เเก็งค์ตัวป่วน กวนหัวใจ

ลำดับตอนที่ #1 : เเฟนคลับ (อะไรกันเนี่ย)

บทนำ

คอนโดหรูแห่งหนึ่งในโตเกียว

"ยังไงพี่ก็ฝากด้วยนะ นาโอมิ ถ้ามีอะไรก็จัดการได้เลยนะ" เสียงจากสตรีวัยกลางคนหนึ่งพูดขึ้น
'นี่เเม่เห็นลูกสาวเป็นลิงเป็นค่างหรือไงเนี่ย' ใครคนหนึ่งกำลังบ่นในใจ
"คงไม่ขนาดนั้นหรอกมั๊งค่ะพี่ เรนะจังเค้าเรียบร้อยออกจะตาย" นาโอมิ มากาโนะ แอร์ฮอสเตทสาวสวยวัย 30 บอกพี่สาวคนโตขอเธอ ด้วยน้ำเสียงไพเราะชวนฟัง (สวยอย่างเดียวไม่พอรึไงนะ)

"เรนะ ยังไงก็อย่าดื้อกับน้าล่ะ แล้วก็ตั้งใจเรียนด้วยเลิกเรียนก็อย่าเถลไถล พ่อกับแม่จะโทรมาหาบ่อยๆ ตอนกลางคืนก็ออนไลน์คุยกับน้องด้วยนะ"('โอ้แม่เจ้า พ่อชั้นทันสมัยขนาดรู้จักออนไลน์ด้วยหรือเนี่ย')เรนะประหลาดใจเมื่อได้ยินผู้เป็นพ่อบอก

"เรนะ ยังไงก็อย่าดื้อกับน้าล่ะ แล้วก็ตั้งใจเรียนด้วยเลิกเรียนก็อย่าเถลไถล พ่อกับแม่จะโทรมาหาบ่อยๆ ตอนกลางคืนก็ออนไลน์คุยกับน้องด้วยนะ"('โอ้แม่เจ้า พ่อชั้นทันสมัยขนาดรู้จักออนไลน์ด้วยหรือเนี่ย')เรนะประหลาดใจเมื่อได้ยินผู้เป็นพ่อบอก

ยังไงพี่ก็ฝากด้วยนะ นาโอมิ ถ้ามีอะไรก็จัดการได้เลยนะ" เสียงจากสตรีวัยกลางคนหนึ่งพูดขึ้น
'นี่เเม่เห็นลูกสาวเป็นลิงเป็นค่างหรือไงเนี่ย' ใครคนหนึ่งกำลังบ่นในใจ
"คงไม่ขนาดนั้นหรอกมั๊งค่ะพี่ เรนะจังเค้าเรียบร้อยออกจะตาย" นาโอมิ มากาโนะ แอร์ฮอสเตทสาวสวยวัย 30 บอกพี่สาวคนโตขอเธอ ด้วยน้ำเสียงไพเราะชวนฟัง (สวยอย่างเดียวไม่พอรึไงนะ)

"เรนะ ยังไงก็อย่าดื้อกับน้าล่ะ แล้วก็ตั้งใจเรียนด้วยเลิกเรียนก็อย่าเถลไถล พ่อกับแม่จะโทรมาหาบ่อยๆ ตอนกลางคืนก็ออนไลน์คุยกับน้องด้วยนะ"('โอ้แม่เจ้า พ่อชั้นทันสมัยขนาดรู้จักออนไลน์ด้วยหรือเนี่ย')เรนะประหลาดใจเมื่อได้ยินผู้เป็นพ่อบอก

เรนะ ยังไงก็อย่าดื้อกับน้าล่ะ แล้วก็ตั้งใจเรียนด้วยเลิกเรียนก็อย่าเถลไถล พ่อกับแม่จะโทรมาหาบ่อยๆ ตอนกลางคืนก็ออนไลน์คุยกับน้องด้วยนะ"('โอ้แม่เจ้า พ่อชั้นทันสมัยขนาดรู้จักออนไลน์ด้วยหรือเนี่ย')เรนะประหลาดใจเมื่อได้ยินผู้เป็นพ่อบอก

"ค่ะ" คำตอบรับสั้นๆ (พร้อมทีท่าสงบเสงี่ยมที่สุดเท่าที่จะทำได้) ของเด็กหญิงน่ารักๆอายุ 17 ปี นามเรนะ โอชิกาว่า เธอตากลม ผิวขาว ตัวสูง ปากแดงได้รูป ผมยาวสีน้ำตาลของเธอถูกแบ่งมัดเป็นพวง 2 ข้าง ผมด้านหน้าถูกหวีขึ้นไปเหน็บกิ๊บด้านบนเผยให้เห็นหน้าผากขาวและไรผมดูน่ารัก(ก็นางเอกนี่นะ) เธอได้ย้ายโรงเรียนจากฟูกูโอกะเข้ามาเรียนชึ้นปีที่ 2ในโรเรียนชื่อดังแห่งหนึ่งของโตเกียวเพราะความต้องการของพ่อแม่ที่อยากให้เธอสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ในอนาคต โดยเรนะอยู่กับนาโอมิ สาวสวยวัย 30 น้องสาวคนเล็กของแม่เธอ ซึ่งเป็นแอร์โฮสเตส ประจำสายการบินแห่งหนึ่ง

ค่ะ" คำตอบรับสั้นๆ (พร้อมทีท่าสงบเสงี่ยมที่สุดเท่าที่จะทำได้) ของเด็กหญิงน่ารักๆอายุ 17 ปี นามเรนะ โอชิกาว่า เธอตากลม ผิวขาว ตัวสูง ปากแดงได้รูป ผมยาวสีน้ำตาลของเธอถูกแบ่งมัดเป็นพวง 2 ข้าง ผมด้านหน้าถูกหวีขึ้นไปเหน็บกิ๊บด้านบนเผยให้เห็นหน้าผากขาวและไรผมดูน่ารัก(ก็นางเอกนี่นะ) เธอได้ย้ายโรงเรียนจากฟูกูโอกะเข้ามาเรียนชึ้นปีที่ 2ในโรเรียนชื่อดังแห่งหนึ่งของโตเกียวเพราะความต้องการของพ่อแม่ที่อยากให้เธอสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้ในอนาคต โดยเรนะอยู่กับนาโอมิ สาวสวยวัย 30 น้องสาวคนเล็กของแม่เธอ ซึ่งเป็นแอร์โฮสเตส ประจำสายการบินแห่งหนึ่ง

.......

เรนะ ย้ายเข้ามาอยู่ในโตเกียวได้ 1 สัปดาห์แล้ว น้านาโอมิ พาเธอไปเที่ยวที่ต่างๆ ในโตเกียวแต่ร้อยละ 90 จะเป็นการพาเรนะไปช่วยถือของแบรนเนมที่เธอซื้อกลับบ้านซะมากกว่า 'ช้าน...เบื่อ...โว้ย'(เอ๊ะ !!เสียงใคร)

"เรนะ น้ามีไฟท์จะต้องบินไปฝรั่งเศสประมาณสักอาทิตย์นะอยู่คนเดียวได้รึเปล่า ให้น้าโทรไปบอกแม่ให้มาอยู่เป็นเพื่อนมั๊ย ?" หูของเรนะผึ่งทันทีที่ได้ยินและตามมาด้วยท่าทีเจี๋ยมเจี้ยมที่มีแต่อายะน้องเธอเท่านั้นที่รู้ว่ามันเป็นการเสแสร้งแกล้งทำน่ารัก น่าตบ

"เรนะ น้ามีไฟท์จะต้องบินไปฝรั่งเศสประมาณสักอาทิตย์นะอยู่คนเดียวได้รึเปล่า ให้น้าโทรไปบอกแม่ให้มาอยู่เป็นเพื่อนมั๊ย ?" หูของเรนะผึ่งทันทีที่ได้ยินและตามมาด้วยท่าทีเจี๋ยมเจี้ยมที่มีแต่อายะน้องเธอเท่านั้นที่รู้ว่ามันเป็นการเสแสร้งแกล้งทำน่ารัก น่าตบ

ย้ายเข้ามาอยู่ในโตเกียวได้ 1 สัปดาห์แล้ว น้านาโอมิ พาเธอไปเที่ยวที่ต่างๆ ในโตเกียวแต่ร้อยละ 90 จะเป็นการพาเรนะไปช่วยถือของแบรนเนมที่เธอซื้อกลับบ้านซะมากกว่า 'ช้าน...เบื่อ...โว้ย'(เอ๊ะ !!เสียงใคร)

"เรนะ น้ามีไฟท์จะต้องบินไปฝรั่งเศสประมาณสักอาทิตย์นะอยู่คนเดียวได้รึเปล่า ให้น้าโทรไปบอกแม่ให้มาอยู่เป็นเพื่อนมั๊ย ?" หูของเรนะผึ่งทันทีที่ได้ยินและตามมาด้วยท่าทีเจี๋ยมเจี้ยมที่มีแต่อายะน้องเธอเท่านั้นที่รู้ว่ามันเป็นการเสแสร้งแกล้งทำน่ารัก น่าตบ

เรนะ น้ามีไฟท์จะต้องบินไปฝรั่งเศสประมาณสักอาทิตย์นะอยู่คนเดียวได้รึเปล่า ให้น้าโทรไปบอกแม่ให้มาอยู่เป็นเพื่อนมั๊ย ?" หูของเรนะผึ่งทันทีที่ได้ยินและตามมาด้วยท่าทีเจี๋ยมเจี้ยมที่มีแต่อายะน้องเธอเท่านั้นที่รู้ว่ามันเป็นการเสแสร้งแกล้งทำน่ารัก น่าตบ

"ไม่ต้องหรอกค่ะ หนูอยู่คนเดียวได้ ลำบากแม่เปล่า ๆ"เรนะพยายามสุดเดชที่จะตอบน้าสาวไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบที่สุด เพราะเธอกำลังรอคอยเวลานี้มานาน เวลาที่น้าเธอไม่อยู่เพราะอยากออกไปเที่ยวข้างนอกคนเดียวและอยากทำอะไรหลายอย่างที่เด็กบ้านนอกอย่างเ ธอยังไม่เคยทำ (เพราะไม่มีโอกาส 55+)

"โอเค น้าจะก็กลับวันเสาร์ก่อนเปิดเทอมน่ะดูแลตัวเองดี ๆนะแล้ววันจันทร์จะพาไปโรงเรียนจ๊ะ" เสียงน้าสาวแสนสวยบอกหลานสาวที่เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ด้วยก่อนตัวเองจะบินไปฝรั่งเศสในวันรุ่งขึ้น

"โอเค น้าจะก็กลับวันเสาร์ก่อนเปิดเทอมน่ะดูแลตัวเองดี ๆนะแล้ววันจันทร์จะพาไปโรงเรียนจ๊ะ" เสียงน้าสาวแสนสวยบอกหลานสาวที่เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ด้วยก่อนตัวเองจะบินไปฝรั่งเศสในวันรุ่งขึ้น

ไม่ต้องหรอกค่ะ หนูอยู่คนเดียวได้ ลำบากแม่เปล่า ๆ"เรนะพยายามสุดเดชที่จะตอบน้าสาวไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบที่สุด เพราะเธอกำลังรอคอยเวลานี้มานาน เวลาที่น้าเธอไม่อยู่เพราะอยากออกไปเที่ยวข้างนอกคนเดียวและอยากทำอะไรหลายอย่างที่เด็กบ้านนอกอย่างเ ธอยังไม่เคยทำ (เพราะไม่มีโอกาส 55+)

"โอเค น้าจะก็กลับวันเสาร์ก่อนเปิดเทอมน่ะดูแลตัวเองดี ๆนะแล้ววันจันทร์จะพาไปโรงเรียนจ๊ะ" เสียงน้าสาวแสนสวยบอกหลานสาวที่เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ด้วยก่อนตัวเองจะบินไปฝรั่งเศสในวันรุ่งขึ้น

โอเค น้าจะก็กลับวันเสาร์ก่อนเปิดเทอมน่ะดูแลตัวเองดี ๆนะแล้ววันจันทร์จะพาไปโรงเรียนจ๊ะ" เสียงน้าสาวแสนสวยบอกหลานสาวที่เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ด้วยก่อนตัวเองจะบินไปฝรั่งเศสในวันรุ่งขึ้น

.....

ณ ห้างสรรพสินค้ารวมแหล่งวัยรุ่น

ห้างสรรพสินค้ารวมแหล่งวัยรุ่น

เรนะออกมาเดินเล่นคนเดียว ทำอะไรๆหลายอย่างซึ่งเธอไม่ได้ทำตอนมากับน้าสาว

"โห แพงว่ะ ใครจะซื้อใส่ลงวะเนี่ย" หลังจากดูราคาเสื้อผ้าร้านหนึ่งในห้างฯ เด็กสาวที่เพิ่งเข้ามาในเมืองก็อุทานออกมาเพราะราคาของเสื้อผ้าเก๋ทันสมัยที่กำลังเป็นที่นิยมใส่ ซึ่งเธอเองคิดว่าแพงทั้ง ๆที่เป็นราคาปกติธรรมดาสำหรับเด็กเมืองหลวง "ไปร้องเพลงโชว์พลังเสียงซะหน่อยดีกว่า ผ่อนคลาย ๆ" ว่าแล้วเรนะก็เดินไปยังโซนที่เป็นตู้คาราโอเกะสำหรับร้องเพลงและมองเห็นตู้หนึ่งว่างอยู่ และทันทีที่เอื้อมมือไปเปิดประตูก็มีมือเรียวยาวอีกมือหนึ่งปัดมือของเธอออกพร้อมคำพูดชวนตบ

"โห แพงว่ะ ใครจะซื้อใส่ลงวะเนี่ย" หลังจากดูราคาเสื้อผ้าร้านหนึ่งในห้างฯ เด็กสาวที่เพิ่งเข้ามาในเมืองก็อุทานออกมาเพราะราคาของเสื้อผ้าเก๋ทันสมัยที่กำลังเป็นที่นิยมใส่ ซึ่งเธอเองคิดว่าแพงทั้ง ๆที่เป็นราคาปกติธรรมดาสำหรับเด็กเมืองหลวง "ไปร้องเพลงโชว์พลังเสียงซะหน่อยดีกว่า ผ่อนคลาย ๆ" ว่าแล้วเรนะก็เดินไปยังโซนที่เป็นตู้คาราโอเกะสำหรับร้องเพลงและมองเห็นตู้หนึ่งว่างอยู่ และทันทีที่เอื้อมมือไปเปิดประตูก็มีมือเรียวยาวอีกมือหนึ่งปัดมือของเธอออกพร้อมคำพูดชวนตบ

ทำอะไรๆหลายอย่างซึ่งเธอไม่ได้ทำตอนมากับน้าสาว

"โห แพงว่ะ ใครจะซื้อใส่ลงวะเนี่ย" หลังจากดูราคาเสื้อผ้าร้านหนึ่งในห้างฯ เด็กสาวที่เพิ่งเข้ามาในเมืองก็อุทานออกมาเพราะราคาของเสื้อผ้าเก๋ทันสมัยที่กำลังเป็นที่นิยมใส่ ซึ่งเธอเองคิดว่าแพงทั้ง ๆที่เป็นราคาปกติธรรมดาสำหรับเด็กเมืองหลวง "ไปร้องเพลงโชว์พลังเสียงซะหน่อยดีกว่า ผ่อนคลาย ๆ" ว่าแล้วเรนะก็เดินไปยังโซนที่เป็นตู้คาราโอเกะสำหรับร้องเพลงและมองเห็นตู้หนึ่งว่างอยู่ และทันทีที่เอื้อมมือไปเปิดประตูก็มีมือเรียวยาวอีกมือหนึ่งปัดมือของเธอออกพร้อมคำพูดชวนตบ

