ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
เลิกเรียน….
นักศึกษาในรั้วมหาวิทยาลัยใจกลางเมืองกรุงเทพ ฯ หอบหนังสือเดิน
ออกจากตึกคณะของตัวเอง
“ นี่ปราง เธอไม่ได้คะแนนสอบเต็มให้มันรู้ไป ฉันเห็นเธอนะเขียนยิกเลย ”
‘ ธิดา ‘ เพื่อนสนิทของ ‘ มะปราง ‘ เอ่ยแซว
มะปรางยิ้ม “ ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีสิ แต่เธอก็ทำได้เหมือนกันไม่ใช่เหรอ ”
ธิดาส่ายหัว “ ฉันน่ะนั่งวาดรูปเล่นต่างหาก ข้อสอบแบบนี้มันง่ายไปสำหรับคนอย่างฉันจ้ะ ”
นักศึกษาสาวทั้งสองหัวเราะกันอย่างรื่นรมย์ให้กับวันสุดท้ายของการเรียนปีสาม
เสียงโทรศัพท์มือถือของมะปรางดังขึ้น
หญิงสาวตอบรับทางปลายสายสองสามคำก่อนวางสาย
“ ทิพย์ เรากลับบ้านก่อนนะ คนขับรถมารอฉันที่หน้ามหา’ลัยแล้ว ”
ธิดายิ้มส่งเพื่อนสาว พลางตะโกนไล่หลัง “ ปรางต้องไปหาฉันที่เชียงใหม่ให้ได้นะ ! ฉันจะรอ ! ”
หญิงสาวเดินมุ่งตรงไปยังรถคันหรู สีดำ คุ้นตา โดยไม่สนใจสิ่งรอบข้างอีกเลย แต่แล้ว….
“ ว้าย ! “
หนังสือในมือหญิงสาวหล่นกระจัดกระจายตามแรงกระแทกของชายแปลกหน้า
“ ขอโทษครับ “ ชายหนุ่มผู้นั้นรีบช่วยหญิงสาวเก็บหนังสือเหล่านั้น
ใบหน้าคม เข้ม ของเขาสะดุดตามะปรางทันใด แต่เพียงแค่เสี้ยววินาที ชายหนุ่มแปลก
หน้าผู้นั้นกลับเดินจากเธอไปเสียแล้ว
“ คุณหนูครับเป็นยังไงบ้าง ” คนขับรถของเธอวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาช่วยหญิงสาวถือของ
มะปรางได้แต่เพียงส่ายหน้าช้าๆ ชายใบหน้าคมผู้นั้นยังติดตาเธออยู่
“ พี่ทนา ทำไมมารับทิพย์ช้าจังเลย “ ธิดาต่อว่าต่อขานพี่ชายของเธอ
ทนานันท์ถอนหายใจ “ พอ ๆ เลิกบ่นได้แล้ว เดี๋ยวก็ขึ้นเครื่องบินไม่ทันกันพอดี ”
ธิดาทำหน้ามุ่ย เดินตามหลังพี่ชายไปแต่โดยดี
*********************************
รถยนต์สีดำเทียบจอดหน้าประตูบ้านหลังใหญ่
คนรับใช้ออกมาต้อนรับมะปรางถึงรถ “ เดี๋ยวป้าช่วยถือเองค่ะ “
หญิงสาวกอดหนังสือแน่น “ ปรางเคยบอกแล้วไงคะว่า แค่นี้ปรางถือเองได้
