เบญจมาศลวงรัก

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 (100%)

บทที่  1

          เหล่าพนักงานในภัตตาคารต่างอดกลั้นเสียงหัวเราะหลังจากที่เห็นร่างชายคนหนึ่ง ซึ่งบัดนี้อยู่ในสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ยเดินเหมือนร่างไร้วิญญาณตรงดิ่งไปที่ห้องน้ำข้างร้านอาหารที่ตนทำงานอยู่ ก่อนจะปิดประตูเข้าไปอย่างเงียบเชียบ

          ไม่มีใครคิดจะถามไถ่ ไม่ใช่ว่าแล้งน้ำใจ แต่เป็นเพราะเห็นมันทุกวันจนชินตา เลยได้แต่พยายามกลั้นขำอย่างสุดกำลังเพื่อให้กำลังใจเพื่อนเท่านั้น

          ชายหนุ่มค่อยๆหย่อนตัวนั่งลงบนโถชักโครกก่อนจะเอามือกุมขมับ นี่เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ที่เขาถูกกระทำชำเรา

          ปภัสรา หรือ ภัส หญิงสาวที่เป็นเพื่อนคนแรกในการมาทำงาน ณ ที่แห่งใหม่ เธอคือเพื่อนรัก และเพื่อนที่เขาแทบอยากจะจับหักคอมากที่สุด

          อย่าคิดถามว่าเพราะอะไร เพราะยัยบ้านี่ขยันลวนลามเขาเป็นที่หนึ่งไงล่ะ!

          เอาล่ะ! สำหรับเขาตอนนี้ นี่ไม่ใช่เวลาจะมากลัดกลุ้ม แต่มันคือเวลาที่ตนนั้นควรจะคิดได้แล้วว่า เขาควรจะทำอย่างไรเพื่อต่อต้านเธอ

          เขาพยายามใช้สมองครุ่นคิดอย่างหนัก วันนี้แหละเขาต้องเอาชนะเธอให้ได้ เลิกให้เธอมากระทำการ 18+ต่อหน้าชาวบ้าน เลิกให้เธอมากระทำชำเรา ลวนลาม หรืออะไรก็แล้วแต่ แต่จะให้ทำอย่างไรกันเล่า.. ใช้แรงงั้นหรอ หรือใช้อำนาจของเพศชายดีล่ะ หรือเขาควรจะทำหน้านิ่งๆไปก่อน

          เขาถอนหายใจออกมาอย่างหนัก วิธีเบสิกพวกนี้น่ะ เขาใช้ไปหมดแล้ว! ตั้งแต่การใช้แรงสู้เธอ แต่ไม่รู้ว่าทำไมพอเปิดโหมด ‘หนูอยากเขี่ยหัวนม’ ทีไร แรงเธอจากน้อยๆก็แปรเปลี่ยนเป็นแรงวัวแรงควายทุกที

          ส่วนการใช้อำนาจเพศชาย เขาก็รู้สึกอีกนั่นแหละว่า ปภัสรา เหมือนจะมีความเป็นชายสูงกว่าเขาพิกล

          แล้วหากทำหน้านิ่ง เธอก็จะตอบกลับมาอย่างทันควัน

          “ได้ๆ นัท แล้วอย่ามาคุยกับเรานะ เราเอาจริงด้วย แล้วไม่ต้องมาคุยกัน!!”

          เขาควรจะเป็นคนที่ต้องพูดประโยคนี้ แต่ไหงแม่คุณดันตัดหน้าชิงพูดไปก่อนก็ไม่เข้าใจ สุดท้ายเขาก็ต้องไปง้อจนได้

          มือหนาค่อยๆติดกระดุมทีละเม็ด พลางถอนหายใจออกมาอย่างเนือยๆ ปภัสราเป็นคนน่ารัก เธอมีรูปร่างสูงยาว ผมสีดำขลับตัดสั้นเป็นทรงบ๊อบเท ผิวสีแทน ตาคมกลมโต ใบหน้ามีรอยยิ้มและความมั่นใจในตัวเองอยู่ตลอดเวลา และนิสัยที่ไม่ว่าจะพูดอะไรก็เรียกเสียงหัวเราะได้เสมอ

          เรียกว่าเธอเป็นหญิงสาวสไตล์นักกีฬา แถมยังมีหน้าอกทรงโตที่แม่ให้มา ความสูงก็เรียกได้ว่าสูงกว่าเขาเสียอีก

          จะเสียก็แค่ แม่คุณ ‘หื่น’ และ ‘แสบ’ มากเท่านั้น

          แล้วจะทำอย่างไรเล่า ให้เธอเลิกเขี่ยหัวนมเขา...