โห แพงว่ะ ใครจะซื้อใส่ลงวะเนี่ย" หลังจากดูราคาเสื้อผ้าร้านหนึ่งในห้างฯ เด็กสาวที่เพิ่งเข้ามาในเมืองก็อุทานออกมาเพราะราคาของเสื้อผ้าเก๋ทันสมัยที่กำลังเป็นที่นิยมใส่ ซึ่งเธอเองคิดว่าแพงทั้ง ๆที่เป็นราคาปกติธรรมดาสำหรับเด็กเมืองหลวง "ไปร้องเพลงโชว์พลังเสียงซะหน่อยดีกว่า ผ่อนคลาย ๆ" ว่าแล้วเรนะก็เดินไปยังโซนที่เป็นตู้คาราโอเกะสำหรับร้องเพลงและมองเห็นตู้หนึ่งว่างอยู่ และทันทีที่เอื้อมมือไปเปิดประตูก็มีมือเรียวยาวอีกมือหนึ่งปัดมือของเธอออกพร้อมคำพูดชวนตบ

"ชั้นมาก่อน ชั้นต้องได้ร้องก่อน ส่วนเธอก็รอก่อนไปละกัน เดี๊ยวก็คงมีคนเลิกร้อง โอเค๊?" เสียงจากเจ้าของมือเรียวยาว แต่งหน้าเก๋ไก๋แบบวัยรุ่นเมืองกรุง ภายใต้ชุดเปรี๊ยวปรี๊ดอย่างที่เรนะคิดว่าชาตินี้เธอคงไม่วันจะใส่ (ความจิงก็ไม่อะไรมากแค่มินิสเกิร์ตยาวสัก 2 นิ้ว กับเสื้อรัดติ้ว โชว์สรีระที่เจ้าของเรือนร่างต้องการโชว์อยู่แล้ว)

"นี่ !!ประสาทรึเปล่าเธอ ชั้นมาก่อนเห็น ๆ ไม่แหกตาดูรึไงว่าคนเค้ากำลังเปิดประตูอยู่" เรนะตอบกลับ

"นี่ !!ประสาทรึเปล่าเธอ ชั้นมาก่อนเห็น ๆ ไม่แหกตาดูรึไงว่าคนเค้ากำลังเปิดประตูอยู่" เรนะตอบกลับ

ชั้นมาก่อน ชั้นต้องได้ร้องก่อน ส่วนเธอก็รอก่อนไปละกัน เดี๊ยวก็คงมีคนเลิกร้อง โอเค๊?" เสียงจากเจ้าของมือเรียวยาว แต่งหน้าเก๋ไก๋แบบวัยรุ่นเมืองกรุง ภายใต้ชุดเปรี๊ยวปรี๊ดอย่างที่เรนะคิดว่าชาตินี้เธอคงไม่วันจะใส่ (ความจิงก็ไม่อะไรมากแค่มินิสเกิร์ตยาวสัก 2 นิ้ว กับเสื้อรัดติ้ว โชว์สรีระที่เจ้าของเรือนร่างต้องการโชว์อยู่แล้ว)

"นี่ !!ประสาทรึเปล่าเธอ ชั้นมาก่อนเห็น ๆ ไม่แหกตาดูรึไงว่าคนเค้ากำลังเปิดประตูอยู่" เรนะตอบกลับ

นี่ !!ประสาทรึเปล่าเธอ ชั้นมาก่อนเห็น ๆ ไม่แหกตาดูรึไงว่าคนเค้ากำลังเปิดประตูอยู่" เรนะตอบกลับ

"หนอย นี่ !เธอ ...." แล้วเสียงหนึ่งก็ดังแทรกขึ้น " เอาน่า รัน เราไปหาอะไรอย่างอื่นทำกันดีกว่านะจ๊ะ นะนะ ร้องเพลงน่าเบื่อจะตายเนอะ" เจ้าของเสียงเป็นเด็กหนุ่มตัวสูง ร่างบาง น่าตาดี ผิวขาวเหลือง ตาแหลมเรียวยาว กันคิ้วรับกับรูปตาซะด้วย ซึ่งแม้แต่เรนะเองยังอดคิดในใจไม่ได้ ('อุ๊ย เท่ห์นิด ๆ น่ารักหน่อย ๆ กรี๊ด !!เสียดายไม่น่าต้องมีอาชีพเป็นคนเลี้ยงชะนีเล้ย....น่าจะหันเลี้ยงลิงมีเกรดอย่างชั้นยังจะดีซะกว่า')

" แต่คาซึยะคุง เค้าอยากร้องเพลงนะ..." ยัยชะนี (ของเรนะ) ออดอ้อน "แต่เค้าว่าเราไปโยนโบว์กันดีกว่านะนะ รัน สนุกกว่าร้องเพลงอีก" คาซึยะพูดพร้อมดึงตัวรันออกมาจากตู้พร้อมหันไปก้มหัวขอโทษให้กับเรนะ 'ถือว่าเป็นผู้ชายหน้าตาดีนะ ชั้นจะให้อภัยแล้วกัน ไม่อย่างนั้นเจอดีแน่ยัยชะนี รัน'ความคิดในใจของนางเอกผู้น่ารัก

" แต่คาซึยะคุง เค้าอยากร้องเพลงนะ..." ยัยชะนี (ของเรนะ) ออดอ้อน "แต่เค้าว่าเราไปโยนโบว์กันดีกว่านะนะ รัน สนุกกว่าร้องเพลงอีก" คาซึยะพูดพร้อมดึงตัวรันออกมาจากตู้พร้อมหันไปก้มหัวขอโทษให้กับเรนะ 'ถือว่าเป็นผู้ชายหน้าตาดีนะ ชั้นจะให้อภัยแล้วกัน ไม่อย่างนั้นเจอดีแน่ยัยชะนี รัน'ความคิดในใจของนางเอกผู้น่ารัก

หนอย นี่ !เธอ ...." แล้วเสียงหนึ่งก็ดังแทรกขึ้น " เอาน่า รัน เราไปหาอะไรอย่างอื่นทำกันดีกว่านะจ๊ะ นะนะ ร้องเพลงน่าเบื่อจะตายเนอะ" เจ้าของเสียงเป็นเด็กหนุ่มตัวสูง ร่างบาง น่าตาดี ผิวขาวเหลือง ตาแหลมเรียวยาว กันคิ้วรับกับรูปตาซะด้วย ซึ่งแม้แต่เรนะเองยังอดคิดในใจไม่ได้ ('อุ๊ย เท่ห์นิด ๆ น่ารักหน่อย ๆ กรี๊ด !!เสียดายไม่น่าต้องมีอาชีพเป็นคนเลี้ยงชะนีเล้ย....น่าจะหันเลี้ยงลิงมีเกรดอย่างชั้นยังจะดีซะกว่า')

" แต่คาซึยะคุง เค้าอยากร้องเพลงนะ..." ยัยชะนี (ของเรนะ) ออดอ้อน "แต่เค้าว่าเราไปโยนโบว์กันดีกว่านะนะ รัน สนุกกว่าร้องเพลงอีก" คาซึยะพูดพร้อมดึงตัวรันออกมาจากตู้พร้อมหันไปก้มหัวขอโทษให้กับเรนะ 'ถือว่าเป็นผู้ชายหน้าตาดีนะ ชั้นจะให้อภัยแล้วกัน ไม่อย่างนั้นเจอดีแน่ยัยชะนี รัน'ความคิดในใจของนางเอกผู้น่ารัก

แต่คาซึยะคุง เค้าอยากร้องเพลงนะ..." ยัยชะนี (ของเรนะ) ออดอ้อน "แต่เค้าว่าเราไปโยนโบว์กันดีกว่านะนะ รัน สนุกกว่าร้องเพลงอีก" คาซึยะพูดพร้อมดึงตัวรันออกมาจากตู้พร้อมหันไปก้มหัวขอโทษให้กับเรนะ 'ถือว่าเป็นผู้ชายหน้าตาดีนะ ชั้นจะให้อภัยแล้วกัน ไม่อย่างนั้นเจอดีแน่ยัยชะนี รัน'ความคิดในใจของนางเอกผู้น่ารัก

"อย่าให้ชั้นเจอเธออีกนะ ไม่อย่างนั้นเธอตายแน่!!" คำอาคาตของรันที่ฝากไว้กับเรนะ ก่อนโอบเอวคาซึยะเดินเบียดกันออกไป

อย่าให้ชั้นเจอเธออีกนะ ไม่อย่างนั้นเธอตายแน่!!" คำอาคาตของรันที่ฝากไว้กับเรนะ ก่อนโอบเอวคาซึยะเดินเบียดกันออกไป

'แกสิต้องตาย เพราะชั้นจะตบแกให้ตายและแย่งแฟนแกมาเป็นของชั้น ฮ่า ๆๆ!!!'เสียงนางมารในใจเรนะกระซิบ

แกสิต้องตาย เพราะชั้นจะตบแกให้ตายและแย่งแฟนแกมาเป็นของชั้น ฮ่า ๆๆ!!!'เสียงนางมารในใจเรนะกระซิบ

.....

ก่อนเปิดเทอม 1 วัน นาโอมิ กลับมาพร้อมซื้อเสื้อผ้าเครื่องสำอางจากฝรั่งเศสมาฝากเรนะมากมายเพราะเธอต้องการให้เรนะแต่งตัวทันสมัยเหมือนเด็กสาววัยรุ่นในโตเกียว

1 วัน นาโอมิ กลับมาพร้อมซื้อเสื้อผ้าเครื่องสำอางจากฝรั่งเศสมาฝากเรนะมากมายเพราะเธอต้องการให้เรนะแต่งตัวทันสมัยเหมือนเด็กสาววัยรุ่นในโตเกียว

"น้าไม่ซื้อมาเยอะแยะเลยค่ะ เสื้อผ้าหนูก็มีเยอะแยะ" เรนะบอกขณะเลือกดูของที่น้าเธอซื้อมา

น้าไม่ซื้อมาเยอะแยะเลยค่ะ เสื้อผ้าหนูก็มีเยอะแยะ" เรนะบอกขณะเลือกดูของที่น้าเธอซื้อมา

"นั่นมันแฟชั่น ฟูกูโอกะจ๊ะ มาอยู่โตเกียวแล้วต้องทันสมัยหน่อย เราก็หน้าตาดีอยู่แล้วแต่งตัวนิดหน่อยเผลอ ๆจะได้เป็นดาราไม่รู้นะ"นาโอมิบอกหลานสาวอย่างอารมณ์ดี

นั่นมันแฟชั่น ฟูกูโอกะจ๊ะ มาอยู่โตเกียวแล้วต้องทันสมัยหน่อย เราก็หน้าตาดีอยู่แล้วแต่งตัวนิดหน่อยเผลอ ๆจะได้เป็นดาราไม่รู้นะ"นาโอมิบอกหลานสาวอย่างอารมณ์ดี

'พรุ่งนี้ก็เปิดเทอมแล้ว ตื่นเต้น ตื่นเต้น จะได้ไปโรงเรียนใหม่แล้ว ไม่รู้เพื่อนใหม่จะเป็นยังไงนะ ขออย่าให้ที่โรงเรียนนั่นมีผู้หญิงงี่เง่าอย่างยายรันนั่นเล้ย สาธุ แต่ถ้ามีหนุ่มหน้าตาดี แบบนายคาซึยะนั่นเยอะๆก็ไม่เป็นไรนะเพราะคงทำให้โลกของชั้น เรนะจัง สดใสขึ้นอีกเยอะ...' เรนะคิดถึงวันเปิดเทอมวันพรุ่งนี้แล้วนอนหลับไปอย่างมีความสุข

พรุ่งนี้ก็เปิดเทอมแล้ว ตื่นเต้น ตื่นเต้น จะได้ไปโรงเรียนใหม่แล้ว ไม่รู้เพื่อนใหม่จะเป็นยังไงนะ ขออย่าให้ที่โรงเรียนนั่นมีผู้หญิงงี่เง่าอย่างยายรันนั่นเล้ย สาธุ แต่ถ้ามีหนุ่มหน้าตาดี แบบนายคาซึยะนั่นเยอะๆก็ไม่เป็นไรนะเพราะคงทำให้โลกของชั้น เรนะจัง สดใสขึ้นอีกเยอะ...' เรนะคิดถึงวันเปิดเทอมวันพรุ่งนี้แล้วนอนหลับไปอย่างมีความสุข

.......

เปิดเทอมวันแรก

กริ๊ง กริ๊ง !!!!! (นาฬิกาปลุกเสียง 18 หลอดของเรนะที่ดังกว่าคนอื่น ๆนั่นเอง ไม่ใช่เสียงโทรศัพท์จ๊ะ)

กริ๊ง !!!!! (นาฬิกาปลุกเสียง 18 หลอดของเรนะที่ดังกว่าคนอื่น ๆนั่นเอง ไม่ใช่เสียงโทรศัพท์จ๊ะ)

ปัง ปัง !! ปัง ปัง!! (อันนี้เสียงเคาะประตูอย่างเป็นจังหวะจะโคนของคนสวยที่ทำอะไรก็ดูดี อย่าคิดว่าเป็นเสียงประทัดตอนตรุษจีนล่ะ)

"เรนะ เรนะ ตื่นได้แล้วนะ วันนี้ต้องไปโรงเรียนนะ" เจ้าของเสียงและคนเคาะประตู นาโอมิ มากาโนะ แอร์ฮอสเตสสาวสวย กำลังเคาะประตูเรียกหลานสาวที่เพิ่งย้ายมาอยู่กับเธอใม่นานเพื่อไปโรงเรียนใหม่ในวันแรกของการเปิดเทอม

"เรนะ เรนะ ตื่นได้แล้วนะ วันนี้ต้องไปโรงเรียนนะ" เจ้าของเสียงและคนเคาะประตู นาโอมิ มากาโนะ แอร์ฮอสเตสสาวสวย กำลังเคาะประตูเรียกหลานสาวที่เพิ่งย้ายมาอยู่กับเธอใม่นานเพื่อไปโรงเรียนใหม่ในวันแรกของการเปิดเทอม

ปัง !! ปัง ปัง!! (อันนี้เสียงเคาะประตูอย่างเป็นจังหวะจะโคนของคนสวยที่ทำอะไรก็ดูดี อย่าคิดว่าเป็นเสียงประทัดตอนตรุษจีนล่ะ)

"เรนะ เรนะ ตื่นได้แล้วนะ วันนี้ต้องไปโรงเรียนนะ" เจ้าของเสียงและคนเคาะประตู นาโอมิ มากาโนะ แอร์ฮอสเตสสาวสวย กำลังเคาะประตูเรียกหลานสาวที่เพิ่งย้ายมาอยู่กับเธอใม่นานเพื่อไปโรงเรียนใหม่ในวันแรกของการเปิดเทอม

เรนะ เรนะ ตื่นได้แล้วนะ วันนี้ต้องไปโรงเรียนนะ" เจ้าของเสียงและคนเคาะประตู นาโอมิ มากาโนะ แอร์ฮอสเตสสาวสวย กำลังเคาะประตูเรียกหลานสาวที่เพิ่งย้ายมาอยู่กับเธอใม่นานเพื่อไปโรงเรียนใหม่ในวันแรกของการเปิดเทอม

"คา.......(อยู่บนเตียง)" เสียงตอบโหยหวนจากหลานสาว แล้วอีก 10 นาทีเรนะจึงลุกไปอาบน้ำแต่งตัวเพราะเสียงเคาะประตูดังอีกรอบ ด้วยท่าทางเหมือนคนละเมอเข้าไปฉี่ในห้องน้ำซะมากกว่าจะไปอาบน้ำ

