ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Hysteria Of Love [KYUMIN]

    ลำดับตอนที่ #13 : Hysterie Of Love (ตอนที่11)[100%]

    • อัปเดตล่าสุด 19 ธ.ค. 52


    Hysterie Of Love (ตอนที่11)

     

     

    (หวั่นไหว)

     

     

    ไม่ต้องเขิลหลอกชั้นก็แค่พูดเล่นหนะ ฮ่าๆๆๆๆๆ

    นายบ้า ฮีชอลปั้นหน้ายักใส่ฮันกยองทันที่ ตอนแรกกะจะญาติดีด้วยแล้วแท้ๆเชียว หึย~ ~ คิดแล้วมันน่าโมโหนัก ตาบ้าเอ้ยยยยยย

     

    ชั้นล้อเล่นหนา นายน่ารักจริงๆนะ ฮันกยองพูดด้วยน้ำเสียงและสายตาที่ดูริงจังอย่างมาก

    ชั้นไม่เชื่ออะไรนายแล้ว นายมันคนกระล่อน ชิ

    โธ่ ๆ ทำเป็นงอล ยังกะคนเป็นแฟนกะนแหนะ

    ใคร ใคร เป็นแฟนนายมิทราบห๊ะ ฮีชอลเอียงหน้าถามฮันกยองอย่างไม่สบอารมณ์

     

    อ้าว ไม่ใช่หรอ คิดว่านายซะอีกนะเนี่ยฮันกยองพูดด้วยท่าทียียวนยิ่งนักซึ่งท่าทางของเค้าทำให้อีกคนงุดหงิดขึ้นมาทันที

    นายเป็นบ้ารึไงห๊ะ ตอนแรกทำตัวยังกะจะฆ่าชั้น ตอนนี้กลับมาพูดดีด้วย นายต้องการ อะไรกันแน่ห๊ะ

    ฮีชอลถามด้วยความโมโห ก็เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้ายเค้าตามไม่ทันแล้วผู้ชายคนนี้เนี้ย

     

    อ่า ผมแค่อยากให้คุณรู้สึกดีที่ได้มาเที่ยวที่นี่นะครับฮันกยองพูดตอบอย่างอ่อนโยน

    แนะยังจะมาพูดดีอีก ชั้นละงงกับนายจริงๆเล้ย  ฮีชอลพูดอย่าง งงๆ กับสิ่งที่ได้รับจาก

    ฮันกยอง นี่นายต้องการอะไรกันแน่นะ แต่ถ้าเรื่องอย่างว่าอย่าหวังว่าจะได้แอ้มชั้นง่ายๆละ ฮ่าๆๆๆๆ   ฮีชอลคิดในใจ แต่เหมือนฮันกยองจะอ่านใจเค้าออก

    นี่ๆ นายไม่ต้องคิดว่าชั้นจะล่วงเกินนายหรอกนะ ที่ชั้นเปลี่ยนมาพูดดีกับนายหนะ มันเป็นเพราะว่าชั้นอยากให้นายมีความทรงจำดีๆเกี่ยวกับชั้นและบ้านของชั้นหนะสิ

    ฮันกยองพูดออกมาตรงข้ามกับใจของเขาโดยสิ้นเชิงเพราะที่เขาดีกับฮีชอลนั้นมันเกิดจากความรู้สึกดีๆที่เค้ามีให้ฮีชอลตั้งแต่แรกแล้วนั่นเอง

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    ---------------------------------------------- ห้องครัว ณ.คฤหาสตระกูลโจ --------------------------------


                    กร๊อก แกร๊ก กร๊อก แกร๊ก   ฉู่ ฉ่า ฉู่ ฉ่า    (เอิ่มนี่คือเสียงนะคะ
    = 3 =)

    ซองมินหลังจากแยกตัวมาจากฮันกยองและฮีชอลแล้ว ก็มาเตรียมอาหารให้คยูฮยอนตามหน้าที่ของเค้าที่ทำเป็นประจำ  เพราะตั้งแต่ซองมินย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านตระกูลโจทุกเย็นซองมินต้องทำอาหารขึ้นไปให้คยูบนห้องและแน่นอนว่าไม่ได้เอาไปให้อย่างเดียว......

     

                    วันนี้ทำอะไรหนะ หอมจัง คยูฮยอนเอ่ยถามคนที่ขมักขเม้นทำอาหารให้เขาอยู่ โดยที่ไม่ได้ถามเปล่าแต่กลับสวมกอดซองมินจากข้างหลัง โดยที่หน้าซองมินตอนนี้นิ่งเฉยราวกับน้ำแข็ง

     

                    นายไม่เห็นรึไง ห๊ะ!! ว่าทำอะไร ถ้าไม่เห็นก็ช่วยแหกตาดูด้วยนะ แล้วก็ปล่อยชั้นได้แล้วมันอึกอัด ซองมินพูดด้วยสีหน้าที่นิ่งเฉย ตอนนี้ซองมินเปลี่ยนเป็นคนละคนโดยที่คยูรู้สึกได้ ซองมิน จะไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้เวลาเค้าอาการกำเริบแต่กลับอยู่เฉยปล่อยให้เค้าทำตามที่ร่างกายและใจเค้าต้องการต่อไปโดยที่ไม่ร้องห้ามเลยแต่กลับมีเสียงหวานๆให้เค้าได้ชื่นใจแทน

