คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : สามคู่ชู้ชื่น
เอแม....อานาอีส “Je t’aime,Anaïs”
“สรัสวี”
4.....สามูู่้ื่น
รัสิมาสูลมหายใเ้านสุปอ
เธอิว่าถึเวลาที่ะพูวามในใ
“ท่านะ ิันอ.....” ยัพูไม่บประโย ท่านนายพลพูึ่ออำสั่ัึ้นมา
“เธอเ้าไปในร้านับัน” รัสิมาอ้าปา้า ลอบถอนหายใที่ไม่ไ้พูามวามิ ไ้แ่ทำาปริบ ๆ มอท่านนายพลนำสหายอท่านเินลิ่วเ้าไปในร้าน เธอำเินรั้ท้ายทั้ที่ใโบบินไปแล้ว
เ้าไปในร้าน ท่านนายพลนำเพื่อนอท่านไปนั่โ๊ะัวเมื่อืน เป็นโ๊ะประำอท่านไปแล้ว ระหว่าเินไปโ๊ะเห็นท่านโบมือส่ยิ้มรุ้มริ่ม ให้หิสาวาววนหวานใอท่านที่เาน์เอร์แเียร์
ไม่ถึห้านาที พนัานสาวสอนลำเลียอาหารมาเสิร์ฟที่โ๊ะ ท่านนายพลสั่อาหารั้แ่เมื่อืนับสาวน้อยู่เอท่าน
รัสิมามออาหารหลาหลายอย่าวาละลานาเ็มโ๊ะ ท่านนายพลเลี้ยเพื่อนอท่านสมัำพูที่ว่าเลี้ยูปูเสื่อ อาหารานสุท้ายหิสาวนที่ทำให้หัวใอท่านระุ่มระวยเป็นนถือมา้วยัวเอ
“ธุ้ย ลู รู้ัเพื่อนอัน พลอาาศเออรุ นภาาศและพลเรือเอพิษุ รุิเทพ”
รัสิมามอามอีเ้านายผายมือแนะนำเพื่อนอท่าน
“ยินีที่ไ้รู้ั่ะ”
หิสาวาววนพนมมือไหว้อ่อนน้อม
“ืนนี้ไปเที่ยว้วยันนะลู” รัสิมาไ้ยินแทบะทำ้อนส้อมหลุมือ
“เมื่อืนเพิ่ไปเที่ยวันนึ ไม่รูุ้แม่ะอนุาหรือเปล่านะะ” หิสาวาววนอบเสียเบา“พยายามอให้ไ้นะ๊ะ” ท่านนายพลพูเสียะอ้อน
“่ะท่าน” หิสาวอบรับนุ่มนวลอ่อนหวาน
“วนลูพี่ลูน้อสอนไป้วยนะ” ท่านนายพลพูพร้อมับพยัพเยิไปทาเพื่อนทั้สออท่าน
รัสิมาลอบ้อนเมื่อเห็นสอนายพลหลิ่วาพยัหน้ายิ้มให้ัน แววาเป็นประาย ใบหน้าสว่าสใสทันทีทันใ
“ไ้่ะ” หิสาวยิ้มบา
ๆ อบรับ ทำท่าระมิระเมี้ยนพู่อ
“ลูอัวไปทำาน่อนนะะ” พูพร้อมับลุึ้นยืน “าเหลืออะไรแ้ไ้นะะ”
รัสิมามอามหิสาวาววนเินไปหน้าร้าน ัหวะเียวับเพื่อนหิสาวาวฝรั่เศสเปิประูเ้ามา เินสวนันรหน้าเาน์เอร์แเียร์
“ิันมา้าหรือเปล่าะ”
มารีออนเน็ถามทุน แล้วระิบถามรัสิมาหลัานั่เ้าอี้้า
ๆ ัน
“ันเินสวนับใรหรือะ
ท่านนายพลถึมอไม่วาา”
รัสิมาสีหน้าึแทนำอบ
“ทำไมทำหน้าูม
่วนอนหรือะ” มารีออนเน็ระิบถามอี้วยวามห่วใย
“ั้นละ่ะ”
“อทนหน่อยนะะ
สามทหารเสือเที่ยวันไม่ึ”
มารีออนเน็าะเนามวัยอแ่ละน
“เ้าใผิแล้ว่ะ”