          เขาถอนหายใจออกมาอีกครั้ง ก่อนจะตัดสินใจปลงและปล่อยให้มันผ่านไปก่อน วันนี้เพื่อนสนิทตนคงไม่ตกมันขอเขี่ยของเขาอีกแล้วล่ะมั้ง

          ก็ได้แต่มั้ง แต่เอาจริงๆก็ตามเวรตามกรรมกันไป

          นัท หรือ ณัฐวุฒิ  ชายหนุ่มรูปร่างบอบบาง ที่มีสายเลือดคนจีนอยู่ถึงครึ่ง ผิวขาว เส้นผมสีดำตัดรองทรงแต่ดันออกมาคล้ายเห็ด จนเขาอดนึกไม่ได้ว่า ช่างตัดไม่ได้เรื่อง หรือ หน้าตาเขาไม่ได้เรื่องกันแน่

          เรื่องความสูงไม่ต้องพูดถึง เขาเตี้ยกว่าปภัสรา รูปร่างแทบจะเรียกได้ว่าอ้อนแอ้น แต่ที่ไม่มั่นใจที่สุดคือใบหน้า เพราะดันมีคนในร้านเรียกเขาว่า ‘หมั่นโถว’

          เทียบกันแล้ว ทำไมเขาดูแย่พิกล เขาไม่ได้ดูแย่ ก็แค่ปภัสราดูแมนกว่าแค่นั้น!

          “นัท จะนั่งดมส้วมอีกนานมั้ย! ออกมาได้แล้ว เจ๊ยาเรียก”

          นั่นไง! เขาเข้ามายังไม่ทันถึงห้านาที แม่เจ้าประคุณก็มาเล่นเข้าอีกครั้ง แล้วคนบ้าอะไรวะมาดมส้วม ถึงแม้เขาจะไม่ได้เข้ามาเพราะปวดหนักปวดเบา แต่เขาก็แค่เข้ามานั่งคิดอะไรนิดหน่อยเอง

          นี่ถ้าเขาไม่รักไม่ชอบเธอนะ ป่านนี้พ่อเอาสันอีโต้ออกไปไล่ฟาดละ...

          “อืมๆ เดี๋ยวออกไปแล้ว”

          เขาพูดพลางลุกขึ้นและจัดการแต่งเนื้อแต่งตัวใหม่ ถึงแม้จะแอบต่อว่าเพื่อนรักไปเยอะ แต่เขาเองก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าตนเองก็ชอบเธอมากเช่นเดียวกัน

          ถึงจะงงๆว่าชอบตอนไหนก็เถอะ แต่คนมันชอบไปแล้วนี่หว่า ถ้าลดดีกรีความหื่นของเธอได้ล่ะก็... คงจะเพอร์เฟ็คกันเลยทีเดียว

          ณัฐวุฒิคิดพลางส่ายหัวเบาๆ เพราะถึงแม้ปภัสราจะเป็นแบบนี้ เขาก็ยังคงชอบเธออยู่ดี

          **********************************************************

          ร่างสูงเดินฮัมเพลงเข้ามาในร้านอย่างอารมณ์ดี เธอเดินตรงไปยังครัวของตน ก่อนจะสวมใส่ผ้าปิดปาก ผ้ากันเปื้อน และถุงมือพร้อมเริ่มต้นทำอาหาร

          “ภัสซี่ ไปแกล้งพ่อเทพบุตรหมั่นโถวอีกแล้วนะ แบบนี้คิดอะไรกับหมั่นโถวรึเปล่า พี่จิ้นนะเนี่ย”

          เสียงใสเจื้อยแจ้วของหญิงสาวรุ่นพี่ดังขึ้นถามปภัสราอย่างอารมณ์ดี เธอใส่ชุดบริการสีดำ ผ้ากันเปื้อนสีแดงปักโลโก้ร้าน มือเล็กๆกำลังหยิบจานอาหารมาใส่ถาดเพื่อนำไปเสิร์ฟ

          ปภัสรายิ้มกว้างจนแทบจะเห็นฟันครบทุกซี่ ทว่ายังไม่ทันจะได้ตอบอะไรกลับไปก็ต้องชะงัก จากอารมณ์ดีๆก็ต้องสะดุดไป เพราะเสียงที่ไม่พึงประสงค์ของคนข้างๆดังขึ้นเสียก่อน

          “ก็เห็นอ่อยเขาไปทั่วอยู่แล้วนี่ สงสัยชีวิตนี้จะขาดผู้ชายไม่ได้ ยังกับอะไรน้า.. อ้อ! ชะนี!! วันๆร้องเรียกแต่ ผัวๆ”