คา.......(อยู่บนเตียง)" เสียงตอบโหยหวนจากหลานสาว แล้วอีก 10 นาทีเรนะจึงลุกไปอาบน้ำแต่งตัวเพราะเสียงเคาะประตูดังอีกรอบ ด้วยท่าทางเหมือนคนละเมอเข้าไปฉี่ในห้องน้ำซะมากกว่าจะไปอาบน้ำ

"เห็นแม่เราบอกว่า เราน่ะใช้นาฬิกาปลุกอย่างเดียวไม่พอใช่มั๊ย แม่ต้องมาเรียกหรือให้อายะใช้แรงสัมผัสร่างกาย (ถีบ!!นั่นเองแต่อันนี้คนสวยพูดน่ะ) ถึงจะตื่นอาบน้ำไปโรงเรียนได้" นาโอมิบ่นหลังจากนั่งรอหลานสาวทานอาหารเช้า ครึ่ง ชั่วโมงหลังจากเธอเคาะประตูรอบที่ 3 (เฮ้ย !! เคาะตอนไหนวะ)

เห็นแม่เราบอกว่า เราน่ะใช้นาฬิกาปลุกอย่างเดียวไม่พอใช่มั๊ย แม่ต้องมาเรียกหรือให้อายะใช้แรงสัมผัสร่างกาย (ถีบ!!นั่นเองแต่อันนี้คนสวยพูดน่ะ) ถึงจะตื่นอาบน้ำไปโรงเรียนได้" นาโอมิบ่นหลังจากนั่งรอหลานสาวทานอาหารเช้า ครึ่ง ชั่วโมงหลังจากเธอเคาะประตูรอบที่ 3 (เฮ้ย !! เคาะตอนไหนวะ)

เรนะออกมาในชุดกระโปรงจีบลายสก็อตสีน้ำตาลสั้นเหนือเข่า ถุงเท้าหนาสีขาวสวมขึ้นมาเกือบถึงเข่า เสื้อเชิ้ตสีขาวผูกเน็กไทสีน้ำตาลถูกสวมด้วยเสื้อกั๊กสีน้ำตาลเข้ากับสีกระโปรง เธอทำผมทรงประจำคือแบ่งมัดเป็น 2 ข้างผมหน้าถูกหวีขึ้นไปเหน็บด้านบน

ถุงเท้าหนาสีขาวสวมขึ้นมาเกือบถึงเข่า เสื้อเชิ้ตสีขาวผูกเน็กไทสีน้ำตาลถูกสวมด้วยเสื้อกั๊กสีน้ำตาลเข้ากับสีกระโปรง เธอทำผมทรงประจำคือแบ่งมัดเป็น 2 ข้างผมหน้าถูกหวีขึ้นไปเหน็บด้านบน

"โธ่.... น้าคะ แม่ก็พูดเกินไป หนูต่างหากล่ะที่ต้องฉุดอายะออกมาจากเตียงน่ะ ยายนั่นนอนขี้เซากว่าหนูอีก" เรนะพาดพิงไปถึงน้องสาววัย 14 ปีของเธออย่างหงุดหงิด (ซึ่งสิ่งที่เธอพูดมีความจิง เพียงร้อยละ1 )

......

......

โธ่.... น้าคะ แม่ก็พูดเกินไป หนูต่างหากล่ะที่ต้องฉุดอายะออกมาจากเตียงน่ะ ยายนั่นนอนขี้เซากว่าหนูอีก" เรนะพาดพิงไปถึงน้องสาววัย 14 ปีของเธออย่างหงุดหงิด (ซึ่งสิ่งที่เธอพูดมีความจิง เพียงร้อยละ1 )

......

ที่โรงเรียนมัธยมชื่อดังแห่งหนึ่งในโตเกียว โรงเรียนที่มีทุกอย่างพร้อมสรรพ เนื่องจากเป็นโรงเรียนเอกชนสอนด้วยภาษาอังกฤษที่การันตีด้วย ค่าเทอมแสนแพง และเป็นแหล่งรวบรวมลูกหลานคนมีชื่อเสียงมากมาย รวมทั้งนักเรียนหล่อ ๆอย่างคาซึยะที่เรนะต้องการให้มีในโรงเรียนใหม่เพื่อโลกอันสดใสของเธอก็มีมากมายเช่นเดียวกัน นักเรียนที่นี่ดูดีมีชาติตระกูลทั้งนั้นแต่
แต่ทันที่ที่ก้าวเข้ามาเรนะกลับรู้สึกเหมือนมีกลิ่นอายปีศาจอยู่ล้อมรอบตัวเธอ (หรือกลิ่นตัวชั้นเอง)

โรงเรียนที่มีทุกอย่างพร้อมสรรพ เนื่องจากเป็นโรงเรียนเอกชนสอนด้วยภาษาอังกฤษที่การันตีด้วย ค่าเทอมแสนแพง และเป็นแหล่งรวบรวมลูกหลานคนมีชื่อเสียงมากมาย รวมทั้งนักเรียนหล่อ ๆอย่างคาซึยะที่เรนะต้องการให้มีในโรงเรียนใหม่เพื่อโลกอันสดใสของเธอก็มีมากมายเช่นเดียวกัน นักเรียนที่นี่ดูดีมีชาติตระกูลทั้งนั้นแต่
แต่ทันที่ที่ก้าวเข้ามาเรนะกลับรู้สึกเหมือนมีกลิ่นอายปีศาจอยู่ล้อมรอบตัวเธอ (หรือกลิ่นตัวชั้นเอง)

......

ห้องผู้อำนวยการโรงเรียน

เรนะอยู่กับนาโอมิ และผู้ชายหน้าตาสะอาดสอ้านดูภูมิฐานอีกคนซึ่งมากับเด็กนักเรียนสาวสวย ตากลม ตัวเล็ก ท่าทางเรียบร้อย 'เมื่อเทียบกับท่าทางของเรนะ' ผิวขาวผ่อง ผมยาวถักเปียก้างปลา ซึ่งดูจากหน้าตาอายุน่าจะเท่ากันหรือเด็กกว่าเรนะ(ไม่มีทางโตกว่าแน่นอน)

"ผมฝากซาเอโกะ ด้วยครับ ผอ." เสียงชายภูมิฐานคนนั้นพูดขึ้นพร้อมโค้งให้กับผู้อำนวยการโรงเรียน

"ผมฝากซาเอโกะ ด้วยครับ ผอ." เสียงชายภูมิฐานคนนั้นพูดขึ้นพร้อมโค้งให้กับผู้อำนวยการโรงเรียน

และผู้ชายหน้าตาสะอาดสอ้านดูภูมิฐานอีกคนซึ่งมากับเด็กนักเรียนสาวสวย ตากลม ตัวเล็ก ท่าทางเรียบร้อย 'เมื่อเทียบกับท่าทางของเรนะ' ผิวขาวผ่อง ผมยาวถักเปียก้างปลา ซึ่งดูจากหน้าตาอายุน่าจะเท่ากันหรือเด็กกว่าเรนะ(ไม่มีทางโตกว่าแน่นอน)

"ผมฝากซาเอโกะ ด้วยครับ ผอ." เสียงชายภูมิฐานคนนั้นพูดขึ้นพร้อมโค้งให้กับผู้อำนวยการโรงเรียน

ผมฝากซาเอโกะ ด้วยครับ ผอ." เสียงชายภูมิฐานคนนั้นพูดขึ้นพร้อมโค้งให้กับผู้อำนวยการโรงเรียน

"ยังไงชั้นก็รบกวนด้วยค่ะท่าน ผอ. ฝากดูแลเรนะด้วยนะคะ" น้าสาวแสนสวยของเรนะเอ่ยขึ้นบ้าง

ยังไงชั้นก็รบกวนด้วยค่ะท่าน ผอ. ฝากดูแลเรนะด้วยนะคะ" น้าสาวแสนสวยของเรนะเอ่ยขึ้นบ้าง

"ครับ ยินดีครับ คุณโคจู คุณมากาโนะ เราดูแลนักเรียนทุกคนอย่างดีครับ เดี๊ยวจะให้อาจารย์โทชิฮานะ ซึ่งเป็นอาจารย์ประจำชั้นปี 2 ห้อง 1 พาเด็กไปที่ห้องนะครับ ห้องนั้นเนี่ยรับรองว่าเป็นเด็กดี เพราะลูกสาวของผมและลูกคนมีชื่อเสียงอีกหลายคนก็อยู่ที่นั่นด้วย" คำตอบรับสุภาพจากผู้อำนวยการ(เส้นผมบนศรีษะน้อย) ซึ่งภายใต้คำพูดสุภาพนอบน้อมนั้นเรนะสัมผัสได้ถึงความน่าเกรงขาม

ครับ ยินดีครับ คุณโคจู คุณมากาโนะ เราดูแลนักเรียนทุกคนอย่างดีครับ เดี๊ยวจะให้อาจารย์โทชิฮานะ ซึ่งเป็นอาจารย์ประจำชั้นปี 2 ห้อง 1 พาเด็กไปที่ห้องนะครับ ห้องนั้นเนี่ยรับรองว่าเป็นเด็กดี เพราะลูกสาวของผมและลูกคนมีชื่อเสียงอีกหลายคนก็อยู่ที่นั่นด้วย" คำตอบรับสุภาพจากผู้อำนวยการ(เส้นผมบนศรีษะน้อย) ซึ่งภายใต้คำพูดสุภาพนอบน้อมนั้นเรนะสัมผัสได้ถึงความน่าเกรงขาม

เรนะถูกอาจารย์ประจำชั้นผู้หญิงอายุประมาณ 40 (ที่เธอสรุปเอาเองว่าคงยังไม่มีสามีเลยต้องแต่งตัวเปรี้ยว ๆไว้อ่อยหนุ่ม ๆ) พาไปยังห้องเรียนของปี2 ห้อง 1 พร้อมเด็กสาวสวยท่าทางเรียบร้อยที่ย้ายเข้ามาใหม่และยังอยู่ชั้นเดียวกับเธอ "นี่!!เราชื่อเรนะ นามสกุลโอชิกาว่า เราเพิ่งย้ายมาจากฟูกูโอกะน่ะ เธอชื่อไรอ่ะ" เรนะเอ่ยขึ้นก่อนขณะเดินตามหลังอาจารย์

เธอยิ้มตอบกลับมาอย่างไร้เดียงสาที่สุด(โอ้!พระเจ้า.. นางฟ้าน้อย ๆ ช่างน่าปกป้องซะเหลือเกิน)

"เราชื่อซาเอโกะ โคจู ย้ายมาจากโรงเรียนในโตเกียวเนี่ยแหละ ยินดีที่ได้รู้จักนะ เรนะจัง" เธอเอียงคอตอบเสียงใสอย่างสาวคิขุวัยหวานอาโนเนะเค้าทำกัน (ซึ่งไม่ใช่นางเอกเรื่องนี้)

ขณะเดินบนระเบียงทางเดินชั้น 3 เพื่อไปยังห้องเรียน เรนะได้ยินเสียงกรี๊ด และเสียงเหมือนเสียงเรียกชื่อคนดังมาจากห้องทางด้านหน้าที่เธอยังเดินไปไม่ถึงรวมทั้งห้องด้านหลังที่เพิ่งเดินผ่านซึ่งเรนะเห็นเด็กผู้หญิงพากันชะโงกหน้าออกมานอกห้องและส่งเสียงกรี๊ดแบบเก็บกดลดเสียงที่สุดเนื่องจากเห็นอาจารย์โทชิฮานะ กำลังเดินมา (นี่ขนาดเห็นอาจารย์นะเนี่ย ยังเก็บอาการกันไม่มิด)

"ว่าไงจ๊ะ พวกF4 นายแบบทั้งหลาย ไม่ไปเข้าห้องเรียนกันล่ะ มัวมาเดินเช็คเรดติ้งกันรึไง คงได้ยินแล้วนะว่ายังดีไม่มีตก" อาจารย์โทชิฮานะ หยุดทักนักเรียนชาย 4 คนซึ่งกำลังเดินสวนทางมา แต่ละคนถ้าเรียกนายแบบอย่างที่อาจารย์เรียกก็คงไม่ผิด เพราะแต่ละคนหุ่นดี เท่ห์ กันทุกคนและที่จี๊ดโดนใจเธอมากที่สุดก็คือ ชุดนักเรียนกางเกงขายาวกับเสื้อแขนยาวสีดำที่ไม่ติดกระดุมเหมือนนักเรียนชายคนอื่นๆในโรงเรียน(เพราะมันผิดระเบียบน่ะสิ)และ assesory เครื่องประดับในร่างกายมากมาย ทำให้เรนะคิดว่าหลังเลิกเรียนพวกนี้จะไปเดินแบบชุดนักเรียนกันรึเปล่านะ เรนะกวาดตามอง แล้วก็ 'เฮ้ย นั่นมัน...นายคิ้วโก่งคนเลี้ยงชะนีนี่ ทำไมโตเกียวมันแคบอย่างนี้วะเนี่ย'

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"ว่าไงจ๊ะ พวกF4 นายแบบทั้งหลาย ไม่ไปเข้าห้องเรียนกันล่ะ มัวมาเดินเช็คเรดติ้งกันรึไง คงได้ยินแล้วนะว่ายังดีไม่มีตก" อาจารย์โทชิฮานะ หยุดทักนักเรียนชาย 4 คนซึ่งกำลังเดินสวนทางมา แต่ละคนถ้าเรียกนายแบบอย่างที่อาจารย์เรียกก็คงไม่ผิด เพราะแต่ละคนหุ่นดี เท่ห์ กันทุกคนและที่จี๊ดโดนใจเธอมากที่สุดก็คือ ชุดนักเรียนกางเกงขายาวกับเสื้อแขนยาวสีดำที่ไม่ติดกระดุมเหมือนนักเรียนชายคนอื่นๆในโรงเรียน(เพราะมันผิดระเบียบน่ะสิ)และ assesory เครื่องประดับในร่างกายมากมาย ทำให้เรนะคิดว่าหลังเลิกเรียนพวกนี้จะไปเดินแบบชุดนักเรียนกันรึเปล่านะ เรนะกวาดตามอง แล้วก็ 'เฮ้ย นั่นมัน...นายคิ้วโก่งคนเลี้ยงชะนีนี่ ทำไมโตเกียวมันแคบอย่างนี้วะเนี่ย'

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

ขณะเดินบนระเบียงทางเดินชั้น 3 เพื่อไปยังห้องเรียน เรนะได้ยินเสียงกรี๊ด และเสียงเหมือนเสียงเรียกชื่อคนดังมาจากห้องทางด้านหน้าที่เธอยังเดินไปไม่ถึงรวมทั้งห้องด้านหลังที่เพิ่งเดินผ่านซึ่งเรนะเห็นเด็กผู้หญิงพากันชะโงกหน้าออกมานอกห้องและส่งเสียงกรี๊ดแบบเก็บกดลดเสียงที่สุดเนื่องจากเห็นอาจารย์โทชิฮานะ กำลังเดินมา (นี่ขนาดเห็นอาจารย์นะเนี่ย ยังเก็บอาการกันไม่มิด)

"ว่าไงจ๊ะ พวกF4 นายแบบทั้งหลาย ไม่ไปเข้าห้องเรียนกันล่ะ มัวมาเดินเช็คเรดติ้งกันรึไง คงได้ยินแล้วนะว่ายังดีไม่มีตก" อาจารย์โทชิฮานะ หยุดทักนักเรียนชาย 4 คนซึ่งกำลังเดินสวนทางมา แต่ละคนถ้าเรียกนายแบบอย่างที่อาจารย์เรียกก็คงไม่ผิด เพราะแต่ละคนหุ่นดี เท่ห์ กันทุกคนและที่จี๊ดโดนใจเธอมากที่สุดก็คือ ชุดนักเรียนกางเกงขายาวกับเสื้อแขนยาวสีดำที่ไม่ติดกระดุมเหมือนนักเรียนชายคนอื่นๆในโรงเรียน(เพราะมันผิดระเบียบน่ะสิ)และ assesory เครื่องประดับในร่างกายมากมาย ทำให้เรนะคิดว่าหลังเลิกเรียนพวกนี้จะไปเดินแบบชุดนักเรียนกันรึเปล่านะ เรนะกวาดตามอง แล้วก็ 'เฮ้ย นั่นมัน...นายคิ้วโก่งคนเลี้ยงชะนีนี่ ทำไมโตเกียวมันแคบอย่างนี้วะเนี่ย'

