สะกิดรักหัวใจ ยัยไฮโซตกกระป๋อง

ลำดับตอนที่ #24 : ตอนที่ 24

                ๑๑๑๑

                ก้องยืนส่งแพรและสัน ตรงประตูรั่วบ้าน รอจนทั้งสองคนขึ้นรถแท็กซี่ไปแล้ว จึงค่อยกลับเข้าไปในบ้าน

เสียง อ๊อก อัก เหมือนคนอาเจียน แววดังให้ได้ยิน ก้องเดินตามเสียงไปอย่างสงสัย ชะโงกหน้าไปที่ห้องน้ำ และเห็นพิมพ์ดารากำลัง ทำท่าอาเจียน อยู่ตรงอ่างล้างหน้า

            “เธอเป็นอะไร?” ก้องขมวดคิ้วถาม ดูเธออย่างฉงน

                “จะเป็นอะไร”พิมพ์ดาราบอกเสียงระห้อย “ ฉันกินน้ำจนแน่นท้องไปหมด มันก็เลยจะอ้วกหน่ะสิ”

พูดจบก็ก้มหน้าลงไป ทำท่าจะสำรอกออกมา แต่มันก็ไม่ออก ส่งเสียง อ๊อก อ๊อก เหมือนจะอ้วก แต่ก็ไม่อ้วก ก้องดูจนยี้หน้าจนยากจะอ้วกแทน

“ก็เธอนี่อ่ะน้า .. เล่นไพ่ก็ไม่เป็น แล้วยังไปพนันเล่นอีแก่กินน้ำกับเขาอีก-- สมน้ำหน้า”

 พิมพ์ดาราหันมาค้อนตาเขียวปัด

ก้องอุทานดัง อุย รู้สึกว่าพิมพ์ดาราจะโกรธไม่รู้ว่าเธอจะสำแดงฤทธิ์อะไร พิมพ์ดารากลับใช้เท้าเขี่ยปิดประตูห้องน้ำเสียงดัง ปัง! อย่างฉุนโกรธ เพื่อให้หน้าของก้องหายวับไปจากสายตาเธอ

‘คนทรมานแทบตาย ยังมาสมน้ำหน้า อีตาบ้าเอ้ย’ เธอคิดเคืองด่าในใจ

                 กว่าพิมพ์ดาราจะออกจากห้องน้ำ ก็เกือบชั่วโมง เป็นเวลากว่าสามทุ่ม ก้องเข้านอนไปแล้ว แต่ที่โต๊ะรับแขก มีผ้าห่มของเธอวางพับอยู่ บนผ้าห่มมียาแผงหนึ่งวางอยู่ข้างบน พร้อมกระดาษมีข้อความเขียนไว้ พิมพ์ดาราเข้าไปหยิบอ่าน

                ‘ยาระบายแก้ท้องอืด กินซะนะ จะได้ไม่อึดอัด อ้อ และก็ขอบใจสำหรับผ้าห่มกับยา ถ้าสันไม่บอก ฉันก็คงไม่รู้ว่าเธอซื้อยามาให้ แล้วค่ายาฉันจะคืนให้

ป.ล พรุ่งนี้เช้าอย่าลืมตื่นเช้าๆหล่ะ มีงานต้องทำ’

                พิมพ์ดาราอ่านจนเผลอยิ้ม ก่อนจะรู้สึกตัวว่า จะดีใจทำไม รีบหุบยิ้ม แสยะสีหน้าใส่จดหมาย

                “ชิ ! มาขอบใจอะไร ฉันไม่ได้ทำให้นายหายป่วยซะหน่อย ไปขอบใจแฟนเก่านายเถอะ”

                พลางพลิกกระดาษไปอีกหน้า เอาปากกาเขียนลงไป

‘พรุ่งนี้เช้ามาปลุกด้วย ขี้เกลียดตื่นเอง’

