Classroom Part Floor

รักข้ามชั้น หัวใจข้ามรุ่น

# รับบทเป็นน้องเก๊ก #
 

*เรื่องนี้ เพื่อความเข้าใจและสะดวกต่อการแยก ว่าใครเป็นใคร จึงจะเล่าเรื่องราว สลับระหว่าง พี่ตั้ม กับ นายเอกของเรา น้องเก๊ก นะคะ*

ตอนที่ 1 ห้องพยาบาล

ออกไปเดินเล่นดีกว่าน่าเบื่อๆ พวกผู้หญิงชอบให้ช่วยร้อยแต่ยาง จไม่รู้ะกระโดดอะไรกันนักน่าก็ไม่รู้เห้อ.... น่าเบื่อ

“เก๊ก....O_O ระวัง” ผมยังไม่ทันหันไปมอง มึดครับ.... มืด..ตึ๊บ @! #_#

ผมสะลึมสะลือ ตื่นขึ้นมาก็มองเห็นไอสามมันยื่นก้มหน้ามองมาทางผมแบบชนิดที่ว่าใกล้มาก ใกล้จนลมหายใจโดนหน้าผมเลย

“ไอสามมึงมาทำอะไรวะ แล้วกูมาอยู่นี้ไงวะ”

 

# รับบทเป็น น้องสาม #

 

ไอสามเพื่อนผมตั้งแต่สมัยอนุบาล 1 จนถึง ตอนปัจจุบันนี้ครับ ผมเรียนห้องเดียวกับมัน ชั้นม. 4 ครับ ผมชื่อเก๊กครับ โรงเรียนผมมัธยมต้นเป็นโรงเรียนชายล้วนครับ ส่วนมัธยมปลายจะเป็นสหะ ซึ่งนั้นก็คือจะมีผู้หญิงเขามาเรียนอยู่ด้วย จนจบมัธยมปลาย ไอสามเพื่อนผม และก็ผม เป็น freshly มากๆ ครับ จัดว่าหล่อทั้งคู่ "หลงตัวเองไปป่าวครับ^_^"

“ก็มึงโดนลูกบอลเตะอัดเข้าที่หัวแล้วก็สลบไป” ไอสามมันบอกผมอย่างนั้น ตอนนี้ผมอยู่ห้องพยาบาลครับ

“แล้วมึงเขามาใกล้หน้ากูทำไมขนาดนนี้วะ” ผมก็ยัง งงๆ อยู่ กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวผมอยู่

“แหม่มๆ..... ทำเป็นอายทีไอตอน ม.2 มึงยังจูบปากกูเลยไอเก๊ก” ไอเฮียนี้แม่ง กวน...

ครับใช่ครับตอน ม.2 ผมเคยจูบปากกับมันจริงๆ แต่ว่ามันเป็นอุบัติเหตุครับเพราะตอนนั้น ถ้าใครเคยเข้าแถวเคารพธงชาติน่าจะรู้นะครับคนเบียบกันมากทำให้ผมไปชนกับไอสามมัน แล้วก็ล้มจูบกันครับ ดังไปทั้งโรงเรียนครับเรื่องนี้ ที่ผมกับไอสามจูบกัน

            ทำให้ผมกับไอสามต้องที่รู้จักกันในโรงเรียนเป็นสวนใหญ่เพราะว่า เวลาเราไปไหนมาไหนก็จะไปด้วยกันทั้งคู่ไปเป็นแบบ Packet จนใครๆ ก็คิดว่าผมเปนอย่างว่า แต่เรื่องก็จบไปนานแล้ว แต่ไอสามมันชอบเอารื่องนี้มาพูด บ่อยๆ

            ส่วนโรงเรียนผมก็ใหญ่มากด้วย มีตั้งแต่ ม.1-ม.6 ชั้นละ 10 ห้อง แต่ละตึก ก็จะไม่เหมือนกันครับผมเรียนอยู่ตึกหลังครับ ส่วนเด็กๆ ก็จะเรียนอยู่ตึกหน้า ซึ่งตึกหน้านั้นผมก็เคยเรียนตรงนั้นมาก่อนอะครับ “ไอยะ”

“เออๆ กูบอกให้มึงเลิกพูดเรื่องนี้ได้แล้วไม่ใช่งัย เอ่อว่าแต่ แล้วใครเป็นคนเตะบอลอัดใส่หัวกูวะ”

