู่ก็รู้สึกว่าห่างเหินกันยิ่งกว่าตายจากกันไปแล้วเสียอีก...
���� โจรป่าเล่าว่าวันนั้นสาตาเคียรทรยศเขา โดยก่อนหน้านั้นสัญญาว่าถ้าเขาไปให้คำสัตย์ต่อหน้าผู้หญิงคนหนึ่งจะปล่อยเขาไป แต่สุดท้ายก็ส่งคนมารุมจับระหว่างเขากำลังหนี แต่เขาก็หนีมาได้
���� วาสิฏฐีได้ฟังดังนั้นก็โกรธจนเลือดขึ้นหน้าที่ถูกสาตาเคียรหลอกต้มเสียสนิท นางตัดสินใจบอกเลิกกับสาตาเคียรและไปบวชเป็นภิกษุณี...
���� หลังจากที่บวชแล้ว นางก็ได้ข่าวคราวของกามนิตว่าแต่งงานมีภรรยาสองคน มีลูกสามคน มีเงินทองร่ำรวยดี นางก็ดีใจในความเสียใจนิดๆ (เพราะไอ้สาตาเคียรคนเดียว! เรื่องถึงได้เป็นแบบนี้!)
���� ต่อมาเมื่อพระพุทธองค์ทรงเสด็จปรินิพพาน นางวาสิฏฐีซึ่งตอนนั้นป่วยหนักเพราะไข้ป่าก็ขาดใจตายเพราะขาดที่พึ่ง และโรครุมเร้า...
���� วาสิฏฐีได้พบกับกามนิตบนสวรรค์ นางเล่าทุกอย่างให้กามนิตฟัง กามนิตบอกว่าช่วงหนึ่งปีที่ไม่ได้กลับไปนั้นเพราะบิดาเป็นห่วงว่ากรุงโกสัมพีนั้นโจรเยอะ ตัวกามนิตเองก็เคยถูกโจรเรียกค่าไถ่ครั้งหนึ่งแล้ว พอเรื่องซาลงกามนิตขอบิดาไปกรุงโกสัมพีบิดาก็ไม่ห้าม แต่พอไปถึงกลับเจอขบวนแต่งงานขวางหน้า ซึ่งขบวนแต่งงานนั้นก็เจ้าบ่าวเจ้าสาวก้คือสาตาเคียรกับวาสิฏฐีนั่นเอง!!! (อะไรจะตรงจังหวะขนาดนั้น - -*)
���� ตอนแรกกามนิตเสียใจมาก แต่ก็เห็นใบหน้าอันหมองเศร้าของวาสิฏฐีจึงคิดว่านางคงถูกบังคับให้แต่งงาน ถ้าออกไปให้นางเห็นหน้าคงทำให้นางลำบากใจและเสียใจกว่าเดิมเลยรีบกลับกรุงอุชเชนี...
����
���� หลังจากที่เล่าเรื่องราวความเป็นมาของทั้งคู่จนเข้าใจแล้ว ทั้งสองก็ได้พบพระพุทธองค์ และทั้งสองก็หมดการเวียนว่ายตายเกิดไปตลอดกาล...
���� จบไปแล้วค่า~
���� เรื่องนี้ไรเตอร์ว่าความรักของเค้าซึ้งดีนะ ไรเตอร์ชอบมาก><
���� ช่วงนี้มาอัพถี่หน่อย คงไม่เบื่อกันก่อนนะ^^
���� อย่าลืมคอมเม้นท์ให้ไรต์น้า~
JJ♕
���� "กามนิต" เป็นเรื่องเล่าเกี่ยวกับชายหญิงคู่หนึ่งที่รักกันด้วยใจบริสุทธิ์ และมีเกร็ดความรู้เกี่ยวกับพระธรรมมากมาย ไรเตอร์เองก็มีหนังสือเรื่อง
กามนิตอยู่เล่มหนึ่งเหมือนกัน...ถ้าอยากอ่านเรื่องนี้โดยละเอียดก็ไปหาอ่านในเน็ตหรือหาหนังสืออ่านเอานะค่ะ ตามร้านหนังสือน่าจะมีขาย ไม่แน่ใจ
เหมือนกัน^^
���� เข้าเรื่องเลยแล้วกันนะค่ะ^^
����
���� นางวาสิฏฐี เป็นธิดาพ่อค้าช่างทองในกรุงโกสัมพี นางมีรูปโฉมงดงามมาก...