ป้าบัวไม่ต้องลำบากเลยค่ะ ”
“ โธ่ คุณหนูก็เป็นแบบนี้ทุกทีเลย ไม่ถือ ก็ไม่ถือค่ะ “
หญิงสาวยิ้ม “ วันนี้ป้ามีอะไรให้ปรางทานบ้างคะ “
“ อุ้ย ! มีเยอะแยะเลยค่ะ แต่ป้าทำขนมชั้นให้คุณหนูเป็นพิเศษเลยนะคะ
รับรองว่าคุณหนูทานแล้วต้องติดใจ “
“ อยู่แล้วค่ะ ป้าทำอะไรก็อร่อยไปหมดเลย คอยดูนะปรางจะทานให้หมดเกลี้ยง
ภายในสองนาทีเลย ….ว้าย ! “
“ คุณหนู ! “ ป้าบัวคว้าร่างบางไว้ทัน ไม่อย่างนั้นหญิงสาวคงจะต้องลงไปนอนกอง
อยู่บนพรหมหน้าประตูบ้านเสียแล้ว
“ ป้าว่าแล้วเชียว…เมื่อไหร่คุณหนูจะเลิกซุ่มซ่ามเสียทีคะ ”
“ ว่าไงจ๊ะลูก กลับมาแล้วเหรอ ทำข้อสอบได้มั้ยเอ่ย “ สุนทรีย์เอ่ยทักลูกสาว
หลังจากที่มะปรางสามารถทรงตัวได้แล้ว เธอรีบวิ่งโผกอดแม่ของเธอ “ ทำได้สิคะ
มั่นใจตั้งเก้าสิบเปอร์เซ็นต์เชียวนะ “
“ อืม….แล้วอีกสิบเปอร์เซนต์ล่ะจ๊ะ หายไปไหน “
หญิงสาวยิ้ม อาย “ ที่เหลือก็…ไม่มั่นใจไงคะ “
คำตอบกวนประสาทนั้นเกือบทำให้สุนทรีย์อดไม่ได้ที่จะหยิก แกมหยอกลูกสาว
คนนี้เพียงคนเดียวของเธอ
จานขนมชั้นถูกวางลงบนโต๊ะเตี้ยหน้าโซฟาในห้องนั่งเล่นของบ้าน
มะปรางซึ่งนั่งดูโทรทัศน์กับแม่ของเธอ รีบตักขนมหวานนั้นเข้าปากคำโต
สีหน้าเอร็ดอร่อยของหญิงสาวทำให้คนทำเองอย่างป้าบัวอยากทานบ้างขึ้นมาทันทีทันใด
“ อร่อยมากเลยค่ะ ป้าบัวนี้ทำเก่งจริง ๆ เลย “ เธอเอ่ยชมทั้ง ๆ ที่นั่งเคี้ยวตุ้ย ๆ ไม่หยุดปาก
สุนทรีย์ตีแขนลูกสาวของเธอ จนผู้ถูกตีร้องเสียงหลง
“ แม่ตีหนูทำไมคะ “
สุนทรีย์ส่ายหัว “ ก็เราน่ะสิ ทานให้มันเรียบร้อยหน่อยก็ไม่ได้ แม่บอกกี่ครั้งกี่หนแล้วว่า
เวลาทานอาหารอยู่ห้ามพูด มันดูน่าเกลียด “
หญิงสาวสีหน้าสลด “ ขอโทษค่ะ แต่…แม่ลองทานดูสิคะ ป้าบัวทำอร่อยมากเลยนะ
อย่างนี้ต้องสอนปรางบ้างแล้วล่ะ “ ประโยคหลังหญิงสาวหันไปพยักเพยิดกับเจ้าตัว
ป้าบัวยิ้ม “ เอาตอนปิดเทอมนี้เลยมั้ยคะ “
มะปรางทำท่าเหมือนจะตกลง แต่แล้วเธอกลับส่ายหน้าพลัน “ ใช่สิ หนูลืมบอกแม่ไป
ทิพย์เพื่อนของหนู ที่เคยเล่าให้แม่ฟังว่า ครอบครัวของเธอมีรีสอร์ทอยู่ที่เชียงใหม่ ชวนหนูไปหาที่บ้านตอน