“พี่ตั้มวะ” ไอสามมันตอบ มันพูดแบบห่วนๆ แบบลอยหน้า ลอยตา

“แล้วกูมาอยู่นี้ได้งัยวะ แม่งอย่างนี้สาวๆ หายหมด โดนนิดหน่อยแม่งก็พาเขาห้องพยาบาล นี่ท่ากูโดน “โอ๊วะ "O” ผมหันไปว่าไอสาม ผมยังพูดไม่ทันจบ มันก็พูดขึ้นมาต่อว่า

“พี่ตั้ม พี่ตั้มพามึงมา แล้วเช็ดตัวให้มึง แล้วววว ก็เปลี่ยนชุดนี้ให้มึงใส่เสร็จสับเรียบร้อยด้วย” ไอสามมันพูดแบบกระแทกเสียงแบบไม่พอใจ พอไอสามมันพูดจบ

ทันใดนั้นผมกับรู้สึกหน้าแดงร้อนขึ้นมาทันที เพราะว่ามีนักเรียนวิชาเลืกพยาบาลยืนหัวโด่อยู่ตรงหน้าผม แล้วก็ยิ้มหวานให้มาทางผมแต่ผมด้วย จนผมรู้สึกได้เลยว่าตอนนี้อายๆ อายมา โมโหด้วย ผมโมโหครับโมโหมากด้วย กล้าดียังงัยวะมาจับกูเปื่อยถูกเนื้อต้องตัวกูอีก ผมเป็นคนถือเนื้อ ถือตัวตั้งแต่เด็กอะครับ แยกห้องนอนกับพ่อ แม่ตั้งยังเด็กหน้าจะสักประมาณ 4-5 ขวบได้มั่งครับ พอๆ เรื่อง ของผมค่อยเล่าต่อครับ ตอนนี้ผมต้องชำระล้างบัญชีก่อนถูกต้องมั๊ยครับ

“ไอสามมึงจะไปกับกูหรือป่าว” ผมเปลี่ยนชุดเสร็จียบร้อย แล้วเดินออกห้องแล้วหันไปถามไอสามมัน

“มึงจะไปไหนวะไอเก๊ก” ไอสามมันเดินตะโกนตามหลังผม ส่วนไอห้องพยาบาลก็อยู่ไกลฉิบ.... ต้องไปถึงตึกหลังตรงใต้บริเวรอาคารเอนกประสงค์ไกลมากครับ

“รอกูด้วย มึงจะรีบไปตามแม่มึงรึงัยวะ” ไอสามมันเดินตามผมมาติดๆ จนผมหยุดอย่างกะทันหัน จนไอสามมันต้องเกือบหน้าทิ่มเพราะแรงแบรกผม เพราะว่ากลัวจะชนผมมันเลยแบรกตาม

“มึงแม่งคิดจะหยุดก็หยุด คิดจะไปก้ไป รบกวนครั้งหน้ามึงช่วยส่งกระแสจิตบอกให้กูรู้หน่อยนะไอห่า” มันจะพูดต่อผมเลยเบรกมันอีกครั้ง

“มึงดูโน้นไอสาม นั้นไอพี่ตั้ม มันยังนั่งยิ้มหร่า มีความสุขไม่รู้สึก รู้สาอะไรเลย” ตอนนี้สายตากระแสจิตผมส่งไปถึงไอพี่ตั้มอย่างรุนแรงครับ ผมเดินดิ่งเข้าไปหาพี่เขาเหมือนไม่มีอะไรขว้างอยู่ หรือว่าใครอยู่บริเวรนั้นเลย

“เฮ้ยไอเก๊ก มึงจะทำอะไรวะ” ไอสามมันตะโกนถามผม แต่มันไม่กล้าเขามา และผมก็ไม่สนใจที่จะหันไปตอบ

ตอนนี้ไอพี่ตั้มเห็นผมเดินเขาไปหามันแล้วครับ มันมองหน้าผมแบบนิ่งๆ มึงไม่ต้องมาทำหน้าเก๊กใส่กูเลย กูรู้ว่ามึงหล่อ

            ตอนนี้ผมยืนอยู่ตรงหน้าพี่มันพอดี ผมจ้องหน้ามันสายตาไม่กระพริบ พี่มันก็นิ่ง นิ่งมากครับ ทันใดนั้น ทางด้านข้างๆ ตัวพี่มันก็เริ่มมีเงาเพิ่มขึ้นทีละคน 2 คน 3 คน จนครบ 5 คน จนผมเริ่มหวั่นๆ แต่ก็นิดหน่อย แล้วก็มีเสียงคนเรียกผมดังขึ้นมาก

