คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 ช็อกบอลกับทฤษฎีแหกโค้งใต้บาดาล
อนที่ 2 ็อบอลับทฤษีแหโ้ใ้บาาล
“ันไม่ไ้อบยัย่ว ไม่มีทาๆ ไม่มีทาๆ ไม่เว้ยไม่ๆ ืมๆำๆ”
“นี่มันเวลาสอบนะนายธเนศ!”
ผมเยหน้ามอสรีวัยย่าเ้าสู่่วเือบะหมประำเือนแล้วพยัหน้ารับ น้ำมน์าปาอุเธอ่าศัิ์อะไรเ่นนี้ทำเอานแนผมลุู่ทันทีที่มันรลบนผิวเนื้ออผม -______-^
“ผมำลันั่ระลึถึเนื้อหาในหนัสือที่ผมอ่านมาเมื่อวานน่ะรับอาารย์”
“ทีหลั็นึให้มันเบาๆหน่อย นี่อย่านึนะว่าเป็นลูเ้าอโรเรียนแล้วะมีอภิสิทธิ์มาว่านอื่น”อาารย์บุศยมาส บรรเิ พี่สาวแท้ๆอนายธนา บรรเิ หิราเพียหนึ่เียวในระูล บรรเิ ที่ยัเาะานทอเอาไว้อย่าเหนียวแน่น และเป็นป้านเียวอผมนายธเนศ บรรเิ
“รับๆ ผมรู้หรอน่า”
ผมอบออไป้วยสีหน้าเบื่อหน่าย ั้แ่รับระาษ้อสอบเ็บะแนนวิาภาษาไทยมา นถึอนนี้ผม็ยัไม่ิที่ะทำมันเลยแม้แ่สั้อ เพราะในหัวผมมันเอาแ่ิถึเรื่ออยัยผู้หิพิสารนั่น
้อสอบวิาภาษาไทย
1. เหุาร์ใรับสุภาษิไทยที่ว่าหนามยอ้อเอาหนามบ่
. บุมี เนินระแทแรเลียูเป็นีวิ แ่ลับวิ่เ้าหาูเพื่อับมาทำ้อย ปัุบันเธอลายเป็นหมอูมีื่อ
. สะมะแอ สะมะเอวิ่หนีปอบ เพราะลัวปอบินับ
. บุหล่น หายับยุมาุบแป้ทอินแทนารรับเลือบริาาทาโรพยาบาล
. ถูทุ้อ
ผมอ่าน้อสอบ้อแรแล้วิอะไรบาอย่าึ้นมาไ้ *O*;;; ใ่แล้วผมวระทำแบบบุมี เนินระแทแร ใ่แล้วๆ นั่นแหล่ะือทาออที่ีที่สุ เพื่อพิสูน์ว่าผมไม่ไ้อบยัยนั่น ผมะ้อพิสูน์ัวเอให้ไ้
“วะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”ผมแหปาหัวเราะออมา้วยวามภาภูมิใในัวอบุมี เธอ่าเป็นผู้หิที่ี้ทาสว่าให้ผมอะไรเ่นนี้ วะฮ่าๆๆๆ
“ไอ้หลานไม่รัี! ันให้แวิานี้ ไม่้อเสนอหน้ามา่อม้วยนะ ไสหัวออไปเลย!”
ผมหันไปอ้าปาเหวอ้าับมารารั้นเ็าอท่านอาารย์บุศยมาศ TTOTT ลืมไปไ้ไวะ ว่าำลัสอบอยู่
“แ่ผมไม่ไ้ทำไรผินะป้า ผมแ่ฮา้อสอบที่ป้าออเยๆ ้อหนึ่โทย์มันฮา”
ผมหันไปให้เหุผล หิเือบรายับย้ายร่าอวบหนาในุผ้าไหมไทยสีม่วอ่อนเินเ้ามาหาผม แล้วใ้ปลายนิ้วี้ิ้มมาที่หัวผมแรๆ นหัวผมโลไปามแร้าสารอุป้ามหาภัย
“นั่นไล่ะ เมื่อี้แลุึ้นยืนหัวเราะแล้วูนิ้วี้ึ้นฟ้า! แำลัะบอเพื่อนว่า้อหนึ่อบ .ไ่ ุหลานสารเลว!”