ปิดเทอมนี้น่ะค่ะ ….เออ…แม่…จะว่าอะไร…หนูมั้ยคะ…ถ้า…. ”
“ ถ้าเราจะไป “ สุนทรีย์พูดแทนหญิงสาว
เธอพยักหน้ารับ
สุนทรีย์ยิ้มหวาน “ ได้สิ จะไปเมื่อไหร่ล่ะ แม่จะได้จองตั๋วเครื่องบินให้ “
“ ขอบคุณค่ะแม่ “ มะปรางหอมแก้มแม่ของเธอเป็นการขอบคุณ
*****************************
ณ บ้านพักหลังใหญ่ของรีสอร์ท
“ แม่จ๋า…พ่อจ๋า… ทิพย์กลับมาแล้วจ้ะ ” ธิดาลากเสียงยาวเรียกพ่อและแม่ของเธอ
วดีโผกอดลูกสาวแนบแน่น “ โอ๊ย ! แม่คิดถึงลูกสาวตัวดีของแม่เหลือเกิน “
สาทร ซึ่งเป็นพ่อของธิดาส่งเสียงมาก่อนตัว “ เฮ้อ….แย่จัง แบบนี้บ้านก็ไม่สงบสุขแล้วสิเนี่ย ”
เมื่อธิดาเห็นชายร่างท้วมเดินออกมา เธอรีบโผกอดเขาแนบแน่นเช่นกัน “ ทิพย์ว่าแล้ว ว่าต้องเป็นพ่อ “
สาทรหัวเราะ “ ลองจำไม่ได้สิน่าดู “ ว่าแล้วเขาก็แกล้งตีหัวลูกสาวเบาๆ
“ โอ๊ย ! พ่อตีหัวทิพย์ทำไม “
สาทรไม่ตอบอะไรเธอ แต่เขากลับตีหน้าซื่อ เดินออกจากบ้านไปอย่างสบายอารมณ์
ทำให้ทุกคนในบ้านหัวเราะลั่น
โปรดติดตามตอนต่อไป.....
เลิกเรียน….
นักศึกษาในรั้วมหาวิทยาลัยใจกลางเมืองกรุงเทพ ฯ หอบหนังสือเดิน
ออกจากตึกคณะของตัวเอง
“ นี่ปราง เธอไม่ได้คะแนนสอบเต็มให้มันรู้ไป ฉันเห็นเธอนะเขียนยิกเลย ”
‘ ธิดา ‘ เพื่อนสนิทของ ‘ มะปราง ‘ เอ่ยแซว
มะปรางยิ้ม “ ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีสิ แต่เธอก็ทำได้เหมือนกันไม่ใช่เหรอ ”
ธิดาส่ายหัว “ ฉันน่ะนั่งวาดรูปเล่นต่างหาก ข้อสอบแบบนี้มันง่ายไปสำหรับคนอย่างฉันจ้ะ ”
นักศึกษาสาวทั้งสองหัวเราะกันอย่างรื่นรมย์ให้กับวันสุดท้ายของการเรียนปีสาม
เสียงโทรศัพท์มือถือของมะปรางดังขึ้น
หญิงสาวตอบรับทางปลายสายสองสามคำก่อนวางสาย
“ ทิพย์ เรากลับบ้านก่อนนะ คนขับรถมารอฉันที่หน้ามหา’ลัยแล้ว ”
ธิดายิ้มส่งเพื่อนสาว พลางตะโกนไล่หลัง “ ปรางต้องไปหาฉันที่เชียงใหม่ให้ได้นะ ! ฉันจะรอ ! ”
หญิงสาวเดินมุ่งตรงไปยังรถคันหรู สีดำ คุ้นตา โดยไม่สนใจสิ่งรอบข้างอีกเลย แต่แล้ว….
