OS/SF | Diary's Pecktom

ตอนที่ 12 : KNOCK KNOCK : 1/2

B
E
R
L
I
N
❀

 

KNOCK KNOCK

เที่ยงคืนแล้ว ถึงเวลาปิดประตูแล้วด้วย

เธอรีบๆหน่อยได้มั้ย?

เจ้าของร่างอ้วนท้วมเดินวนไปวนมาอยู่ที่หน้าประตูบ้านของตัวเองพลางกำโทรศัพท์ในมือแน่นไปด้วย คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันพร้อมริมฝีปากขบจนเลือดซิบ

ไหนบอกจะมา?

รีบมาเคาะประตูฉันสิ

มาเคาะประตูสิ

เปลี่ยนใจเดินไปนั่งอยู่บนพนักโซฟาตัวใหญ่ พองลมออกเล็กน้อยที่แก้มทั้งสองข้างก่อนจะตัดสินใจเดินไปดูที่ระเบียงห้องทั้งๆที่เพิ่งจะนั่งได้ไม่ถึงสิบวิ

ชะเง้อหน้ามองหน้าต่างห้องข้างๆที่มืดสนิทแล้วก็อยากจะเอาขาก่ายหน้าผากไปซะเดี๋ยวนี้ ไม่รู้ว่าจะกลับดึกๆดื่นๆไปถึงไหน ตัวเองสุขภาพดีมากนักหรือไง?

บ่นออดๆแอดๆกับตัวเองแต่ก็ไม่วายเป็นห่วงอยู่ลึกๆ ทอมนั่งเท้าแขนฟังเสียงนักข่าวสาวที่กำลังรายงานเรื่องอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นในต่างจังหวัดแล้วหยิบคุ้กกี้บนโต๊ะใส่ปาก

พอถึงเวลามืดค่ำ

ทางเข้าของหัวใจฉันก็เปิด

"เหงาโว้ยยย" แหกปากเสียงเรียบแต่ก็มั่นใจว่าคงไม่มีห้องไหนได้ยิน เขาปัดเศษขนมบนมือออกแล้วเดินอาดๆไปส่องที่ตาแมวหน้าห้อง

ไร้วี่แววผลิตโชค..

คนตัวเล็กจิ๊ปากขัดใจแล้วยอมแพ้ในที่สุดหลังจากที่ตั้งหน้าตั้งตารอมานานกว่าสี่ชั่วโมง หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูการเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายแต่ก็ว่างเปล่าอีกเช่นเคย มีเพียงเอสเอ็มเอสจากเครือข่ายมือถือที่ส่งแจ้งเตือนเน็ตที่ใกล้จะหมดเต็มทีเท่านั้น

เอาเห้อะ แล้วแต่เลยพี่เป๊ก

เอาให้เต็มที่ไปเลย จะทำอะไรก็ทำไปเลยไป

อยากได้ใครซักคนจัง

ใครซักคน

ทิ้งตัวนอนลงบนเตียงอย่างไม่สบอารมณ์ ถอนหายใจแรงๆแล้วกรอกตาไปมา -- นึกโมโห 'คนไร้สถานะ' ที่ทำตัวเหมือนแฟนทั้งที่ยังไม่ตกลงกันเลยด้วยซ้ำ

และถึงอีกฝ่ายจะขอ เขาก็คงต้องลองใจพ่อแบดบอยนั่นก่อนถึงจะยอมรับได้

หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดอินสตาแกรมของอีกฝ่ายอีกครั้งแล้วเลื่อนดูรูปเก่าๆด้วยความเอือมระอา ไม่ว่าจะรูปที่แฟนคลับถ่ายซึ่งเป็นช็อตที่กัดริมฝีปากพอดิบพอดี หรือจะเสื้อเชิ้ตที่ปลดกระดุมทำไมไม่รู้นักหนาจนเผยให้เห็นแผงอกแกร่งนั่น..