 จากนั้นแปะกระดาษ ไปที่หน้าห้องของก้อง ค่อยไปกินยา และหอบผ้าห่มกลับขึ้นห้องนอน

๑

ที่มหาลัยในวันถัดมา ธานุพันธ์กับแพร นัดไปเดินเที่ยวห้างสรรพสินค้า พร้อมกับดูหนัง ธานุพันธ์ขับรถพาแพรออกไปทันทีที่เลิกเรียน ตอนนี้ทั้งคู่คบกันอย่างเปิดเผย และแพรดูจะเป็นที่อิจฉา ของสาวๆในคณะบริหาร ที่สามารถพิชิตใจ ธานุพันธ์หนุ่มฮ๊อตที่สุดในคณะได้

ขณะที่รถกำลังจะออกจากมหาลัย เห็นสันกำลังเดินไปตามทางฟุตบาท แพรรีบเลื่อนกระจกรถลง ตะโกนเรียก

“สัน จะไปด้วยกันมั๊ย?”

พร้อมกับบอกให้ธานุพันธ์ชะลอรถจอด

สันหันมาตามเสียงเรียก ก่อนจะเดินไปที่รถของธานุพันธ์

“พวกเธอจะไปไหนกันเหรอ”สันทัก ถามแพร

แพรกำลังจะตอบ แต่ธานุพันธ์กลับบอกมาก่อน

“เราจะไปดูหนัง ถ้านายจะไปด้วยก็ขึ้นมาสิ “

                สันดูแล้ว ท่าทางการชวนของมันไม่ค่อยจะเต็มใจเท่าไหร่ จึงส่ายหน้า

                “เออ.ไปกันเถอะ พอดีฉันมีธุระไปบ้านป้า วันนี้ครบรอบร้อยวัน ที่ลุงฉันเสียไปพอดี เที่ยวให้สนุกนะแพร”

            สันยังพูดไม่ทันจบดี ธานุพันธ์ก็เคลื่อนรถออกไปแล้ว ล้อรถเกือบจะทับเท้าสันด้วยซ้ำ ดีที่ยกหลบทัน

                “โอ้ว. บ่าห่า.. กลัวฮา(กู)ไป๋เป๋นก้างขวางคออิ๊” สันอุทานด่าธานุพันธ์เป็นภาษาเหนือ มองตามหลังรถที่แล่นออกไป อย่างข้องใจสุดๆ

            ธานุพันธ์ขับรถพาแพรมาห้างใหญ่กลางกรุง ดูหนังรอบเย็น และสั่งจองโต๊ะภัตรคานบนห้าง รับประทานอาหารหรูเป็นมื้อค่ำ ธานุพันธ์สังเกตแพรวันนี้ดูไม่ค่อยรื่นเริงเหมือนทุกๆวัน เธอเหมือนมีเรื่องคิดในใจ และบางครั้งก็ใจลอย

                “เธอมีเรื่องไม่สบายใจเหรอ ดูเธอไม่ค่อยสนุกเลย” ธานุพันธ์ถามเมื่อเห็นแพรใจลอย ขณะทั้งสองกำลังรับประทานอาหารด้วยกัน แพรรู้สึกตัว รีบยิ้มรับบอกปัด

                “ปะ .. เปล่า ไม่มีอะไร แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย”

            “เรื่องอะไรเหรอ บอกได้มั๊ย”

            แพรรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เหมือนไม่อยากจะบอก เพราะว่าเธอกำลังคิดถึงเรื่องพิมพ์ดารากับก้อง

            “ก็ไม่มีอะไร เรื่องเล็กๆน้อยๆ ของผู้หญิงหน่ะ ... เออนี่ แล้ว..”

            แพรทำท่ามีเรื่องเหมือนจะถาม แต่ก็หยุดไป จนธานุพันธ์ต้องมองหน้าเธอ

            “แล้วอะไร ไม่พูดต่อให้จบหล่ะ”

            “คือ .. เรื่องคู่หมั้นคุณ ตอนนี้เธอเป็นยังไง”

            “โธ่นึกว่าเรื่องอะไร” ธานุพันธ์ค่อยยิ้มออก คิดว่าเรื่องที่แพรคิด คือกังวลเรื่องคู่หมั้นของเขา

“ฉันเคยบอกแล้วยังไง พ่อฉันถอนหมั้นไปแล้ว และยัยนั้นก็คงกลับไปอังกฤษแล้วหล่ะ เห็นว่าทะเลาะกับพ่อฉันด้วย พ่อฉันเลยตัดขาดไปเลย จริงๆฉันก็เพิ่งรู้นะว่ายัยนั้นไม่ใช่หลานแท้ๆของพ่อฉัน สมน้ำหน้า ดูวิว่า ไม่มีพ่อฉันให้ท้ายแล้ว ยังกล้าหยิ่งผยองอีกมั๊ย”

“แล้วถ้าเธอ ไม่ได้กลับไปอังกฤษ หล่ะ?”

