ทางช้างเผือกสีแดง

ลำดับตอนที่ #2 : แชมป์มวยไทย

         ความรัก ฝนเป็นคนแรกที่ทำให้ผมรู้จักความรักที่แท้จริง ถึงแม้เธอจะไม่เคยรักผม แต่ผมก็รักเธอสุดหัวใจ

รักทำให้ผมต้องเข้าไปยุ่งเรื่องเธอทั้งๆที่มันเป็นสิ่งที่ผมไม่ควรเข้าไปก้าวก่าย คิดได้ตอนนี้มันก็สายไปแล้ว

การที่ผมเข้าไปยุ่งเรื่องแฟนเธอนั้นแหละทำให้เธอเกลียดผม……. ตอนนั้นผมมันชอบทำตัวเป็นฮีโร่จริงๆ

แถมยังทำไม่ได้อีก คำว่าฮีโร่หนะมันเป็นยังไงกันแน่ผมยังไม่ค่อยเข้าใจ

ฝน…เธอไม่ใช่คนสวย แต่เธอเป็นคนน่ารักมากสำหรับผม เธอไม่ใช่นางเอกในนิยาย แต่เธอเป็นนางเอกสำหรับผม

ไม่มีโอกาสได้พูด บอกรักจากปากด้วยซ้ำ นั้นมันเพราะว่าผมรู้ว่าไม่มีประโยชน์

ตัวเล็กๆปากนิดจมูกหน่อยยิ้มน่ารัก คือฝนไง^_^

ถึงแม้เธอจะไม่ได้รักผมแต่เธอก็ดีกับผมมากๆ ถึงเวลาที่ผมจะโทรกลับไปบอกรักเธอสักทีจะได้เป็นแฟนกับเธอ….

"ไอ้สวะเอ้ยตื่นได้แล้ว" ….ฝนไม่เอามึงหรอก…. คำพูดที่ดังในหูของผมขึ้นมาอย่างได้จังหวะ ทำให้ผมคิดได้

และเลิกล้มความคิดว่าจะโทรไปบอกรักฝน

…..มันไม่มีประโยชน์อะไรอีกแล้ว…..

เมื่อรู้ตัวอีกทีผมกำลังอยู่บนเวทีมวยนี่นา

แถมเป็นเวทีมวยไทยที่แชมป์สามเข็มขัดกำลังยืนหน้าผม เขาพูดเย้ยหยันผมหลายอย่าง อธิเช่น

-ตีนน้องไม่เท่ายุงกัดหรอก

-พี่ยืนให้น้องเตะขาเลย

-เทควันโดก็เป็นแค่กีฬาไม่ใช่วิชาต่อสู้

อันที่จริงผมก็ไม่ได้ชอบพวกเทควันโดนักหรอก แต่ว่าเทควันโดหนะถ้าฝึกนานๆใช้สู้จริงได้ผมรับรอง

อันที่จริงตอนนี้ถ้าจะทนก็ทนได้ หมัดแยบของผมพุ่งไปที่ท้องน้อยของแชมป์มวยสูงผอมเบามากๆโดยที่ผมไม่รู้ตัวและไม่รู้ด้วยซ้ำว่าต่อยไปเพื่ออะไร

เขาต่อยแยบซ้าย ขวา เบาๆใส่หน้าผม ผมใช้แขนป้องกันไว้ได้ ต่อด้วยเตะก้านคอไม่เต็มแรงป้องกันเป็นกากบาท

และหมุนตัวหลบไปพร้อมกัน

เค้าใช้เท้ายันหน้าแข็งผมเบาๆ และก็โดนซะด้วย แต่ครั้งที่สองผมใช้มือที่สวมนวมอยู่ทุบขาเขา

หลายครั้งแล้วที่เขาลองยันมาที่หน้าแข้งผม และผมก็ใช้กำปั้นที่สวมนวมอยู่สกัดไว้ได้บ้าง ครูมวยเริ่มเสียเชิงชายที่ถูกเด็กอ่อนหัด สกัดการโจมตี

"พี่ยืนให้น้องเตะขาเลย"

"มาๆเตะมาเลย"

ครูมวยพูดโดยไม่ได้ยั้งคิด….

ปัด!

ปัด!

ปัด!

ปัก!

เสียงแข้งปะทะแข้งสี่ครั้งแรก ที่ไกพงษ์มันเตะขาครูมวยโดยไม่รู้สึกสะทกสะท้าน

ปัก!

ปัด!

ปัด!ๆๆๆๆ ปัก!ๆๆๆๆๆ

ครูมวยเริ่มเจ็บ

ปัก!ๆๆๆๆๆๆๆ

ครูมวยเริ่มเก็บอาการไม่ไหวจึงต้องยกขาขึ้น นั้นเป็นวิธีป้องกันของนักมวยไทย

แต่ไกพงษ์เตะต่อจนครูมวยไม่ไหว ไกพงษ์เองก็เหนื่อยเหมือนกันถึงหยุดเตะ

หลังจากนั้นครูมวยก็เริ่มเสียเชิง " เด็ก "ที่ไม่รู้ว่ามันเป็นใครมาจากไหน

เขาจึงบอกให้ไกพงษ์

-พี่ให้น้องต่อยเลยอ่ะ…..ต่อยไม่โดนหรอก

ไกพงษ์ต่อยที่หน้าครูมวยไทยทันทีโดยไม่ได้คิดอะไรเขาใช้แขนป้องกันไว้ได้ ไกพงษ์รั้วหมัดเข้าใส่การ์ดของเขา

โดยไม่คิดอะไรทั้งสิ้น มันเข้าวงในต่อยหลังอย่างไม่ยั้ง

"ต่อยหลังอ่ะผู้หญิงเขาต่อยกัน" ครูมวยพูด

….กูไม่ต่อยหลังก็ได้…. คิด

มันเข้าไปต่อยท้องน้อยครูมวยไทยจนได้ หลายครั้ง จนถึงการเข้าแทคจนครูมวยไทยติดเชือกครูมวยเองก็ดึง"เด็ก"

คอเด็กลงมาในแบบมวยไทยและทำเหมือนกับว่าจะเข่าได้

หลังจากนั้นไม่ถึง1วินาที

หมัดตรงของไกพงษ์ก็ไปหยุดอยู่ตรงเป้ากางเกงของครูมวยไทยเขาจึงตกใจปล่อยไกพงษ์ออกมา

เหตุการณ์ในวันนั้น….เค้าจดจำและลำลึกได้จนบัดนี้ เขายังสงสัยมาตลอดว่าไอ้"เด็ก"นั้นมันเป็นใครมาจากไหน…..