“ไอเก๊ก มึงโกรธพี่เข้าขนาดนั้นเลยหรอว่ะ พี่เข้าอาจไม่ได้ตั้งใจแกล้งมึงก็ได้ที่เข้าเตะบอลอัดมึงอะนะกูว่า แล้วก็เรากลับกันเหอะบรรยากาศไม่ค่อยดีสักเท่ารัยเลยวะ” ไอสามมันกลัวครับ ผมก็กลัว กลัวได้กินยำเล็บมือนาง แต่มาถึงขนาดนี้แล้วให้ผมหรอครับ ใช่ครับ ผมยอมครับ ยอมแรกนะครับ

 “ไม่กลับ กูไม่กลับกูจะเคลียร์ให้รู้เรื่องเรื่อง” ผมพูดไปข้างในก็สั่นไป แต่หน้าผมก็ยังทะเล้นใส่ไอสามมัน

“เอ้ย เคลียร์ไรวะมีอะไรต้องเคลียร์วะให้พี่ช่วยเคลียรป่าวน้องๆ กับไอตั้มพี่อะเคลียร์ ให้ได้” โอ๊วะ อดีต Freshly พี่เดช โหแม่งโคตรหล่อเลย แต่ก็หล่อสูสี กันกับไอพี่ตั้มนั้นแหละ และแล้วผมก็ต้องตกใจเพราะอยู่ๆ ก็มีเสียงเอะอะโว๊ยวายกันเกิดขึ้น

2 กลุ่มนักเรียนใหญ่ 1 ฝ่ายประธาณนักเรียนเป็นฝ่ายพี่ตั้มครับ 2 ส่วนฝ่ายคานเป็นฝ่ายพี่เดช ครับ 2 คนนี้เป็นคู่อริกัน ตั้งเลือกตั้งประธาณนักเรียน แล้วก็ประกวด Freshly ตอนมัธยม 4 เหมือนกันกับผมกับไอสามที่กำลังวจะเขาประกวดครับเพราะแต่ละห้องจะส่งตัวแทนชาย 1  หญิง 1 ครับส่งเข้าประกวด

“เฮ้ยไหนบอกว่าจะไม่ล่ำเส้นกันงัยทำมึงมาเดินผ่านแถวนี้วะ” เสียงพี่ โรส กับพี่เหมย ฝาแฝดนรกเดือดเอ่ยขึ้น

“พวกมึง 2 อะ อีฝาแฝดนรกเดือด มึงไม่มีบท กับพี่เดชไม่สมควรคุยกับเขามึง 2 คนมาเคลียร์กับกูนี้ มาทางนี้ มานี้ๆ มะ” นั้นพี่ไก่สาวนักตบประจำโรงเรียน ดีกรีเกียตรินิยมอันดับ 2 ของโรงเรียน ตบทั้งลูกวอลเล่ย์ และตบทั้งหน้าคน

“หายแล้วหรอครับ ไม่น่ารีบลุกออกมาเดินตากแดดนะเดียวไม่สบายเอาอีกหรอก โดนแรงซะขนาดนั้น” เสียงนุ่มๆ แบบเป็นห่วงผม ดังขึ้นขณะที่เสียงเอะอะ ยังดังอยู่ก็ลดลงตามเสียงนุ่มเลียบนั้นเสียงน่าอันตรายจริงๆ เสียงนั้นคือเสียงพี่ตั้มครับ มึงไม่ต้องมาตบหัวแล้วลูบหลังกูเลย กูไม่เกือบเคลิ้มตามหรอก

“เอ่อ ครับ หายแล้ว หายแล้วครับเพื่อนผมหายแล้วพี่ประธาน” ไอสามครับมันตอยแทนผมแล้วดึงผมมาไว้ข้างหลัง

“ไอสามมึงทำไรของมึงวะกูยังไม่ได้เคลียร์กับพี่มันเลย มึงนี้” ผมว่าไอสามมัน

“พี่ขอโทษนะที่ไม่ระวังเอง ที่เตะบอลไปโดนหัวนายซะแรงเลย” สปรีริส โชว์พาว์ด รับผิดชอบของพี่มัน สปรีริส จริงๆ