ผมยืนฟัเหุผลอพี่สาวพ่อ้วยวามอึ้ ไม่อยาะเื่อเลยว่าุเธอะิไปไ้ไลถึิมอร์นานั้น -______-^ ไอ้ิน่ะไม่เท่าไหร่ แ่อนที่ป้าผมทำท่าทาประอบ้วยนี่สิ บอรๆ ธเนศรับไม่ไ้ริๆ
ผมวาปาาในมือล่อนะเินออาห้อไปแบบไม่ิะยื่นำร้ออ่อศาลเพื่อ รอารพิพาษาใหม่ ็สิวะ ยัไ็วิานี้อยู่แล้วทุปีนี่หว่า ! ผมสบถในใ ว่าะรู้ัวอีทีผม็มาหยุอยู่หน้าเรือนพยาบาล
“มาทำอะไรที่นี่วะเนี่ย!”ผมมอออไปรหน้า เห็นยัย่วนั่เอาาหย่อนลไปในสระเษรที่เพิ่สร้าใหม่ เสียหัวใที่เ้นแรึ้นเรื่อยๆทำให้ผมนึอยาะสวมวิานัวิ่ทีมาิ ิ่หนีไปให้ไล แ่นั่นไม่ใ่ทาเลือที่ถู้อ!! อนนี้ผมสมวระสวมวิาอบุมี เนินระแทแรมาว่า >___<;; เพื่อพิสูน์ทฤษีหนามยอ้อเอาหนามบ่ที่มีมาแ่รุ่นโบรา เพราะั้นผม้อสู้เว้ย!
ผม เินเ้าไปหายันนั่นแล้วทรุัวลนั่้าๆ แทบะไม่ยอมให้มีระยะห่าระหว่าเราสอนเลยแม้แ่น้อย ใ่แล้วๆ ยิ่ใล้มัน็ะยิ่ทำให้ภูมิ้านทานในัวผมมีมาึ้น วะฮ่าๆๆๆๆ ผมแหปาหัวเราะัลั่นในใในะที่ยัย่วพยายามะยับหนีห่าาผม แ่ไม่เป็นไรๆ แ่นี้สบายมาแ่ยับหนีผม็ยับามไปสิ วะฮ่าๆๆๆๆ
“นี่อย่าเบียไ้มั๊ย เี๋ยวน้ำ”ยัยนั่นหันมาทำหน้าุๆใส่ “ันว่ายน้ำไม่เป็น เี๋ยวมน้ำายไปว่าไ”
“อ่อ... เอ่อนั่นสินะ มันใล้ไปริๆ้วย วะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”ผมหัวเราะลบเลื่อนเสียั เสียา้นบึ้ภายในิใมันำลัแหปาถามผมว่า เป็นอะไรอแวะ หัวเราะทำาอะร๊ายยยยยยย TTOTT
“มันยัไม่หมาบเรียนนี่ นายโเหรอ” ่วหันมาถามผมแล้วเอามือวัน้ำในสระเล่น
“เปล่าๆ อาารย์ไม่มาสอน สามีเพิ่รถว่ำ”ผมอบออไป วามื่นเ้นทำให้ผมถึับสาปแ่สามีในอนาอันห่าไลแสนห่าไลอป้าัวเอเียวเหรอเนี่ย !
