คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : วงศ์วานหวนกาล 1
รึ่ั่วโม่อนวอาทิย์บนฟ้ายัสาแส้าแ่เพียพริบาลับมีฝนลมาัวาเส้นทาอย่าหนั
'ภีรา' เวลานี้ำลัเหยียบันเร่รถนสุ้วยวามระวนระวาย เธอบินราแอฟริาใ้เพื่อลับมายับ้านเิอมารา ประเทศไทย..
หิสาวไม่สนว่าใบหน้าะมีเหื่อาวามเร่รีบ หรือสายฝนที่สาเทมายัหน้าระรถนมอทาไม่เห็น เท้าวายัเหยียบันเร่เ็มเหนี่ยว หูรับฟัเพียเสียGPS นำทา สอาลมสวยมุ่มั่นแม้ถูฝนบบัทา็าม ในใเอาแ่ภาวนาให้มาราอเธอปลอภัย
'สวรร์ หรือนระเอาีวิันไปรึ่นึ็ไ้ แ่ไ้โปรอใหุ้แม่ปลอภัย อยู่ับพิ์นานๆ สวรร์ฟัำภาวนาอัน้วย ไ้โปร... '
โรพยาบาล..
พลั้!! ประูถูผลัอออย่าแร ิ้วว! ามมา้วยสายลมสายนึผ่านหน้าไป
พยาบาลสาวเหมือนเห็นอะไรแวบๆ หรือบาทีเธอะแ่าฝา...
ห้อVIP
"ุแม่ เป็นยัไบ้า!" ภีราะโนลั่น เมื่อถึที่หมาย แ่ลับหมแรแทบเ่าทรุเมื่อเ้ามาพบพี่ายสะอึสะอื้นเสียเบาอยู่้าเียมารา ภีราใอไม่ี หรือแม่อเธอะ..
" พิ์.." เสียเรียแสนแผ่วเบา ึภีราหลุาภวั์
นั่นือเสียแม่ภีรา แ่ทำไมแม่เธอยันอนนิ่ไม่ยับัวแม้แ่น้อย
"แม่ะ!" ภีราวิ่ไปับมือมารา น้ำาานเ้มแ็และเยาทะลัออมาทันที เธอมอมารา้วยวามสับสน ระนีใ ระนรู้สึผิ ระนเ็บปว
"แม่ะ หนูอโทษ หนูอโทษที่ไม่ไ้อยูู่แลแม่ให้ี แม่ะ หนูอโทษ อโทษ.." ภีราร้อไห้ไม่หยุพร่ำพูเพียำว่าอโทษ ไม่มีำไหนแล้วที่ะทแทนำนี้ไ้
เป็นเพราะเธออนนั้นอายุ12 ปี็ามาราไปเรียน่าประเทศ และเ้าร่วมอ์ร... นหลลืมมาราไป
ภีราัเป็นเ็มีพลัพิเศษ ไ้รับถ่ายทอวิาเปิห้วาลเวลาาบิา วิาที่สืบทอา้นระูลมานับพันๆ ปี นถึรุ่นุทว ่อมามีบุราย' ฮอลล์ 'บิาอภีรา เป็นผู้สืบวิาเพียนเียว
ระทั่ทวและบิาเสียีวิลาอุบัิเหุ หลัถ่ายทอวิาให้ภีรานสำเร็ ผู้รู้วิาึหลเหลือเพียเธอและพี่าย
ึ่ 'ภีษมา หรือ ภีม ' พี่ายภีรารับวิามาอย่าอไปที เพราะในใเาไม่สนเรื่อย้อนเวลาอะไรอยู่แล้ว
' เวลาพ่อสอนทำไมพี่ไม่ั้ใ วิาลี้ลับอัศรรย์เียวนะ ระูลเราเหลือเราแ่สอน! '
' ฟันะ วิาหมายพี่็เรียนเยอะอยู่แล้ว ลับมาเรียนวิาสืบทออี..ะให้พี่เอาเรี่ยวแราไหนฝึ ห๊ะ! '
' ไม่ลัววิาอบรรพบุรุษะสาบสูเหรอ? พี่ภีม '
' ะยัไ็่า! พี่ไม่สน! เพราะพี่ไม่ใ่นมปลัับอี! ' ภีมล่าวับท
ภีราับมือมาราพร้อมหวนนึถึวามหลั นั่นือเธออน 6 วบ และพี่าย 8 วบ ใ่.. แม่เธอมาาอี..
