[fic Identity V] รักที่อยู่บนเส้นด้าย ( แจ็ค×น้องของแจ็ค ) [จบ]

ตอนที่ 39 : บทที่39 รักที่อยู่บนเส้นด้าย

บทที่39

รักที่อยู่บนเส้นด้าย

.................................................................

       ทุกอย่างรอบด้านพลันสลายหายไป ฉันเอื้อมมือไปจับมือของแจ็คก่อนที่ทุกอย่างจะมืดไปหมด

.

.

.

       เฮือก! ฉันลืมตาขึ้นมา ที่นี่มันห้องของฉัน? ฉันลุกขึ้นมาสำรวจรอบๆ ใช่เป็นบ้านเก่าที่อยู่กับแจ็ค แล้วแจ็คล่ะ

       "แจ็ค..." ไม่ทันจะเรียกออกมาได้เต็มปากก็รู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัว ฉันค่อยๆลุกขึ้นจากเตียง จับสิ่งรอบด้านไปเรื่อยๆเพื่อพยุงร่างของฉันไปยังที่ประตู

       แอ๊ด~

       "แจ็ค!" ฉันรวมรวบพลังเอ่ยเรียกคำว่าแจ็คออกมา เมื่อเปิดประตูก็พบว่ามีแจ็คยืนอยู่จริงๆ มันเกิดอะไรขึ้น แล้วเกมบ้าๆนั่นมันไปไหนแล้ว ทั้งคฤหาสน์ ทั้งเหล่าฮันเตอร์ด้วย

       "ใจเย็นๆนะ เดี๋ยวผมจะอธิบายเรื่องที่ไม่เข้าใจทั้งหมดให้ นั่งลงก่อนมั้ย?" แจ็คเข้ามาพยุงฉัน สุดท้ายฉันก็นั่งลงที่โซฟา แจ็คหยิบจดหมายขึ้นมาและเล่าทุกอย่างออกมา เกมบ้าๆนั่นมันจบไปแล้ว

       แจ็คยิ้มมาให้ฉัน ก่อนจะพูดประโยคนึงขึ้นมา

       "งั้นคราวนี้เราก็จะได้อยู่ด้วยกันแล้วนะ"

       "สัญญาว่าจะไม่จากไหนไปอีก" 

.

.

.

       ประโยคก่อนหน้านี่ทำมห้ฉันยิ้มให้พี่แจ็ค มันคงจะเป็นประโยคที่ฉันอยากจะได้ยินมากที่ ตั้งแต่เริ่มแรกฉันก็แค่เหงา รักพี่มาก พอไม่มีพี่ก็ยิ่งทำให้รู้สึกอ้างว้าง แต่ตอนนี้ฉันมีพี่ที่คอยอยู่เคียงข้าง

       คราวนี้ฉันและพี่ก็เริ่มพักรักษาร่างกาย ไม่รู้หรอกนะว่าทุกคนจะเป็นยังไงกันบ้าง นี่ก็ผ่านมาเกือบหนึ่งเดือนแล้ว แจ็คพยายามหางานมาทำ แต่ก็คงไม่มี พวกเราตัดสินใจย้ายทุกอย่างไปเริ่มต้นใหม่โดยใช้มรดกของพ่อแม่ที่เจออยู่สวนหลังบ้าน

       ฉันและพี่ย้ายมาอยู่ที่ชนบท อากาศเย็นชื่นใจ ได้บ้านใหม่และอะไรใหม่ๆ เราเริ่มประกอบอาชีพชาวไร่ชาวสวน เนื่องจากเรามีพื้นที่อยู่มาก แต่ละวันเราก็จะเล่นคุย ดูแลต้นไม้ต่างๆที่ปลูก 

       ต่อมาเราเริ่มรู้จักเพื่อนบ้าน บางครั้งเขาก็มาช่วยเรา จึงเกิดการแลกเปลี่ยนขึ้น ไม่นานมันเริ่มเป็นเสมือนอาชีพค้าขาย อาจมีบางครั้งที่พวกพืชผักตายหรือขาดน้ำ แต่เราก็มีเงินใช้ที่พอ ไม่รวยมาก ไม่จนมาก