โอ้โห.. จริงจังป่ะ

จะเป็นแฟนกับพี่แกอยู่ร่อมร่อแต่ไม่เคยเห็นส่วนไหนนอกจากกระดูกไหปลาร้าเลยสักนิด ในขณะที่สาวๆนี่แทบจะได้เห็นทั่วทั้งตัวอยู่แล้ว

ทอมบอกเลยว่าเฮียไม่เซฟ..

ทอมไม่โอเค:(

ครืดด.. ครืดด..

'พี่เป๊ก❤️'

เขาเบิกตาเล็กน้อย ริมฝีปากบางยิ้มกว้างอย่างน่ารัก แล้วรอสักพักก่อนจะกดรับสายเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัวว่าเขากำลังรออยู่

เล่นตัวแปปนึงไง --

(ฮัลโหล ทอม)

"อืออ.. ว่าไงครับ?" แกล้งทำเสียงสะลึมสะลือแล้วอ้าปากหาววิดประกอบไปด้วย อีกฝ่ายส่งเสียงในลำคอเล็กน้อยก่อนจะถามกลับ

(หื้ม? พี่ปลุกเราตื่นหรอคะ?)

อยากจะกรี๊ดให้ครบทุกภาษา แต่ก็ทำได้แค่โวยวายเล็กๆกลับไปเท่านั้น

ฮื่ออ-- คำพูดเจ้าชู้มาก.. แย่;(

"ใช่ พี่ปลุกทอม แล้วก็อย่ามาพูดเหมือนว่าทอมเป็นสาวๆในฮาเร็มพี่อีกนะ" เบ้ปากหมั่นไส้ปลายสายเล็กน้อยก่อยจะยกขาก่ายหมอนข้าง 

ลืมไปเลยแฮะว่าบทบาทสมมติคืออิศราเพิ่งงัวเงียตื่นนอน..

(ครับๆ -- แล้วนี่ไม่ง่วงแล้วหรอ?)

กูว่าแล้วว่าต้องโดนเล่น.. "ก..ก็ต้องง่วงสิ! นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วพี่ได้ดูนาฬิกามั้ย? -- คอนคงคอนโดก็มีให้กลับไม่กลับ? จะตายเป็นผีเฝ้าผับรึไง?" ร่ายยาวเป็นชุดจนผลิตโชคฉุกคิดถึงคาถาชินบัญชรขึ้นมา คนตัวเล็กฮึดฮัดก่อนจะลืมนึกไปว่า..

กูเพิ่งตื่น.. กูไม่รู้เรื่อง..

(นี่เราไม่ได้เพิ่งตื่นใช่มั้ยเนี่ย? ..แหน่ะ แอบไปดูที่ระเบียงมาใช่มั้ยคะตัวเล็ก)

"ก็เพิ่งจะบอกว่าอย่าทำเหมือนว่าทอมอยู่ในฮาเร็มพี่ไงวะ! แล้วแอบดูอะไร?! ไฟดับแบบนั้นก็ต้องรู้ป่ะว่าไม่มีคนอยู่อ่ะ!"

(อืมๆ ไม่แอบดูครับ โอเค --)

"ฮึ่ย.." 

(แล้วรู้ได้ไงว่าไฟดับอยู่?)

"..."

เออเนอะ-- ลืมคิดไปเลย..

คนเด๋อ2017

คนตัวเล็กคิดหนัก รีบขรุ่กขรั่กลุกขึ้นนั่งแล้วมองหาคำตอบที่พอจะช่วยแถได้บ้าง เสียงหัวเราะดังเบาๆมาจากปลายสายทำเอาใบหน้าหวานขึ้นสีแดงจัดทันที..

(น่ารักจัง)

"อะไร?! หุบปากไปเลย! --แค่นี้นะ!" พูดจบแค่นั้นก็รีบตัดสายทิ้ง ห่มผ้ามาถึงจมูกแล้วหลับตาปี๋ด้วยความอับอายที่เพิ่งก่อ 

ฮื่ออออ เด๋ออีกแล้วไอท๊อมม!!

