ตอนที่ 15 : บทที่15 สั่นคลอน (1)
บทที่15
สั่นคลอน (1)
.................................................................
'ใช้คำว่าพี่น้อง เพื่อให้ได้ใกล้ชิดกับพี่'
.
.
หลังจากที่จบเกม ฉันยอมรับว่าพี่เก่งกว่าฉันมาก เห็นทีคงต้องยอมแพ้แล้วล่ะนะ ฉันคิดไปพลางๆระหว่างที่กำลังจะเดินกลับเข้าห้อง
"ฝันดีนะ" พี่แจ็คพูดก่อนจะเข้าห้องของตนเอง มาฝันดงฝันดีอะไรกัน เมื่อกี้ทำอะไรกับน้องหนูรู้นะ จะว่าไปแล้วพี่ไม่ไปกินข้าวเย็นหรอ ผู้ชายสมัยนี้ไดเอตกันด้วยหรือเนี่ย
ฉันเปิดประตูเข้าห้อง รู้สึกเหนื่อยแปลกๆ สงสัยเพราะไปเล่นโหมด8v2แน่เลย เอาจริงๆฉันก็ไม่ได้ทำอะไรมากด้วยซ้ำ ถ้าจะเหนื่อยก็คงต้องเป็นพี่
หลังจากเข้าห้องแล้ว ฉันก็ไปอาบน้ำ ตอนนี้เป็นเวลา4โมงเย็น เสร็จแล้วไปกินข้าวเย็นต่อละกัน ฉันใช้เวลาในการอาบน้ำนานเป็นครึ่งชั่วโมง พอดีแช่น้ำเล่นเลยเพลินไปหน่อย
ฉันตั้งใจจะเดินลงไปชั้นล่าง แต่วันนี้เป็นวันที่ฉันต้องแปลกใจเพราะจานข้าวมันวางไว้ที่โต๊ะหน้าห้องของฉัน ซึ่งโต๊ะนี้จะเอาไว้วางของต่างๆหากอยากจะส่งให้เจ้าของห้องแต่เจ้าของห้องไม่ว่างก็ให้วางไว้ตรงโต๊ะนี้
ฉันยกจานข้าวเข้ามาในห้อง สงสัยเขาจะเก็บโต๊ะเลยเอามาวางให้ งั้นก็ขอบคุณละกัน ฉันทานข้าวจานนั้นอย่างปกติ ตั้งใจจะยกจานไปเก็บไว้ที่ห้องครัว
ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นมาตามด้วยเสียงของมิชิโกะ
"จูน ไม่ทานข้าวเย็นหรอ" เสียงใสๆของมิชิโกะดังขึ้นมาหน้าห้อง น้ำเสียงของเธอแลดูห่วงใย
ฉันรีบเดินไปหน้าห้อง เปิดประตูต้อนรับมิชิโกะ
"ก็ทานไปแล้วค่ะ ตั้งใจว่าจะไปเก็บจานด้วย" ฉันยกจานขึ้นมาให้มิชิโกะดู มิชิโกะขมวดคิ้ว มองจานถาดนั้นอย่างสงสัย
"แต่ว่าจานอาหารของเธอยังอยู่ข้างล่างนะ?" มิชิโกะยังคงยืนยันคำเดิมว่าเธอเห็นมันอยู่ที่โต๊ะอาหาร
"งั้นหรอคะ อาจจะไม่ใช่ของหนูละมั้ง เดี๋ยวหนูลงไปเก็บจานค่ะ ขอไปเก็บโต๊ะก่อน" มิชิโกะพยักหน้า ก้าวเดินห่างออกจากห้องของฉันเรื่อยๆ ฉันปิดประตูลง เดินกลับไปที่โต๊ะ... แต่ทว่าฉันก็ต้องเอามือมาปิดปากอย่างเร็ว
"อึก! อ้อกๆ!" กระอักเลือดคำโต พอเอามือออกมาก็เห็นเลือด เบิกตากว้าง รีบจะไปไอที่ห้องน้ำ แต่สุดท้ายจานก็ได้ร่วงหล่นออกไปจากมือ
เพล้ง!! เหตุการณ์เกิดขึ้นหลังจากที่มิชิโกะเดินออกไปไม่กี่ก้าว เธอรีบเดินกลับมาเพราะได้ยินเสียงดัง
"จูน!?" มิชิโกะตุบประตูอย่างแรง หวังให้ฉันไปเปิดประตูให้เธอ แต่เรี่ยวแรงมันกลับหายไป ได้แต่นั่งไปกิงกับพื้นที่มีจานแตกอยู่ข้างๆ
ฉันไอออกมาไม่หยุด เส้นเลือดปูดนูนขึ้นมาเล็กน้อย ตามด้วยเลือดที่ไหลออกมาจากจมูกที่มากขึ้น
"จูน! เกิดอะไรขึ้น! จูน!" เสียงมิชิโกะยังคงดังขึ้นเรื่อยๆ ฉันได้แต่หันหัวไปมองที่ประตู รู้สึกมึนหัว คิดอะไรไม่ออก พี่ช่วยตัว....
ปัง!!! ประตูได้พังลง ตามมาด้วยมิชิโกะที่เอามือมาปิดปาก รีบมาประคองฉันที่เลือดไหลออกมาทางจมูกไม่หยุด แถมยังกระเลือดออกมาเยอะขึ้นเสียด้วย
"ใครก็ได้! มาช่วยหน่อย!" มิชิโกะตะโกนเรียก ซค่งพี่แจ็คก็มาเป็นคนแรก ดีใจจังที่พี่มาแล้ว
เสียงโครมครามดังไปทั่ว ตอนนี้คฤหาสน์ฮันเตอร์ได้สั่นคลอนอีกครั้งหลังจากที่ไม่ได้สั่นคลอนมานานตั้งแต่วันนั้น...
วันที่มีการก่อเหตุร้ายขึ้นเมื่อ1ปีก่อน
.................................................................
วันนี้มาแวะนิดนึง เดี๋ยวมาใหม่ค่ะ
มาแล้วนะ
อดทนต่อเสาร์ อาทิตย์แล้วจะมาอัพให้(มั้งถ้าไม่มีงานเยอะ55)
.................................................................
แฟนเพจ จิ้มเลย ส่งแฟนอาร์ตได้นะและยังแจ้ง
เตือนหากไรต์มีเรื่องใหม่หรือตอนใหม่มาลง
https://www.facebook.com/Bxben_s-658269717965307/
ฝากกดไลค์กดแชร์กันด้วยน้า
.................................................................
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ใครทำน้องจะตามไปฆ่าทิ้ง!!!!