                    ผมรู้ว่าซองมินกำลังทำอะไร แต่ผมอยากกอดซองมินแบบนี้ นี่ พอใจอะมีไรปะ คยูพูดจาออดอ้อนเหมือนเด็ก จนทำให้หน้าเฉยๆของซองมินที่ตอนแรกกะจะทำเป็นกำแพงกั้นไม่ให้คยูรู้ถึงความรู้สึกของเค้า แต่ตอนนี้มันกลับหายไปหน้าของซองมินเปลี่ยนจากเฉยชามาเป็นอมยิ้มแทน

                    นี่ นายไม่ต้องมาอ้อนเลย แล้ววันนี้นึกยังไงห๊ะ ถึงลงมาทานข้าวเย็นข้างล่าง แอ๊ะรึว่าเปลี่ยนใจ จะมาทานข้างล่างตลอด ซองมินถามอย่างกวนๆ เพราะร้อยวันพันปี เขาไม่เคยเห็นคุณชาย โจ คยูฮยอน ลงมากินข้างเย็นข้างล่างเลย มีแต่ให้เขาเอาไปประเคนถึงบนห้อง

                    ป่าวแค่วันนี้อยากเปลี่ยนบรรยากาศบ้างหนะ ก็แค่นั้น คยูตอบพร้อมกับเดินออกไปรอซองมินที่โต๊ะอาหาร

                    อะไรของเค้านะ ซองมินบ่นอุบอิบ ไม่เข้าใจกับท่าทีของคยูฮยอนในวันนี้เลย ท่าทางเขาต้องระวังตัวให้ดีแล้ววันนี้

    ซองมินเดินออกมาจากห้องครัวพร้อมอาหารหลายอย่าง โดยมีป้าซูยองช่วยยกของมาอีกคน เมื่อซองมินและป้าซูยองช่วยกันจัดโต๊ะอาหารเสร็จเรียบร้อย จึงมองหาคยูฮยอน ที่เมื่อกี้ยังไปอ้อนเขาในครัวอยู่เลย แต่ตอนนี้กลับหายไปไหนไม่รู้

                    เอ๊ะ หายไปไหนของเขานะ ซองมินพูดขึ้นเมื่อมองหาเจ้าเด็กขี้อ้อนเมื่อกี้ไม่เจอ

    ทางด้านคยูฮยอนที่ตอนแรกกะว่าจะนั่งรอซองมินที่โต๊ะอาหาร แต่โดยนิสัยเขาแล้วการรอคอยเป็นสิ่งที่น่าหงุดหงิดมาก เขาจึงเดินเล่นรอบบ้านแทนการนั่งรอเฉยๆ แต่การเดินเล่นครั้งนี้กับเจอของดีเข้า

                    ฮีชอล นายอย่าเดินเร็วนักสิ ฮันกยองผู้เป็นเจ้าของบ้านแต่กลับต้องมาเดินตามแขกที่เขาพามา บ่นอุบอิบ

                    แล้วใครสั่งให้นายเดาช้าละ ห๊ะ ชั้นก็เดินของชั้นปกตินิ ฮีชอลตอบกลับอย่างหัวเสีย เพราะตั้งแต่เค้าก้าวเข้ามาในบ้านหลังนี้แล้ว นอกจากต้องถูกชุดกระชาก ยังต้องมีฮันกยองคอยเดินตามอีก โอ้ยยย ฮีชอลเซ็ง

                    ฮีชอล หยุดก่อนเถอะ ผมเดินไม่ไหวแล้วนะ ฮันกยองยังบ่นไม่เลิก เพราะตั้งแต่เริ่มพูดดีกับฮีชอล นายนั่นก็ขอเดินดูรอบๆบ้านซะนี่

    แต่มีรึคนอย่าง คิม ฮีชอล จะหยุดเดินง่ายๆ อยากมาแกล้งกันก่อน ฮ่า ๆๆๆๆ แถมอีกอย่างบ้านก็สวยน่าเดินรอบๆจริงๆ

                    ฮีชอล ผมบอกให้หยุด

                    ไม่

                    ไม่หยุดใช่ไหม ได้  

    หมับ! ฮันกยองที่ตอนแรกเดินตามเฉยๆ ตอนนี้กับมาเดินข้างๆฮีชอลโดยที่โอบเอวร่างบางไว้ด้วย ทำให้ตอนนั้งสองเดินไปพร้อมกันแล้ว

                    นี่ นายทำอะไรหนะ ไอบ้า ปล่อยนะเว้ย   ฮีชอลเริ่มโวยวาย

                    ไม่ปล่อยก็นายไม่หยุดนิ  ชั้นไม่อยากเดินตาม ก็เลยมาเดินข้างๆไงละ

                    ไอบ้า แล้วใครให้นายมาโอบชั้นวะ ปล่อยเลย ๆๆๆ

                    ไม่มี แต่ผมอยากกอดมีไรปะ

    ฮันกยองและฮีชอลเถียงกันนั่นมีสายตาของใครคนหนึ่งมองอยู่  โดยที่ทั้งสองไม่รู้ตัว

    หึ หึ พี่ฮันเจอของจริงเข้าแล้ว    คยูฮยอนพูดอย่างพอใจ



    _________________________________________ 100%__________________________________________



    อัพ 100 % แล้วนะคะ ตอนนี้
    จะพยายามมาอัพบ่อยๆนะ
    อย่าลืมเม้นกันด้วยนะคะ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×