OS/SF | Diary's Pecktom

ตอนที่ 7 : 2017 : หมอทอม

B
E
R
L
I
N
❀

 

1

หมอทอม

"โอ้ย ปวดคอชิบหาย.." คนตัวเล็กบ่นออดแอด บิดตัวเองสองสามที นวดท้ายทอยที่ก้มมาทั้งวันแล้วเดินเอื่อยๆไปที่รถขายน้ำ

"นมเย็นแก้วฮะป้า" ว่าพลางชูนิ้วชี้ ตอนนี้ไม่สนใจแล้วว่าน้ำมันจะเย็นหรือละลายขนาดไหน ยิ่งแดดร้อนเปรี้ยงปร้างขนาดนี้

อิพระอาทิตย์.. ยิ้มแป้นเลยสิมึง

บางทีคนเราก็ไม่ต้องทำตัวฮ็อตขนาดนั้นก็ได้ป่ะ? 

น่าหมั่นไส้ว่ะ..

"น้ำแดงหมดอ่ะหนู เอามะนาวโซดาแทนมั้ย?"

ผ่าม -- นกตัวที่หนึ่งบินโฉบหน้าอิศราไปแบบฟาสแปดจนหน้าแทบหงาย

โอเค ไม่เป็นไร เขายิ้มหวานแล้วพยักหน้าตกลงทันที

"เอามะนาวโซดาก็ได้ครับ" ผมกินอะไรก็ได้ครับ ไม่เรื่องมาก 

หล่อนเอื้อมหยิบถุงมะนาวที่แขวนอยู่ข้างถังน้ำแข็ง 

คิ้วขวาคนตัวเล็กกระตุกยิกๆจนเจ้าตัวต้องขยี้ตาไปมา

โบราณว่ากันว่า คิ้วขวากระตุก จะโชคร้าย..

ใช่มั้ย?

"มะนาวหมดอ่ะหนู -- ขอโทษด้วยนะ" หล่อนยิ้ม 

ผ่าม!!!

เดาหวยไม่ถูกแบบนี้บ้างวะ ლಠ益ಠ)ლ

"ชาก็ได้ฮะป้า" 

พูดปาวๆแล้วเอาลิ้นดุนแก้มรอ แต่คำตอบที่ได้ก็ยังเหมือนเดิม

"ชาก็หมดจ้ะ ยังไม่ได้ซื้อเพิ่มเลย ช่วงนี้แพงๆอยู่ด้วย"

ทานโทษนะฮะ ทุกวันนี้นี่ขายน้ำหรือขายน้ำแข็งฮะป้า

อิศรางงไปหมดแล้ว //เอามือจับที่ขมับ

"แล้วโกโก้ -- โกโก้อ่ะฮะป้า" ว่าพลางทำมือคนๆแก้วให้อีกฝ่ายเข้าใจ

"หมดจ่ะ^^"

ლಠ益ಠ)ლ @฿@"^%~+

"โอวันตง โอวันตินก็หมดหรอครับ?" เขาปลดกระดุมเสื้อ ย้ายไปยืนอยู่ใต้ต้นไม้แล้วหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับเหงื่อตามขมับ

อีเหี้-! กูจะเป็นลมแหล่ววToT

"จ้ะ หมดเกลี้ยง" อิศรายิ้มฝืนก่อนจะเม้มปากเอือมๆ..

สาด..น้ำ ไปอีกดิ

รู้มั้ยครับว่ายังมีหมอหล่อๆคนนี้กำลังจะตายเพราะความฮ็อตที่ยากจะห้ามใจของพระอาทิตย์

"แล้วป้ามีไรบ้างฮะ" ถามโต้งๆแล้วเท้าแขนกับเหล็กกั้นขวดน้ำ ปรายตามองของที่อยู่บนโต๊ะแล้วถอนหายใจ

จากที่กูต้องการเร็วๆนะ

แม่งก็เสียเวลาไปละสามนาที

"มีนมหวานนะ โอเลี้ยง -- กาแฟ"

"แค่นั้นหรอครับ?" ร่างเล็กเบิกตาเล็กน้อย ป้าแกพยักหน้ายิ้มๆแล้วถามต่อเสียงใส

"เอาอะไรดีจ๊ะ"

โถ..

ป้ายังจะกล้าถามอีกหรอฮะ -- 

"เอากาแฟเย็นครับ"

แต่ก็บ่นไปงั้นแหล่ะ

คิดหรอว่าหมอทอมจะยอมเดินเข้าเซเว่นที่อยู่ห่างจากมอไปอีกหลายร้อยเมตร ด้วยสภาพที่จะน็อคแหล่ไม่น็อคแหล่แบบนี้

"จ้า -- รอแปปนึงนะ" พูดจบก็ลงไม้ลงมือทำกาแฟที่คนตัวเล็กอยากกินสักที เขาพึมพำเบาๆกับตัวเองอย่างโล่งใจแล้วเดินวนไปวนมาใต้เงาต้นไม้

หวังว่าน้ำแข็งคงจะไม่ละลายก่อนนะ

สวัสดีครับ ผม ทอม อิศรานะครับ

อยู่สัตวแพทย์ปีสองครับผม

ตอนนี้ผมกำลังจะ..--

"เห้ย!!" ผมสะดุ้งสุดตัว หันควับไปหาเพื่อนสนิทสาวที่อยู่ฝั่งตรงข้ามแล้วเอามือทาบอก

เวร!! ตกใจหมด!