“เหรอ น่าสสารๆ” ยัยนั่นพยัหน้ารับรู้แล้วล้วหยิบอะไรบาอย่าออมาาระเป๋าระโปร “ินมั๊ย?” ุเธอยื่น็อบอลที่มีสภาพไม่่าไปา้อนี้มูสีำๆ โนสิบล้อทับส่ให้ผม
“นี่เธอนอนทับมันใ่มั๊ย แบนเลย- -”ผมถามออไป ยัยนั่นล้วมือเ้าไปในถุอันเล็ๆแล้วหยิบ็อบอลลูหนึ่ออมาถือไว้ในมือ
“มัน็ินไ้เหมือนันแหล่ะ”ยัย่วั็อบอลลูนั้นแล้วเหลืออีเสี้ยวหนึ่เอาไว้่อนะเอามา่อที่ปาอผม
“ินสิ ไม่ายหรอ”
ผมมอ็อบอลในมือยัยนั่นแล้วลืนน้ำลายลออย่ายาลำบา โอ้ววววว ยัยนั่นะป้อนนมใส่ปาผม้วยยยยย ทำไีๆ ผมวระินีมั๊ย ??? ยัย่วัไปแล้ว้วย อ๊า น้ำลายเธอยัิอยู่เลย TT___TT
“ินสิ อร่อยนะ”
ผมมอหน้านทำท่าะป้อน่อนะอ้าปา้าเอาไว้ เพราะิว่ายัยนั่นะส่็อบอลใส่ปาผมแ่ว่า -______-^ ผมอ้า้าเอาไว้นแบทีเรียในปาผมีลัาไปว่า 10 ล้านลบแล้วยัยนั่น็ยัไม่ยอมป้อนะที
“หยิบไปสิ ”
“หยิบ??”ผมเลิิ้วึ้นถาม อ้าว เธอไม่ไ้ะป้อนใส่ปาันหรอเหรอ T^T ผมำลัาหวัอะไรอยู่วะเนี่ย ฮือ TOT ลัวัวเอ
“ใ่ ะิน็หยิบไปสิ หรือ้อให้ป้อน”
“อะ..เอ่อ ไม่้อๆ ันินเอไ้ วะฮ่าๆๆๆ”ผมรีบวย็อบอลิ้นนั้นมาไว้ในมือแล้วโยนใส่ปา่อนะรีบเี้ยวรีบลืนนแทบะไม่ไ้สัมผัสถึรสาิอมันเลย้วย้ำ
“อร่อยใ่มั๊ยล่ะ….”ยัยนั่นยิ้มให้ผมแล้วหันไปวัน้ำเล่น “ันอบ็อบอล”
ันอบ็อบอล
ันอบ็อบอล บอลๆๆๆๆๆๆๆๆ ( หมายเหุ : เสียเอโ่)
อ๊า เธอบอว่าอบผม !
“นี่! เป็นไรอ้าปาเหวอเลย เป็นไรรึเปล่า”ยัย นั่นเอามือนิ่มๆมาับแนผมแล้วเย่าเบาๆ วินาทีนั้นเอที่ผมัสินใที่ะหนีออห่าเธอ ำสาปผ้าสามเหลี่ยมผืนน้อยำลัะทำให้ผมเป็นบ้าไปแล้ว ไม่ๆๆ ไม่เอา ไม่เว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ูมมมมมมมมม!!
เสียวัถุหล่นลระแทับพื้นผิวน้ำัึ้นพร้อมับที่ร่าอผมมิ่ลสู่้นสระ ผม่อยๆลืมาึ้นอีรั้ นถึนานี้แล้วใบหน้ายัยนั่น็ยัามมาหลอหลอนผมอีนไ้ นั่นไ มาทั้ัวเลย้วยยยย TOT ผมยื่นมืออไปหวัะทำลายภาพลวาที่มาามหลอหลอน แ่พอมืออผมสัมผัสเ้าไปที่แโมสอลูใบนั้น ผม็ไ้รับรู้วามริที่ว่า ภาพลวามัน่าเหมือนริมา นุ่มนิ่มๆ TT[ ]TT ;;; อ๊า ผมแหปาใ้น้ำพ่นลมทั้หมที่มีออมาเมื่อนึถึำพูอยัยนั่น ันว่ายน้ำไม่เป็น ่อนะรีบเ้าไปึร่าอยัยพิสารมาแนบอแล้วแหวพื้นน้ำึ้นไปเพื่อรับอาาศ้าบน ฮือ แมร่โามลมาทำไมวะ T^T
