ตอนที่ 27 : บทที่27 ไนต์และความวุ่นวาย
บทที่27
ไนต์และความวุ่นวาย
.................................................................
นี่ก็เป็นตอนเย็นเสียแล้ว ต่างคนต่างปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์ที่อยู่ภายหน้า ซึ่งฉันก็คือหนึ่งในนั้นเองล่ะ
ได้ข่าวว่าไนต์ก็มีห้องพักของตนเองเพิ่มเข้ามานิ อ้อ! ลืมบอก ที่ตั้งชื่อว่าไนต์เพราะว่าเขาน่าจะกลายมาเป็นคนตอนช่วงกลางคืน เลยตั้งชื่อว่าไนต์ไงล่ะ
ฉันเดินต้อกแต้กไปหาแจ็ค แต่ไนต์ก็มาจับมือฉันจากด้านหลังเสียก่อน
"หืม? ไมหรอ" ฉันหันหัวไปถามไนต์ เห็นเขาใส่เสื้อยืดสีขาวใหญ่ มีเนคไทผูกไว้อย่างลวกๆ พร้อมกับกางเกงสีดำยาว ส่วนผมสีเหลืองส้มนั่นก็เสยขึ้น มีหยดน้ำเกาะตามผมเล็กน้อย ช่างดูยั่วยวนยิ่งนัก
"นี่ ถึงข้าจะกลายมาเป็นมนุษย์ แต่ข้าก็อยากให้เจ้ามาลูบหัวข้านะ" ฉันทำหน้าเหวอ มองภายนอกดูเป็นหนุ่มหล่อ แต่ภายในก็ยังเป็นแมว แต่คิดภาพไนต์นั่งลงกับพื้นแล้วถูกฉันลูบหัวไม่ออกจริงๆ
ไนต์ลากฉันไปที่สวนตรงชิงช้า เขาบอกให้ฉันนั่งลงบนชิงช้า อย่าบอกนะว่าเขาจะนั่งพื้น?
"นี่นายจะมานั่งพื้นไม่ได้นะ เราไปนั่งกับที่เก้าอี้ดีกว่า ไนต์จะได้ไม่ต้องนั่งพื้น" ฉันเตรียมจะลุก แต่ไนต์ก็กดตัวฉันลง
"แล้วใครบอกเจ้าล่ะว่าจะนั่งพื้น?" ไนต์เข้ามานั่งตรงข้างๆฉัน ถึงเจ้าชิงช้าจะเล็ก แต่ถ้านั่งเบียดกันก็นั่งได้สองคน
"นี่! มันอาจจะดูไม่ดีก็ได้นะ" ฉันเตรียมจะลุกขึ้นอีกรอบ แต่ไนต์ก็ยังคงต้านไม่ให้ฉันลุกไป
"ไม่ดียังไง อย่าบอกนะว่าท่านคิดอะไรกับข้า? หากไม่คิดแล้วมันจะไม่ดีอย่างไรเล่า" ฉันขมวดคิ้วมองไนต์ กลับมานั่งตามปกติ
"ดี งั้นลูบหัวข้าหน่อย" ฉันมองไนต์อย่างแปลกใจ เอื้อมมือไปลูบผมลื่นของเขา ขณะที่ไม่ได้ระวังตัวไนต์ก็ฟุบหัวมานอนที่ตักฉัน
"ดะ...เดี๋ยวสิ!"
