เสน่หาจอมราชันย์

เสน่หาจอมราชันย์

นิยายรักกึ่งย้อนยุคกึ่งแฟนตาซี เฮฮา บ้า รั่วและหวาน (มั้ง)

ระหว่าง

ราชาหนุ่มหน้าหวานวัยละอ่อนจอมเจ้าชู้ 

กับ

ลูกสาวแม่ทัพผู้จับพลัดจับผลูได้เข้ามาเป็นพระมเหสีแบบงงๆ

จะเกิดอะไรขึ้น?

เมื่อคนสองคนที่มีความต้องการเหมือนกัน

คือ...กำจัดกันและกันออกจากชีวิต 

แต่สิ่งที่น่าปวดหัวคือต่างมีแผนของตัวเองเก็บไว้ในใจ!

ทวินวรกานต์ 

ราชาหนุ่ม อายุ 19 ปี ขึ้นเป็นราชาตั้งแต่อายุ 16 ปี เขามีนิสัยฉลาดเฉลียว สุขุมรอบคอบ สิ่งเดียวที่อยู่ในหัวคือรักษาบัลลังก์ให้มั่นคงโดยปราศจากการแทรกแซงของพวกขุนนางน้อยใหญ่    พร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อรักษาอำนาจและความสุขของคนในแผ่นดินเอาไว้ แต่ไม่คิดว่าเพียงแค่พูดผิด ชีวิตก็เปลี่ยน!

เขาขอให้แม่ทัพทีปต์เอ่ยขอรางวัลจากการรบ ราชาหนุ่มไม่คิดว่าแม่ทัพผู้ภักดีจะขอตำแหน่งพระมเหสีให้ลูกสาว!

แค่เห็นหน้าตาท่าทางของแม่ทัพก็ทำให้เขาขนลุกแล้ว ไม่ต้องคิดว่าลูกสาวเขาจะหน้าตาเหมือนเขาหรือเปล่า มิหนำซ้ำนางยังแก่กว่าเขาตั้ง 5 ปี

เขาอยากปฏิเสธจนตัวสั่น แต่กษัตริย์ตรัสแล้วไม่คืนคำฉันท์ใดก็ฉันท์นั้น เขาจึงจำต้องกล้ำกลืนตอบตกลงอย่างไม่มีทางเลี่ยง

“ตกลง เราจะรับลูกสาวท่านเป็นมเหสีของเรา”

แม่ทัพทีปต์ยิ้มกว้างด้วยความดีใจ ขุนนางน้อยใหญ่สำลักลมหายใจ กษัตริย์หนุ่มข่มกลั้นใจไม่ให้ร้อง “ไม่แต่งโว้ย” ออกมา

เอาเถอะ...รักษาคำพูดก็จำเป็นต้องรักษา แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะแต่งตั้งนางแล้วปลดไม่ได้เสียหน่อย 

ขอแค่นางทำผิดสักเล็กน้อย เขาจะถือเป็นข้ออ้างปลดนางออกจากตำแหน่งเนรเทศไปอยู่ชายแดนกับพ่อนางตามเดิมให้ดู!

จิณณ์ 

  ลูกสาวคนเดียวของแม่ทัพทีปต์ แม่ทัพแห่งเมืองชายแดนเหนือ

นางมีนิสัยขี้รำคาญ ฉลาดและเจ้าเล่ห์ถ้าจำเป็น  เพราะเป็นลูกสาวคนเดียวนางจึงถูกเลี้ยงดูโดยพ่อและพี่ชายอีกสามคนอย่างตามอกตามใจ เมื่ออายุได้ 18 พี่ๆน้องๆก็ลงความเห็นว่านางใกล้จะเสียคนอยู่รอมร่อแล้วและคิดจะหาสามีให้นางซักคน 

ส่วนท่านแม่ก็ได้แต่ส่ายหน้าเพราะคิดว่าไม่อาจแก้ไขนิสัยนางได้อีกแล้ว

ด้วยความโมโหนางจึงประกาศอย่างเด็ดเดี่ยวว่าจะไม่แต่งงาน และตั้งใจว่าจะไม่แต่งงานจริง ๆนางอยากเจริญรอยตามท่านตาผู้แสนดีเป็นหมอรักษาคนไข้  

แต่นางไม่ทราบว่าท่านพ่อกังวลเรื่องนี้มาก

 ในเวลาต่อมาพ่อนางในฐานะแม่ทัพนำกำลังกว่าห้าหมื่นนายรบเอาชนะแค้นใต้ได้อย่างยิ่งใหญ่ เมื่อองค์ราชาตรัสถามว่า

“ขอเพียงท่านบอกเรามา เรายินดีจะมอบให้ท่านทุกอย่างเพื่อตอบแทนความกล้าหาญของท่าน”

ไม่รู้ว่าเพราะความมักใหญ่ใฝ่สูงของพ่อนาง (ตามที่พวกขุนนางเมืองหลวงนินทาลับหลัง) หรือเพราะความบ้านนอกไม่เจียมตนของขุนนางบ้านนอกเช่นเขา (นี่ก็พวกขุนนางเมืองหลวงอีกเช่นกัน) ในท้องพระโรงที่พวกขุนนางเมืองหลวงต่างมองท่านด้วยความอิจฉาตาร้อน ท่านพ่อผู้ตรงไปตรงมาและเปิดเผยแกร่งกล้าของนาง ตอบราชาหนุ่มไปแบบไม่อ้อมค้อมว่า

“หม่อมฉันทราบว่าฝ่าบาทยังไม่มีพระมเหสีและลูกสาวหม่อมฉันก็ยังมิได้ออกเรือน 

หม่อมฉันจึงอยากขอให้ฝ่าบาทพระราชทานตำแหน่งพระมเหสีของพระองค์ให้ลูกสาวคนเดียวของหม่อมฉันพะยะค่ะ”

วันนั้นเธอทราบในภายหลังว่าราชาหนุ่มน้อยวัย 19 ปีกับขุนนางทั้งหนุ่มทั้งแก่ต่างอ้าปากค้างกรามแทบตกถึงพื้น พูดไม่ออกไปตามๆกัน

  หนึ่งเดือนต่อมา นางจำใจก้มหน้ารับราชโองการแต่งตั้งเป็นพระมเหสีแห่งนครแสงอาทิตย์ เดินทางมุ่งหน้าเข้าสู่เมืองหลวงเพื่อแต่งงานกับราชาวัยละอ่อน 

จิณณ์ตั้งใจไว้แล้วว่านางจะต้องทำทุกทางเพื่อหลีกเลี่ยงองค์ราชาหน้าอ่อนผู้แสนปวกเปียกนั่นให้ได้ 

(ไม่ต้องพูดถึงว่าเขาไม่เหมาะกับการเป็นพ่อพันธุ์) 

ไม่ว่าจะเป็นการแกล้งป่วย แกล้งเจ็บหรือถ้าจำเป็นมากๆเธออาจต้องแกล้งตาย!

_______________________________________________

จิณณ์จะได้กลับบ้านตามต้องการไหม?

ทวินวรกานต์จะสามารถขับไล่พระมเหสีที่เขาไม่ต้องการไปให้พ้นจากวังหลวงได้หรือไม่

ติดตามได้ใน 

เสน่หาจอมราชันย์

 ณ เชิงดอย