“ ว้าย ! “
หนังสือในมือหญิงสาวหล่นกระจัดกระจายตามแรงกระแทกของชายแปลกหน้า
“ ขอโทษครับ “ ชายหนุ่มผู้นั้นรีบช่วยหญิงสาวเก็บหนังสือเหล่านั้น
ใบหน้าคม เข้ม ของเขาสะดุดตามะปรางทันใด แต่เพียงแค่เสี้ยววินาที ชายหนุ่มแปลก
หน้าผู้นั้นกลับเดินจากเธอไปเสียแล้ว
“ คุณหนูครับเป็นยังไงบ้าง ” คนขับรถของเธอวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาช่วยหญิงสาวถือของ
มะปรางได้แต่เพียงส่ายหน้าช้าๆ ชายใบหน้าคมผู้นั้นยังติดตาเธออยู่
“ พี่ทนา ทำไมมารับทิพย์ช้าจังเลย “ ธิดาต่อว่าต่อขานพี่ชายของเธอ
ทนานันท์ถอนหายใจ “ พอ ๆ เลิกบ่นได้แล้ว เดี๋ยวก็ขึ้นเครื่องบินไม่ทันกันพอดี ”
ธิดาทำหน้ามุ่ย เดินตามหลังพี่ชายไปแต่โดยดี
*********************************
รถยนต์สีดำเทียบจอดหน้าประตูบ้านหลังใหญ่
คนรับใช้ออกมาต้อนรับมะปรางถึงรถ “ เดี๋ยวป้าช่วยถือเองค่ะ “
หญิงสาวกอดหนังสือแน่น “ ปรางเคยบอกแล้วไงคะว่า แค่นี้ปรางถือเองได้
ป้าบัวไม่ต้องลำบากเลยค่ะ ”
“ โธ่ คุณหนูก็เป็นแบบนี้ทุกทีเลย ไม่ถือ ก็ไม่ถือค่ะ “
หญิงสาวยิ้ม “ วันนี้ป้ามีอะไรให้ปรางทานบ้างคะ “
“ อุ้ย ! มีเยอะแยะเลยค่ะ แต่ป้าทำขนมชั้นให้คุณหนูเป็นพิเศษเลยนะคะ
รับรองว่าคุณหนูทานแล้วต้องติดใจ “
“ อยู่แล้วค่ะ ป้าทำอะไรก็อร่อยไปหมดเลย คอยดูนะปรางจะทานให้หมดเกลี้ยง
ภายในสองนาทีเลย ….ว้าย ! “
“ คุณหนู ! “ ป้าบัวคว้าร่างบางไว้ทัน ไม่อย่างนั้นหญิงสาวคงจะต้องลงไปนอนกอง
อยู่บนพรหมหน้าประตูบ้านเสียแล้ว
“ ป้าว่าแล้วเชียว…เมื่อไหร่คุณหนูจะเลิกซุ่มซ่ามเสียทีคะ ”
“ ว่าไงจ๊ะลูก กลับมาแล้วเหรอ ทำข้อสอบได้มั้ยเอ่ย “ สุนทรีย์เอ่ยทักลูกสาว
หลังจากที่มะปรางสามารถทรงตัวได้แล้ว เธอรีบวิ่งโผกอดแม่ของเธอ “ ทำได้สิคะ
มั่นใจตั้งเก้าสิบเปอร์เซ็นต์เชียวนะ “
“ อืม….แล้วอีกสิบเปอร์เซนต์ล่ะจ๊ะ หายไปไหน “
หญิงสาวยิ้ม อาย “ ที่เหลือก็…ไม่มั่นใจไงคะ “
คำตอบกวนประสาทนั้นเกือบทำให้สุนทรีย์อดไม่ได้ที่จะหยิก แกมหยอกลูกสาว
คนนี้เพียงคนเดียวของเธอ
จานขนมชั้นถูกวางลงบนโต๊ะเตี้ยหน้าโซฟาในห้องนั่งเล่นของบ้าน
