คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Ep. 5
Ep. 5
พอไปส่อเหมยเสร็หมอมาร์็มาส่ันที่โรเรียน..ัน้อำยอมมาับเาเพราะว่าอเหมยอยามาับน้าหมอมาร์แ่นเียว..หมอหนุ่มอรถหน้าึและเมื่อันเินลารถเรียบร้อยแล้วแทนที่เาะออรถไป..หมอมาร์ลับลารถและยืนมอันะที่ำลัะึ้นึ..รูหลายนแถวนั้นหันมามอ้วยวามสนใเพราะร้อยวันพันปี..รูเอ๋ยะมีผู้ายมาส่ัน..เรีย่ายๆือไม่มีเลยะหา
“หมอมาร์ไปไ้แล้ว่ะ..อบุที่มาส่” ร่าสูยัยืนยิ้มโว์ใบหน้าหล่อๆให้รูสาวที่เินผ่านไปผ่านมาไ้หัวใสั่นเล่นๆ..
“เอ๋ยเินึ้นไป่อนสิ..แล้วมาร์่อยไป”
“หมอมาร์สวัสี่ะ” เสียอมะปราเพื่อนรััึ้น..เ้าหล่อนเินรเ้ามาหาันับหมอมาร์..
“รูมะปราสวัสีรับ..ไม่ไ้เอันนานเลย..แ่เี๋ยวไ้เอันบ่อยๆ” อีนรัอันยิ้มว้าแถมพูเหมือนมีนัยสำั..และเพื่อนรัอัน็ำลัิไปถึไหน่อไหนเพราะหันมาทำาล้อเลียนัน..
“โล่อะที..ในที่สุเอ๋ย็ยอมืนีับหมอมาร์..” ยัยเพื่อนทรยศยมือทาบอ..ทำท่าทีปลื้มปริ่มยินีที่ันยอมลับไปรีเทิร์นับหมอมาร์เหมือนที่หล่อนรอหูันอยู่ทุวัน..
“ไม่ไ้ืนี..และไม่มีวันนั้นหรอ..” ันมอหน้าหมอมาร์และอออย่ามั่นใ..
“ถึไม่มีวันนั้น..วัน่อๆไป็ะมีรับ..เพราะยัไเอ๋ย็ไปไหนไม่รอหรอเื่อมาร์สิ” หมอมาร์หัวเราะในลำอเบาๆ นันอหมั่นไส้ในวามมั่นหน้าไม่ไ้..
“สู้ๆนะะหมอมาร์..มะปราเป็นเอฟีนะะ..” มะปรายนิ้วให้หมอหนุ่ม..เห็นทีนอาันะเสียหลานรัให้หมอมาร์้อเสียเพื่อนสาวนสนิทไป้วยเป็นแน่..
“อบุนะรับ..มาร์ไป่อนนะเอ๋ย..ั้ใทำานนะ..แล้วเอันรับ” หมอหนุ่มโบมือพลาส่ยิ้มให้อีรั้และึ้นรถับออไปทันที..
“อะไรยัไแ..ทำไมไ้มาโรเรียน้วยัน” และัน็โนัราวับเป็นำเลย..
“เมื่อวานรถันเสียท่านรอไปส่น่ะสิ...” พอพูถึท่านรอเพื่อนสาว็อออาารี๊๊า..ราวับสาวน้อยแรรุ่น..
“โรแมนิมานาเอรถเสียแล้วยัไ่อแ..”
“พอไปรับอเหมย..หมอมาร์็บัเอิผ่านมา..แล้วหลานอัน็ันิหมอมาร์..ัน็เลยนึำพูแว่า..ัน้อมีแฟนเพื่อให้มาร์เลิยุ่ับัน..ัน็เลยยืมท่านรอเป็นแฟน...”
“ว้าย...เริ้อ่า..แล้วหมอมาร์ยอมมั้ย? สนุอ่ะ”
“นที่ไม่ยอมือเหมย..เหมยลไปนอนับพื้นแล้วร้อไห้ไม่ยอมให้ันมีแฟน..อีาหมอมาร์็วนเหมยไปิน้าว..แล้วเหมย็อยาไปับเา..และอยาให้หมอมาร์มาส่อนเ้า..็เลยเป็นอย่าที่เห็น” ันถอนหายใอย่าหนัหน่วในใ..
“ั้น็แย่หน่อยแ..หลานรัแันหลเสน่ห์หมอมาร์..ว่าแ่ท่านรอนี่็น่าะอบแแหละ..” มะปราหันมาทำาวิบวับล้อเลียนันอีรั้..
“อบอะไรล่ะ..ัน็ว่าปิ”
“ปิที่ไหนล่ะแ..วัน่อนรถันแบหมสาร์ทไม่ไ้..ท่านรอ็ับผ่านไปเยๆีว่ารูผู้ายแถวนั้น่วย..นไม่สวย็ี้..ะไปสู้าวะรุศาสร์ำแหน่วัใ่าภาพไ้ยัไ” มะปราทำปายื่นปายาวพลาทำาโ้อหน้าัน..
“าวะที่หานประวไม่ไ้ไม่นับย่ะ” อนนั้นรุ่นพี่ับออไปประวาวเือนอมหาวิทยาลัยโยไม่ถามวามเห็นันสันิเลยและัน็ไปประวแบบๆ..