ผม ใ้มือ้าหนึ่ล็ออ่วให้แหนหน้าึ้นแล้วเอาอีมือันหลัเธอเอาไว้ให้ลอยัวไป้าหน้าพร้อมับที่า็พยายามะถีบน้ำเพื่อลับเ้าหาฝั่ วามทุลัทุเลที่ไ้รับทำให้ผมเริ่มมั่นใในอาถรรพ์ผ้าสามเหลี่ยมผืนน้อย บาทีผมวระหาเวลาไปวับ้าหลัาที่ไม่เยโผล่หัวไปให้ผีในป่า้าไ้เห็น หน้าหล่อๆมาว่าาิเศษ
“เฮ้ย! ลืมาึ้นมาสิ”ผมใ้มือบแ้มยัยนี่เบาๆทันทีที่ผมวาร่าอเธอไว้บนแพไม้้าเรือนพยาบาล ผมอยาะรู้นัว่าเวลานี้อาารย์ลุอผมไปแอบีบอยู่แห่หนไหน (าิันทั้โรเรียน) ทั้ที่ัวเอเป็นอาารย์ประำห้อพยาบาล
“ื่นๆ”ผมเย่าแนยัยนั่นแ่็ยัไม่มีปิิริยาอบรับระทั่ผมไ้ยินเสียเหมือนระเทยวายพยายามบีบเสียเล็ๆ
“เมาท์ทูเมาท์สิ”ผู้ายนหนึ่แหวหน้าหล่อๆออมาาพุ่มใบไม้เรียวยาวใบให่ๆ ที่ผมไม่สามารถรัสรู้ไ้ว่ามันือ้นอะไร แ่ที่แน่ๆ ารระทำบ้าๆอลุผมมันทำให้ผมถลาไปั้สิไลถึ
“ลุ! ไปทำอะไรรนั้น”ผมหันไปถามผู้ายท่าทาประหลาๆนนั้น ผมเ้าใอย่าลึึ้และถ่อแท้เลยว่าทำไมยัยนี่ถึสามารถหลบมาบานที่นี่ไ้ นั่นเพราะอาารย์ห้อพยาบาลมันเป็นเยี่ยนี้นี่เอ
“ันแ่อยาศึษาารผสมัน้ามเผ่าพันธุ์ระหว่าิ้ือับไส้เือนินเท่านั้นเอ”ลุอผมที่พยายามทุหนทาเพื่อะเปลี่ยนแปลเพศัวเอ้าวออมาาพห้า แล้วมานั่พับเพียบราวับะร้อยมาลัย้าๆผม -____-^
“รีบ่วยเธอสิ เมาท์ทูเมาท์น่ะทำเป็นมั๊ย”ไอ้แ่นั่นยื่นหน้าเ้ามาใล้ๆผมแล้วทำปาเหมือนปลาู โอ้วววววววว พระเ้า! หลานัวเอ็ะไม่เว้นเลยใ่มั๊ย ! ผมยื่นมืออไปผลัหน้าออาารย์ลุให้ถอยออห่า ่อนะสูลมหายใเ้าลึๆแล้ว้มลมอใบหน้าเนียนๆอยัยนั่น
เอาล่ะ หายใเ้าพุ๊
อุบ!
ผมอมอาาศเอาไว้แล้วทำปาเลียนแบบปลาูเหมือนที่ลุผมทำ ่อนะเลื่อนหน้าเ้าไปใล้ๆยัยนั่น ใล้มาึ้น มาึ้น มาึ้นเรื่อยๆ นอนนี้ปลายมูอผมำลัะสัมผัสับแ้มเนียน แ่แล้วเหุาร์ไม่าฝัน็เิึ้น โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ TOT
ปู๊!
แล้วผม็เพิ่รู้ว่าที่สยามปิลานเ็นเอร์พ้อยไปเมื่อไม่ี่เือนนี้ เาไ้ย้ายลานน้ำพุมาไว้ในปาอยัยพิสารนี่เอ พุ่เ้าเบ้าาูเลย TOT
“โนเ็มๆหน้าเลย”
ผมหันไปมอหน้าเ้าอน้ำเสียแหบๆ วนสยสยอนั้น ลุอผมแล้ทำเป็นหันไปมอามผมบ้า ไม่อยาะบอเลยว่า ผมมอุนั่นแหล่ะ้าบบบ -____-^ ะมีใรอี
“แ่ๆ ่อๆ”ยัย ัวเล็พยายามะเอาน้ำที่เ้าไปออมาให้หม่อนะลุึ้นนั่แล้วหันไป้ม หัวอบุลุผม ทั้ที่ริแล้วยัยนี่วระอบุผม่าหา
“เธอโามลไปทำไมเนี่ย”ผม นั่หอบหายใออมาัๆแล้วหันไปทำหน้าุใส่ยัยบ้านี่ ถ้าเหุผลไม่เป็นที่น่าพอใันะเหวี่ยเธอลับลไปอีรอบอยูิ ูิว่าระเทยหน้าหล่อนี่ะลไป่วยเธอมั๊ย!