“หืมส์.. จะเป็นไปได้ยังไง” ธานุพันธ์ยิ้มอย่างไม่เห็นด้วย “ยัยนั่นอยู่ที่นี่จะเอาเงินที่ไหนใช้ พ่อฉันตัดเครดิตเธอหมดแล้ว เพื่อให้เธอกลับอังกฤษไปซะ อยู่ที่โน้นเธอจะได้รับเงินช่วยเหลือจากพ่อฉัน ถ้าอยู่ที่นี่เธอจะไม่ได้แม้แต่สตางค์แดงเดียว แล้วยัยนั่นจะอยู่ยังไงได้”

พลางหัวเราะเบาๆ นึกสะใจ ต่อพิมพ์ดารา ก่อนจะพูดต่อ

“ถ้าเธอกังวล ว่าพิมพ์ดาราจะกลับมาบังคับฉันแต่งงานได้อีกล่ะก็ อย่าคิดมากเลยเรื่องนั้น.. ”

“เธออยู่ที่กรุงเทพ และพักอยู่กับก้อง”แพรบอกสวนออกมาลอยๆ แต่ธานุพันธ์ถึงกับหัวเราะต่อไม่ออก และมองค้างไปยังแพร อย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เธอพูด

๑

สันมาถึงบ้านป้า และอยู่กินข้าวด้วยกันตอนเย็น ป้าของสันพาสันไปยังห้องทำงานของลุงของเขา พร้อมกับเอาหนังสือตำราเกี่ยวกับการเป็นทนาย ให้สัน

“นี่ลุงเขาเก็บไว้ให้หลาน พอดียังไม่ได้ให้ ก็ด่วนจากไปเสียก่อน ป้าก็เลยเก็บไว้ให้แทน อ้อ แล้ว ลุงยังมีของในเซฟให้หลานด้วย ป้าเพิ่งเปิดพินัยกรรม เลยรู้ว่ามีของที่ลุงอยากจะให้หลานอยู่”

พร้อมกับเดินไปเปิดรหัสเซฟ หยิบซองเอกสารซองหนา ส่งให้สัน

“ป้าก็ไม่รู้ว่าข้างในเป็นอะไร แต่คงเป็นเอกสารสำคัญ ความจริงลุงแกก่อนสิ้นลม บอกป้าไว้ว่าเอาไว้ให้หลานตอนเรียนจบสอบเป็นทนายแล้ว แต่ป้าว่าหลานเอาไปตอนนี้เลยก็ได้”

สันดูซองเอกสารที่ปิดผนึกอย่างแน่นหนาอย่างสงสัย ไม่รู้ว่าลุงธนากรทิ้งอะไรไว้ให้ จากนั้นก็อยู่เป็นเพื่อนป้าจนค่ำแล้วค่อยกลับบ้าน

ทันทีที่ถึงบ้านพักสันเดินขึ้นไปบนห้อง และเปิดผนึกซองเอกสารออก ภายในบรรจุเอกสารหนาเป็นตั้ง และก็มีซองเล็กอยู่ด้านใน สันไล่อ่านตามเอกสาร ถึงรู้ว่าเป็นเอกสารแสดงฐานะทางการเงินของตระกูลอัครกุล ที่ลุงเคยทำงานให้

“สองหมื่นกว่าล้าน รวยจริงๆวุ้ย” สันอุทานเมื่อไล่สายตาไปยัง ตัวเงินที่รวบยอดเบ็ดเสร็จ “แล้วลุงเอาของพวกนี้มาให้ฉันทำไมนะ”

แต่ก็ เอะ ใจเมื่อเห็นชื่อ บริษัท บริษัท อิมเพลสซิเดน กรุ๊บ

“มันเป็น บริษัทของ ไอ้ธานุพันธ์นี่หว่า ทำไมในเอกสารนี้ บอกเป็นของอัครกุล ไม่ใช่ของโชติการณ์”