“ยอมรับมาเถอะว่าสวยไม่ั้น..เือนมหาวิทยาลัยอย่าหมอมาร์ะมาเฝ้าที่ะทุวันเหรอ?” อนแรันแอบอบหมอมาร์..แ่ไม่ิว่าเาเอ็อบันเหมือนัน..เพราะนัศึษาแพทย์หนุ่มหล่อมัะมารอันที่ะหลัันเรียนเสร็ทุวัน..นเราลายเป็นนรัันในเวลา่อมา..
“โอ้ย..เลิพูถึหมอมาร์ะที..ันปวหัว..เหมยนะเหมย...ิหนึบหมอมาร์ยัะาิสนิท..” และัน็ไม่รู้ะแ้ปัหาในุนี้ยัไ..้อามใหลานสาวไป่อน..านั้น่อยอธิบาย้วยเหุผลว่า..เราไม่วรไปสนิทับนแปลหน้า..
“ถ้าันเป็นอเหมย็อยาามิหมอมาร์..นอะไร็ไม่รู้าวเนียนไปทั้ัวผิวีนผู้หิยัอาย..แถมยัสูหุ่นีหน้าาหล่อลาอีะหาาิ่อนทำบุมา้วยอะไรนะ..” มะปราทำหน้าวนฝันนันอหมั่นไส้ไม่ไ้..
“ไหนว่าเป็นเอฟีท่านรอ..ย้าย้าแล้วเหรอ?” ันท้วึ้นมา..เพื่อนสาวทำหน้านิ่เหมือนนำลัใ้วามิอย่าหนั..
“ท่านรอ็หล่อมสมาร์ท..หมอมาร์็หล่อใส..โอ้ยเลือไม่ถูริๆ”
“ันไปีว่า..” ันแอบยิ้มำในวามบ้าวามหล่อผู้ายอเพื่อนสาว..
Mark talks
หลัารวผู้ป่วยนอเสร็่วบ่ายผม็ว่าแถมวันนี้ไม่มีเวรึ..และผมมีแพลนแล้วว่าะทำอะไร..ผมเิน้ามถนนไปหน้าโรเรียนอนุบาลสมถวิล..อเหมยำลันั่ับรูสาวนหนึ่..
“อเหมย..น้าหมอว่าพอี..หิวไหมรับ” ผมรู้ว่าเ็วัยนี้หลัเลิเรียนมัะใ้พลัานทั้วันนหมและะรู้สึหิวโหยเพราะะนั้นผม้อเอาใโยารเอาอินมาล่อ..
“น้าหมอ..” เ็หิวิ่เ้ามาอผมอย่าสนิทสนมนผมอเอ็นูไม่ไ้..มิน่าเอ๋ยถึรัหลานราวับแ้วาวใเพราะอเหมยน่ารัแบบนี้นี่เอ..
“ุรูรับผมอรับเหมยไปไ้ไหมรับ” ผมเอ่ยึ้นเป็นเิออนุา..เพราะารรับนัเรียน้อมีผู้ปรอที่รูรู้ัมารับ้วยนเอ..เผื่อมีมิาีพลัพาัวเ็ไป..
“รูเยา..น้าหมอเป็นแฟนน้าเอ๋ย่ะ” ผมอมยิ้ม..โีที่หลานสาวอเอ๋ยถูะาับผม..อเหมยนี่แหละะเป็นัวเื่อมวามสัมพันธ์ระหว่าผมับเอ๋ย..
“อย่านั้นเหรอะ..ั้นเอันวันันทร์นะะอเหมย” อเหมยยมือไหว้รูเย่อนะเินไปับผม..โทรศัพท์มือถืออผมสั่นระรัว..
“ว่าไหมอเ้..อนนี้เหรอ?” มีานเ้า่วน..ะทำไี..อนนี้รูเย็ลับบ้านไปแล้ว..ะที่ผมำลัใ้วามิว่าะไปฝาอเหมยไว้ที่ไหน..สายาอผมเหลือบไปมอโว์รูมรถหรู้าๆโรเรียนอนุบาล..ผมพาหลานสาวอเอ๋ยรไปยัโว์รูมทันที...
“อามาร์ลื้อไม่ไ้ทำานเหรอ?” หม่าม้าอผมำลันั่ินนมิบาอยู่บนโ๊ะทำานึ่อยู่ห้อ้านในอโว์รูม
“ม้า..มาร์ฝาอเหมยหน่อยมีผ่าั่วน”
“ลื้อไปเอาลูหลานใรมาหน้าาน่าั” หม่าม้าถาม้วยวามสสัย..
“หลานอเอ๋ยรับม้า..”
“อเหมยรับรอน้าเอ๋ยที่นี่นะ น้าหมอิธุระ่วน..น้าหมอะโทรให้น้าเอ๋ยมารับ” ผมบอเ็หิัวน้อย..อเหมยพยัหน้ารับอย่าว่า่าย..
“ไ้่ะน้าหมอ”
“ม้า..มาร์ฝาหลานอเอ๋ยหน่อยนะรับ”
“อาเอ๋ยแฟนลื้อน่ะเหรอ? ไม่เอั้นานอีสบายีไหม? ม้าิถึอาเอ๋ย” หม่าม้าผมเป็นแฟนลับอเอ๋ย..ถามลอว่าเมื่อไหร่ะแ่านแอยามีหลาน..เพราะผมไม่เยบอว่าผมเลิับเอ๋ยแล้ว..
“เี๋ยวเอ๋ยะมารับหลานที่นี่..ม้าุยับเอ๋ยเอละันนะ..มาร์ไป่อน” ผมโทรหาเอ๋ยแ่หิสาวไม่รับึส่้อวามไปแทน..านั้นึรีบลับไปโรพยาบาลทันที..
ความคิดเห็น