อึ … ?? นี่ไม่ใ่ว่าผมำลัหึใ่มั๊ย ไม่ใ่ๆๆๆ ไม่หรอ ไม่มีทาๆๆๆๆ
ผม ส่ายหัวสลัวามิเมื่อรู่ออไป ใ่แล้วทำไมผม้อหุหิอารม์เสีย ไม่! ผม้อไม่อารม์เสีย ผม้อไม่ิอะไร ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ผม้อไม่ฟุ้่าน วะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“็ันลัวนายาย อนนั้นมันิไ้แ่นี้ริๆนี่”
่วเอามือถูมูัวเอนแเป็นลูเอรี่
ึๆ ึัๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ึัๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
~ ันลัวนายาย.... ายๆๆๆๆๆๆๆ ~
ยัยนั่นเป็นห่วผมมมมมมมมมมม ~! ใน ใอผมมันำลัหวีร้อแบบนี้ แ่มันไม่ใ่แล้วล่ะ ระบบในร่าายอผมะรวนเพราะโนน้ำ ไม่แน่ระแสไฟฟ้าอาะลัวร ไม่ๆ อ๊า สับสนเว้ยยยยย TOT ผมรีบยับลุึ้นยืน อารม์เหมือนไ้ยินเสียเพลาิในสถานที่ราาร แล้วุมหน้าอ้า้ายเอาไว้
หายใเ้าพุ๊
หายใออโททททททททททททททททททททททททท
TTOTT
“ลุฝาเธอ้วยนะ หลัเลิเรียนฝาพาไปื้อร้อเท้าู่ใหม่้วย”ผมบอ่อนะรีบวิ่ลับไปทาอาารเรียน ถึสีหน้าอยัยนั่นะแสออให้รู้ว่าำลัุนับท่าทาอผมนาไหน แ่เพื่ออนาวัยรุ่นที่สุแสนบรรเิอผม ผมะไม่มีทาหันลับไปสนใเ็า อ๊า ผมอยาเอบุมี เนินระแทแร ่วยผม้วยยยยยยยย >__<;;
“อ้าวนั่นไมานู่นแล้ว”ผมไ้ยินเสียอไอ้ิมัมาาในห้อั้แ่ที่ผมยัไม่ทันะไ้้าวเ้าไป้วย้ำ
“เป็นไมั่วะ เมื่อี้ไปเล่นเลิฟีนอะไรที่เรือนพยาบาล”ไอ้ิมี้ไปทาเรือนพยาบาล แล้วยัิ้วใส่ รู้สึเหมือนเส้นประสาทผมะเ้นุบๆ -_____-^ อยาไปเที่ยวรอบาแลี่สัรอบมั๊ยวะไอ้เพื่อนรั เหอๆ
ผมหันไปมอสมาิภายในห้อเรียนที่เ็มไป้วยประารายและหิวัยแรแย้ม พวมันำลัับ้อมาทาผม้วยสายาที่ทำให้รู้สึว่า ผมพลาะแล้ว TTOTT
“เราไม่ิว่า็อบอละอบผู้หิแบบนั้นเลยนะ”เมย์ หัวหน้าห้อาวสวยหมวยัพ Cร้อบอออมา แล้วมันไปเี่ยวอะไรับุล่ะ้าบบบบ -_____-^ นหล่ออย่าผมไม่ใ่อสาธาระนะเว้ย ะไ้มีสิทธิ์มาวิพาษ์วิาร์วามอบส่วนัวอผม
“นั่นสิ ยัย่วมีไรีเหรอบอล”แล้ว็มีเสียออ้อม าวสายั้นม.5 ามมาสมทบ -_____-+ แ่ ผม็ยัเียบไม่พูไม่า ถ้าผมพูนั่นหมายถึผมะ้อปิเสธออไปว่าไม่ไ้ิอะไรับยัยนั่นเพื่อให้ัวเอพ้นมลทิน(เอ๊ะ ยัไ) นั่นสิ แล้วไมผมไม่บอไปล่ะว่ามันไม่ใ่ ่าเหอะๆ ผมอสั่สอนยัยพวนี้ที่เสร่อมายุ่เรื่ออผม่อนีว่า
“ไม่ยุ่ัเรื่อะายมั๊ย”ผมพูออไปแล้วเินไปนั่ที่โ๊ะอัวเอ ไอ้เวย์ที่นั่อยู่่อนเยหน้าึ้นมามอผม่อนะี้ให้ผมมอออไปทาหน้า่ามันส่ายหัวิแล้วถอนหายใอย่าปลๆ
อะไรอมันอีวะ!