รัสิมาส่ายหน้า้า ๆ ่อนอบ
********************************
ินเนอร์่ำืนนี้ สามนายพลสามทหารเสือรับประทานอาหารันอย่าเอร็อร่อย แล้วยัยิ้มแย้มอารม์ีทำให้บรรยาาศสนุสนานรึรื้น แ่เธอ้มหน้า้มารับประทานอาหารมาว่าะสนทนาปราศัย แม้แ่มารีออนเน็็ไม่ไ้วนุยเท่าในั
ใล้สอทุ่ม
รัสิมาำเลือมอผู้ร่วมโ๊ะทุน
่าสนใมอหิสาวาววนหวานใท่านนายพล
เินนำสอสาวสวมุประำาิอ่าวห่าวเหมือนันแ่่าสีสัน ะเนอายุอานามน่าะอยู่ในวัยไล่เลี่ยันเินมาที่โ๊ะ แ่ละนโปรยยิ้มหวานละไมแววาสุปลั่สใส ทำเอาสอหิสอเื้อาิที่นั่ร่วมโ๊ะมอาันปริบ
ๆ
“แนะนำลูพี่ลูน้ออเธอให้เพื่อนัน้วยสิ” ท่านนายพลพูเสียหวาน
“่ะท่าน ลูอแนะนำพี่มิห์เ่าับน้อฮานลี่ะ”
รัสิมายิบาให้มารีออนเน็ลุึ้นาเ้าอี้ ่อนะปรายามอหิสาวาววนสอนที่มีเ้าหน้าละม้ายล้ายลึัน ธุ้ย
ลู แนะนำนสวมเสื้อผ้าไหมสีฟ้าื่อมิห์เ่า นสวมเสื้อสีเียวื่อฮานลี
“เี๋ยวเราสอนเหมือนหมาหัวเน่า” รัสิมาพูระิบให้มารีออนเน็ฟั
“สามทหารเสือ็เหมือนวัวแ่ินห้าอ่อน” มารีออนเน็แอบยิ้ม่อนระิบอบ
“เราพร้อมะไปแล้วรับมารีออนเน็” ท่านนายพลพยัหน้าพูับมารีออนเน็
“รถันเียวนั่ไม่หมแน่่ะ” มารีออนเน็วาสายามอทุนแล้วส่ายหน้า้า ๆ
“en
taxi ออ ั๊ิ ้อเ่าแท็ี่อีันใ่มั้ยะมารีออนเน็” รัสิมาออวามเห็น
“รบวนมารีออนเน็้วยนะรับ” ท่านนายพลีนิ้วเห็น้วย
“ไ้่ะ
ันะิ่อให้”
“ผมว่าเ่ารถแท็ี่สอันเลยีว่า
มารีออนเน็ะไ้เป็นไ์อย่าเียวไม่้อับรถ”
“อเวลาันโทรศัพท์เรียรถ่อนนะะ” หิสาวาววนพยัหน้ายิ้มรู้หน้าที่ ผายมือไปที่เรื่อโทรศัพท์อร้าน
รัสิมามอามมารีออนเน็เินไปโ๊ะวาโทรศัพท์ พูไม่ถึนาที็วาสายเินลับมาสมทบ
“อานาอีสให้ทุนไปรอหน้าร้านไ้เลย่ะ ันะไปเลื่อนรถมารับ”
“มารีออนเน็เรียรถแท็ี่ันเียวหรือะ” รัสิมาเอ่ยทั
“ใ่่ะ”
มารีออนเน็รับำแล้วผละเินออไปนอร้าน
“มารีออนเน็ไปไหนหรือเธอ” ท่านนายพลถาม้วยวามแปลใ
“ไปเลื่อนรถ่ะ ให้ไปรอที่หน้าร้านันไ้เลย่ะ” ท่านนายพลพยัหน้าเ้าใ
รัสิมามอามสามนายพลเินเียู่ับหิสาวาววนสามสาว ่าับู่ออเัน่อนหน้านี้ไม่นานนั รู่หนึ่รถยน์อเมริันันให่อมารีออนเน็อรอเทียบริมฟุบาธ
ไม่ี่นาที่อมา รถแท็ี่ันหนึ่วิ่มาอ่อท้ายรถมารีออนเน็ รัสิมาิว่านับรถเป็นผู้หิแ่นที่ลารถเป็นายหนุ่มรูปร่าสูโปร่ใบหน้ารูปไ่ าแหลม