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"ว่าไงจ๊ะ พวกF4 นายแบบทั้งหลาย ไม่ไปเข้าห้องเรียนกันล่ะ มัวมาเดินเช็คเรดติ้งกันรึไง คงได้ยินแล้วนะว่ายังดีไม่มีตก" อาจารย์โทชิฮานะ หยุดทักนักเรียนชาย 4 คนซึ่งกำลังเดินสวนทางมา แต่ละคนถ้าเรียกนายแบบอย่างที่อาจารย์เรียกก็คงไม่ผิด เพราะแต่ละคนหุ่นดี เท่ห์ กันทุกคนและที่จี๊ดโดนใจเธอมากที่สุดก็คือ ชุดนักเรียนกางเกงขายาวกับเสื้อแขนยาวสีดำที่ไม่ติดกระดุมเหมือนนักเรียนชายคนอื่นๆในโรงเรียน(เพราะมันผิดระเบียบน่ะสิ)และ assesory เครื่องประดับในร่างกายมากมาย ทำให้เรนะคิดว่าหลังเลิกเรียนพวกนี้จะไปเดินแบบชุดนักเรียนกันรึเปล่านะ เรนะกวาดตามอง แล้วก็ 'เฮ้ย นั่นมัน...นายคิ้วโก่งคนเลี้ยงชะนีนี่ ทำไมโตเกียวมันแคบอย่างนี้วะเนี่ย'

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"เราชื่อซาเอโกะ โคจู ย้ายมาจากโรงเรียนในโตเกียวเนี่ยแหละ ยินดีที่ได้รู้จักนะ เรนะจัง" เธอเอียงคอตอบเสียงใสอย่างสาวคิขุวัยหวานอาโนเนะเค้าทำกัน (ซึ่งไม่ใช่นางเอกเรื่องนี้)

ขณะเดินบนระเบียงทางเดินชั้น 3 เพื่อไปยังห้องเรียน เรนะได้ยินเสียงกรี๊ด และเสียงเหมือนเสียงเรียกชื่อคนดังมาจากห้องทางด้านหน้าที่เธอยังเดินไปไม่ถึงรวมทั้งห้องด้านหลังที่เพิ่งเดินผ่านซึ่งเรนะเห็นเด็กผู้หญิงพากันชะโงกหน้าออกมานอกห้องและส่งเสียงกรี๊ดแบบเก็บกดลดเสียงที่สุดเนื่องจากเห็นอาจารย์โทชิฮานะ กำลังเดินมา (นี่ขนาดเห็นอาจารย์นะเนี่ย ยังเก็บอาการกันไม่มิด)

"ว่าไงจ๊ะ พวกF4 นายแบบทั้งหลาย ไม่ไปเข้าห้องเรียนกันล่ะ มัวมาเดินเช็คเรดติ้งกันรึไง คงได้ยินแล้วนะว่ายังดีไม่มีตก" อาจารย์โทชิฮานะ หยุดทักนักเรียนชาย 4 คนซึ่งกำลังเดินสวนทางมา แต่ละคนถ้าเรียกนายแบบอย่างที่อาจารย์เรียกก็คงไม่ผิด เพราะแต่ละคนหุ่นดี เท่ห์ กันทุกคนและที่จี๊ดโดนใจเธอมากที่สุดก็คือ ชุดนักเรียนกางเกงขายาวกับเสื้อแขนยาวสีดำที่ไม่ติดกระดุมเหมือนนักเรียนชายคนอื่นๆในโรงเรียน(เพราะมันผิดระเบียบน่ะสิ)และ assesory เครื่องประดับในร่างกายมากมาย ทำให้เรนะคิดว่าหลังเลิกเรียนพวกนี้จะไปเดินแบบชุดนักเรียนกันรึเปล่านะ เรนะกวาดตามอง แล้วก็ 'เฮ้ย นั่นมัน...นายคิ้วโก่งคนเลี้ยงชะนีนี่ ทำไมโตเกียวมันแคบอย่างนี้วะเนี่ย'

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"ว่าไงจ๊ะ พวกF4 นายแบบทั้งหลาย ไม่ไปเข้าห้องเรียนกันล่ะ มัวมาเดินเช็คเรดติ้งกันรึไง คงได้ยินแล้วนะว่ายังดีไม่มีตก" อาจารย์โทชิฮานะ หยุดทักนักเรียนชาย 4 คนซึ่งกำลังเดินสวนทางมา แต่ละคนถ้าเรียกนายแบบอย่างที่อาจารย์เรียกก็คงไม่ผิด เพราะแต่ละคนหุ่นดี เท่ห์ กันทุกคนและที่จี๊ดโดนใจเธอมากที่สุดก็คือ ชุดนักเรียนกางเกงขายาวกับเสื้อแขนยาวสีดำที่ไม่ติดกระดุมเหมือนนักเรียนชายคนอื่นๆในโรงเรียน(เพราะมันผิดระเบียบน่ะสิ)และ assesory เครื่องประดับในร่างกายมากมาย ทำให้เรนะคิดว่าหลังเลิกเรียนพวกนี้จะไปเดินแบบชุดนักเรียนกันรึเปล่านะ เรนะกวาดตามอง แล้วก็ 'เฮ้ย นั่นมัน...นายคิ้วโก่งคนเลี้ยงชะนีนี่ ทำไมโตเกียวมันแคบอย่างนี้วะเนี่ย'

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

ขณะเดินบนระเบียงทางเดินชั้น 3 เพื่อไปยังห้องเรียน เรนะได้ยินเสียงกรี๊ด และเสียงเหมือนเสียงเรียกชื่อคนดังมาจากห้องทางด้านหน้าที่เธอยังเดินไปไม่ถึงรวมทั้งห้องด้านหลังที่เพิ่งเดินผ่านซึ่งเรนะเห็นเด็กผู้หญิงพากันชะโงกหน้าออกมานอกห้องและส่งเสียงกรี๊ดแบบเก็บกดลดเสียงที่สุดเนื่องจากเห็นอาจารย์โทชิฮานะ กำลังเดินมา (นี่ขนาดเห็นอาจารย์นะเนี่ย ยังเก็บอาการกันไม่มิด)

"ว่าไงจ๊ะ พวกF4 นายแบบทั้งหลาย ไม่ไปเข้าห้องเรียนกันล่ะ มัวมาเดินเช็คเรดติ้งกันรึไง คงได้ยินแล้วนะว่ายังดีไม่มีตก" อาจารย์โทชิฮานะ หยุดทักนักเรียนชาย 4 คนซึ่งกำลังเดินสวนทางมา แต่ละคนถ้าเรียกนายแบบอย่างที่อาจารย์เรียกก็คงไม่ผิด เพราะแต่ละคนหุ่นดี เท่ห์ กันทุกคนและที่จี๊ดโดนใจเธอมากที่สุดก็คือ ชุดนักเรียนกางเกงขายาวกับเสื้อแขนยาวสีดำที่ไม่ติดกระดุมเหมือนนักเรียนชายคนอื่นๆในโรงเรียน(เพราะมันผิดระเบียบน่ะสิ)และ assesory เครื่องประดับในร่างกายมากมาย ทำให้เรนะคิดว่าหลังเลิกเรียนพวกนี้จะไปเดินแบบชุดนักเรียนกันรึเปล่านะ เรนะกวาดตามอง แล้วก็ 'เฮ้ย นั่นมัน...นายคิ้วโก่งคนเลี้ยงชะนีนี่ ทำไมโตเกียวมันแคบอย่างนี้วะเนี่ย'

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"ว่าไงจ๊ะ พวกF4 นายแบบทั้งหลาย ไม่ไปเข้าห้องเรียนกันล่ะ มัวมาเดินเช็คเรดติ้งกันรึไง คงได้ยินแล้วนะว่ายังดีไม่มีตก" อาจารย์โทชิฮานะ หยุดทักนักเรียนชาย 4 คนซึ่งกำลังเดินสวนทางมา แต่ละคนถ้าเรียกนายแบบอย่างที่อาจารย์เรียกก็คงไม่ผิด เพราะแต่ละคนหุ่นดี เท่ห์ กันทุกคนและที่จี๊ดโดนใจเธอมากที่สุดก็คือ ชุดนักเรียนกางเกงขายาวกับเสื้อแขนยาวสีดำที่ไม่ติดกระดุมเหมือนนักเรียนชายคนอื่นๆในโรงเรียน(เพราะมันผิดระเบียบน่ะสิ)และ assesory เครื่องประดับในร่างกายมากมาย ทำให้เรนะคิดว่าหลังเลิกเรียนพวกนี้จะไปเดินแบบชุดนักเรียนกันรึเปล่านะ เรนะกวาดตามอง แล้วก็ 'เฮ้ย นั่นมัน...นายคิ้วโก่งคนเลี้ยงชะนีนี่ ทำไมโตเกียวมันแคบอย่างนี้วะเนี่ย'

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

เธอยิ้มตอบกลับมาอย่างไร้เดียงสาที่สุด(โอ้!พระเจ้า.. นางฟ้าน้อย ๆ ช่างน่าปกป้องซะเหลือเกิน)

"เราชื่อซาเอโกะ โคจู ย้ายมาจากโรงเรียนในโตเกียวเนี่ยแหละ ยินดีที่ได้รู้จักนะ เรนะจัง" เธอเอียงคอตอบเสียงใสอย่างสาวคิขุวัยหวานอาโนเนะเค้าทำกัน (ซึ่งไม่ใช่นางเอกเรื่องนี้)

ขณะเดินบนระเบียงทางเดินชั้น 3 เพื่อไปยังห้องเรียน เรนะได้ยินเสียงกรี๊ด และเสียงเหมือนเสียงเรียกชื่อคนดังมาจากห้องทางด้านหน้าที่เธอยังเดินไปไม่ถึงรวมทั้งห้องด้านหลังที่เพิ่งเดินผ่านซึ่งเรนะเห็นเด็กผู้หญิงพากันชะโงกหน้าออกมานอกห้องและส่งเสียงกรี๊ดแบบเก็บกดลดเสียงที่สุดเนื่องจากเห็นอาจารย์โทชิฮานะ กำลังเดินมา (นี่ขนาดเห็นอาจารย์นะเนี่ย ยังเก็บอาการกันไม่มิด)

"ว่าไงจ๊ะ พวกF4 นายแบบทั้งหลาย ไม่ไปเข้าห้องเรียนกันล่ะ มัวมาเดินเช็คเรดติ้งกันรึไง คงได้ยินแล้วนะว่ายังดีไม่มีตก" อาจารย์โทชิฮานะ หยุดทักนักเรียนชาย 4 คนซึ่งกำลังเดินสวนทางมา แต่ละคนถ้าเรียกนายแบบอย่างที่อาจารย์เรียกก็คงไม่ผิด เพราะแต่ละคนหุ่นดี เท่ห์ กันทุกคนและที่จี๊ดโดนใจเธอมากที่สุดก็คือ ชุดนักเรียนกางเกงขายาวกับเสื้อแขนยาวสีดำที่ไม่ติดกระดุมเหมือนนักเรียนชายคนอื่นๆในโรงเรียน(เพราะมันผิดระเบียบน่ะสิ)และ assesory เครื่องประดับในร่างกายมากมาย ทำให้เรนะคิดว่าหลังเลิกเรียนพวกนี้จะไปเดินแบบชุดนักเรียนกันรึเปล่านะ เรนะกวาดตามอง แล้วก็ 'เฮ้ย นั่นมัน...นายคิ้วโก่งคนเลี้ยงชะนีนี่ ทำไมโตเกียวมันแคบอย่างนี้วะเนี่ย'

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"ว่าไงจ๊ะ พวกF4 นายแบบทั้งหลาย ไม่ไปเข้าห้องเรียนกันล่ะ มัวมาเดินเช็คเรดติ้งกันรึไง คงได้ยินแล้วนะว่ายังดีไม่มีตก" อาจารย์โทชิฮานะ หยุดทักนักเรียนชาย 4 คนซึ่งกำลังเดินสวนทางมา แต่ละคนถ้าเรียกนายแบบอย่างที่อาจารย์เรียกก็คงไม่ผิด เพราะแต่ละคนหุ่นดี เท่ห์ กันทุกคนและที่จี๊ดโดนใจเธอมากที่สุดก็คือ ชุดนักเรียนกางเกงขายาวกับเสื้อแขนยาวสีดำที่ไม่ติดกระดุมเหมือนนักเรียนชายคนอื่นๆในโรงเรียน(เพราะมันผิดระเบียบน่ะสิ)และ assesory เครื่องประดับในร่างกายมากมาย ทำให้เรนะคิดว่าหลังเลิกเรียนพวกนี้จะไปเดินแบบชุดนักเรียนกันรึเปล่านะ เรนะกวาดตามอง แล้วก็ 'เฮ้ย นั่นมัน...นายคิ้วโก่งคนเลี้ยงชะนีนี่ ทำไมโตเกียวมันแคบอย่างนี้วะเนี่ย'

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

ขณะเดินบนระเบียงทางเดินชั้น 3 เพื่อไปยังห้องเรียน เรนะได้ยินเสียงกรี๊ด และเสียงเหมือนเสียงเรียกชื่อคนดังมาจากห้องทางด้านหน้าที่เธอยังเดินไปไม่ถึงรวมทั้งห้องด้านหลังที่เพิ่งเดินผ่านซึ่งเรนะเห็นเด็กผู้หญิงพากันชะโงกหน้าออกมานอกห้องและส่งเสียงกรี๊ดแบบเก็บกดลดเสียงที่สุดเนื่องจากเห็นอาจารย์โทชิฮานะ กำลังเดินมา (นี่ขนาดเห็นอาจารย์นะเนี่ย ยังเก็บอาการกันไม่มิด)

"ว่าไงจ๊ะ พวกF4 นายแบบทั้งหลาย ไม่ไปเข้าห้องเรียนกันล่ะ มัวมาเดินเช็คเรดติ้งกันรึไง คงได้ยินแล้วนะว่ายังดีไม่มีตก" อาจารย์โทชิฮานะ หยุดทักนักเรียนชาย 4 คนซึ่งกำลังเดินสวนทางมา แต่ละคนถ้าเรียกนายแบบอย่างที่อาจารย์เรียกก็คงไม่ผิด เพราะแต่ละคนหุ่นดี เท่ห์ กันทุกคนและที่จี๊ดโดนใจเธอมากที่สุดก็คือ ชุดนักเรียนกางเกงขายาวกับเสื้อแขนยาวสีดำที่ไม่ติดกระดุมเหมือนนักเรียนชายคนอื่นๆในโรงเรียน(เพราะมันผิดระเบียบน่ะสิ)และ assesory เครื่องประดับในร่างกายมากมาย ทำให้เรนะคิดว่าหลังเลิกเรียนพวกนี้จะไปเดินแบบชุดนักเรียนกันรึเปล่านะ เรนะกวาดตามอง แล้วก็ 'เฮ้ย นั่นมัน...นายคิ้วโก่งคนเลี้ยงชะนีนี่ ทำไมโตเกียวมันแคบอย่างนี้วะเนี่ย'