มะปรางซึ่งนั่งดูโทรทัศน์กับแม่ของเธอ รีบตักขนมหวานนั้นเข้าปากคำโต
สีหน้าเอร็ดอร่อยของหญิงสาวทำให้คนทำเองอย่างป้าบัวอยากทานบ้างขึ้นมาทันทีทันใด
“ อร่อยมากเลยค่ะ ป้าบัวนี้ทำเก่งจริง ๆ เลย “ เธอเอ่ยชมทั้ง ๆ ที่นั่งเคี้ยวตุ้ย ๆ ไม่หยุดปาก
สุนทรีย์ตีแขนลูกสาวของเธอ จนผู้ถูกตีร้องเสียงหลง
“ แม่ตีหนูทำไมคะ “
สุนทรีย์ส่ายหัว “ ก็เราน่ะสิ ทานให้มันเรียบร้อยหน่อยก็ไม่ได้ แม่บอกกี่ครั้งกี่หนแล้วว่า
เวลาทานอาหารอยู่ห้ามพูด มันดูน่าเกลียด “
หญิงสาวสีหน้าสลด “ ขอโทษค่ะ แต่…แม่ลองทานดูสิคะ ป้าบัวทำอร่อยมากเลยนะ
อย่างนี้ต้องสอนปรางบ้างแล้วล่ะ “ ประโยคหลังหญิงสาวหันไปพยักเพยิดกับเจ้าตัว
ป้าบัวยิ้ม “ เอาตอนปิดเทอมนี้เลยมั้ยคะ “
มะปรางทำท่าเหมือนจะตกลง แต่แล้วเธอกลับส่ายหน้าพลัน “ ใช่สิ หนูลืมบอกแม่ไป
ทิพย์เพื่อนของหนู ที่เคยเล่าให้แม่ฟังว่า ครอบครัวของเธอมีรีสอร์ทอยู่ที่เชียงใหม่ ชวนหนูไปหาที่บ้านตอน
ปิดเทอมนี้น่ะค่ะ ….เออ…แม่…จะว่าอะไร…หนูมั้ยคะ…ถ้า…. ”
“ ถ้าเราจะไป “ สุนทรีย์พูดแทนหญิงสาว
เธอพยักหน้ารับ
สุนทรีย์ยิ้มหวาน “ ได้สิ จะไปเมื่อไหร่ล่ะ แม่จะได้จองตั๋วเครื่องบินให้ “
“ ขอบคุณค่ะแม่ “ มะปรางหอมแก้มแม่ของเธอเป็นการขอบคุณ
*****************************
ณ บ้านพักหลังใหญ่ของรีสอร์ท
“ แม่จ๋า…พ่อจ๋า… ทิพย์กลับมาแล้วจ้ะ ” ธิดาลากเสียงยาวเรียกพ่อและแม่ของเธอ
วดีโผกอดลูกสาวแนบแน่น “ โอ๊ย ! แม่คิดถึงลูกสาวตัวดีของแม่เหลือเกิน “
สาทร ซึ่งเป็นพ่อของธิดาส่งเสียงมาก่อนตัว “ เฮ้อ….แย่จัง แบบนี้บ้านก็ไม่สงบสุขแล้วสิเนี่ย ”
เมื่อธิดาเห็นชายร่างท้วมเดินออกมา เธอรีบโผกอดเขาแนบแน่นเช่นกัน “ ทิพย์ว่าแล้ว ว่าต้องเป็นพ่อ “
สาทรหัวเราะ “ ลองจำไม่ได้สิน่าดู “ ว่าแล้วเขาก็แกล้งตีหัวลูกสาวเบาๆ
“ โอ๊ย ! พ่อตีหัวทิพย์ทำไม “
สาทรไม่ตอบอะไรเธอ แต่เขากลับตีหน้าซื่อ เดินออกจากบ้านไปอย่างสบายอารมณ์
ทำให้ทุกคนในบ้านหัวเราะลั่น
โปรดติดตามตอนต่อไป.....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น