ตอนที่ 2 : ตอนที่2 ได้สติ
ตอนที่2
ได้สติ
...............................................................
ตอนแรกข้านึกว่าข้าจะตายเสียแล้ว ลืมตาขึ้นมาในที่ห้องของตนเองที่เป็นสีแดงขาว ขยับตัวไม่ค่อยได้เลย รู้สึกไม่มีเรี่ยวแรง แม้แต่จะพูดก็ไม่มีเสียง ต้องเดินออกไป...
แอ๊ด... ใครกัน!? อีฟรีบถอยหลังไป พบว่าเป็นน้องชายที่เปิดประตูเข้ามา แต่เหตุใดน้องชายของเธอถึงดูอ่อนเยาว์กว่าเดิม เขาทำแจกันตกแตก แถมยังทำท่าตกใจอย่างยิ่ง ข้ารู้เพียงว่าตอนนี้ข้าหิวมาก หิวมากๆเลยล่ะ อีฟกระโจนเข้าไปหาน้องชายก่อนจะผลักเขาลงพื้น
"พะ...พี่! เดี๋ยว!" อีฟอ้าปากกัดไปที่ต้นคอ เลือดอุ่นกำลังไหลเข้าปากจำนวนมาก อร่อย...
"อึก! อีฟ!" อีฟชะงักก่อนจะเลียเชือดที่มุมปาก เธอพึ่งจะรู้สึกตัวว่าทำอะไรลงไป
ตึก! ตึก! ตึก!
"เกิดอะไรขึ้น!" ทุกคนจับจ้องมาที่อีฟและน้องชายคนเล็กที่โดนอีฟนั่งทับอยู่
องค์ราชา "..."
พี่ชายคนโต "..."
พี่ชายคนกลาง "..."
องครักษ์ "..."
"เดี๋ยวครับ! ผมไม่ได้ทำอะไรนะ!!!" ฝ่ายน้องชายแย้งขึ้นพร้อมกับหน้าที่แดงก่ำเมื่อรู้ว่าทุกคนกำลังเข้าใจอะไรผิด
"แต่ภาพมันสื่อ" เสียงของพี่ชายคนกลางดังขึ้น ทำเอาทุกคนพยักหน้าตามๆกัน
"ไม่ใช่ๆ โถ่พี่!"
.
.
.
.
ณ ห้องโถงโต๊ะรับประทานอาหาร
"สรุปก็คือเป็นแบบนี้แหละ!" น้องชายคนเล็กอธิบายทุกอย่างโดยที่อีฟนั่งเงียบอยู่ข้างๆ น้องชายคนเล็กชื่อว่าลูปิน หรือเรียกง่ายๆว่าลูป พี่ชายคนกลางชื่อเลอร์โรหรือเรียกง่ายๆว่าโรล เขามีผมสีน้ำตาลที่มาจากแม่ ดวงตาสีดำเหมือนอีฟที่มาจากพ่อ ส่วนพี่ชายคนโตชื่อแอสตัน เขามีผมน้ำตาล ตาสีม่วงที่มาจากแม่ทั้งหมด ครอบครัวของอีฟอยู่กันห้าคนหากรวมพ่อ แม่โดนลอบสังหารจึงไม่อยู่บนโลกนี้แล้ว จริงๆก็เคยมีพี่สาวน่ะ แต่เธอก็โดนลอบสังหารไปพร้อมกับแม่นั่นแหละ ครอบครัวอีฟจึงมีแต่พี่น้องชาย
"อีฟ เจ้ามีอาการหรือเจ็บตรงไหนรึเปล่า" พ่อถาม อีฟส่ายหน้า
"เปล่าค่ะ แค่หิว..." จริงๆแล้วทุกคนที่นี่น่ะเป็นปีศาจพวกมีสติปัญญา โดยเป็นกลุ่มของแวมไพร์ พวกอีฟกินเลือดเป็นอาหารหลัก แต่เนื่องจากมีการพัฒนาทำให้พวกแวมไพร์กินเนื้อเป็นอาหารหลัก ส่วนเลือดเป็นอาหารรอง
"แล้วเธอก็เลยดูดเลือดของน้องชายเธอซะเลย?" เลอร์โรทัก อีฟเหลือบไปมองเลอร์โรหนึ่งที เลอร์โรน่ะไม่ชอบอีฟมาแต่ไหนแต่ไรเพราะว่าอีฟดันไปชอบโนเอลที่เป็นศัตรูของพี่ ทำให้เลอร์โรน่ะมักจะแกล้งอีฟบ่อย
"..." อีฟเงียบ ไม่ตอบอะไรก่อนจะขอตัวกลับเข้าห้องเพื่อทบทวนบางอย่าง
"เฮ้อ...." อีฟถอนหายใจ สรุปก็คือตอนนี้งานหมั้นมันเละไปหมดแล้วเพราะฮารินและโนเอลร่วมมือกัน แล้วข้าก็ย้อนเวลากลับมาตอนวัย15 ตอนที่ประสบอุบัติเหตุ แล้วตอนนี้ก็หลับไปเกือบห้าวัน? โอเครตอนนี้ข้ามีสติมากพอแล้ว "ข้าจะทำให้งานเลี้ยงตอนนั้นสนุกที่สุดเลย" อีฟกัดฟันพูด
"หึ!" อีฟแสยะยิ้มออกมา เอาล่ะต่อจากตรงนี้จะไม่มีการแอ๊บเสแสร้ง เพราะว่าทุกอย่างจะทำแบบเปิดเผย ไม่ต้องกังวลหรอกนะ ครั้งนี้ข้าจะเป็นนางเอกให้เอง...