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"ว่าไงจ๊ะ พวกF4 นายแบบทั้งหลาย ไม่ไปเข้าห้องเรียนกันล่ะ มัวมาเดินเช็คเรดติ้งกันรึไง คงได้ยินแล้วนะว่ายังดีไม่มีตก" อาจารย์โทชิฮานะ หยุดทักนักเรียนชาย 4 คนซึ่งกำลังเดินสวนทางมา แต่ละคนถ้าเรียกนายแบบอย่างที่อาจารย์เรียกก็คงไม่ผิด เพราะแต่ละคนหุ่นดี เท่ห์ กันทุกคนและที่จี๊ดโดนใจเธอมากที่สุดก็คือ ชุดนักเรียนกางเกงขายาวกับเสื้อแขนยาวสีดำที่ไม่ติดกระดุมเหมือนนักเรียนชายคนอื่นๆในโรงเรียน(เพราะมันผิดระเบียบน่ะสิ)และ assesory เครื่องประดับในร่างกายมากมาย ทำให้เรนะคิดว่าหลังเลิกเรียนพวกนี้จะไปเดินแบบชุดนักเรียนกันรึเปล่านะ เรนะกวาดตามอง แล้วก็ 'เฮ้ย นั่นมัน...นายคิ้วโก่งคนเลี้ยงชะนีนี่ ทำไมโตเกียวมันแคบอย่างนี้วะเนี่ย'

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"เราชื่อซาเอโกะ โคจู ย้ายมาจากโรงเรียนในโตเกียวเนี่ยแหละ ยินดีที่ได้รู้จักนะ เรนะจัง" เธอเอียงคอตอบเสียงใสอย่างสาวคิขุวัยหวานอาโนเนะเค้าทำกัน (ซึ่งไม่ใช่นางเอกเรื่องนี้)

ขณะเดินบนระเบียงทางเดินชั้น 3 เพื่อไปยังห้องเรียน เรนะได้ยินเสียงกรี๊ด และเสียงเหมือนเสียงเรียกชื่อคนดังมาจากห้องทางด้านหน้าที่เธอยังเดินไปไม่ถึงรวมทั้งห้องด้านหลังที่เพิ่งเดินผ่านซึ่งเรนะเห็นเด็กผู้หญิงพากันชะโงกหน้าออกมานอกห้องและส่งเสียงกรี๊ดแบบเก็บกดลดเสียงที่สุดเนื่องจากเห็นอาจารย์โทชิฮานะ กำลังเดินมา (นี่ขนาดเห็นอาจารย์นะเนี่ย ยังเก็บอาการกันไม่มิด)

"ว่าไงจ๊ะ พวกF4 นายแบบทั้งหลาย ไม่ไปเข้าห้องเรียนกันล่ะ มัวมาเดินเช็คเรดติ้งกันรึไง คงได้ยินแล้วนะว่ายังดีไม่มีตก" อาจารย์โทชิฮานะ หยุดทักนักเรียนชาย 4 คนซึ่งกำลังเดินสวนทางมา แต่ละคนถ้าเรียกนายแบบอย่างที่อาจารย์เรียกก็คงไม่ผิด เพราะแต่ละคนหุ่นดี เท่ห์ กันทุกคนและที่จี๊ดโดนใจเธอมากที่สุดก็คือ ชุดนักเรียนกางเกงขายาวกับเสื้อแขนยาวสีดำที่ไม่ติดกระดุมเหมือนนักเรียนชายคนอื่นๆในโรงเรียน(เพราะมันผิดระเบียบน่ะสิ)และ assesory เครื่องประดับในร่างกายมากมาย ทำให้เรนะคิดว่าหลังเลิกเรียนพวกนี้จะไปเดินแบบชุดนักเรียนกันรึเปล่านะ เรนะกวาดตามอง แล้วก็ 'เฮ้ย นั่นมัน...นายคิ้วโก่งคนเลี้ยงชะนีนี่ ทำไมโตเกียวมันแคบอย่างนี้วะเนี่ย'

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"ว่าไงจ๊ะ พวกF4 นายแบบทั้งหลาย ไม่ไปเข้าห้องเรียนกันล่ะ มัวมาเดินเช็คเรดติ้งกันรึไง คงได้ยินแล้วนะว่ายังดีไม่มีตก" อาจารย์โทชิฮานะ หยุดทักนักเรียนชาย 4 คนซึ่งกำลังเดินสวนทางมา แต่ละคนถ้าเรียกนายแบบอย่างที่อาจารย์เรียกก็คงไม่ผิด เพราะแต่ละคนหุ่นดี เท่ห์ กันทุกคนและที่จี๊ดโดนใจเธอมากที่สุดก็คือ ชุดนักเรียนกางเกงขายาวกับเสื้อแขนยาวสีดำที่ไม่ติดกระดุมเหมือนนักเรียนชายคนอื่นๆในโรงเรียน(เพราะมันผิดระเบียบน่ะสิ)และ assesory เครื่องประดับในร่างกายมากมาย ทำให้เรนะคิดว่าหลังเลิกเรียนพวกนี้จะไปเดินแบบชุดนักเรียนกันรึเปล่านะ เรนะกวาดตามอง แล้วก็ 'เฮ้ย นั่นมัน...นายคิ้วโก่งคนเลี้ยงชะนีนี่ ทำไมโตเกียวมันแคบอย่างนี้วะเนี่ย'

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

ขณะเดินบนระเบียงทางเดินชั้น 3 เพื่อไปยังห้องเรียน เรนะได้ยินเสียงกรี๊ด และเสียงเหมือนเสียงเรียกชื่อคนดังมาจากห้องทางด้านหน้าที่เธอยังเดินไปไม่ถึงรวมทั้งห้องด้านหลังที่เพิ่งเดินผ่านซึ่งเรนะเห็นเด็กผู้หญิงพากันชะโงกหน้าออกมานอกห้องและส่งเสียงกรี๊ดแบบเก็บกดลดเสียงที่สุดเนื่องจากเห็นอาจารย์โทชิฮานะ กำลังเดินมา (นี่ขนาดเห็นอาจารย์นะเนี่ย ยังเก็บอาการกันไม่มิด)

"ว่าไงจ๊ะ พวกF4 นายแบบทั้งหลาย ไม่ไปเข้าห้องเรียนกันล่ะ มัวมาเดินเช็คเรดติ้งกันรึไง คงได้ยินแล้วนะว่ายังดีไม่มีตก" อาจารย์โทชิฮานะ หยุดทักนักเรียนชาย 4 คนซึ่งกำลังเดินสวนทางมา แต่ละคนถ้าเรียกนายแบบอย่างที่อาจารย์เรียกก็คงไม่ผิด เพราะแต่ละคนหุ่นดี เท่ห์ กันทุกคนและที่จี๊ดโดนใจเธอมากที่สุดก็คือ ชุดนักเรียนกางเกงขายาวกับเสื้อแขนยาวสีดำที่ไม่ติดกระดุมเหมือนนักเรียนชายคนอื่นๆในโรงเรียน(เพราะมันผิดระเบียบน่ะสิ)และ assesory เครื่องประดับในร่างกายมากมาย ทำให้เรนะคิดว่าหลังเลิกเรียนพวกนี้จะไปเดินแบบชุดนักเรียนกันรึเปล่านะ เรนะกวาดตามอง แล้วก็ 'เฮ้ย นั่นมัน...นายคิ้วโก่งคนเลี้ยงชะนีนี่ ทำไมโตเกียวมันแคบอย่างนี้วะเนี่ย'

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"ว่าไงจ๊ะ พวกF4 นายแบบทั้งหลาย ไม่ไปเข้าห้องเรียนกันล่ะ มัวมาเดินเช็คเรดติ้งกันรึไง คงได้ยินแล้วนะว่ายังดีไม่มีตก" อาจารย์โทชิฮานะ หยุดทักนักเรียนชาย 4 คนซึ่งกำลังเดินสวนทางมา แต่ละคนถ้าเรียกนายแบบอย่างที่อาจารย์เรียกก็คงไม่ผิด เพราะแต่ละคนหุ่นดี เท่ห์ กันทุกคนและที่จี๊ดโดนใจเธอมากที่สุดก็คือ ชุดนักเรียนกางเกงขายาวกับเสื้อแขนยาวสีดำที่ไม่ติดกระดุมเหมือนนักเรียนชายคนอื่นๆในโรงเรียน(เพราะมันผิดระเบียบน่ะสิ)และ assesory เครื่องประดับในร่างกายมากมาย ทำให้เรนะคิดว่าหลังเลิกเรียนพวกนี้จะไปเดินแบบชุดนักเรียนกันรึเปล่านะ เรนะกวาดตามอง แล้วก็ 'เฮ้ย นั่นมัน...นายคิ้วโก่งคนเลี้ยงชะนีนี่ ทำไมโตเกียวมันแคบอย่างนี้วะเนี่ย'

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

40 (ที่เธอสรุปเอาเองว่าคงยังไม่มีสามีเลยต้องแต่งตัวเปรี้ยว ๆไว้อ่อยหนุ่ม ๆ) พาไปยังห้องเรียนของปี2 ห้อง 1 พร้อมเด็กสาวสวยท่าทางเรียบร้อยที่ย้ายเข้ามาใหม่และยังอยู่ชั้นเดียวกับเธอ "นี่!!เราชื่อเรนะ นามสกุลโอชิกาว่า เราเพิ่งย้ายมาจากฟูกูโอกะน่ะ เธอชื่อไรอ่ะ" เรนะเอ่ยขึ้นก่อนขณะเดินตามหลังอาจารย์

เธอยิ้มตอบกลับมาอย่างไร้เดียงสาที่สุด(โอ้!พระเจ้า.. นางฟ้าน้อย ๆ ช่างน่าปกป้องซะเหลือเกิน)

"เราชื่อซาเอโกะ โคจู ย้ายมาจากโรงเรียนในโตเกียวเนี่ยแหละ ยินดีที่ได้รู้จักนะ เรนะจัง" เธอเอียงคอตอบเสียงใสอย่างสาวคิขุวัยหวานอาโนเนะเค้าทำกัน (ซึ่งไม่ใช่นางเอกเรื่องนี้)

ขณะเดินบนระเบียงทางเดินชั้น 3 เพื่อไปยังห้องเรียน เรนะได้ยินเสียงกรี๊ด และเสียงเหมือนเสียงเรียกชื่อคนดังมาจากห้องทางด้านหน้าที่เธอยังเดินไปไม่ถึงรวมทั้งห้องด้านหลังที่เพิ่งเดินผ่านซึ่งเรนะเห็นเด็กผู้หญิงพากันชะโงกหน้าออกมานอกห้องและส่งเสียงกรี๊ดแบบเก็บกดลดเสียงที่สุดเนื่องจากเห็นอาจารย์โทชิฮานะ กำลังเดินมา (นี่ขนาดเห็นอาจารย์นะเนี่ย ยังเก็บอาการกันไม่มิด)

"ว่าไงจ๊ะ พวกF4 นายแบบทั้งหลาย ไม่ไปเข้าห้องเรียนกันล่ะ มัวมาเดินเช็คเรดติ้งกันรึไง คงได้ยินแล้วนะว่ายังดีไม่มีตก" อาจารย์โทชิฮานะ หยุดทักนักเรียนชาย 4 คนซึ่งกำลังเดินสวนทางมา แต่ละคนถ้าเรียกนายแบบอย่างที่อาจารย์เรียกก็คงไม่ผิด เพราะแต่ละคนหุ่นดี เท่ห์ กันทุกคนและที่จี๊ดโดนใจเธอมากที่สุดก็คือ ชุดนักเรียนกางเกงขายาวกับเสื้อแขนยาวสีดำที่ไม่ติดกระดุมเหมือนนักเรียนชายคนอื่นๆในโรงเรียน(เพราะมันผิดระเบียบน่ะสิ)และ assesory เครื่องประดับในร่างกายมากมาย ทำให้เรนะคิดว่าหลังเลิกเรียนพวกนี้จะไปเดินแบบชุดนักเรียนกันรึเปล่านะ เรนะกวาดตามอง แล้วก็ 'เฮ้ย นั่นมัน...นายคิ้วโก่งคนเลี้ยงชะนีนี่ ทำไมโตเกียวมันแคบอย่างนี้วะเนี่ย'

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"ว่าไงจ๊ะ พวกF4 นายแบบทั้งหลาย ไม่ไปเข้าห้องเรียนกันล่ะ มัวมาเดินเช็คเรดติ้งกันรึไง คงได้ยินแล้วนะว่ายังดีไม่มีตก" อาจารย์โทชิฮานะ หยุดทักนักเรียนชาย 4 คนซึ่งกำลังเดินสวนทางมา แต่ละคนถ้าเรียกนายแบบอย่างที่อาจารย์เรียกก็คงไม่ผิด เพราะแต่ละคนหุ่นดี เท่ห์ กันทุกคนและที่จี๊ดโดนใจเธอมากที่สุดก็คือ ชุดนักเรียนกางเกงขายาวกับเสื้อแขนยาวสีดำที่ไม่ติดกระดุมเหมือนนักเรียนชายคนอื่นๆในโรงเรียน(เพราะมันผิดระเบียบน่ะสิ)และ assesory เครื่องประดับในร่างกายมากมาย ทำให้เรนะคิดว่าหลังเลิกเรียนพวกนี้จะไปเดินแบบชุดนักเรียนกันรึเปล่านะ เรนะกวาดตามอง แล้วก็ 'เฮ้ย นั่นมัน...นายคิ้วโก่งคนเลี้ยงชะนีนี่ ทำไมโตเกียวมันแคบอย่างนี้วะเนี่ย'

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

ขณะเดินบนระเบียงทางเดินชั้น 3 เพื่อไปยังห้องเรียน เรนะได้ยินเสียงกรี๊ด และเสียงเหมือนเสียงเรียกชื่อคนดังมาจากห้องทางด้านหน้าที่เธอยังเดินไปไม่ถึงรวมทั้งห้องด้านหลังที่เพิ่งเดินผ่านซึ่งเรนะเห็นเด็กผู้หญิงพากันชะโงกหน้าออกมานอกห้องและส่งเสียงกรี๊ดแบบเก็บกดลดเสียงที่สุดเนื่องจากเห็นอาจารย์โทชิฮานะ กำลังเดินมา (นี่ขนาดเห็นอาจารย์นะเนี่ย ยังเก็บอาการกันไม่มิด)

"ว่าไงจ๊ะ พวกF4 นายแบบทั้งหลาย ไม่ไปเข้าห้องเรียนกันล่ะ มัวมาเดินเช็คเรดติ้งกันรึไง คงได้ยินแล้วนะว่ายังดีไม่มีตก" อาจารย์โทชิฮานะ หยุดทักนักเรียนชาย 4 คนซึ่งกำลังเดินสวนทางมา แต่ละคนถ้าเรียกนายแบบอย่างที่อาจารย์เรียกก็คงไม่ผิด เพราะแต่ละคนหุ่นดี เท่ห์ กันทุกคนและที่จี๊ดโดนใจเธอมากที่สุดก็คือ ชุดนักเรียนกางเกงขายาวกับเสื้อแขนยาวสีดำที่ไม่ติดกระดุมเหมือนนักเรียนชายคนอื่นๆในโรงเรียน(เพราะมันผิดระเบียบน่ะสิ)และ assesory เครื่องประดับในร่างกายมากมาย ทำให้เรนะคิดว่าหลังเลิกเรียนพวกนี้จะไปเดินแบบชุดนักเรียนกันรึเปล่านะ เรนะกวาดตามอง แล้วก็ 'เฮ้ย นั่นมัน...นายคิ้วโก่งคนเลี้ยงชะนีนี่ ทำไมโตเกียวมันแคบอย่างนี้วะเนี่ย'