          คนพูดเหยียดเสียงออกมาอย่างสะใจที่ได้ด่า ส่งผลให้คนฟังนึกอยากซัดหมัดไปที่หน้าสักรอบ

          นุชนาถเป็นอีกคนหนึ่งที่อยู่ครัวเดียวกับปภัสรา ซึ่งทั้งคู่ต่างทำอาหารสไตล์ยุโรปและจัดเสิร์ฟตามสั่ง

          หญิงสาวไม่ถูกชะตากับปภัสราตั้งแต่แรกเห็น และที่ทำให้เธอถึงกับเกลียดขี้หน้า คงจะเป็นที่อีกฝั่งนั้นทำอาหารได้ดีกว่าตน จนทำให้จากเมื่อก่อนที่ทุกคนในร้านเห็นความสำคัญของเธอ กลับกลายเป็นเธอหมดความสำคัญไป ทั้งยังลดชั่วโมงการทำงานของเธอลงอีกด้วย

          “เขาว่ากันว่า คนเราพูดอะไรออกมาก็แสดงถึงสันดานและตัวตนอยู่แล้ว ก็พอเข้าใจได้ล่ะนะว่าเป็นคนแบบนี้ ถึงได้ไม่มีใครเขาเอา พี่กานต์ บอกรายการอาหารมาดีกว่า ขืนฟังอะไรที่เป็นมลพิษแถวนี้มากๆ ประสาทเสียจนเป็นบ้าพอดี”

          คนตัวสูงพูดเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น แถมยังหันไปคุยกับศศิกานต์ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นเสียอีก

          “นังภัส! แกว่าใคร”

          “ไม่รู้สิ มันเป็นประโยคบอกเล่า แต่ดั้น ลอยไปเข้าหูหมา ถ้าป้า เอ้ย นุชไม่ใช่คนสันดานต่ำ หรือเป็นหมา แล้วจะรับไปทำไมกัน อย่าร้อนตัวสิจ้ะ”

          คนพูดยักคิ้วกลับอย่างสะใจ เมื่ออีกฝั่งตั้งท่าจะเถียง แต่อภิญญา เจ้าของร้านเดินเข้ามาสั่งอาหารเสียก่อน ทำให้นุชนาถได้แต่เพียงเก็บความแค้นไว้ในใจเท่านั้น

          “ภัส ไอ้คุณนัทล่ะ ตกส้วมตายไปแล้วหรือไง”   

          เจ้าของร้านพูดพลางมองซ้ายทีขวาทีอย่างต้องการค้นหา ปภัสราจึงหลุดขำออกมาก่อนจะตอบกลับไป

          “คงงั้นมั้งเจ๊ นี่ภัสไปตามในห้องน้ำละนะ คุณท่านยังไม่ออกมาเลย”

          อภิญญาพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ ก่อนจะเดินออกไปยังเคาน์เตอร์คิดเงินอีกครั้ง ฝั่งปภัสราได้แต่นึกขำหัวหน้างานตน ก่อนจะลงมือทำอาหารที่พี่สาวบริการได้สั่งเอาไว้

          **********************************************************

          ณัฐวุฒิค่อยๆเดินออกจากห้องน้ำด้วยสภาพเสื้อผ้าเรียบร้อย เขาตรงดิ่งเข้าร้านอาหารที่ตนมาทำงานพิเศษทันทีและมุ่งหน้าไปหาอภิญญา หญิงสาวซึ่งเป็นหัวหน้างานของตน

          “ว่าไงเจ๊”

          เจ้าของร้านเงยหน้าขึ้นมอง เธอลุกขึ้นและเดินไปยังโซนที่นั่งด้านใน พลางกวักมือเรียกให้เขาเดินตามไป

          ชายหนุ่มเดินตามไปอย่างงงๆ แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรมาก ก่อนจะพากันไปหยุดอยู่ตรงหน้าหญิงสาวรูปร่างบอบบางคนหนึ่งซึ่งเป็นคนที่เขาไม่เคยรู้จัก

          “นัท นี่ตอง น้องใหม่ประจำร้าน ฝากแกดูแลด้วย เขาเป็นพนักงานบริการเหมือนกัน เทรนงานน้องเขาด้วย พี่ไปละ”

          ณัฐวุฒิตาโตขึ้นทันทีที่ได้ยิน ทว่ายังไม่ทันจะได้เอ่ยปากอะไรออกมา อภิญญาก็เดินหนีไปเสียแล้ว กลายเป็นชายหนุ่มถูกมัดมือชกไปโดยปริยาย

          อะไรๆก็เขาเสียจริง ให้ดิ้นตายเหอะว๊า!!!

          **********************************************************