มายาวายุ ซีรีส์ชุด ทาสรักธาตุสวาท

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ

            ข้าเจ็บปวดกับความรัก…

            ทว่าข้ากลับไม่เคยหยุดรัก...ได้เลย

            แต่เวลานี้... จิตใจข้า ไม่อาจจะทนรับความเจ็บปวดใดๆได้อีกต่อไปแล้ว....

            แสงตะวันค่อยๆจางหายไปเหลือแต่เพียงความมืดมิด เสียงอัสนีดังลั่นประสานกับแสงแห่งท้องนภาที่แลบแปลบปลาบไปมาอย่างน่ากลัว  ต้นไม้พลิ้วไหวไปมาตามแรงลมที่บัดนี้โหมกระหน่ำรุนแรงอย่างบ้าคลั่ง

            ภายในห้องนอนขนาดใหญ่ปรากฏร่างหนานั่งตระกองกอดคนที่นอนหลับตาพริ้มไว้อย่างหวงแหน นัยน์ตาคมสีรัตติกาลว่างเปล่า ทว่ากลับมีหยดน้ำใสหลั่งรินออกมาอย่างไม่ขาดสาย

            เม็ดฝนค่อยๆร่วงลงสู่พื้นพลันตกหนักขึ้นราวฟ้ารั่ว ชายหนุ่มพยายามกอดหวังให้หญิงสาวอบอุ่น แม้เวลานี้ร่างกายของเธอจะเย็นเฉียบแค่ไหน และเขาจะหนาวปานใดก็ยังคงไม่ละความพยายาม ความหวังหนึ่งเดียวคือขอแค่ให้เธอลืมตามารับฟังคำ ‘รัก’ จากปากของเขา

            หากย้อนเวลาได้ เขาจะไม่ใจร้ายกับเธอ

            หากย้อนเวลาได้ เขาจะทำดีกับเธอให้มากที่สุด

            หากย้อนเวลาได้ เขาจะ ‘รัก’ เธอ เฉกเช่นที่เธอ ‘รัก’ เขา

            “ตื่นได้แล้ว นอนตรงนี้จะเป็นไข้เอานะคนดี”

            ปากหยักสวยพูดพลางกดจูบไปที่ขมับของหญิงสาว ทว่าไร้เสียงตอบกลับใดๆ นัยน์ตาสีรัตติกาลที่บัดนี้มีแต่ความว่างเปล่าจับจ้องไปยังใบหน้าสวยหวาน ที่บัดนี้เลอะไปด้วยคราบน้ำตา ก่อนจะยกยิ้มออกมาพลางกระซิบไปที่หูเบาๆ

            “คุณคงจะเหนื่อย เอาเถอะ.. ก็ตอนนี้คุณท้องนี่นะ หลับก่อนก็ได้ที่รัก ไว้ถึงบ้านแล้วผมจะปลุกคุณมาทำกับข้าวเป็นการลงโทษที่คุณหลับละกันนะ”

            ชายหนุ่มยังคงพึมพำออกมาเบาๆเหมือนคนเสียสติ แต่เขายังคงยิ้มอยู่เหมือนจมอยู่ในโลกแห่งความฝัน

            โลกที่มีทั้งเธอและเขาอยู่ด้วยกันเช่นเดิม มีเธอทำของอร่อยๆให้ทานทุกวัน ได้นั่งพูดคุย ไปเที่ยว และอยู่ด้วยกันตามประสาคนรัก พ่อ แม่ ลูก

            หากเขาไม่ ‘โง่’ ทำลายความรักลง ทั้งเขาและเธอคงได้ใช้ชีวิตร่วมกันจนมีความสุขไปแล้วแท้ๆ

            “ผมรักคุณนะ ไว้กลับบ้านเราแล้วคุณต้องลุกมาทำกับข้าวให้ผมต่อล่ะ คุณรู้ดีนี่ว่าผมชอบอะไร”

            เขายังคงกระซิบบอกรักและชวนคุยไปเรื่อย กดจูบไปอย่างรักใคร่ทั้งที่น้ำตานองใบหน้า พลันกระซิบถ้อยคำสุดท้ายใส่ใบหูเล็ก

            “รอผมก่อนนะที่รัก ผมจะไม่ให้คุณอยู่คนเดียวอีกแล้ว คุณไม่ต้องทนเหงาอีกแล้วล่ะ....”

             *****************************************************************************************


สวัสดีค่า
รอบนี้มาในนามปากกา อัศนีวาโย 
แต่จะขอเรียกแทนตัวเองว่า สริมน เหมือนเดิมละกันนะคะ
แฮ่
ขออนุญาติลงซีรีย์ก่อนนะคะ
เนื่องจากทำร่วมกับท่านอื่น เลยต้องขออนุญาติพับโครงการสองเรื่องแรกไปก่อน
จบนี้แล้วจะไปต่อภารกิจรักทันทีค่ะ
สำหรับท่านใดที่ชอบพระเอกแนวมาม่ากินหญ้าเป็นอาหาร(เรอะ =[]=!!)
อาจจะถูกใจ(มั้งคะ)
ก็เป็นเรื่องแรกที่เขียนมาม่า แบบไร้ความขบขัน ;w;
เอาเป็นว่าขอฝากเรื่องแรก(ในสายดราม่า) ไว้ในอ้อมกอดด้วยนะค้า
ขอบคุณค่ะ
รักค่ะ
สริมน