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"ว่าไงจ๊ะ พวกF4 นายแบบทั้งหลาย ไม่ไปเข้าห้องเรียนกันล่ะ มัวมาเดินเช็คเรดติ้งกันรึไง คงได้ยินแล้วนะว่ายังดีไม่มีตก" อาจารย์โทชิฮานะ หยุดทักนักเรียนชาย 4 คนซึ่งกำลังเดินสวนทางมา แต่ละคนถ้าเรียกนายแบบอย่างที่อาจารย์เรียกก็คงไม่ผิด เพราะแต่ละคนหุ่นดี เท่ห์ กันทุกคนและที่จี๊ดโดนใจเธอมากที่สุดก็คือ ชุดนักเรียนกางเกงขายาวกับเสื้อแขนยาวสีดำที่ไม่ติดกระดุมเหมือนนักเรียนชายคนอื่นๆในโรงเรียน(เพราะมันผิดระเบียบน่ะสิ)และ assesory เครื่องประดับในร่างกายมากมาย ทำให้เรนะคิดว่าหลังเลิกเรียนพวกนี้จะไปเดินแบบชุดนักเรียนกันรึเปล่านะ เรนะกวาดตามอง แล้วก็ 'เฮ้ย นั่นมัน...นายคิ้วโก่งคนเลี้ยงชะนีนี่ ทำไมโตเกียวมันแคบอย่างนี้วะเนี่ย'

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"เราชื่อซาเอโกะ โคจู ย้ายมาจากโรงเรียนในโตเกียวเนี่ยแหละ ยินดีที่ได้รู้จักนะ เรนะจัง" เธอเอียงคอตอบเสียงใสอย่างสาวคิขุวัยหวานอาโนเนะเค้าทำกัน (ซึ่งไม่ใช่นางเอกเรื่องนี้)

ขณะเดินบนระเบียงทางเดินชั้น 3 เพื่อไปยังห้องเรียน เรนะได้ยินเสียงกรี๊ด และเสียงเหมือนเสียงเรียกชื่อคนดังมาจากห้องทางด้านหน้าที่เธอยังเดินไปไม่ถึงรวมทั้งห้องด้านหลังที่เพิ่งเดินผ่านซึ่งเรนะเห็นเด็กผู้หญิงพากันชะโงกหน้าออกมานอกห้องและส่งเสียงกรี๊ดแบบเก็บกดลดเสียงที่สุดเนื่องจากเห็นอาจารย์โทชิฮานะ กำลังเดินมา (นี่ขนาดเห็นอาจารย์นะเนี่ย ยังเก็บอาการกันไม่มิด)

"ว่าไงจ๊ะ พวกF4 นายแบบทั้งหลาย ไม่ไปเข้าห้องเรียนกันล่ะ มัวมาเดินเช็คเรดติ้งกันรึไง คงได้ยินแล้วนะว่ายังดีไม่มีตก" อาจารย์โทชิฮานะ หยุดทักนักเรียนชาย 4 คนซึ่งกำลังเดินสวนทางมา แต่ละคนถ้าเรียกนายแบบอย่างที่อาจารย์เรียกก็คงไม่ผิด เพราะแต่ละคนหุ่นดี เท่ห์ กันทุกคนและที่จี๊ดโดนใจเธอมากที่สุดก็คือ ชุดนักเรียนกางเกงขายาวกับเสื้อแขนยาวสีดำที่ไม่ติดกระดุมเหมือนนักเรียนชายคนอื่นๆในโรงเรียน(เพราะมันผิดระเบียบน่ะสิ)และ assesory เครื่องประดับในร่างกายมากมาย ทำให้เรนะคิดว่าหลังเลิกเรียนพวกนี้จะไปเดินแบบชุดนักเรียนกันรึเปล่านะ เรนะกวาดตามอง แล้วก็ 'เฮ้ย นั่นมัน...นายคิ้วโก่งคนเลี้ยงชะนีนี่ ทำไมโตเกียวมันแคบอย่างนี้วะเนี่ย'

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"ว่าไงจ๊ะ พวกF4 นายแบบทั้งหลาย ไม่ไปเข้าห้องเรียนกันล่ะ มัวมาเดินเช็คเรดติ้งกันรึไง คงได้ยินแล้วนะว่ายังดีไม่มีตก" อาจารย์โทชิฮานะ หยุดทักนักเรียนชาย 4 คนซึ่งกำลังเดินสวนทางมา แต่ละคนถ้าเรียกนายแบบอย่างที่อาจารย์เรียกก็คงไม่ผิด เพราะแต่ละคนหุ่นดี เท่ห์ กันทุกคนและที่จี๊ดโดนใจเธอมากที่สุดก็คือ ชุดนักเรียนกางเกงขายาวกับเสื้อแขนยาวสีดำที่ไม่ติดกระดุมเหมือนนักเรียนชายคนอื่นๆในโรงเรียน(เพราะมันผิดระเบียบน่ะสิ)และ assesory เครื่องประดับในร่างกายมากมาย ทำให้เรนะคิดว่าหลังเลิกเรียนพวกนี้จะไปเดินแบบชุดนักเรียนกันรึเปล่านะ เรนะกวาดตามอง แล้วก็ 'เฮ้ย นั่นมัน...นายคิ้วโก่งคนเลี้ยงชะนีนี่ ทำไมโตเกียวมันแคบอย่างนี้วะเนี่ย'

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

ขณะเดินบนระเบียงทางเดินชั้น 3 เพื่อไปยังห้องเรียน เรนะได้ยินเสียงกรี๊ด และเสียงเหมือนเสียงเรียกชื่อคนดังมาจากห้องทางด้านหน้าที่เธอยังเดินไปไม่ถึงรวมทั้งห้องด้านหลังที่เพิ่งเดินผ่านซึ่งเรนะเห็นเด็กผู้หญิงพากันชะโงกหน้าออกมานอกห้องและส่งเสียงกรี๊ดแบบเก็บกดลดเสียงที่สุดเนื่องจากเห็นอาจารย์โทชิฮานะ กำลังเดินมา (นี่ขนาดเห็นอาจารย์นะเนี่ย ยังเก็บอาการกันไม่มิด)

"ว่าไงจ๊ะ พวกF4 นายแบบทั้งหลาย ไม่ไปเข้าห้องเรียนกันล่ะ มัวมาเดินเช็คเรดติ้งกันรึไง คงได้ยินแล้วนะว่ายังดีไม่มีตก" อาจารย์โทชิฮานะ หยุดทักนักเรียนชาย 4 คนซึ่งกำลังเดินสวนทางมา แต่ละคนถ้าเรียกนายแบบอย่างที่อาจารย์เรียกก็คงไม่ผิด เพราะแต่ละคนหุ่นดี เท่ห์ กันทุกคนและที่จี๊ดโดนใจเธอมากที่สุดก็คือ ชุดนักเรียนกางเกงขายาวกับเสื้อแขนยาวสีดำที่ไม่ติดกระดุมเหมือนนักเรียนชายคนอื่นๆในโรงเรียน(เพราะมันผิดระเบียบน่ะสิ)และ assesory เครื่องประดับในร่างกายมากมาย ทำให้เรนะคิดว่าหลังเลิกเรียนพวกนี้จะไปเดินแบบชุดนักเรียนกันรึเปล่านะ เรนะกวาดตามอง แล้วก็ 'เฮ้ย นั่นมัน...นายคิ้วโก่งคนเลี้ยงชะนีนี่ ทำไมโตเกียวมันแคบอย่างนี้วะเนี่ย'

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"ว่าไงจ๊ะ พวกF4 นายแบบทั้งหลาย ไม่ไปเข้าห้องเรียนกันล่ะ มัวมาเดินเช็คเรดติ้งกันรึไง คงได้ยินแล้วนะว่ายังดีไม่มีตก" อาจารย์โทชิฮานะ หยุดทักนักเรียนชาย 4 คนซึ่งกำลังเดินสวนทางมา แต่ละคนถ้าเรียกนายแบบอย่างที่อาจารย์เรียกก็คงไม่ผิด เพราะแต่ละคนหุ่นดี เท่ห์ กันทุกคนและที่จี๊ดโดนใจเธอมากที่สุดก็คือ ชุดนักเรียนกางเกงขายาวกับเสื้อแขนยาวสีดำที่ไม่ติดกระดุมเหมือนนักเรียนชายคนอื่นๆในโรงเรียน(เพราะมันผิดระเบียบน่ะสิ)และ assesory เครื่องประดับในร่างกายมากมาย ทำให้เรนะคิดว่าหลังเลิกเรียนพวกนี้จะไปเดินแบบชุดนักเรียนกันรึเปล่านะ เรนะกวาดตามอง แล้วก็ 'เฮ้ย นั่นมัน...นายคิ้วโก่งคนเลี้ยงชะนีนี่ ทำไมโตเกียวมันแคบอย่างนี้วะเนี่ย'

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

(โอ้!พระเจ้า.. นางฟ้าน้อย ๆ ช่างน่าปกป้องซะเหลือเกิน)

"เราชื่อซาเอโกะ โคจู ย้ายมาจากโรงเรียนในโตเกียวเนี่ยแหละ ยินดีที่ได้รู้จักนะ เรนะจัง" เธอเอียงคอตอบเสียงใสอย่างสาวคิขุวัยหวานอาโนเนะเค้าทำกัน (ซึ่งไม่ใช่นางเอกเรื่องนี้)

ขณะเดินบนระเบียงทางเดินชั้น 3 เพื่อไปยังห้องเรียน เรนะได้ยินเสียงกรี๊ด และเสียงเหมือนเสียงเรียกชื่อคนดังมาจากห้องทางด้านหน้าที่เธอยังเดินไปไม่ถึงรวมทั้งห้องด้านหลังที่เพิ่งเดินผ่านซึ่งเรนะเห็นเด็กผู้หญิงพากันชะโงกหน้าออกมานอกห้องและส่งเสียงกรี๊ดแบบเก็บกดลดเสียงที่สุดเนื่องจากเห็นอาจารย์โทชิฮานะ กำลังเดินมา (นี่ขนาดเห็นอาจารย์นะเนี่ย ยังเก็บอาการกันไม่มิด)

"ว่าไงจ๊ะ พวกF4 นายแบบทั้งหลาย ไม่ไปเข้าห้องเรียนกันล่ะ มัวมาเดินเช็คเรดติ้งกันรึไง คงได้ยินแล้วนะว่ายังดีไม่มีตก" อาจารย์โทชิฮานะ หยุดทักนักเรียนชาย 4 คนซึ่งกำลังเดินสวนทางมา แต่ละคนถ้าเรียกนายแบบอย่างที่อาจารย์เรียกก็คงไม่ผิด เพราะแต่ละคนหุ่นดี เท่ห์ กันทุกคนและที่จี๊ดโดนใจเธอมากที่สุดก็คือ ชุดนักเรียนกางเกงขายาวกับเสื้อแขนยาวสีดำที่ไม่ติดกระดุมเหมือนนักเรียนชายคนอื่นๆในโรงเรียน(เพราะมันผิดระเบียบน่ะสิ)และ assesory เครื่องประดับในร่างกายมากมาย ทำให้เรนะคิดว่าหลังเลิกเรียนพวกนี้จะไปเดินแบบชุดนักเรียนกันรึเปล่านะ เรนะกวาดตามอง แล้วก็ 'เฮ้ย นั่นมัน...นายคิ้วโก่งคนเลี้ยงชะนีนี่ ทำไมโตเกียวมันแคบอย่างนี้วะเนี่ย'

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"ว่าไงจ๊ะ พวกF4 นายแบบทั้งหลาย ไม่ไปเข้าห้องเรียนกันล่ะ มัวมาเดินเช็คเรดติ้งกันรึไง คงได้ยินแล้วนะว่ายังดีไม่มีตก" อาจารย์โทชิฮานะ หยุดทักนักเรียนชาย 4 คนซึ่งกำลังเดินสวนทางมา แต่ละคนถ้าเรียกนายแบบอย่างที่อาจารย์เรียกก็คงไม่ผิด เพราะแต่ละคนหุ่นดี เท่ห์ กันทุกคนและที่จี๊ดโดนใจเธอมากที่สุดก็คือ ชุดนักเรียนกางเกงขายาวกับเสื้อแขนยาวสีดำที่ไม่ติดกระดุมเหมือนนักเรียนชายคนอื่นๆในโรงเรียน(เพราะมันผิดระเบียบน่ะสิ)และ assesory เครื่องประดับในร่างกายมากมาย ทำให้เรนะคิดว่าหลังเลิกเรียนพวกนี้จะไปเดินแบบชุดนักเรียนกันรึเปล่านะ เรนะกวาดตามอง แล้วก็ 'เฮ้ย นั่นมัน...นายคิ้วโก่งคนเลี้ยงชะนีนี่ ทำไมโตเกียวมันแคบอย่างนี้วะเนี่ย'

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

ขณะเดินบนระเบียงทางเดินชั้น 3 เพื่อไปยังห้องเรียน เรนะได้ยินเสียงกรี๊ด และเสียงเหมือนเสียงเรียกชื่อคนดังมาจากห้องทางด้านหน้าที่เธอยังเดินไปไม่ถึงรวมทั้งห้องด้านหลังที่เพิ่งเดินผ่านซึ่งเรนะเห็นเด็กผู้หญิงพากันชะโงกหน้าออกมานอกห้องและส่งเสียงกรี๊ดแบบเก็บกดลดเสียงที่สุดเนื่องจากเห็นอาจารย์โทชิฮานะ กำลังเดินมา (นี่ขนาดเห็นอาจารย์นะเนี่ย ยังเก็บอาการกันไม่มิด)

"ว่าไงจ๊ะ พวกF4 นายแบบทั้งหลาย ไม่ไปเข้าห้องเรียนกันล่ะ มัวมาเดินเช็คเรดติ้งกันรึไง คงได้ยินแล้วนะว่ายังดีไม่มีตก" อาจารย์โทชิฮานะ หยุดทักนักเรียนชาย 4 คนซึ่งกำลังเดินสวนทางมา แต่ละคนถ้าเรียกนายแบบอย่างที่อาจารย์เรียกก็คงไม่ผิด เพราะแต่ละคนหุ่นดี เท่ห์ กันทุกคนและที่จี๊ดโดนใจเธอมากที่สุดก็คือ ชุดนักเรียนกางเกงขายาวกับเสื้อแขนยาวสีดำที่ไม่ติดกระดุมเหมือนนักเรียนชายคนอื่นๆในโรงเรียน(เพราะมันผิดระเบียบน่ะสิ)และ assesory เครื่องประดับในร่างกายมากมาย ทำให้เรนะคิดว่าหลังเลิกเรียนพวกนี้จะไปเดินแบบชุดนักเรียนกันรึเปล่านะ เรนะกวาดตามอง แล้วก็ 'เฮ้ย นั่นมัน...นายคิ้วโก่งคนเลี้ยงชะนีนี่ ทำไมโตเกียวมันแคบอย่างนี้วะเนี่ย'

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"ว่าไงจ๊ะ พวกF4 นายแบบทั้งหลาย ไม่ไปเข้าห้องเรียนกันล่ะ มัวมาเดินเช็คเรดติ้งกันรึไง คงได้ยินแล้วนะว่ายังดีไม่มีตก" อาจารย์โทชิฮานะ หยุดทักนักเรียนชาย 4 คนซึ่งกำลังเดินสวนทางมา แต่ละคนถ้าเรียกนายแบบอย่างที่อาจารย์เรียกก็คงไม่ผิด เพราะแต่ละคนหุ่นดี เท่ห์ กันทุกคนและที่จี๊ดโดนใจเธอมากที่สุดก็คือ ชุดนักเรียนกางเกงขายาวกับเสื้อแขนยาวสีดำที่ไม่ติดกระดุมเหมือนนักเรียนชายคนอื่นๆในโรงเรียน(เพราะมันผิดระเบียบน่ะสิ)และ assesory เครื่องประดับในร่างกายมากมาย ทำให้เรนะคิดว่าหลังเลิกเรียนพวกนี้จะไปเดินแบบชุดนักเรียนกันรึเปล่านะ เรนะกวาดตามอง แล้วก็ 'เฮ้ย นั่นมัน...นายคิ้วโก่งคนเลี้ยงชะนีนี่ ทำไมโตเกียวมันแคบอย่างนี้วะเนี่ย'