���� วันหนึ่งนางได้ไปเป็นนางรำไปสักการะพระลักษมีเเห่งเขาวินชัย...บังเอิญนางทำลูกคลีตก "กามนิต" บุตรชายพ่อค้าแห่งกรุงอุชเชนีเป็นคนเก็บได้ ทั้งสองตกหลุมรักกัน นางและกามนิตติดต่อส่งสารรักถึงกันอยู่เนืองๆ
���� จนวันหนึ่ง...กามนิตถูกลอบทำร้ายโดย"สาตาเคียร" ลูกชายอำมาตย์เมืองโกสัมพีผู้หลงรักวาสิฏฐีเช่นเดียวกัน พ่อวาสิฏฐีเองก็ขัดขวางไม่ให้นางไปพบกามนิตเด็ดขาด แต่หลายวันต่อมากามนิตก็หาทางมาพบนางจนได้...
���� ทั้งสองร่ำลากันอย่างโศกเศร้า กามนิตสัญญาว่าจะกลับมาหานางที่โกสัมพีแน่นอน...
���� แต่พอกามนิตกลับกรุงอุชเชนีไปได้ไม่กี่เดือน สาตาเคียรก็มาสู่ขอนาง และพยายามเอาอกเอาใจบิดานางจนบิดานางยอมออกปากยกนางให้ แต่นางยืนกรานหนักแน่นว่านางรักอยู่กับกามนิต และจะไม่ยอมแต่งงานกับสาตาเคียรเด็ดขาด
���� ทว่าสาตาเคียรก็ออกอุบายว่ากามนิตถูกโจรป่าฆ่าตายแล้ว พร้อมกับนำโจรป่าที่ตนพึ่งจับได้มาให้คำสัตย์ และนำสร้อยคอตาเสือของกามนิตที่โจรเก็บมาๆให้นางดูด้วย...
���� วาสิฏฐีไม่เชื่อและกล่าวว่าสาตาเคียรโกหกนาง แต่ปีต่อมาแล้ว...กามนิตก็ยังไม่กลับมาหานาง มารดานางเองก็มาด่าว่านางว่า มีลูกสาวสวยทั้งทีกลับเก็บตัวไม่ยอมออกเรือน นางจึงใจอ่อนยอมแต่งงานกับสาตาเคียร...
���� ในวันแต่งงาน วาสิฏฐีในชุดเจ้าสาวที่ตกแต่งด้วยผ้าไหมแพรชั้นดี ดอกไม้และน้ำหอมสารพัด...ดูงดงามมาก...หากแต่ถ้าใบหน้าภายใต้สิ่งสวยงามเหล่านั้น จะไม่ใช่ใบหน้าที่โศกเศร้าหม่นหมอง และมีน้ำตาอาบแก้มคงจะดีไม่ใช่น้อย...
���� หลังแต่งงาน นางกับสาตาเคียรก็มีลูกสาวด้วยกันคนหนึ่ง สองปีต่อมาลูกสาวก็ป่วยตายไป สาตาเคียรขอแต่งงานใหม่ นางเองก็ไม่ได้ขัด ดีเสียอีกนางจะได้ไม่ต้องมาคอยปรนนิบัติรับใช้อีกต่อไป
���� ภรรยาใหม่ได้ให้กำเนิดบุตรชายสมใจสาตาเคียร นางถือโอกาสเป็นใหญ่ในบ้าน ทำให้ความสัมพันธ์ของสาตาเคียรที่มีต่อวาสิฏฐีจืดจางลงไปเรื่อยๆ...