รำเพย ยับัวเล็น้อยเมื่อรับรู้ถึารมาอบุรสาว ฝืนเปิเปลือาอย่ายาลำบา ปรือามอบุรสาวน ในใเอ่อร้น้วยวามสุที่บุรสาวลับมา ปานายับแ่ไร้เสียเรีย 'พิ์'
(ลับมาหาแม่แล้ว)
ภีรา พยัหน้าที่เปื้อนน้ำาอย่าแร
(แม่ิถึลูมา) รำเพยยิ้มพร้อมน้ำาเปี่ยมสุ มอบุรสาว้วยแววาื่นม าไป 16ปี 'โนานี้แล้วหรือนี่' ภีราอายุ 28 ปีแล้ว แ่ไนถึูไม่่าา 12วันนั้นเลย
มีเพียวามสู ส่วนเว้าส่วนโ้ หน้าอหน้าใที่อวบอิ่มวนมอ แสถึว่าบุรสาวอหล่อนไม่ใ่เ็อายุ 12อี่อไป รำเพย้อสำรวบุรสาว นึื่นมวามามในใ
่วที่ผ่านมาั้แ่บุรสาวานาไป รำเพยไม่เ้าใเลยว่าเ็ีเื่อฟันาอย่าภีรา เหุใ้อพลัพราาอ้อมอ
เพราะเหุใัน..
รำเพยรอมใ สุภาพทรุลทุวัน แ่แล้วภาพหนึ่็ปราเ้ามาในหัว ภาพมาราอนาร่ำไห้ เรียหาบุรสาว 'รำเพย..' อย่าเ็บปวมาเหลือเิน..
เวลานี้รำเพยเ้าใวามเ็บปวที่บุรสาวาไปแล้ว.. แ่นั่นเ็บปวน้อยว่า ''นาอุ่น' มาราอนที่้อเผิในอนนั้น หลัรับรู้ว่าบุรสาวนเียวหนีาม ฮอลส์มายัที่นี่
(พิ์ แม่รัลูมานะ)
ภีราพยัหน้ารับรู้อย่าแร "หนู็รัแม่มา่ะ แ่หนูผิไปแล้ว หนูอ.." รำเพยรีบึเรี่ยวแรที่เหลือเอื้อมมือไปหยุปาบุรสาว
นามีเวลาไม่มาแล้ว อาไม่มีเวลาพูเรื่อาใและะายาไม่หลับเป็นแน่ เมื่อห้ามบุรพูบสำเร็รำเพย็ล้มัวนอนหายใ ยับปาเอ่ยโยไร้เสีย (ไม่้ออโทษแล้ว แม่เ้าใ เวลาแม่เหลือไม่มา แม่.. แม่อยาออะไรลูเรื่อนึ....) ร่าายูบผอมอรำเพยหอบนัวโยน ่อนะเริ่มเร็ระุ บีบมือภีราแน่นอย่าทรมาน
"ไ้! ไ้! แม่อยาไ้อะไร พิ์ทำให้แม่ไ้ทุอย่า" อนนี้ยอมรับว่าภีราใหายมาเหลือเิน นี่ะใ่ำสั่เสียหรือไม่
(พิ์ แม่อยาให้ลูลับไปอยู่ับยาย)
" ุยาย? สอพันแปร้อยปี่อนเหรอะแม่ "
(ใ่.. ลู ลับไปูแล.. ท่าน.. นะ) รำเพยส่สายาอ้อนวอน่อบุรสาว ฝืนเรี่ยวแรยับปาบอวามปราถา นาไม่อยาเห็นบุรสาวรับรรมัเ่นเียวับนา
" ไ้ หนูะลับไปอยูู่แลยายที่นั่นลอไป " ภีราอบรับทั้น้ำา ไม่ว่ามาราออะไร เธอพร้อมทำให้ทั้นั้น
ลอเวลาที่ผ่านมาภีราละเลยมาราไปนานมาเหลือเิน นเธออยาอโอาสใ้
รำเพยยิ้มออมาในที่สุ ่อนยมือวาบนอาาศ เียนว่า' ลูลา.. ' ่อนมือะลลและลมา้าลำัว หลับาพริ้มพร้อมรอยยิ้มบาเบาปราบนใบหน้า
รำเพยาไปอย่าสบ.....