ความสงสัยในข้อนี้ ทำให้สันรีบไล่อ่านเรียงไปตามเอกสารต่างๆ ใช้เวลาหลายชั่วโมง จึงพอจะรู้คราวๆว่า ความจริงทรัพย์สมบัติสวนใหญ่เป็นของอัครกุล แต่โชติการณ์ มารับช่วงต่อในฐานะ ผู้จัดการมรดก สันไล่ไปจนถึงซองเล็ก ที่เขียนหน้าซองว่า รูปถ่ายทายาทอัครกุล ต้องนึกอยากรู้ เปิดแกะออกดู

“ไหนขอดูหน้า ทายาทหมื่นล้านหน่อยซิ”

พอคลี่รูปถ่ายออกมา ทำเอาสันผงะหงายแทบตกเก้าอี้

“พ..พิมพ์..ดารา “สันอุทานตาโต มองดูรูปถ่ายหลายใบตั้งแต่เด็กจนโต “ใช่คุณพิมพ์ จริงหรือเปล่าว่ะ” สันรีบตรวจเอกสาร ใบเกิดยืนยันความเป็นตัวตนของทายาท ซึ่งมีอยู่ครบถ้วน และระบุชื่อว่าคือ พิมพ์ดาราจริงๆ สันยิ่งวิเคราะห์ยิ่งไม่เข้าใจ พิมพ์ดาราเมื่อเป็นทายาท ทำไมเธอไม่รู้เรื่อง แถมตอนนี้ยังถูกตัดขาดกับโชติการณ์ จนมาอาศัยอยู่กับก้อง แล้วโชติการณ์ไล่เธอออกมาได้ยังไง ทั้งที่เธอเป็นเจ้าของทรัพย์สินทั้งหมด ของ อิมเพลสซิเดน กรุ๊บ เรื่องนี้มีคำตอบได้อย่างเดียว คือโชติการณ์ กำลังคิดหุบมรดกของเธอ พอดีเหลือบไปเห็นจดหมายอีกซองแนบอยู่ จ่าหน้าถึงตัวเขาเอง จากลุงของเขา ต้องรีบแกะออกอ่าน

“ถึงหลานที่รักของลุง ถ้าหลานได้รับซองเอกสารนี้ แสดงว่าลุงได้จากลาโลกไปแล้ว ลุงไม่มีลูก และรักหลานเหมือนลูก มรดกที่ลุงจะให้หลาน ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าเอกสารในซองนี้ ถ้าลุงยังมีชีวิตอยู่ ลุงก็กะจะทำงานชิ้นนี้ให้สำเร็จ แต่ถ้าลุงเสียชีวิตแล้ว ก็อยากให้หลานทำแทนลุง หลานเมื่ออ่านเอกสารพวกนี้ ก็คงพอจะเข้าใจ เมื่อหลานเรียนจบสอบเนติเป็นทนายแล้ว ให้หลานตามหาคุณพิมพ์ดาราบุคคลในรูปภาพ และช่วยเธอให้ได้มรดกกลับคืน หลานจะได้เปอร์เซ็นจากการฟ้องร้อง ถือว่าเป็นมรดกที่ลุงมอบให้ สุดท้ายช่วยดูแลป้าให้ลุงด้วย

รักหลานจากลุงธนากร”

สันอ่านด้วยใจตื่นเต้น เปอร์เซ็น จากการฟ้องร้องเรียกมรดกสองหมื่นกว่าล้าน มันจะเป็นเงินเท่าไหร่ ไม่อยากจะคิด พอให้เขาสบายไปได้ทั้งชาติ พิมพ์ดาราตอนนี้เขาเจอแล้วไม่ใช่เรื่องยาก แถมเธอทำท่าว่าจะถูกโกงมรดกซะด้วย แต่มีปัญหาอย่างเดียวเท่านั้น เท่านั้นจริงๆ คือเขายังเรียนไม่จบ และยังไม่ได้สอบเป็นทนาย

“แล้วกูจะทำไงดีว่ะเนี่ย” สันบอกกับตัวเองอย่างคิดไม่ออก
๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