���� ต่อมาวาสิฏฐีได้พบกับโจรป่าที่สาตาเคียรเคยพามา โจรป่าเล่าให้นางฟังว่า วันนั้นเป็นแผนของสาตาเคียร เขาเคยจับกามนิตได้ก็จริง แต่คนรับใช้ของกามนิตก็มาไถ่ตัวไปแล้ว...
���� วาสิฏฐีดีใจจนน้ำตาไหลพรากอาบแก้มที่คนรักยังมีชีวิตอยู่ แต่ถ้ากามนิตยังมีชีวิตอยู่ก็รู้สึกว่าห่างเหินกันยิ่งกว่าตายจากกันไปแล้วเสียอีก...
���� โจรป่าเล่าว่าวันนั้นสาตาเคียรทรยศเขา โดยก่อนหน้านั้นสัญญาว่าถ้าเขาไปให้คำสัตย์ต่อหน้าผู้หญิงคนหนึ่งจะปล่อยเขาไป แต่สุดท้ายก็ส่งคนมารุมจับระหว่างเขากำลังหนี แต่เขาก็หนีมาได้
���� วาสิฏฐีได้ฟังดังนั้นก็โกรธจนเลือดขึ้นหน้าที่ถูกสาตาเคียรหลอกต้มเสียสนิท นางตัดสินใจบอกเลิกกับสาตาเคียรและไปบวชเป็นภิกษุณี...
���� หลังจากที่บวชแล้ว นางก็ได้ข่าวคราวของกามนิตว่าแต่งงานมีภรรยาสองคน มีลูกสามคน มีเงินทองร่ำรวยดี นางก็ดีใจในความเสียใจนิดๆ (เพราะไอ้สาตาเคียรคนเดียว! เรื่องถึงได้เป็นแบบนี้!)
���� ต่อมาเมื่อพระพุทธองค์ทรงเสด็จปรินิพพาน นางวาสิฏฐีซึ่งตอนนั้นป่วยหนักเพราะไข้ป่าก็ขาดใจตายเพราะขาดที่พึ่ง และโรครุมเร้า...
���� วาสิฏฐีได้พบกับกามนิตบนสวรรค์ นางเล่าทุกอย่างให้กามนิตฟัง กามนิตบอกว่าช่วงหนึ่งปีที่ไม่ได้กลับไปนั้นเพราะบิดาเป็นห่วงว่ากรุงโกสัมพีนั้นโจรเยอะ ตัวกามนิตเองก็เคยถูกโจรเรียกค่าไถ่ครั้งหนึ่งแล้ว พอเรื่องซาลงกามนิตขอบิดาไปกรุงโกสัมพีบิดาก็ไม่ห้าม แต่พอไปถึงกลับเจอขบวนแต่งงานขวางหน้า ซึ่งขบวนแต่งงานนั้นก็เจ้าบ่าวเจ้าสาวก้คือสาตาเคียรกับวาสิฏฐีนั่นเอง!!! (อะไรจะตรงจังหวะขนาดนั้น - -*)
���� ตอนแรกกามนิตเสียใจมาก แต่ก็เห็นใบหน้าอันหมองเศร้าของวาสิฏฐีจึงคิดว่านางคงถูกบังคับให้แต่งงาน ถ้าออกไปให้นางเห็นหน้าคงทำให้นางลำบากใจและเสียใจกว่าเดิมเลยรีบกลับกรุงอุชเชนี...
����
���� หลังจากที่เล่าเรื่องราวความเป็นมาของทั้งคู่จนเข้าใจแล้ว ทั้งสองก็ได้พบพระพุทธองค์ และทั้งสองก็หมดการเวียนว่ายตายเกิดไปตลอดกาล...
***********************
���� จบไปแล้วค่า~
���� เรื่องนี้ไรเตอร์ว่าความรักของเค้าซึ้งดีนะ ไรเตอร์ชอบมาก><
���� ช่วงนี้มาอัพถี่หน่อย คงไม่เบื่อกันก่อนนะ^^
���� อย่าลืมคอมเม้นท์ให้ไรต์น้า~
�
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น