“ขอโทษอย่างเดียวคงไม่พอละมั่ง” พี่เดชพูดหน้าลอยๆ ใส่พี่ตั้มมัน

“แล้วจะให้ทำยังงัยถึงจะพอละครับ คุณเดช” พี่ตั้มพูดแต่พี่มันดันหันก้มมองหน้าผมจนผมต้องถอยหลังไปติดไอสามมันพวกมึงไม่ต้องมาทำบุญไถ่โทษกูหรอก กูรู้มึงว่าแดกกันอยู่

“หรือจะให้ผมพาไปเลี้ยงข้าวเย็นเป็นการขอโทษหละครับ ถึงจะพอใจ ครับคุณเดช” มึงคุยกันมึงก็มองหน้ากันสิวะ มามองกูกันทำไม เอ่อว่าแต่เรื่องที่ผมโกรธไม่ได้โกรธเพราะว่าพี่มึงเตะลูกบอลอัดหัวผมนะ ที่กูโกรธเพราะว่ามึงมาแก้ผ้ากูออกแล้วเปลี่ยนชุดผู้ป่วยให้กูใส่ต่างหาก

“งั้นก็ดี ก็พาน้องเข้าไปเลี้ยงข้าวเย็นเป็นการขอโทษแล้วกัน" อ่าวเอ้ย เอ้ย งง งง ครับ

"เอ่าว่าไงพวกเรามาเป็นพยานกัน ว่าไอคุณประธาณนักเรียน เกียรตินิยมอันดับ 1 ของเราไปเลี้ยงข้าวเย็นเป็นการขอโทษน้องเก๊กครับ” ไอพี่เดชมันป่าวประกาศครับ แต่ถามผมซักคำมั๊ยหละว่าผมจะว่างหรือป่าว

ผมถอยครับผมเริ่มถอยออกครับเพราะว่าต้องชิง ต้องชิง แอะติด ๆ ติด ติดใครหว้า ผมหันไปมองร่างสูง พี่ พี่กันต์ พี่ชายผมเอง

“พี่กันต์ พี่มาได้งัย” ผมถามพี่กันต์แบบงงๆ ไอสามก็คงงงไปกับผม งง ว่าทำไมไม่เข้ามาตั้งแต่แรก

“พี่มาตั้งนานแล้ว มาตั้งแต่เห็นนายเดินลิ้วๆ เข้าไปหาเพื่อนพี่นั้นแหละ” พี่กันต์ตอบผม ผมก็ยิ่งงงหนักเพราะพี่ผมบอกว่าเป็นเพื่อนกับประธาณนักเรียนที่นี้แหละ แล้วเป็นเพื่อนกันตอนไหน เป็นเพื่อนกันได้ยังงัย

“อ่อ ครับ” ผมตอบพี่ผมกับ

“เฮ้ย ไอตั้ม เป็นงัยบ้างวะ สบายดีป่าว กูมาเที่ยวโว้ย พอดีจะมารับน้องกูกับไปด้วยเห็นเย็นแล้วกูเลยแวะมาหามึงวะ กูไม่นึกน้องกูจะมาอยู่กับพวกมึงแถวนี้ พอดีเลยกูจะได้พากลับพร้อมกูเลย”

“เก๊ก รู้จักกับเพื่อนแล้วใช่ป่าวเมื่อกี๊พี่เห็นคุยกัน ถ้าทาง ซีเรียส คงคุยกันเรื่องงานพี่เลยไม่อยากเข้ามาขัดนะ” ผมมองหน้าพี่มันงง

“ครับรู้จักครับ” ผมตอบกลับ

“เอ่อ ว่าแต่นี้ก็เลิกเรียน แล้วกลับกันเหอะ ปะ ไอสามไปเดี๋ยวพี่พาไปส่ง” ผมยังงงครับ

แล้วพี่ผมก็มากระซิปบอกว่า ให้บอกไอพวก พี่ตั้ม พี่เดชว่า

“ไม่ว่างรีบกับบ้านแม่รอ” ทำไมต้องกระซิบด้วยวะ แล้วทำไมต้องโกหกด้วยวะ ไม่เข้าใจ คงไม่อยากให้ผมมีเรื่องพี่ชายผมรักผมมาก เลยคงไม่อยากให้มีเรื่องกับเพื่อนเข้ามั่งครับ

“เฮ้ย ไปไหนอย่าเพิ่งกลับสิ รอเดี๋ยว” ไอพี่ตั้มมันเอ้ยขึ้น

To Be Con…. 100%