ฉันได้แต่เดินไปเดินมา

แล้วก็แอบมองเธอด้วย

ทอมเดินวนไปวนมาอยู่ที่หน้าประตูพร้อมกับรูปภาพอิพี่เป๊กกำลังควงสาวเด่นหราบนหน้าจอโทรศัพท์ เขาฮึดฮัดไม่พอใจก่อนจะตัดสินใจกระทืบเท้าไปมาอยู่กับที่ ดวงตากลมโตภายใต้แว่นตาเหลือบมองประตูแล้วเบ้ปากหมั่นไส้

ไหนบอกจะจริงจัง ไม่อ้อยใคร!

แม่งงง เชื่อไม่ได้จริงๆ!

"ฮึ่ย!! คนขี้โกหกเอ้ย!" เขากดส่งรูปนั้นให้กับร่างสูงที่ทำให้เขาหงุดหงิดได้ตั้งแต่เช้าก่อนจะรัวสติ๊กเกอร์ไปรัวๆเพื่อปลุกอีกฝ่ายให้ตื่นจากฝันหวาน

หึ! ไม่รู้แหล่ะ! ถ้าไม่มาง้อเขา เขาก็จะตอกประตูปิดตายไปเลย!

มาเคาะประตูฉันสิ

มาเคาะประตูฉันหน่อย

ทอมปรายตามองข้อความที่เพิ่งส่งไปเมื่อกี๊ถูกไล่อ่านลงมาจนครบก่อนจะตามด้วยเสียงโครมครามจากห้องข้างๆ

ก๊อกๆๆๆ

"ทอม! เปิดประตูให้พี่หน่อย! พี่อธิบายได้นะ"

ไม่รู้แล้ว -- อิศจะโกรธ

บอกว่าให้มาง้อ แต่ไม่ได้บอกนี่ว่าจะเปิดรับ;p

"..." กระโดดไปนั่งที่โซฟาตัวใหญ่ก่อนจะคว้าถุงขนมมากินอย่างนึกโมโห

เคาะไปสิ เคาะให้ตายก็ไม่เปิดหรอก!

เธออาจจะเป็นพวกเพลย์บอย

ก่อนหน้านี้ก็พอรู้ว่าเธอน่ะแบดบอย

นี่ใคร? อิศรานะ

เลือกเขาแล้วก็ต้องห้ามยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นสิ!

ไม่รู้แหล่ะ.. เขาจะเล่นตัว -- ไหนๆก็ไหนๆแล้วก็ถือซะว่าเป็นการลองใจไปเล้ย ว่าจะอดทนได้นานแค่ไหน? หึ!

พิสูจน์สิ

ก๊อกๆ

คนตัวเล็กเปิดประตูมาในตอนเย็นก็พบกับช่อดอกไม้ช่อใหญ่วางเอาไว้ -- เขายิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะหยิบมันขึ้นมาจากพื้น การ์ดสีอ่อนแนบเอาไว้พร้อมกับลายมือหวัดๆว่า 'พี่ขอโทษ หายโกรธนะ;('

แบบนี้ก็น่ารักดีเหมือนกันแฮะ

เขายิ้มให้กับความคิดของตัวเองแล้วสูดดมความหอมจากดอกไม้เขาปอด

อา~ หอมจังเลย

แอ๊ดด

"หายโกรธพี่แล้วหรอครับ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว" เสียงเอ่ยปากแซวดังขึ้นพร้อมกับใบหน้าหล่อเหลาที่ชะโงกออกมายิ้มๆ เป๊กยักคิ้วให้จึ้กๆก่อนจะเบิกตากว้างเมื่ออีกฝ่ายกลับปาช่อดอกไม้ใส่เขาแรงๆ