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

เราชื่อซาเอโกะ โคจู ย้ายมาจากโรงเรียนในโตเกียวเนี่ยแหละ ยินดีที่ได้รู้จักนะ เรนะจัง" เธอเอียงคอตอบเสียงใสอย่างสาวคิขุวัยหวานอาโนเนะเค้าทำกัน (ซึ่งไม่ใช่นางเอกเรื่องนี้)

ขณะเดินบนระเบียงทางเดินชั้น 3 เพื่อไปยังห้องเรียน เรนะได้ยินเสียงกรี๊ด และเสียงเหมือนเสียงเรียกชื่อคนดังมาจากห้องทางด้านหน้าที่เธอยังเดินไปไม่ถึงรวมทั้งห้องด้านหลังที่เพิ่งเดินผ่านซึ่งเรนะเห็นเด็กผู้หญิงพากันชะโงกหน้าออกมานอกห้องและส่งเสียงกรี๊ดแบบเก็บกดลดเสียงที่สุดเนื่องจากเห็นอาจารย์โทชิฮานะ กำลังเดินมา (นี่ขนาดเห็นอาจารย์นะเนี่ย ยังเก็บอาการกันไม่มิด)

"ว่าไงจ๊ะ พวกF4 นายแบบทั้งหลาย ไม่ไปเข้าห้องเรียนกันล่ะ มัวมาเดินเช็คเรดติ้งกันรึไง คงได้ยินแล้วนะว่ายังดีไม่มีตก" อาจารย์โทชิฮานะ หยุดทักนักเรียนชาย 4 คนซึ่งกำลังเดินสวนทางมา แต่ละคนถ้าเรียกนายแบบอย่างที่อาจารย์เรียกก็คงไม่ผิด เพราะแต่ละคนหุ่นดี เท่ห์ กันทุกคนและที่จี๊ดโดนใจเธอมากที่สุดก็คือ ชุดนักเรียนกางเกงขายาวกับเสื้อแขนยาวสีดำที่ไม่ติดกระดุมเหมือนนักเรียนชายคนอื่นๆในโรงเรียน(เพราะมันผิดระเบียบน่ะสิ)และ assesory เครื่องประดับในร่างกายมากมาย ทำให้เรนะคิดว่าหลังเลิกเรียนพวกนี้จะไปเดินแบบชุดนักเรียนกันรึเปล่านะ เรนะกวาดตามอง แล้วก็ 'เฮ้ย นั่นมัน...นายคิ้วโก่งคนเลี้ยงชะนีนี่ ทำไมโตเกียวมันแคบอย่างนี้วะเนี่ย'

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"ว่าไงจ๊ะ พวกF4 นายแบบทั้งหลาย ไม่ไปเข้าห้องเรียนกันล่ะ มัวมาเดินเช็คเรดติ้งกันรึไง คงได้ยินแล้วนะว่ายังดีไม่มีตก" อาจารย์โทชิฮานะ หยุดทักนักเรียนชาย 4 คนซึ่งกำลังเดินสวนทางมา แต่ละคนถ้าเรียกนายแบบอย่างที่อาจารย์เรียกก็คงไม่ผิด เพราะแต่ละคนหุ่นดี เท่ห์ กันทุกคนและที่จี๊ดโดนใจเธอมากที่สุดก็คือ ชุดนักเรียนกางเกงขายาวกับเสื้อแขนยาวสีดำที่ไม่ติดกระดุมเหมือนนักเรียนชายคนอื่นๆในโรงเรียน(เพราะมันผิดระเบียบน่ะสิ)และ assesory เครื่องประดับในร่างกายมากมาย ทำให้เรนะคิดว่าหลังเลิกเรียนพวกนี้จะไปเดินแบบชุดนักเรียนกันรึเปล่านะ เรนะกวาดตามอง แล้วก็ 'เฮ้ย นั่นมัน...นายคิ้วโก่งคนเลี้ยงชะนีนี่ ทำไมโตเกียวมันแคบอย่างนี้วะเนี่ย'

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

ขณะเดินบนระเบียงทางเดินชั้น 3 เพื่อไปยังห้องเรียน เรนะได้ยินเสียงกรี๊ด และเสียงเหมือนเสียงเรียกชื่อคนดังมาจากห้องทางด้านหน้าที่เธอยังเดินไปไม่ถึงรวมทั้งห้องด้านหลังที่เพิ่งเดินผ่านซึ่งเรนะเห็นเด็กผู้หญิงพากันชะโงกหน้าออกมานอกห้องและส่งเสียงกรี๊ดแบบเก็บกดลดเสียงที่สุดเนื่องจากเห็นอาจารย์โทชิฮานะ กำลังเดินมา (นี่ขนาดเห็นอาจารย์นะเนี่ย ยังเก็บอาการกันไม่มิด)

"ว่าไงจ๊ะ พวกF4 นายแบบทั้งหลาย ไม่ไปเข้าห้องเรียนกันล่ะ มัวมาเดินเช็คเรดติ้งกันรึไง คงได้ยินแล้วนะว่ายังดีไม่มีตก" อาจารย์โทชิฮานะ หยุดทักนักเรียนชาย 4 คนซึ่งกำลังเดินสวนทางมา แต่ละคนถ้าเรียกนายแบบอย่างที่อาจารย์เรียกก็คงไม่ผิด เพราะแต่ละคนหุ่นดี เท่ห์ กันทุกคนและที่จี๊ดโดนใจเธอมากที่สุดก็คือ ชุดนักเรียนกางเกงขายาวกับเสื้อแขนยาวสีดำที่ไม่ติดกระดุมเหมือนนักเรียนชายคนอื่นๆในโรงเรียน(เพราะมันผิดระเบียบน่ะสิ)และ assesory เครื่องประดับในร่างกายมากมาย ทำให้เรนะคิดว่าหลังเลิกเรียนพวกนี้จะไปเดินแบบชุดนักเรียนกันรึเปล่านะ เรนะกวาดตามอง แล้วก็ 'เฮ้ย นั่นมัน...นายคิ้วโก่งคนเลี้ยงชะนีนี่ ทำไมโตเกียวมันแคบอย่างนี้วะเนี่ย'

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

ว่าไงจ๊ะ พวกF4 นายแบบทั้งหลาย ไม่ไปเข้าห้องเรียนกันล่ะ มัวมาเดินเช็คเรดติ้งกันรึไง คงได้ยินแล้วนะว่ายังดีไม่มีตก" อาจารย์โทชิฮานะ หยุดทักนักเรียนชาย 4 คนซึ่งกำลังเดินสวนทางมา แต่ละคนถ้าเรียกนายแบบอย่างที่อาจารย์เรียกก็คงไม่ผิด เพราะแต่ละคนหุ่นดี เท่ห์ กันทุกคนและที่จี๊ดโดนใจเธอมากที่สุดก็คือ ชุดนักเรียนกางเกงขายาวกับเสื้อแขนยาวสีดำที่ไม่ติดกระดุมเหมือนนักเรียนชายคนอื่นๆในโรงเรียน(เพราะมันผิดระเบียบน่ะสิ)และ assesory เครื่องประดับในร่างกายมากมาย ทำให้เรนะคิดว่าหลังเลิกเรียนพวกนี้จะไปเดินแบบชุดนักเรียนกันรึเปล่านะ เรนะกวาดตามอง แล้วก็ 'เฮ้ย นั่นมัน...นายคิ้วโก่งคนเลี้ยงชะนีนี่ ทำไมโตเกียวมันแคบอย่างนี้วะเนี่ย'

"อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์ ต้องเรียกF6 ถึงจะถูกครับเพราะอยู่ห้อง 1 อีก 2คนลืมกันไม่ได้คับ นี่เปิดเทอมวันแรกก็ต้องเช็คนิดนึงน่ะฮะว่าเป็นไงกันบ้างเพิ่มขึ้นหรือลดลง รู้ผลก็จะกลับห้องแล้วครับ" เสียงพูดมาจากคนตัวสูงที่สุดในกลุ่ม ซึ่งมีผิวเข้ม หน้าตาคมคาย จมูกโด่ง ผมสั้นเซ็ทเป็นทรง ในมือข้างหนึ่งมีกระจกเล็กๆมืออีกข้างถือหวีพกอันนึง บ่งบอกความเป็นคนเจ้าสำอางและที่สำคัญทุกคนในกลุ่มกันคิ้วทุกคน

"ปีนี้อาจารย์ประจำห้องไหนหรือคับ พวกเราคงคิดถึงเสียงบ่นของอาจารย์แย่เลยฮะ เออ...ผมหมายถึงคำสั่งสอนของอาจารย์ที่อยากให้พวกเราได้ดีน่ะคับ"เสียงอารมณ์ดีมาจากคนที่ตัวเตี้ยที่สุดในกลุ่มนี้พูดขึ้น นายคนนี้ค่อนข้างเจ้าเนื้อกว่าคนอื่นแต่ไม่อ้วน ผิวขาว จัดฟัน และมีลักยิ้มเวลายิ้ม มือข้างหนึ่งถือพัดลมเล็กขนาดพกพาไว้ เวลาพูดจาตาเป็นประกายแปลก ระริก ซึ่งจากประสบการณ์และสติปัญญาอันชาญฉลาดเรนะสรุปได้ทันที ว่า ไอ้นี่ต้องโกหก กะล่อน ปลิ้นปล้อน ตอจุดจุดจุด แน่นอน

แล้วเสียงที่เคยได้ยินของนายคิ้วโก่งคนเลี้ยงชะนีก็ดังขึ้นมาบ้าง โดยที่ยังไม่สังเกตเห็นเรนะที่ยืนด้านหลังอาจารย์ "ได้ข่าวปีนี้อาจารย์จะมาประจำปี 2 ห้อง 1 ใช่มั๊ยครับแล้ว.....เฮ้ย!เธอ!!" คาซึยะอุทานออกมาเมื่อมองเห็นเรนะ ซาเอโกะหันมามองเรนะแล้วทำหน้างงใสซื่อ "นี่เธอเรียนที่นี่เหรอทำไมไม่เคยเห็นเลยอ่ะ!" คาซึยะพูดขึ้น ด้วยสีหน้าประหลาดแฝงความตกใจพร้อมกับเสียงแทรกมาจากนายคนที่เรนะสรุปว่ากะล่อน ปลิ้นปล้น..."ใช่ ใช่ น่ารักขนาดนี้ทำไมพลาดไปได้ล่ะ" ว่าแล้วส่งสายตาหวานซึ้งมาที่เรนะและซาเอโกะ

แล้วเสียงที่เคยได้ยินของนายคิ้วโก่งคนเลี้ยงชะนีก็ดังขึ้นมาบ้าง โดยที่ยังไม่สังเกตเห็นเรนะที่ยืนด้านหลังอาจารย์ "ได้ข่าวปีนี้อาจารย์จะมาประจำปี 2 ห้อง 1 ใช่มั๊ยครับแล้ว.....เฮ้ย!เธอ!!" คาซึยะอุทานออกมาเมื่อมองเห็นเรนะ ซาเอโกะหันมามองเรนะแล้วทำหน้างงใสซื่อ "นี่เธอเรียนที่นี่เหรอทำไมไม่เคยเห็นเลยอ่ะ!" คาซึยะพูดขึ้น ด้วยสีหน้าประหลาดแฝงความตกใจพร้อมกับเสียงแทรกมาจากนายคนที่เรนะสรุปว่ากะล่อน ปลิ้นปล้น..."ใช่ ใช่ น่ารักขนาดนี้ทำไมพลาดไปได้ล่ะ" ว่าแล้วส่งสายตาหวานซึ้งมาที่เรนะและซาเอโกะ

ปีนี้อาจารย์ประจำห้องไหนหรือคับ พวกเราคงคิดถึงเสียงบ่นของอาจารย์แย่เลยฮะ เออ...ผมหมายถึงคำสั่งสอนของอาจารย์ที่อยากให้พวกเราได้ดีน่ะคับ"เสียงอารมณ์ดีมาจากคนที่ตัวเตี้ยที่สุดในกลุ่มนี้พูดขึ้น นายคนนี้ค่อนข้างเจ้าเนื้อกว่าคนอื่นแต่ไม่อ้วน ผิวขาว จัดฟัน และมีลักยิ้มเวลายิ้ม มือข้างหนึ่งถือพัดลมเล็กขนาดพกพาไว้ เวลาพูดจาตาเป็นประกายแปลก ระริก ซึ่งจากประสบการณ์และสติปัญญาอันชาญฉลาดเรนะสรุปได้ทันที ว่า ไอ้นี่ต้องโกหก กะล่อน ปลิ้นปล้อน ตอจุดจุดจุด แน่นอน

แล้วเสียงที่เคยได้ยินของนายคิ้วโก่งคนเลี้ยงชะนีก็ดังขึ้นมาบ้าง โดยที่ยังไม่สังเกตเห็นเรนะที่ยืนด้านหลังอาจารย์ "ได้ข่าวปีนี้อาจารย์จะมาประจำปี 2 ห้อง 1 ใช่มั๊ยครับแล้ว.....เฮ้ย!เธอ!!" คาซึยะอุทานออกมาเมื่อมองเห็นเรนะ ซาเอโกะหันมามองเรนะแล้วทำหน้างงใสซื่อ "นี่เธอเรียนที่นี่เหรอทำไมไม่เคยเห็นเลยอ่ะ!" คาซึยะพูดขึ้น ด้วยสีหน้าประหลาดแฝงความตกใจพร้อมกับเสียงแทรกมาจากนายคนที่เรนะสรุปว่ากะล่อน ปลิ้นปล้น..."ใช่ ใช่ น่ารักขนาดนี้ทำไมพลาดไปได้ล่ะ" ว่าแล้วส่งสายตาหวานซึ้งมาที่เรนะและซาเอโกะ

โดยที่ยังไม่สังเกตเห็นเรนะที่ยืนด้านหลังอาจารย์ "ได้ข่าวปีนี้อาจารย์จะมาประจำปี 2 ห้อง 1 ใช่มั๊ยครับแล้ว.....เฮ้ย!เธอ!!" คาซึยะอุทานออกมาเมื่อมองเห็นเรนะ ซาเอโกะหันมามองเรนะแล้วทำหน้างงใสซื่อ "นี่เธอเรียนที่นี่เหรอทำไมไม่เคยเห็นเลยอ่ะ!" คาซึยะพูดขึ้น ด้วยสีหน้าประหลาดแฝงความตกใจพร้อมกับเสียงแทรกมาจากนายคนที่เรนะสรุปว่ากะล่อน ปลิ้นปล้น..."ใช่ ใช่ น่ารักขนาดนี้ทำไมพลาดไปได้ล่ะ" ว่าแล้วส่งสายตาหวานซึ้งมาที่เรนะและซาเอโกะ

"2 คนนี่ เค้าเป็นนักเรียนใหม่ย่ะ เพิ่งย้ายมาวันนี้..ทำไม...น่ารักล่ะสิ ห้ามยุ่งนะ"เสียงจากอาจารย์โทชิฮานะ

คนนี่ เค้าเป็นนักเรียนใหม่ย่ะ เพิ่งย้ายมาวันนี้..ทำไม...น่ารักล่ะสิ ห้ามยุ่งนะ"เสียงจากอาจารย์โทชิฮานะ