ก็อกๆ
"เชิญ" อีฟเคาะประตูห้องของพ่อ เปิดเข้าไปเมื่อได้รับอนุญาติ ตอนที่อิฟอายุ10เธอก็รู้จักกับฮารินโนเอลแล้วเพราะองค์ราชามนุษยกาวินเคยมาพบกับท่านพ่อของฉัน ตอนนั้นเขาพาโนเอลมา ทำให้อีฟรู้จักกับโนเอล ทั้งสองถูกยัดเยียดให้คู่กัน ใครๆก็บอกว่าเหมาะสมจนหญิงที่ชื่อฮารินมาปรากฏตัวเมื่อปีที่แล้ว
"อิฟฟี่?"
"คือว่า...ข้ามีเรื่องอยากจะมาบอกท่านพ่อค่ะ ข้าไม่อยากอยู่กับโนเอล ข้าไม่ได้รักเขา" คุณพ่อเงียบแต่ก็พยักหน้ารับ ท่านคิดแค่ว่าเป็นการทะเลาะกันเล็กๆ อีกไม่นานก็จะกลับไปคืนดีกัน "ข้าจริงจัง" ท่านพ่อเหลือบไปมองอีฟอีกครั้ง เขาสบตาและจ้องเข้าไปก่อนจะบอกแค่ว่า'ลูกเปลี่ยนไปแล้ว' ตามด้วยบอกว่าสัปดาห์หน้าจะต้องไปโรงเรียนตามพี่ทั้งสองไป ระหว่างหนึ่งสัปดาห์นี้ให้พักผ่อน
อีฟกลับมาที่ห้องของตนเอง พลางนึกถึงฮาริน โรงเรียนที่อีฟต้องไปมีชื่อว่าปานลนิทธิ์ ซึ่งจะต้องเรียนเป็นเวลาห้าปี ตอนนี้อีฟกำลังจะเข้าปีหนึ่งนั่นเอง หากถามว่าทำไมถึงรู้จักกับฮารินได้ ก็เพราะว่าก่อนจะเข้าที่นี่ได้ต้องเรียนพื้นฐานก่อนหนึ่งปีและอีฟก็มาเจอเธอนั่นแหละ ตอนเมื่อปีก่อนที่เธอเข้ามาทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป
ตอนนั้นอีฟชอบโนเอล อีฟเลยแกล้งทำเป็นใสๆ อะไรนิดอะไรหน่อยก็โยนให้ฮารินรับผิดแทน แต่ตอนนี้เป็นไงเล่า ดูเหมือนอัฟจะถูกเอาคืนล่ะ อีฟยอมรับว่ามันผิด แต่ทำไงได้ล่ะ จะว่าไปแล้วนี่ก็ดึกแล้ว แถมวันนี้ใช้พลังงานไปมากด้วย อาบน้ำแล้วนอนเลยแล้วกัน
อีฟเดินไปที่ห้องอาบน้ำ จริงๆแล้วก็ไม่เชิงว่าเป็นห้องขนาดธรรมดา เนื่องจากอีฟเป็นถึงองค์หญิงของผู้ที่ปกครองมิติหมอกหนึ่งส่วนสี่ ทำให้เธอนั้นมีบ้านที่ใหญ่แถมยังร่ำรวยมากๆอีกด้วย ทางด้านหลังคฤหาสน์จะมีห้องขนาดใหญ่สีขาวที่เป็นห้องอาบน้ำส่วนตัวของอีฟ ตรงกลางห้องเป็นอ่างขนาดใหญ่ราวกับสระว่ายน้ำ มีเสารูปค้างคาวอยู่สี่มุมที่ปล่อยน้ำออกมา ตรงกลางมีน้ำไหลออกมาจากเพดานด้านบน มีไอหมอกจางๆลอยทั่วห้อง อีฟถอดเสื้อออกก่อนจะหยิบผ้าขนหนูมาคลุมตัว เธอไปชะล้างตัวและลงไปแช่น้ำเป็นอย่างต่อมา
จ๋อม
"อ่า...." อีฟร้องออกมาเบาๆ น้ำอุ่นพอดีทำให้รู้สึกสบายตัวยิ่ง ภายในอ่างนี้มีสมุนไพรดอกไม้หลากหลายชนิด น้ำจึงเป็นสีม่วงที่ส่องสว่างสวยงาม อีฟมองไปบนน้ำที่สะท้อนหน้าของเธอ ใช้มือตักน้ำเล่น