"นี่!" คนตัวเล็กฮึดฮัดในลำคอเมื่อถูกแซวจนหน้าแดงหูแดงไปหมดก่อนจะปิดประตูลงดังปัง ทำเอาคนตัวสูงแทบหงายเมื่อถูกทำตัวเมินใส่แบบนั้น

"อ้าวเดี๋ยว! ทอม!" เขากุลีกุจอมาที่หน้าประตูคนตัวเล็กแล้วเคาะประตูทั้งที่ตัวเองใส่แค่บ๊อกเซอร์สีเข้ม

ก๊อกๆๆ

"ทอม เปิดประตูก่อน พี่ขอษโถ! จิ๊ ไอห่าเอ้ย กูพูดไรเนี่ย -- ทอม เปิด พี่ขอโทษ"

เขายืนพิงประตูพร้อมรอยยิ้มที่หุบไม่ลง..

พี่เป๊กนี่มันพี่เป๊กจริงๆเล้ย!

มาเคาะหัวใจฉันสิ มันอาจจะเปิดก็ได้นะ

กล้าๆหน่อย ลองทำอีกครั้ง

ก๊อกๆๆ

คนตัวเล็กเดินงัวเงียออกมาจากห้องนอนไปที่ประตูด้วยความหงุดหงิด ขยี้หัวตัวเองแรงๆจนผมเผ้ายุ่งเหยิงไม่เป็นทรงก่อนจะปลดล็อกประตู

"สวัสดี อิศรา~ เราชื่อชิงโช้ววว"

"..." เขามองคนตรงหน้าที่แต่งตัวเป็นจิงโจ้สีดำเต็มยศ หากแต่กลับดูฮิปฮอปเหมือนเจ้าของมันเลยไม่มีผิด..

นี่เล่นอะไรอีกเนี่ย-_-

"หายโกรธพี่เป๊กหรือยัง^^~?" ถามไม่วายยังขยับไปขยับมาอีกต่างหาก..

อยากจะขำแต่ก็ขำไม่ออก -- อิศรายอมใจในความพยายามของพี่แกมากจริงๆ..

"ยัง" ตอบเสียงเรียบแล้วกอดอกพิงขอบประตู มองอีกฝ่ายที่ยื่นมือมาปัดขี้ตาออกให้แล้วยื่นปากหมั่นไส้

นี่ไม่ได้เขินหรอกนะ-- จริงๆ

"ทำยังไงถึงจะหายโกรธล่ะ? ให้พี่เป๊กพาไปกินบิงซูมั้ย?" ถามเสียงใส ก่อนจะทำท่านึกอย่างกับเด็กปัญญาอ่อน คนตัวเล็กมองท่าทีแบบนั้นแล้วส่ายหัวเบาๆ

"ไม่กิน -- อ้วน" 

"โห.. อ้วนมาขนาดนี้แล้วก็ไม่ต้องกลัวแล้วแหล่ะ"

"..."

"..."

ปัง!!

"ท๊อมมม พี่เมื่อกี๊ชิงโช้วมันพูด พี่เปล่าาาาTT"

"ไปไกลๆทอมเลย!"

Korean : klyrics.net

Trans (English) : kpopviral

Trans.+THsub : Seven Unit

TBC.

ผ่ามพามมมม

เอาอันนี้ไปอ่านรอ ๒๓๕๕ กับ 2018 ก่อนนะเธอ..

เรากำลังปั่น King of mask อย่างเมามันส์

สัญญาว่าจะไม่เทแน่นวลลลล

ใครรอ Enchanted ก็.. หึๆๆ

ก็ไม่รู้สินะ-- ตอนนี้กำลังเรียบเรียงคำในหัวเลยค่ะ

เอาไว้ เจอกันอีกครั้งในตอนต่อไปนะคะ

ติชมได้ข้างล่างเล้ยยยย

บ๊ะบัยยย

ปล.ไรท์ไม่ได้เป็นวันซ์นะคะ แต่เนื้อเพลงมันน่ารักดี5555