O[ ]O;;~~ ห๊า!! ภาพที่เห็นทำให้ผมอึ้! อึ้ สุๆ โอ๊ย ธเนศล่ะอึ้ ยัย่วำลันั่ยอๆ้าลุอผม สีหน้าเหมือนำลัสนใอะไรบาอย่านไม่ไ้สนใเลยว่าไอ้ระโปรสั้นๆอเธอ มันำลัเปิรับลม อ๊า ผ้าลูไม้สามเหลี่ยมผืนน้อยนั่นอีแล้ววววววว ผมเห็นมันอีแล้ววววววววววววววววววว TTOTT;;;
ผมหันหลัให้ับภาพนั้น่อนะรีบเอามือปิาอไอ้เวย์ ั้แ่หลัวิฤาร์อันน่าสะพรึลัวหลัโรเรียน ผมเริ่มเ้าใล้วามรู้สึ็อ(บอล)สมื่อัวเอเ้าไปทุที ทุที
“ห้ามมอนะเว้ย ห้ามๆๆๆๆๆ ถ้าใรมอาย ห้ามมอนะเว้ย!” ผมรู้สึมือไม้สั่นหัวใเ้นถี่รัว ึัๆๆๆๆๆ นแทบะหลุออมา้านอ
“ปล่อยไว้แบบนั้นะีเหรอ”ไอ้เวย์ร้อถามผม ผมับมันให้หันหน้ามาอี้าน่อนะเอามือออาามัน
“เฮ้ยว่าไ! เฮ้ย็อบอล!” ไอ้เวย์เย่าัวผมแรๆ สีหน้าอผมมันบอถึระับวามอึ้ที่พุ่สูปรี๊เียหออยไอเฟล
“อ๊า !”ผมแหปาะโนใส่หน้ามัน่อนะวิ่ออมาารนั้น ผมผลัโ๊ะที่ันเสร่อมาั้วาทาเินล้มระเนระนาพร้อมๆับผลัหัวไอ้ิม ที่ยื่นหน้ามาถามผม้วยวามห่วใยว่าผมเป็นอะไร นมัน้อลิ้ล้มหายหลัไปพร้อมับเ้าอี้ที่มันนั่
“ห้ามใรมอออไปที่หน้า่านะเว้ย!! ใรไม่เื่อ บ้านบึ้ม!”ผมแหปาร้อสั่ในะที่ทุนในห้อไ้แ่อ้าปาเหวอ ่อนะวิ่ออไปาห้อ แ่เพื่อวามมั่นใผมเลยย้อนลับเ้าไปในห้ออีรั้เพื่อย้ำให้ำพูผมวนเวียนอยู่ในหัวอพวมันทุน
“ห้ามนะเว้ย!!!! ห้ามมมมมมมมเ็า!”
ผมะโนบอออไปอีรอบ่อนะรีบวิ่ลบันไ ผมัสินใที่ะวิ่ถอยหลัไปเรื่อยๆนว่าะถึเรือนพยาบาลเพื่อันไม่ให้ ใระโหน้ามามอาทาหน้า่า แ่็ยัมีเ็ห้อ้าๆที่เสร่อะโหน้าออมาูแล้วทำหน้าเหมือนใ อะไรัอย่า
“เอาหัวพวแมุลับเ้าไปะ!!!!!!!!!!!!!!” ผมแหปาะโนึ้นไป แ่ไอ้พวนั้น็ยัไม่ยอมมุลับไปะที ผมไ้ยินมันะโนโหวเหวโวยวายอะไร็ไม่รู้ัลั่น
“พี่บอล ! ้าหลัๆๆๆๆ!!!!!!!!!!!!!!”