"ข้าเอง ก็หวังว่าทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดี" อีฟชี้นิ้วไปที่น้ำแล้วค่อยๆขยับมือ พลันน้ำที่อยู่ในอ่างก็แยกตัวออกมาเป็นหยดน้ำเล็กๆแล้วลอยขึ้น อีฟมองหยดน้ำเหล่านั้นก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นกำมือ หยดน้ำที่ว่าเล็กแล้วต่างกระจายออกเป็นหยดน้ำที่เล็กกว่าเดิม จากนั้นก็หล่นกลับสู่อ่างตามแรงโน้มถ่วง
อีฟลุกขึ้นและเดินไปตรงกลางอ่าง น้ำที่ไหลมาจากเพดานด้านบนโถมใส่ตัวเธอ อีฟหลับตาแน่น ยืนอยู่ตรงนั้นสักพักจนพอใจค่อยลุกออกจากอ่างไปเช็ดตัวเปลี่ยนชุด เธอสะบัดผมเบาๆและสวมเสื้อนอนสีเทา อีฟมุ่งหน้ากลับไปยังห้องนอนของตน เธอปิดไฟปิดผ้าม่าน ห่มผ้าก่อนจะผล็อยหลับไป
.
.
.
"อิฟฟี่! ตื่นได้แล้ว!" เสียงของพี่ชายคนกลาง เลอร์โรดังขึ้นมาอย่างน่าหนวกหนู อีฟที่นอนอยู่ก็พลิกตัวหนีก่อนจะเอาผ้าห่มมาคลุมตัวเพื่อบังแสงจากม่านที่พี่โรลดันไปเปิด
"ตื่นๆๆ! พ่อบอกให้ข้าพาเจ้าไปซื้อของและเรียนวิธีการสอบเข้าโรงเรียนให้ผ่าน!"
"อืม... แปปนึงสิ" อีฟคร่ำครวญพลางเอามือมาปิดหู แต่มันก็ช่วยอะไรไม่ได้เมื่อโรลดันแหกปากดังกว่าเดิมหลายเท่า ไม่พอ โรลยังดึงผ้าห่มที่คลุมตัวอีฟออก เดิมทีแวมไพร์ก็ไม่ถูกกับแสงอยู่แล้ว ยิ่งพึ่งตื่นแล้วเจอแสงมาก่อกวนก็ยิ่งหงุดหงิด
"ตื่น!" โรลคร่อมตัวอีฟก่อนจะเขย่าร่างบางอย่างแรง เห็นเหมือนลิงแบบนี้แต่โรลนั้นแก่ของอีฟสองปี
"รู้แล้วๆ" อีฟเปิดตาโพล่งอย่างรำคาญ พอเห็นว่าโรลคร่อมตนเองอยู่ก็พลันสะดุ้งและผลักโรลกระเด็นตกพื้น
"โอ้ย! เจ้าผลักข้าทำไม...กัน" อีฟลุกขึ้นมาจากเตียง มองโรลด้วยสีหน้าบึ้งตึงก่อนจะยิ้มหวานไปให้ "ขอโทษด้วยพอดีข้าตกใจ" อีฟเสยผมสีดำขลับของเธอขึ้น โรลที่นั่งจ้ำม่ำอยู่บนพื้นพลันตกใจยิ่งกว่าเดิม อีฟในตอนนี้ช่างดูมีเสน่ห์ราวกับไปกินยาอะไรมา ปกติเมื่อก่อนอีฟมักจะรีบตื่นเช้าและรีบร้อนไปหาโนเอล อะไรๆก็โนเอล แต่คราวนี้ไม่ใช่ 'บางทีเธอคงโดนดาบทะลุท้องจนได้สติ!' เลอร์โรนึกในใจ
"เหตุใดจึงมองข้าอย่างนั้นเล่า ไปสิ ขอเวลาข้าแต่งตัวก่อน" เลอร์โรหน้าเหว๋อยิ่งกว่าเดิม สงสัยเธอจะได้สติกลับมาจริงๆ!
