ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
....ปกซ่อนเสน่หา ฉบับ E-Book
คะ....

นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจริง
(ตามอารมณ์ไรเตอร์)
บางทีก็จะหวานอย่างไร้เหตุผล >_<
ถ้าเลี่ยนมากก็เตรียมน้ำเปล่าไว้ดื่มระหว่างอ่านนะคะ (แฮ่ๆ)
บางทีก็จะเศร้าน้ำตาเล็ด (อย่าว่าไรเตอร์นะ)
ณ เชิงดอย
_____________________________________________________
ธาดา
นักธุรกิจหนุ่มวัย 39 ผู้มุ่งมั่น
เขาอยู่ในฐานะที่ไม่อาจเปิดเผยความในใจ
ช่องว่างระหว่างเขากับเธอมีมากมาย และไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรจึงจะทำให้มันแคบลงมาได้
เขาและเธอช่างต่างกันเหลือเกิน
สิ่งที่เขาทำได้คือเก็บความรักที่มีต่อเธอเอาไว้ลึกสุดใจ
มิรินธร
สาวน้อยวัย 22 ผู้รักอิสระ
เธอเป็นเพียงคนอาศัย เป็นเด็กที่เขาอุปการะ เธอไม่คู่ควร
ไม่มีสิทธิ์ฝันใฝ่ ความรักของเธอเมื่อเกิดขึ้นจึงจำต้องซ่อนเอาไว้
"ใกล้เกินไปก็ไม่ได้ ห่างเหินก็ยิ่งปวดใจ"
ความรู้สึกทั้งหวานทั้งขมนั้น คงอยู่กับเธอไปชั่วนิรันดร์
_______________________________________________________________
ไม่อยากเป็นคนอารมณ์อ่อนไหว ที่ไปรักใครง่ายดายเหลือเกิน
ที่ไปรักเธอไม่ทันจะรู้ตัว
ส่วนหนึ่งในใจของฉันก็กลัว บอกกับหัวใจตัวเองทุกที
บอกมันทุกวันให้มันหยุดรักเธอ
* รักแล้วก็ช้ำเปล่าๆ ฉันรู้และพอเข้าใจ
เตือนตัวเองเอาไว้ห้ามตัวเองเอาไว้ ไม่ให้แสดงออกมา
** อยู่ใกล้กันยิ่งหวั่นไหว ห้ามใจตัวเองไม่ได้เลย สั่งหัวใจให้เมินเฉย ไม่รู้ต้องทำยังไง
ใกล้เธอทำไมทุกครั้งในมันสั่นๆ จิตใจของฉันนั้นวุ่นวาย
ตัวของฉันควบคุมไม่ได้ เมื่อสุดท้าย หัวใจมันรักเธอ
ไม่ว่าจะพยายามแต่ไหน แต่ก็ไม่ลืมเธอไปสักที
ตราบใดที่ฉันยังคงต้องหายใจ
จะหลอกตัวเองได้นานแค่ไหน ว่าตัวฉันไม่มีใจให้เธอ
ว่าตัวฉันไม่เป็นไรไม่เสียใจ
ยิ่งใกล้กัน ยิ่งหวั่นไหว - แนน วาทิยา
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ตอนนี้กลายเป็นแฟนคลับคุณ ณเชิงดอย งอมแงมเลย
ทุกวันต้องเปิดเข้ามาดูว่ามาลงเพิ่มรึยังน้า
และก็แทบไม่ทำให้ผิดหวังเลย
เห็นเรื่องใหม่ลงแล้ว ต้องตามไปกด favourite ทันใดเลยค่ะ
ไปเที่ยวไหนก้ดูแลตัวเองด้วยนะคะ Happy holiday ค่ะ
สงสัยคงหลอกตัวเองอยู่ตลอดเวลา
เหมือนตอนนี้ก็ยังไม่ค่อยสำนึกดีนะเนี่ย
แต่การลงโทษของคุณธามก็ถือว่าโหด
เพราะคนอย่างป้าหนิงคงทนกับการไม่มีตัวตน ไม่มีที่ยืนในสังคมไม่ได้
ถึงขนาดต้องหนีไปต่างประเทศ
แต่ยังมีใจคิดจะกลับมาอีก แถมยังจะกลับมาสานต่อเรื่องไม่ดีอีกอะนะ
ถือว่าคุณธามกับคุณปั้นนี่เป็นคนดีมากที่ยังรักษาสัญญาแม้กับโจรอย่างนี้
เค้ามีเรื่องสงสัยกับการฆ่าตัวตายของพี่ปอนด์
ถ้าพี่ปอนด์ใช้วิธีกินยา ถือว่าค่อนข้างเสี่ยงมากทีเดียวที่ลูกจะรอด
เพราะลำพังแค่แม่กินยาบางตัวก็อาจทำให้เด็กในครรภ์เกิดความผิดปกติแล้ว
แต่นี่เป็นการกินยาฆ่าตัวตายเลยแฮะ
เค้าก็เลยไม่ค่อยแน่ใจ
ปล.
ผมได้เรียนรู้มานานแล้วว่าพูดของคุณไม่เคยเชื่อได้เลยแม้แต่คำเดียว -> คำพูด
คุณไม่เอาผิดหนังกับเรื่องที่เกิดขึ้น -> หนิง
เธอรักเค้ามานานและสุดท้า ธาดาก็ต้องเป็นของเธอ -> สุดท้าย
คอยมองลีลาวดีด้วยความห่วงใยใส่ใยเสมอ -> ใส่ใจ
แผนที่สู้อุตส่าวางไว้อย่างดี -> อุตส่าห์
ไม่มีหน้าไปตามตื้อธาดา -> ตื๊อ