3 สัปาห์ผ่านไป
' เสื้อผ้า.. อาวุธ.. เราะันระสุน.. อาหาร.. ' "เสร็ะที" ภีรามอูสิ่อในลัที่ำลัทยอยใส่รถเบนส์GLS อน
ภีษมาเินมายืน้าน้อสาวเียบๆ ูนานนอำเป็นึ้นรถส่วนัว
"ูแลัวเอ้วย" ายหนุ่มล่าวในที่สุ
ภีราหันมามอพี่ายที่ยืน้าๆ " พี่ไม่ไป้วยริๆ เหรอ?" เธอล่าวย้ำวามแน่ใ
" .... ไป แ่ไม่ใ่อนนี้ "
สอพี่น้อไม่พูอะไร่อ นเ็หนุ่มอายุราว 18-19 วิ่เ้ามาทาทั้สอยืน " ุหนูเรียบร้อยแล้วรับ "
ภีราพยัหน้ารับรู้ะเินไปทารถอน ทว่าภีษมาลับับแนไว้ แล้วึเธอไปยี้ผมอย่าแร ่อนะลมือมาบไหล่เธอสอที แสร้ทำาละห้อยเศร้าสลสุๆ ทำราวับภีราำลัเินเ้าสู่ลานประหาร
' ยียวนวนบาทาะมั '
่อนัวรถเลื่อนัวออาอานับริเวบ้าน หิสาวมอระหลัพบพี่ายมอมาทารถน สีหน้าเ้าเล่ห์ไม่ปิบัราวับนวาแผนร้าย
'ลาสัหร์ไม่ีเลยแฮะ! '
..วอาทิย์ลับอบฟ้า วันทร์ลอยเ่นเ้าแทนที่
ะับรถไปามเส้นทาันานมุ่สู่ป่าลึ เส้นทาแสนเปรี่ยว เสียหมาเห่ายัไม่มีสััว ประเมินแล้วไม่วรมีรถอีันเหมือนัเ่นะนี้!
สัาาระวัทำาน เมื่อถึพื้นที่ลานว้าอย่าที่้อาร ภีรา็หัพวมาลัยลับรถเผิหน้าับรถอีันทันที
รถันหลัเหยียบเบรระทันหันนน้าในหน้าะมำ
ภีรา้าวลมาารถเ่นเียวับนในรถอีัน..
" เอ้ย! พวแมาไ้ไ!!" ภีราอุทานอย่าประหลาใ
หิสาวหน้าาิ้มลิ้ม ร่าเล็สุในทีมหัวเราะิั " ยัยพิ์ แทิ้ภาริมาประเทศไทยไม่บอพวเราัำ แล้วนี่ยัะหนีไปเที่ยวนเียว แใร้ายเินไปแล้วเพื่อนเลว!"
หิสาวื่อ 'เียวเมิ่'ล่าว น้ำเสียน้อยใปนโมโห แ่สีหน้าลับอมยิ้มเหมือนผู้ให่ำลัแล้เ็
" พวแรู้ไ้ไว่าันอยู่ที่นี่ แล้วยัรู้อีว่าันะเินทา "
ทั้สี่ยิ้มไม่อบแ่แววาสื่อว่า แไม่รู้ริๆ เหรอ..
' ไอ้พี่ภีม!! นี่สินะแผนพี่! ' ภีรานึึ้นมาไ้็่น่าพี่ายในใ
"อไปเยี่ยมยายอพิ์้วยสิ!" หิสาวหน้าม ผิวน้ำผึ้ หุ่นนาแบบ นัย์ามสวยสีน้ำ้าวสะนมอ ใรเห็นเป็น้อนิ่้าหลเสน่ห์ 'นอร์ร่า'
" พวแเนี่ยนะ หนีภาริมาหาันถึที่นี่... " ภีราึ้ใ ลึๅอยาให้เพื่อนสาวไป้วย อย่าน้อย็'1นหัวหาย 2นเพื่อนาย 3นวอวาย 4นิบหาย 5นสบายใ ล่ะหว้า..
" หนีภาริอ์รโยพละาร.. เราห้าน็ลเรือลำเียวันแล้ว " หิสาวหน้านิ่ ทำอะไร็แล้วแ่เธอมัะหน้านิ่ไม่แสอารม์ใๆ เป็นอัริยะนัประิษ์ รัสันโษ แ่็รัเพื่อนพ้อที่เธอมีแ่4น เ่นัน ' าฮารุ’ ล่าว
"พวแเื่อว่าันเปิห้วเวลาย้อนไปไ้?"
" ้อเื่ออยู่แล้ว ..สามปี่อน อนทำภาริที่เมาลัย เวลาแเปียฝนรเนินอ้ายะปรารูปยันแปรเวลา "
หิสาวื่อ เอลิน เียบอยู่นานพูออมา เธอรอบรู้ที่สุในทีม ำนานอัระโบราหรือ ..เธอย่อมรู้ี นเมื่อพบรูปยัน์แปลาเป็นเอลัษ์บนร่าายภีรา ..ไม่เยเห็นมา่อน
เอลินรีบทำาร้นว้าหา้อมูลทันที แ่หาแทบายลับไม่รู้อะไรเลย นอาเป็นวิาฝืนธรรมาิ แ่เป็นวิาแบบไหนนั้นไม่มีใรรู้ นเมื่อภีษมา พี่ายเพื่อนรัเ้ามาอธิบายนแ้วามสสัยในในหม..
ความคิดเห็น