เออเห็นแล้ว ไม่้อมาบอหรอ TTOTT ผมรู้แล้วว่าภาพ้าหลัมันอนาถิมาแ่ไหน ไม่้อบอแล้วไม่้อมอ้วยยยยยยยยย ห้ามใรมอผ้าสามเหลี่ยมลูไม้อยัย่วนะเว้ยยยยยยยยย
“ลับไปสิวะ ลับเ้าป๊ายยยยยยยยยยยยยยย!”ผมยัวิ่ถอยหลัไป้วยะโนแหปาไป้วย รู้สึเหมือนัวเอำลัะใล้บ้าเ้าไปทุที
“พี่บอล!! ้าหลัพี่ ้าหลั!!”
“เออรู้แล้วโว้ยยยยยยยย!!”ผมแหปาะโนอบลับแล้วโบมือไล่ให้พวมันมุหัวลับเ้าไป โยที่ไม่รู้เลยว่าเบื้อหลัอผมมีอะไรรออยู่บ้านอเหนือายัย่ว
O_O;; ทำไมพื้น้าหลัมันยวบๆวะ หรือว่า !!!!!
ูม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
และแล้วผม็ไ้ลมาเที่ยวเมือบาาลอีรอบ T__T ทำไมพวมันไม่บอวะว่า้าหลัเป็นบ่อเษร อ๊า ผมปล่อยอาาศทั้หมที่มีออมาาปาอีรอบ ิ้นเร่าๆอยู่ใ้น้ำนสะใ่อนะโผล่หัวึ้นมาเหนือผืนน้ำ และสิ่ที่ผมไ้เห็น็ือใบหน้าื่นใอยัยพิสารที่วู่ลุอผมวิ่ มาูวามอัปยศอผู้ายหน้าาี
“อ๊า!!” ผมแหปาร้ออีรอบแล้วปล่อยให้ัวเอลับลไปั้สิในน้ำ ผมมั่นใว่าลุผมลาพอที่ะไม่ปล่อยให้ยัยนั่นโามลมา อ่า... ในที่สุผม็ทำสำเร็ ไม่มีใรไ้เห็นผ้าสามเหลี่ยมผืนน้อยนั่นอีแล้ว วะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ใน ระหว่าที่ใรบานำลับ้าลั่อยู่ในห้ววามิที่ิแหอยู่ับำสาป ผ้าสามเหลี่ยมผืนน้อยที่ใ้แล้วนั้น มน์สิทธิ์ บรรเิเอื้อมมือไปลูบศีรษะเ็สาวัวเล็้วยวามเอ็นู ่อนะยับยิ้มแล้วพูบาอย่าออไป
“ในระูลอันหมอนั่นปิที่สุแล้ว ไว้ใเาเถอะนะ”
นอายุน้อยว่าพยัหน้ารับแบบ่วๆๆามนิสัย
“็อบอละเป็นอะไรมั๊ยะอาารย์”
มน์สิทธิ์มอหน้านถามแล้วยับยิ้มให้
“ไม่หรอ อาาศมันร้อน หลานายันอยาเล่นน้ำ ^--^”
“ถ้าเาไม่เป็นอะไรแล้ว ั้นหนูไปนอน่อนะะ”
นพูอ้าปาหาวเสียั่อนะเินเ้ายทีวาทีไปนถึเรือนพยาบาล มน์สิทธิ์ยับยิ้มพลาปรายสายาลับมาทาบ่อเษร หลานายนเียวอเาำลัโผล่หัวึ้นมาาน้ำแล้วพ่นน้ำออาปาเสียั ลั่น่อนะมุมหายไปอีรอบ ไม่มีใรรู้ว่าธเนศ บรรเิิอะไรอยู่ในหัว แ่เา็ยัมั่นใว่านี่ือวามลัวที่สุแล้วในบรรานในระูลนี้
“นหน้าาีทำอะไร็ูี ^---^”
หรือนี่ะเป็นเพียวามิในแ่มุมเียวอระเทยรุ่นโบราอย่าเาันแน่ ???
ความคิดเห็น