"จะตะโกนทำห่าไร ก็อยู่กันแค่นี้"

"โถ่ ขวัญเอ้ยขวัญมานะพ่อคุณ" ไอมนเบ้ปากประชดแล้วโยนชีทหนาปึกให้ผม "เอ้า! เอาไป"

"นี่คือไร?" ผมเลิกคิ้ว สงสัยว่าจะเอาของพวกนี้มาให้ผมเพื่อ? -- ก้มมองหน้าแรกสุดก็ต้องกรอกตามองบนเมื่อมีโพสอิทสีเหลืองแปะเอาไว้อยู่พร้อมกับลายมือหวัดๆที่คุ้นเคยเป็นอย่างดี

'ตั้งใจเรียนนะครับ:)'

"ของไอเป๊ก ฝากมาให้มึง"

ฝากมาให้กูด้วย

นี่กูยังเด่นไม่พอหรือไงวะ..

มองคนที่เดินผ่านไปผ่านมาแล้วก็ต้องกุมขมับ คนพวกนั้นหัวเราะคิกคักอย่างออกรส..

ก็เข้าใจอยู่ว่าคนเรามันก็มีสิทธิมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่นได้

แต่ทำไมคนๆนั้นต้องเป็นกู!!

ครืดด..

อ้วน is calling you..

"ใครโทรมาวะ?"

"อีอ้วนโทรมา" พูดพลางกรอกตาไปมาแล้วยอมยกโทรศัพท์แนบหู "ฮัลโหล!"

นี่ กระแทกเสียงด้วย โคตรโฉด

ครืด.. ครืด..

"มึงลืมกดรับสาย"

แกร๊กกก.. -> เสียงร้าวของอะไรบางอย่าง

"อ๋อ.." 

หมด-- หมดกัน ภาพพจน์พี่ทอมคนโฉด2017

"พรืดด" มนขำจนตัวสั่น นกเงือก(?)สาวตบโต๊ะแรงๆจนทอมเริ่มหน้าแห้งขึ้นมาเพราะสายตาจากคนรอบข้าง

รีแอคชั่นเวอร์วังอะไรเบอร์นั้น

เขากดรับเร็วๆแล้วดึงหน้ากลับมาอีกครั้ง "โหล"

((ฮัลโหล -- ทอม.. ทำไมไม่โทรหาผมเลย?))

ถามโง่ๆ!

กูจะโทรหามึงทำไม!! (╬ಠ益ಠ)

"ไม่เสือก" พูดนิ่งๆแล้วชี้หน้าไอมนที่นั่งตรงข้ามกำลังทำหน้าทำตาล้อเลียน

อย่าให้ถึงทีกูนะ

((แล้วทำอะไรอยู่ครับ ผมไปหาได้มั้ย?))

"ไม่ต้องมา กูไม่อยากเจอมึง"

"ว้ายยย ไม่อยากจงไม่อยากเจออ" ไอมนเว้าเสียงดัง

ง้างมือขึ้น ถลึงตาใส่ไปหนึ่งทีแล้วโยนยางลบบนโต๊ะใส่แรงๆ

"ตั่ยแล้ววว แอมโซสแกร์มะมะโลยยย" อ้าปากขำก๊ากออกมาเสียงดังจนแทบจะเห็นลิ้นไก่อยู่ร่อมร่อ 

อิศราปลงใจ ..หนังใหม่ หนังดัง หนังดี 2017

((ใจร้ายจัง อยู่กับมนหรอครับ?))

"เออ-- ทำไม?" ขมวดคิ้วนิดๆด้วยความไม่พอใจ นี่คุยกับกูยังจะถามถึงคนอื่นอีก! 

((เปล่าครับ))

คนตัวเล็กเหยียดยิ้มออกมาอย่างมีชัยเมื่ออดีตเดือนคณะแพทย์ศาสตร์อย่างไอ้อ้วนผลิตจ๋อยลงไปถนัดตา

เนี่ย นี่ไง กูแม่งโคตรคูล!

หนังใหม่2017 >> อิศราปราบกุน

ผ่าม พามมมม

"แล้วมีเรียนจะโทรหากูทำห่าไร? ว่างมาก?" ขึ้นเสียงเล็กน้อยถึงปานกลาง หยิบเลย์บนโต๊ะขึ้นมาเคี้ยวเสียงดังจงใจให้อีกฝ่ายได้ยิน

เดี๋ยวมันทนความจังไรกูไม่ไหวก็วางไปเองแหล่ะ

วิถีคนคูล(?) .. อะเกน

((ครับ -- จริงๆแล้วก็เรียนอยู่ แต่ผมอยากได้ยินเสียง เลยโทรมา))

สภาพหน้าหมอทอม ---> ( ʘ̆ _ ʘ̆ ) ?