"หยุดทำไมละครับ กำลังสบายอยู่เลย:)" ไนต์ยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ ฉันนิ่งชะงัก แล้วกลับมาลูบหัวให้ต่อ สายลมที่ค่อยๆพัดมามันให้ฉันลูบไปหลับตาไป เราทั้งสองนั่งกันอยู่ได้ไม่นานก็มีคนเข้ามาในสวนเพิ่มอีกคน
"นี่ ออกไป" ฉันสะดุ้ง ลืมตาอีกทีก็เห็นแจ็คยืนกอดอกมองมาที่เราทั้งสอง ฉันรีบลุกขึ้นและดันไนต์ออกไป
"อ่าว กำลังเคลิ้มอยู่เลย เข้ามาแบบนี้มันไม่ดีนะ^^" ไนต์เสยผมขึ้นอีกรอบ จ้องมองแจ็คอย่างมีเลศนัย
"มานี่จูน" ฉันพยักหน้า รู้สึกแปลกๆกับบรรยากาศนี่ แต่ก็เลือกที่จะก้าวขาตามพี่ไป
"จูน ข้ายังไม่อยากให้ท่านไป" ไนต์คว้ามืออีกข้างของฉันไว้ ซึ่งตอนนี้แจ็คก็คว้ามทอของฉันอีกข้างไว้เช่นกัน
"อย่ามายุ่งไม่เข้าเรื่อง" แจ็คใส่หน้ากากอยู่ แต่แค่ฟังน้ำเสียงก็รู้แล้วว่าหัวเขาเริ่มอุ่น เพราะคงไม่มีใครที่ไม่รู้สึกแย่หากแฟนตนอยู่กับผู้ชายคนอื่น
"เออ..." ฉันได้แต่ยิ้มแห้ง ไนต์ก็ก็ยิ้มแบบกวนประสาท ส่วนแจ็คก็เริ่มที่จะจับมือฉันแรงขึ้น
"ปล่อย" แจ็คเอ่ยน้ำเสียงที่กดดันขึ้นมาอีกรอบ แต่ไนต์ก็ยังคงยิ้มกวนประสาทแบบเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
"แล้วหากไม่ปล่อยล่ะ?" ไนต์ยิ้มจนตาหยี่ มองแจ็คเหมือนหาเรื่อง ฉันที่อยู่ตรงกลางรู้สึกกดดันเป็นอย่างยิ่ง ได้แต่ยืนนิ่ง ฉันควรจะเลือกแจ็ค แต่เหตุใด ฉันถึงยังลังเลอยู่กันนะ?
"นี่แก!"
"หยุดนะ!" ฉันตัดสินใจพูดออกไป ทำไมฉันต้องรอให้แจ็คโกรธด้วยนะ ทั้งๆที่เป็นแฟนกันแล้ว ฉันนี่มันแย่ที่สุด! ฉันเริ่มจะรู้สึกอารมณ์เสียและเกลียดความรู้สึกนี้มาก
"...." ทั้งคู่ต่างมองฉันอย่างคาดไม่ถึง ฉันหันไปมองทั้งคู่สลับไปมา สบัดมือออกเบาๆ
"ถ้าจะทะเลาะกันก็ไปทะเลาะกันที่อื่น ถ้าเสร็จแล้วเรียกหนูด้วย" ฉันรู้สึกแย่มากๆ จึงพยายามที่จะหลีกหนีออกมา แต่สงสัยฉันคงจะพูดแรงไป...
.
.
.
ฝั่งเซอร์ไวเวิล
เพล้ง!! เสียงข้าวของที่ถูกบนโต๊ะแตกกระจายโดยฝีมือของหญิงหน้าตาน่ารักคนนึง
"กรี๊ด!!! ยัยสารเลว!!" เธอหวีดร้องเหมือนคนบ้า ทั้งจิกหัวและทำลายข้าวของ
"เอ็มม่า! เกิดอะไรขึ้น หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ!" เอมิลี่ คุณหมอสาวรีบวิ่งมาดูอาการของเอ็มม่า
"อย่ามายุ่งนะ! หนูเกลียดมัน! เขาเป็นของหนู!!" เอ็มม่าปัดแจกันบนโต๊ะออกอย่างแรง
เพล้ง!
