คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2
เมื่อเวลายามเช้ามาถึง แสงอรุณสาดส่องเข้ามายังบานหน้าต่างสีขาวที่ประดับด้วยดอกไม้นานาชนิด ร่างสูงขยับเปลือกตาเล็กน้อยก่อนจะลืมขึ้นอย่างช้าๆนัยน์ตาสีดำสนิทดั่งห้วงอวกาศ ก่อนจะเหลือบไปเห็นร่างของเด็กสาวเมื่อคืนที่รักษาแผลให้ตน เส้นผมยาวสีเงินส่องประกายเมื่อแสงอรุณตกกระทบ ใบหน้าขาวเนียนได้รูปขมวดคิ้วกรุ่นอย่างหงุดหงิดเล็กน้อยเหมือนไม่พอใจเมื่อมีอะไรบางอย่างมาขัดขว้างการนอนของตน
“...” เนลเซียเงยหน้าขึ้นจากการใช้แขนของคนอื่นเป็นหมอน ร่างบางลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆเผยให้เห็นนัยน์ตาสีม่วงหวาน ร่างบางมองไปรอบๆอย่าง ‘งง’ ก่อนจะระลึกได้ว่าตนได้ช่วยใครไว้...
“ทำไมถึงช่วยข้า”
“ข้ามีเรื่องอยากให้เจ้าช่วย” เนลเซียยิ้มเล็กน้อยที่มุมปาก ก่อนจะใช้มือปองปากห้าวเล็กน้อย “เจ้าชื่ออะไรหรอ”
“เซน” คำตอบเรียบๆจากร่างสูงกลับทำให้ร่างบางชะหน้าเข้าไปใกล้พลางใช้เสียงขู่เข็ญว่า
“ชื่อจริง”
“ซี” คราวนี้มือบางเลือนไปจับที่แผลหรี่ตาจับผิด
“ชื่อ...จริง” ร่างสูงถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะตอบว่า
“คาร์ทริส คราวนี้ของจริง” คำตอบของเจ้าของชื่อคาร์ทริส ทำให้เด็กสาวพอใจอย่างมาก
“ข้าชื่อเนเน”
“ชื่อจริง” เนลเซียเริ่มทำตัวไม่ถูกเมื่อคำถามที่เคยแกล้งชายตรงหน้าย้อนมาหาตนซะงั้น คาร์ทริสลุกขึ้นยืนพลางเอี้ยวใบหน้าเข้าไปหน้าเด็กสาวตรงหน้า
“ฟีฟี” คราวนี้ร่างสูงกระชั้นชิดเข้าไปมากขึ้นจนร่างบางร้องหยุดแทบไม่ทัน
“โอเคๆ ข้ายอมบอกแล้ว!” เนลเซีย ร้องหยุดก่อนจะทำสีหน้างอนๆเมื่อเห็นร่างสุงยิ้มบางๆที่มุมากแล้วทิ้งตัวลงบนเตียงที่เดิม
“...”
“ข้าชื่อเนลเซีย อายุ18 ชอบของหวานมากเป็นพิเศษ แพ้เหล้าอย่างรุนแรง พอใจไหมค่ะ ท่านคาร์ทริส”
“ข้าอายุมากกว่าเจ้า2 ปี ข้าว่าเจ้าควรจะไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่ซะ” เนลเซียก้มมองเสื้อผ้าของตนเองก่อนจะใช้มือปิดอย่างรวดเร็ว หน้าเนียนขึ้นสีแดงระเรื่อ
“ดะ...เดี๋ยวข้ามา เชอะ!” ร่างบางเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ [+ห้องแต่งตัว]ทันที
“หึหึ”
…
ร่างบางเดินออกมาจากห้องน้ำที่ใหญเวอร์ ด้วยชุดกระโปรงยาวฟูฟ่องสีชมพู่ ผมสีเงินยาวถูกม้วนมวยเก็บขึ้นไปแต่มีบางส่วนถูกปล่อยไว้ข้างแก้มอย่างจงใจ
“แต่งทำไมเยอะแยะ”คาร์ทริสมองร่างตรงหน้าอย่างพิจรณา เนลเซียเดินยิ้มมานั่งที่โซฟาสีขาวนุ่มนิ่ม
“อ้าวๆ แต่งแบบนี้แหละดีแล้ว เจ้าก็ต้องแต่งเหมือนกัน”
“...” เหมือนรู้ความในใจ เนลเซียจึงพูดต่อว่า
“จำได้ไหมที่ข้าบอกว่ามีเรื่องอยากให้ช่วยน่ะ”
“อือ”
“คือว่านะ...”
…
“ไม่” ร่างสูงปฎิเสธเสียเรียบ แต่ดูเหมือนเนลเซียจะไม่ยอมแพ้ ใช้สีหน้าน้ำเสียงออดออ้นร่างสูงอย่างไม่ลดละ
“น๊า...” เมื่อเห็นร่างสูงยังคงนิ่งงันเนลเซียก็ถอนหายใจ ร่างบางทรุดฮวบลงไปนั่งอยู่ที่พื้นน้ำตาลรินไหล ทำเอา
คาร์ทริสถึงกลับทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว
“โอเคๆข้าสัญญาว่าจะช่วยเจ้าเพราะงั้นหยุดร้องไห้สักทีเถอะ!” หลงกลจนได้ เนลเซียเงยหน้าขึ้นช้าๆก่อนจะถามเพื่อความแน่ใจว่า
“จริง...จริงนะ”
“อืม!” ร่างบางยิ้มร่าพลางลุกขึ้นยืนเช็ดน้ำตาอย่างไม่เคยร้องไห้มาก่อน ก่อนจะสั่งการให้สาวใช้เตรียมชุดองค์รักพิเศษมาให้คาร์ทริส เป็นครั้งแรกที่คาร์ทริสรู้สึกเหมือนโดนหลอกเต็ฒๆ
ชุดที่คาร์ทริสใส่นั่นเป็นเครื่องแบบเต็มยศเหมือนองรักษ์ทั่วๆไปแต่เป็นสีน้ำครามแทนที่จะเป็นน้ำตาล ใบหน้าหล่อเหล่านั่นตึงเล็กน้อย
“แหม^^ … หล่อมากค่ะ”
“ไม่ต้องทำเสียงจริตแบบนั้นได้ไหมฮะ”
“โธ่ๆ อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ ป่ะๆ ไปหาเสด็จพ่อกัน” เนลเซียจัดแต่งตัวเองเล็กน้อยก่อนจะเดินนำออกไป ร่างสูงของคาร์ทริสที่ถูกเด็กสาวร่างงามจับแต่งตัวพร้อมยัดเยียดตำแหน่งองค์รักษ์พิเศษให้ตน มองร่างบางอย่างปลงใจเล็กน้อยแต่งก็ยอมเดินตามออกไป เอาเถอะถือว่าช่วยเป็นค่าตอบแทนล่ะกันเพราะยังไงข้าก็มีเป้าหมายอยู่ที่นี่อยุ่แล้วเล่นกลับยัยเจ้าหญิงนี่หน่อยจะเป็นไร...
...........................................
เสร็จไปแล้วอีกตอนนน~ >> ยิ้มหวาน
ความคิดเห็น