"จะ..เจ้า! เจ้า!"
"เจ้าอะไร ข้าจะไปอาบน้ำก่อน เจ้าจะมาอาบด้วยกันรึไงกัน" พอเอ่ยจบโรลก็หน้าแดงและตวาดลั่นก่อนจะเดินหายไป "เชิญเจ้าอาบคนเดียวเถอะ!" อีฟมองอย่างสงสัยก่อนจะรีบไปอาบน้ำแต่งตัว วันนี้อีฟมัดผมหางม้า ใส่เสื้อเดรสเรียบๆสีม่วง เมื่อก่อนอีฟมักจะใส่เสื้อสวยๆหรูๆสีชมพูเพราะโนเอลชอบ แต่ในเมื่ออีฟไม่ต้องการจะให้โนเอลสนใจ เธอจึงเลือกชุดแบบอื่น ตอนนี้อีฟค่อนข้างจะไม่ชอบสีชมพูเพราะมันทำให้นึกถึงผมสีชมพูของฮาริน แค่มองก็ทำให้เธอไม่สบอารมณ์
"ไปกันได้ยัง" โรลถามขึ้น เขานั่งรออยู่ที่โซฟา
"ข้ายังไม่กินอาหารเช้าเลย อยากให้ข้ากัดเจ้าอีกคนด้วยหรืออย่างไร?" โรลส่ายหน้ายกใหญ่ เขาหวนนึกไปถึงสภาพของน้องชาวคนเล็กที่ถูกอีฟคร่อมแล้วทั้งตัวเต็มไปด้วยเลือด แค่คิดก็สยอง
อีฟเดินไปที่ตู้กดน้ำ หยิบแก้วใสมาใบหนึ่ง ถึงจะบอกว่าเป็นตู้กดน้ำ แต่น้ำที่ออกมาจากตู้ก็เลือดนั่นแหละ เลือดมาจากไหนน่ะหรอ ที่มิติหมอกจะมีเลือดเป็นเสมือนน้ำบาดาลที่ฝั่งอยู่ใต้ดิน ไม่มีใครทราบหรอกว่ามันคือเลือดของใคร รู้เพียงว่ามันมีปริมาณมหาศาล แถมเวลาที่ฝนตก จะมีทั้งฝนปกติกับฝนเลือด ส่วนตู้กดน้ำนี้จะทำหน้าที่กรอกเลือดให้สะอาดก่อนดื่มยังไงล่ะ
แก้วใบใสถูกน้ำสีแดงเติมเข้ามาจนเต็ม อีฟกระดกมันเข้าไปสองสามแก้ว จริงๆแวมไพร์อย่างเราจะกัดดูดเลือดจากใครก็ได้ แต่เราจะทำแบบนั้นเฉพาะเมื่อจำเป็นเท่านั้น เพราะว่ามันเป็นกฎของที่นี่ กฎของตระกูลเรา ซึ่งแปลว่าแวมไพร์ตระกูลอื่นจะมีกฎไม่เหมือนกันและจะมีพวกแวมไพร์ชั้นล่างที่คิดว่าการตั้งกฎแบบนี้ไม่ถูกต้อง ทำให้เคยมีข่าวอยู่ช่วงหนึ่งว่าแวมไพร์โจมตีมนุษยกาวิน ทางเราจึงต้องมาประกาศว่าเราไม่ได้มีส่วนเกี่ยวขัองกับแวมไพร์กลุ่มนี้ ตระกูลเราทีอิทธิพลมากและเพื่อไม่ให้เกิดสงครามกับเหล่ามนุษยกาวินจึงมีกฎขึ้น หากมีเลือดอยู่ตรงหน้าเรา เราก็ต้องอดกลั้น แต่จริงๆแล้วมันไม่ง่ายเลยเพราะสัญชาตญาณของเราคือต้องกินเลือดเพื่อประทังชีวิต
"ไปกัน ข้าเสร็จแล้ว"
"ดี!"
"แล้วเราจะไปที่?" อีฟถาม
"ก็ที่กาวินไง สติเลอะเลือนรึ"
"หะ..."
.
.
.
.
.
.................................................................
แฟนเพจจิ้มเลย
https://www.facebook.com/Bxben_s-658269717965307/
..................................................................
ขอบคุณสำหรับทุกการติดตาม ทุกคอมเมนต์และทุกกำลังใจด้วยเด้อ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