"แหะ แหะ ก็น่ารักดีคับ แต่ ...เออ อยู่ปีไหนหรือครับอาจารย์?" คาซึยะถามต่อด้วยเเววตาอย่างรู้ที่สุด

"อ้าว.. มากับชั้นก็ต้องอยู่ห้องชั้นสิคาซึยะ ปีที่แล้วที่ชั้นได้ประจำชั้นพวกเธอเพราะมีพวกเธอที่หน้าตาดีอยู่ในห้องแต่ พอสาวสวยน่ารักอย่าง เรนะ กับซาเอโกะ ย้ายเข้ามาก็ต้องได้อยู่ห้องที่อาจารย์หน้าตาดี ๆเหมือนกันสิ..ถามทำไมเหรอคาซึยะ?" อาจารย์โทชิฮานะถามเสียงแหลมก่อนพูดต่อ " แต่นี่! พวกเธอครูบอกก่อนนะว่าปีนี้ครูใม่อยากเข้าไปยุ่งเรื่องปัญหาพวกแฟนคลับของพวกเธออีกนะ ปีที่แล้วชั้นปวดหัวพอแล้ว" น้ำเสียงจริงจังจากอาจารย์ประจำชั้นคนใหม่ของเรนะ ทำให้เธออดสงสัยไม่ได้ว่าที่นี่นักเรียนหน้าตาดีเค้ามีการตั้งแฟนคลับกันด้วยเหรอ ถ้าเป็นเรื่องปกติของนักเรียนที่นี่ เรนะคิดในใจว่าเธอคงสามารถเปิดโชว์แสดงละครจำอวดให้บรรดาผู้ชื่นชมเธอทั้งหลายได้ชมในโตเกียวโดม แบบต้องนั่งซ้อนตักกันดู ด้วยซ้ำ(แหม!คนเค้าปอบ เอ๊ย! ป๊อปปูล่าขนาดไหนใครในฟูกูโอกะก็รู้)เรนะคิดพลางยิ้มในใจ แล้วสวรรค์ในใจก็พังทลายด้วยเสียงจากซาตานนรกตนหนึ่ง เป็นเสียงที่ฟังดูเข้มแข็ง เด็ดเดี่ยวสมชายชาตรีอกสี่ศอก แต่ทว่าคำพูดที่ออกมานั้นน่าเอากำปั้นยัดปากคนพูดเสียนี่กระไรแม้มันจะหน้าตาดีก็เถอะ

"อ้าว.. มากับชั้นก็ต้องอยู่ห้องชั้นสิคาซึยะ ปีที่แล้วที่ชั้นได้ประจำชั้นพวกเธอเพราะมีพวกเธอที่หน้าตาดีอยู่ในห้องแต่ พอสาวสวยน่ารักอย่าง เรนะ กับซาเอโกะ ย้ายเข้ามาก็ต้องได้อยู่ห้องที่อาจารย์หน้าตาดี ๆเหมือนกันสิ..ถามทำไมเหรอคาซึยะ?" อาจารย์โทชิฮานะถามเสียงแหลมก่อนพูดต่อ " แต่นี่! พวกเธอครูบอกก่อนนะว่าปีนี้ครูใม่อยากเข้าไปยุ่งเรื่องปัญหาพวกแฟนคลับของพวกเธออีกนะ ปีที่แล้วชั้นปวดหัวพอแล้ว" น้ำเสียงจริงจังจากอาจารย์ประจำชั้นคนใหม่ของเรนะ ทำให้เธออดสงสัยไม่ได้ว่าที่นี่นักเรียนหน้าตาดีเค้ามีการตั้งแฟนคลับกันด้วยเหรอ ถ้าเป็นเรื่องปกติของนักเรียนที่นี่ เรนะคิดในใจว่าเธอคงสามารถเปิดโชว์แสดงละครจำอวดให้บรรดาผู้ชื่นชมเธอทั้งหลายได้ชมในโตเกียวโดม แบบต้องนั่งซ้อนตักกันดู ด้วยซ้ำ(แหม!คนเค้าปอบ เอ๊ย! ป๊อปปูล่าขนาดไหนใครในฟูกูโอกะก็รู้)เรนะคิดพลางยิ้มในใจ แล้วสวรรค์ในใจก็พังทลายด้วยเสียงจากซาตานนรกตนหนึ่ง เป็นเสียงที่ฟังดูเข้มแข็ง เด็ดเดี่ยวสมชายชาตรีอกสี่ศอก แต่ทว่าคำพูดที่ออกมานั้นน่าเอากำปั้นยัดปากคนพูดเสียนี่กระไรแม้มันจะหน้าตาดีก็เถอะ

แหะ แหะ ก็น่ารักดีคับ แต่ ...เออ อยู่ปีไหนหรือครับอาจารย์?" คาซึยะถามต่อด้วยเเววตาอย่างรู้ที่สุด

"อ้าว.. มากับชั้นก็ต้องอยู่ห้องชั้นสิคาซึยะ ปีที่แล้วที่ชั้นได้ประจำชั้นพวกเธอเพราะมีพวกเธอที่หน้าตาดีอยู่ในห้องแต่ พอสาวสวยน่ารักอย่าง เรนะ กับซาเอโกะ ย้ายเข้ามาก็ต้องได้อยู่ห้องที่อาจารย์หน้าตาดี ๆเหมือนกันสิ..ถามทำไมเหรอคาซึยะ?" อาจารย์โทชิฮานะถามเสียงแหลมก่อนพูดต่อ " แต่นี่! พวกเธอครูบอกก่อนนะว่าปีนี้ครูใม่อยากเข้าไปยุ่งเรื่องปัญหาพวกแฟนคลับของพวกเธออีกนะ ปีที่แล้วชั้นปวดหัวพอแล้ว" น้ำเสียงจริงจังจากอาจารย์ประจำชั้นคนใหม่ของเรนะ ทำให้เธออดสงสัยไม่ได้ว่าที่นี่นักเรียนหน้าตาดีเค้ามีการตั้งแฟนคลับกันด้วยเหรอ ถ้าเป็นเรื่องปกติของนักเรียนที่นี่ เรนะคิดในใจว่าเธอคงสามารถเปิดโชว์แสดงละครจำอวดให้บรรดาผู้ชื่นชมเธอทั้งหลายได้ชมในโตเกียวโดม แบบต้องนั่งซ้อนตักกันดู ด้วยซ้ำ(แหม!คนเค้าปอบ เอ๊ย! ป๊อปปูล่าขนาดไหนใครในฟูกูโอกะก็รู้)เรนะคิดพลางยิ้มในใจ แล้วสวรรค์ในใจก็พังทลายด้วยเสียงจากซาตานนรกตนหนึ่ง เป็นเสียงที่ฟังดูเข้มแข็ง เด็ดเดี่ยวสมชายชาตรีอกสี่ศอก แต่ทว่าคำพูดที่ออกมานั้นน่าเอากำปั้นยัดปากคนพูดเสียนี่กระไรแม้มันจะหน้าตาดีก็เถอะ

อ้าว.. มากับชั้นก็ต้องอยู่ห้องชั้นสิคาซึยะ ปีที่แล้วที่ชั้นได้ประจำชั้นพวกเธอเพราะมีพวกเธอที่หน้าตาดีอยู่ในห้องแต่ พอสาวสวยน่ารักอย่าง เรนะ กับซาเอโกะ ย้ายเข้ามาก็ต้องได้อยู่ห้องที่อาจารย์หน้าตาดี ๆเหมือนกันสิ..ถามทำไมเหรอคาซึยะ?" อาจารย์โทชิฮานะถามเสียงแหลมก่อนพูดต่อ " แต่นี่! พวกเธอครูบอกก่อนนะว่าปีนี้ครูใม่อยากเข้าไปยุ่งเรื่องปัญหาพวกแฟนคลับของพวกเธออีกนะ ปีที่แล้วชั้นปวดหัวพอแล้ว" น้ำเสียงจริงจังจากอาจารย์ประจำชั้นคนใหม่ของเรนะ ทำให้เธออดสงสัยไม่ได้ว่าที่นี่นักเรียนหน้าตาดีเค้ามีการตั้งแฟนคลับกันด้วยเหรอ ถ้าเป็นเรื่องปกติของนักเรียนที่นี่ เรนะคิดในใจว่าเธอคงสามารถเปิดโชว์แสดงละครจำอวดให้บรรดาผู้ชื่นชมเธอทั้งหลายได้ชมในโตเกียวโดม แบบต้องนั่งซ้อนตักกันดู ด้วยซ้ำ(แหม!คนเค้าปอบ เอ๊ย! ป๊อปปูล่าขนาดไหนใครในฟูกูโอกะก็รู้)เรนะคิดพลางยิ้มในใจ แล้วสวรรค์ในใจก็พังทลายด้วยเสียงจากซาตานนรกตนหนึ่ง เป็นเสียงที่ฟังดูเข้มแข็ง เด็ดเดี่ยวสมชายชาตรีอกสี่ศอก แต่ทว่าคำพูดที่ออกมานั้นน่าเอากำปั้นยัดปากคนพูดเสียนี่กระไรแม้มันจะหน้าตาดีก็เถอะ

"อาจารย์จะไม่ต้องยุ่งเรื่องแฟนคลับของพวกเราหรอกครับ ถ้าหากพวกเค้าจะไม่มาสมัครเป็นสมาชิกเพิ่มแล้วทะเลาะกันหรือรวมตัวกันทำเรื่องไร้สาระ น่ารำคาญ" เสียงจากคนที่ยังไม่มีบทพูด(เว้นเรนะ เเละซาเอโกะจัง) นายคนนี้เเปลกไม่เหมือนคนอื่นไม่มีรอยยิ้ม สายตาเย็นชา บนใบหน้าขาวนวล จมูกโด่ง ตากลม ปากบางเเดงระเรื่อ ไหล่กว้าง ดูเเล้วถ้าได้กอดคงอบอุ่นน่าดู และถ้าที่นี่นักเรียนมีการตั้งเเฟนคลับจิง นายคนนี้คงเป็นคนที่มาเเฟนคลับมากที่สุด เเละเค้าก็ปากหมาที่สุดในกลุ่มด้วยเช่นกัน
'ใครที่ไหนจะไหนจะทำเรื่องงี่เง่า บ้าบออย่างนั้น นายขี้เก๊ก'
ก่อนเรนะจะพูดโต้ตอบออกไปเสียงหนึ่งก็เเทรกขึ้นอย่างอ่อนโยนที่สุด "ว่าไงจะริว ปีที่เเล้วคะเเนนออกมาดีใช่มั๊ยจ๊ะ ครูรู้ว่าเธอน่ะ ฉลาดเเละก็รู้จักเเยกเเยะเวลาเล่นเวลาเรียน ดีกว่าคนอื่น" พร้อมส่งสายตาค่อนขอดมายังหนุ่ม ๆคนอื่น ที่ได้แต่พากันกลั้นหัวเราะเพราะเห็นเป็นเรื่องปกติ กับการเเสดงออกอาจารย์โทชิฮานะกับริว ซึ่งตอนนี้ยิ้ม(แปลกๆ)น้อย ๆบนใบหน้า
'โธ! สาวน้อยน่ารัก ๆไม่น่าอายุสั้นเล้ย...' คาซึยะมองเรนะพลางถอนหายใจ 
"อืม.. นี่ก็สายเเล้วนะ เข้าห้องเรียนกันได้เเล้วจ๊ะ"อาจารย์โทชิฮานะมองนาฬิกาเเล้วบอกกับริว
"ค๊าบบบ..ผม" เสียงตอบรับกลับมาพร้อมท่าตะเบะจากคนที่เหลือที่อาจารย์ไม่ได้พูดด้วย
ก่อนที่จะเดินตามอาจารย์ไป เรนะสังเกตเห็น คาซึยะคิ้วโก่งเเอบยักคิ้วและส่งสายตาเจ้าชู้ให้กับซาเอโกะ ที่บัดนี้หน้าเเดงยิ่งกว่าเเฟนต้าน้ำเเดงและหลบหน้าอยู่หลังเรนะ ก่อนที่เค้าจะหันมาพูดพร้อมโบกมือคล้ายอำลากับเรนะ "หวังว่าคงอยู่ในโรงเรียนได้อย่างมีความสุขนะ"
"ขอบใจ ชั้นต้องมีความสุขอยู่เเล้ว" เรนะตอบคาซึยะก่อนหันมาสบตากับคนที่จ้องมองเธออยู่อย่างพิจารณา 'นายริวขี้เก็ก'

อาจารย์จะไม่ต้องยุ่งเรื่องแฟนคลับของพวกเราหรอกครับ ถ้าหากพวกเค้าจะไม่มาสมัครเป็นสมาชิกเพิ่มแล้วทะเลาะกันหรือรวมตัวกันทำเรื่องไร้สาระ น่ารำคาญ" เสียงจากคนที่ยังไม่มีบทพูด(เว้นเรนะ เเละซาเอโกะจัง) นายคนนี้เเปลกไม่เหมือนคนอื่นไม่มีรอยยิ้ม สายตาเย็นชา บนใบหน้าขาวนวล จมูกโด่ง ตากลม ปากบางเเดงระเรื่อ ไหล่กว้าง ดูเเล้วถ้าได้กอดคงอบอุ่นน่าดู และถ้าที่นี่นักเรียนมีการตั้งเเฟนคลับจิง นายคนนี้คงเป็นคนที่มาเเฟนคลับมากที่สุด เเละเค้าก็ปากหมาที่สุดในกลุ่มด้วยเช่นกัน
'ใครที่ไหนจะไหนจะทำเรื่องงี่เง่า บ้าบออย่างนั้น นายขี้เก๊ก'
ก่อนเรนะจะพูดโต้ตอบออกไปเสียงหนึ่งก็เเทรกขึ้นอย่างอ่อนโยนที่สุด "ว่าไงจะริว ปีที่เเล้วคะเเนนออกมาดีใช่มั๊ยจ๊ะ ครูรู้ว่าเธอน่ะ ฉลาดเเละก็รู้จักเเยกเเยะเวลาเล่นเวลาเรียน ดีกว่าคนอื่น" พร้อมส่งสายตาค่อนขอดมายังหนุ่ม ๆคนอื่น ที่ได้แต่พากันกลั้นหัวเราะเพราะเห็นเป็นเรื่องปกติ กับการเเสดงออกอาจารย์โทชิฮานะกับริว ซึ่งตอนนี้ยิ้ม(แปลกๆ)น้อย ๆบนใบหน้า
'โธ! สาวน้อยน่ารัก ๆไม่น่าอายุสั้นเล้ย...' คาซึยะมองเรนะพลางถอนหายใจ 
"อืม.. นี่ก็สายเเล้วนะ เข้าห้องเรียนกันได้เเล้วจ๊ะ"อาจารย์โทชิฮานะมองนาฬิกาเเล้วบอกกับริว
"ค๊าบบบ..ผม" เสียงตอบรับกลับมาพร้อมท่าตะเบะจากคนที่เหลือที่อาจารย์ไม่ได้พูดด้วย
ก่อนที่จะเดินตามอาจารย์ไป เรนะสังเกตเห็น คาซึยะคิ้วโก่งเเอบยักคิ้วและส่งสายตาเจ้าชู้ให้กับซาเอโกะ ที่บัดนี้หน้าเเดงยิ่งกว่าเเฟนต้าน้ำเเดงและหลบหน้าอยู่หลังเรนะ ก่อนที่เค้าจะหันมาพูดพร้อมโบกมือคล้ายอำลากับเรนะ "หวังว่าคงอยู่ในโรงเรียนได้อย่างมีความสุขนะ"
"ขอบใจ ชั้นต้องมีความสุขอยู่เเล้ว" เรนะตอบคาซึยะก่อนหันมาสบตากับคนที่จ้องมองเธออยู่อย่างพิจารณา 'นายริวขี้เก็ก'