"ไปเรียนไป กูไม่ได้สำคัญขนาดนั้น แค่นี้นะ" พูดเอือมๆแล้วทำท่าจะวางสาย แต่อีกฝ่ายก็รั้งขึ้นมาเสียก่อน

((เดี๋ยว เดี๋ยวครับก้อน))

ระดับความโกรธ : เลเวล 1

start!

ปัง!

อิศราทุบโต๊ะเสียงดัง ลุกขึ้นยืนทันทีที่ได้ยินชื่อไม่พึงประสงค์ออกจากปากปลายสาย

ไม่พอใจ!! โมโห!! เกรี้ยวกราด!!

"มึงเรียกกูว่าไงนะอีอ้วน!"

"ก๊ากกก..เอิ้กๆๆ" มนนอนลงไปหัวเราะกับที่นั่ง ปากก็เลอะเศษเลย์รสสาหร่าย พอทำท่าแบบนั้นแล้วทำให้นึกถึงเด็กอ้วนโมโหหิว

กล้าดียังไงมาเรียกกูว่าก้อน! เกิดมาป๊าม๊ากูยังไม่เคยหมิ่นความอุดมสมบูรณ์ในตัวกูมากขนาดนี้มาก่อนเลย!

ไอ้ผลิตโชค

((อ่า.. ก้อนครับ ผมต้องไปเรียนแล้ว ตรงนี้สำคัญมากเลย แค่นี้ก่อนนะครับ))

เอื้อออ

ชื่อ : อ้วนผลิต

เลเวล : 1

พลัง : เมินหน้ามึน

ดาเมจ : 999+

K.O.!!

ติ้ด ติ้ด ติ้ด..

"ตัดสายกู!! -- มน! อิอ้วนตัดสายกู!!!" เขากระแทกตัวลงนั่ง ทุบโต๊ะแรงๆด้วยความเจ็บใจจนแสบมือไปหมดแต่ก็ต้องทน(เพราะเดี๋ยวไม่เกรี้ยวกราด)

ประโยคเดียววว แค่ประโยคเดียวกูก็จุกไปยันไส้เลื่อนเลย จะร้องไห้

"โอ้ย แล้วมึงจะโมโหอะไรวะ ก็มึงเคยบอกเองว่ามึงไม่ได้ชอบไอเป๊ก -- แค่มันตัดสายจะเกรี้ยวกราดเพื่อ?" มนเลิกคิ้ว เขาก็เริ่มคิดตามเรื่อยๆ

เออ ก็ถูกของมันนะ..

เห้ย!! ไม่ได้! แบบนี้มันหยามกันชัดๆ

"ก็มะ.!!"

"หยุด! --" เจ้าหล่อนยกมือปรามทันที "ไอเป๊กก็เรียนหนักจะตายห่าอยู่แล้ว มึงก็ยอมๆไปบ้างเห้อะ"

"มึงเข้าข้างมัน!"

"เออสิวะ" ก็กูเชียร์มันจีบมึงอยู่

"นี่เพื่อนไง"

"เออ"

"มึงงงง" ทอมดีดดิ้นไปมา ก้มมองชีทหนาเป็นปึกบนโต๊ะแล้วอารมณ์เสีย

อย่าให้กูเจอนะไออ้วน!

"มึงอย่างอแง -- แค่ตัดสาย รีแอคชั่นต้องรัชดาลัยขนาดนี้มั้ยล่ะ" หรี่ตามองคนตัวเล็กอย่างจับผิด วางทุกอย่างในมือแล้วประสานกันตรงหน้า

"อะไรของมึง" มุ่ยหน้าถามอย่างไม่พอใจ 

อากาศเมืองไทยฮ็อตฉันใด จิตใจอิศราก็โซแดมฮ็อตฉันนั้น

"หรือว่ามึง.. จะแอบหวั่นไหวกับหมอเป๊กแล้วใช่ม้าาาา" มนลากเสียงยาวแล้วเลื่อนตัวเอนไปข้างหลังไม่วายชี้หน้าเขาไปด้วย

หวั่นไหวโพ่งงงง

"มโน! -- กูแมนๆเลย ไม่ชอบผู้ชายห่าไรทั้งนั้นแหล่ะ!" พูดจบก็เก็บข้าวเก็บของบนโต๊ะเดินหนีออกมาทันที

บอกเลยว่างอน! อิศรางอนมาก!

แซวมาได้ไงว่าเขาเกิดหวั่นไหวผู้ชาย?! อิศราคนแมนอ่ะนะ!

ซีเรียสลี๊? กูอยู่ชายล้วนมาตั้งแต่ออกจากมดลูกแม่ กูยังไม่เคยรู้สึกใจเต้นตุบตับอะไรกับใครสักคน

"แม่ง!"

ไอเป๊ก!! มึงคนเดียวเลย!

ไอ้อ้วน!!

TBC.

ผ่ามมมม เปิดยุคใหม่ไปอีกก

ถ้าชอบก็อย่าลืมคอมเม้นติชมกันด้วยนะค้าา

ไว้เจอกันตอนหน้านะคะ ;)

ผ่ามพามมมม