       พี่เคยเล่าว่าพี่เคยเป็นช่างตัดผม ไม่นานฉันก็ตัดสินใจที่จะตัดผมยาวๆนี้ทิ้ง 

       อาชีพเสริมรายได้ก็เริ่มที่จะมีก็คือช่างตัดผมนั่นเอง ฉันสนุกที่จะได้มีชีวิตแบบนี้ 

       เวลาเริ่มผ่านไปเรื่อยๆจนอายุใกล้เข้ามาจะถึงสี่สิบ ฤดูกาลเริ่มเปลี่ยนไปเรื่อยๆ มีเพื่อนบ้านใหม่เข้ามา พอไปทำความรู้จักก็รู้ว่าใครคนนั้นคือคนที่รู้จักอย่าง มิชิโกะ

       เธอมาช่วยในเรื่องการเพาะปลูกในบางส่วน ส่วนใหญ่มักจะเป็นข้อเสนอแนะ แนวคิด เพราะมิชิโกะ ไม่อยากเปื้อนดิน แต่ก็ถือเป็นข้อดีของเธอที่ฉลาด

       วันเวลายังคงผ่านไปเรื่อยๆจากที่ฐานะปานกลางกลายมาเป็นเริ่มมีเงินเก็บเงินออม  สุดท้ายแล้วพี่ก็มาขอฉันแต่งงาน 

       ฉันอึ้งไปชั่วขณะ ถึงแม้จะแต่งไม่ได้เพราะไม่มีใครจัดให้รวมถึงในพวกเอกสารก็เขียนไว้ว่าเป็นครอบครัว ถึงแม้เราจะไม่ใช่พี่น้องที่แท้จริง แต่ยังไงเสียหลายคนก็คงไม่ยอมรับพวกเรา

       ฉันและแจ็คตัดสินใจจัดงานแต่งขึ้นมาเอง  ส่วนผู้ร่วมงานนะก็มีอยู่นะ มิชิโกะไง ฉันใส่เสื้อเดรสสีขาว ถึงแม้จะไม่ใช่เสื้อชุดงานแต่ง แต่ก็คงเอามาแทนได้ พอถคงงานมิชิโกะก็กลายมาเป็นพิธีกรไปเสียแล้ว แต่ที่น่าแปลกก็คือ...

       ทำไมพวกเหล่าฮันเตอร์ถึงมาอยู่ที่นี่กันได้ล่ะ? ใช่ฟังไม่ผิดทุกคนเลย ถึงจะเป็นเพียงงานแต่งเล็กๆที่บ้าบอสำหรับคนอื่น แต่มันคงเป็นงานที่ทำให้ฉันได้มีความสุขมากที่สุด ที่เหล่าฮันเตอร์มาที่นี่ได้ มันเป็นเพราะจดหมายฉบับนึงที่ถูกส่งไปใฟ้พวกเขา ลีโอบอก

       จดหมายนั้นมีตราและเขียนไว้ว่าเกมไอเดนติตี้ วี ฉันคงต้องไปขอบคุณใครก็ไม่รู้ที่เป็นเบื้องหลังของเรื่องนี้

       "จะอยู่เคียงข้างกันไม่ว่าจะทุกข์หรือสุข..." เสียงของมิชิโกะดังขึ้นมา เธอกล่าวขึ้นมาจนจบ

       ฉันและแจ็คตอบขานก่นที่จะประทับริมฝีปากกันเบาๆ ช่างเหมืนฉากในการ์ตูนเหลือเกินที่จะเกินด้วยการแต่งงาน

       การที่จะรักใครบางคนเราต้องฝ่าอุปสรรค ไม่ว่าจะด้วยการมีศักดิ์เป็นพี่น้อง ฉันเชื่อว่าเราคงจะมีเส้นใยด้ายแดงเกี่ยวพันกัน การที่รักเราจะสมหวังหรือไม่ ก็คงต้องพยายาม หากเกิดผิดพลาดด้วยคำพูดหรือการกระทำเส้นด้ายนั้นก็จะขาด มันก็เหมือนกับ....

.

.

.

.

'รักที่อยู่บนเส้นด้าย'

.

.

.

-จบบริบูรณ์-

25/9/62

.................................................................

แฟนเพจ

https://www.facebook.com/Bxben_s-658269717965307/

ชื่อเรื่อง : [Identity V] เล่นของแบบนั้นระวังมันจะสาปให้คุณมาหลงรักผมนะ:)

http://writer.dek-d.com/sasa8989/writer/view.php?id=1999342

.................................................................

ขอบคุณที่ติดตามและให้กำลังใจจนถึงตอนนี้ 

ขอบคุณมากๆเลยค่ะ

แต่ก็ขอบคุณที่คอยติดตามจนถึงตอนนี้จริงๆค่ะ