"อึก! เอ็มม่า!!" แจกันนั้นตกใส่พื้น แต่ก่อนที่จะตกลงใส่พื้นมันกลับไปโดนเอมิลี่ที่คอยยืนเรียกอยู่ด้านข้างของเอ็มม่า เลือดสีแดงไหลออกมาจากหัวไปถึงไหล่
เอมิลี่ได้แต่กุมหัวตนเองมองเอ็มม่า พยายามเรียกสติของเอ็มม่าแต่ก็ไม่ได้ผล
"เกิดอะไรขึ้นเอมิลี่!" ฟีโอน่ารีบวิ่งมาเพราะได้ยินเสียงเอะอะ ก็เห็นเอมิลี่ที่บาดเจ็บอยู่กำลังเรียกเอ็มม่า
"มาช่วยหยุดเอ็มม่าหน่อย!" เอมิลี่ตะโกนบอก เพราะตอนนี้เธอก็เริ่มจะไม่ไหว
"เอมิลี่ เธอไปรักษาแผลก่อนเถอะ!" วีร่ารีบไปล็อกเอ็มม่าจากด้านหลัง เอมิลี่พยักหน้าและเดินออกไป เหลือเพียงความวุ่นวายภายในห้องของเอ็มม่า
เหล่าเซอร์ทั้งหลายต่างเข้ามายั้งเอ็มม่า สุดท้ายเอ็มม่าก็สลบไปเพราะครีเชอร์ฟาดไปที่ท้ายทอยของเอ็มม่า
"จบสักที ยัยนี่ดื้อด้านชะมัด" ครีเชอร์พูดอย่างหัวเสีย แต่ก็ไม่มีใครมาคัดค้านคำพูดของครีเชอร์ เพราะพอหันไปมองภายในห้องต่างก็รู้สึกแย่กันทั้งนั้น
ภายในห้องเอ็มม่ามีทั้งเศษกระจก แจกันแตกกระจายไปทั่ว หมอนที่ถูกคัตเตอร์ทิ่มจนไส้ทะลัก โต๊ะ เก้าอี้ ล้มไม่เป็นท่า ตรงพรมก็มีรอยเลือดของเอมิลี่และเหล่าเพื่อนที่คอยมาช่วยกันหยุดเอ็มม่า
เอมิลี่อาการไม่ค่อยแย่มาก แค่โดนของแข็งกระแทกแรงไป แต่ก็ถือว่าดีที่ไม่มีเศษแก้วมาบาดใคร
ทุกคนในคฤหาสน์ต่างแปลกใจกับอาการของเอ็มม่า เอ็มม่าที่คอยช่วยเหลือทุกคน คอยยิ้มให้ทุกคน หายไปแล้ว... เธอกลายเป็นเอ็มม่าคนใหม่ที่ไม่มีใครรู้จัก
.
.
.
.
.
.
.................................................................
แฟนเพจ จิ้มเลย ส่งแฟนอาร์ตได้นะและยังแจ้งเตือนหากไรต์มีเรื่องใหม่หรือตอนใหม่มาลง
https://www.facebook.com/Bxben_s-658269717965307/
ฝากกดไลค์กดแชร์กันด้วยน้า
ไนต์จะทำแบบนั้นไม่ได้น้า
แล้วก็อีกคน เอ็มม่าลูก เป็นอะไรรึเปล่าคะ55 (แอบสงสารเอมิลี่อ่ะ)
.................................................................
ว้าก หล่อเวอร์
สัปดาห์หน้างดอัพนะเนื่องจากไรต์มีสอบจ้า
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

81 ความคิดเห็น
-
#66 gcudjehsijdh (จากตอนที่ 27)วันที่ 5 กรกฎาคม 2562 / 16:57ไรต์หนูสอบกลางภาควันที่24-26ง่ะไรต์สู้ๆเป็นกำลังใจให้คร้าบ>~<สอบให้ได้นะจ้ะฟฟฟฟฟฟ#662
-
#66-1 sasa8989(จากตอนที่ 27)5 กรกฎาคม 2562 / 19:20ขอบคุณมากเลยค่ะ หวังว่ารีดก็ได้คะแนนกลางภาคดีค่ะ#66-1
-