มูให่หนวหร๋อมแหร๋มเหนือริมฝีปาบา
อยาวใบหูยาว วาสีฟ้าน้ำทะเล เาลารถ็เินรี่ไปุยับมารีออนเน็สอสามประโย ่อนพาเินไปที่ลุ่มท่านนายพล
“ริสอฟเพื่อนอัน่ะ
เาเรียนบอาีวะพูภาษาอัฤษไ้ีและเป็นไ์ไ้่ะ”
มารีออนเน็แนะนำเพื่อนเรียบร้อยแล้ว ท่านนายพลพยัหน้ายิ้ม
แล้วัแบ่เพื่อนนายพลอท่านับหิสามทั้สามึ้นรถมารีออนเน็และรถแท็ี่
รัสิมาเปิประูรถึ้นนัู่่นับรถแท็ี่
หลัาท่านนายพลอทัพเรือับหิสาวาววนนามว่าฮานลีึ้นรถนั่เบาะหลัันเรียบร้อยแล้ว
“เราำลัะไปไหนัน”
ท่านนายพลอทัพเรือเอ่ยถาม
“มหาวิหารน็อเรอะ
าม เอ ปารีส่ะ” รัสิมาอบแล้วปิปาหาวเอนัวพิเบาะหลับา ไม่รู้ัวว่าผล็อยหลับไปนานเท่าใ รู้สึัวื่นเมื่อถูสะิเบา
ๆ ที่้นแน ลืมามอระหน้าเห็นใล้ถึมหาวิหารน็อเรอะ
าม หันไปยิ้มบา ๆ แทนำอบุ นึถึเมื่อไปหอไอเฟล
มารีออนเน็็ปลุเธออย่านี้เหมือนัน
ลารถันแล้ว มารีออนเน็เป็นไ์เินนำหน้า ริสอฟับรัสิมาเินปิท้าย มุ่หน้าเินไปมหาวิหารน็อเรอะ าม
หรือออเสียน็อทร์-าม อาสนวิหารแม่พระแห่ปารีส Cathédrale Notre-Dame de Paris เป็นอารามนิายโรมันาทอลิ
รัสิมาเยมาับแหม่มเลีนแม่บุธรรมแล้ว ำไ้ว่าแหม่มอธิบายให้ฟัว่าอยู่ทาฝั่ะวันอออ
รุปารีส ำว่า Notre Dame แปลว่าพระแม่เ้า
เป็นำที่าวาทอลิใ้เรียพระนามารีย์พรหมารี เป็นโบสถ์สวยามที่สุอฝรั่เศส เป็นสิ่่อสร้าที่สู บาและโปร่
แ่เิมเมื่อสร้าสูึ้นำแพไม่สามารถรับน้ำหนั และวามันทำให้ำแพโ่ออไป สถาปนิเลยแ้้วยารเิมำแพ้ำยัน ที่าออไปล้ายปีน้านนอ ึทำให้เิประโยน์ใ้สอย
และเป็นเรื่อแ่ทำให้สิ่่อสร้าสวยามึ้น
รัสิมาเผลอเินนึใลอย ไม่ทันเห็นนเินัหน้า ึนันอย่าแรนเธอระเ็นล้มลพื้น ระเป๋าถือหลุมือ้าวอหล่นระัระายพื้น
“อโทษรับมาาม” ายหนุ่มพูภาษาฝรั่เศส่อนพยุัวรัสิมาลุึ้นาพื้น
“แโผล่มาาไหนวะมาเโอถึไ้นมาาม” ริสอฟเ็บอใส่ระเป๋าืนให้หิสาวาวไทย
“ันมัวแ่มอแ”
“ลสอนรู้ัันใ่มั้ย” รัสิมาปัเสื้อผ้าเปื้อนฝุ่น แหนหน้ามอนนั้นทีนนี้
“ใ่รับมาาม มาเโอเป็นเพื่อนผม อโทษมาาม้วยรับ”
“ถ้ารู้ััน ัน็ไม่ถือสาอะไร”
รัสิมามอายื่อมาเโอ
Mathéo พอะรู้วามหมายอื่อือประทานาพระเ้า ไล่มอั้แ่ศีรษะลมาเห็นเป็นนรูปร่าสูโปร่ำยำแ็แร ไหล่ว้ามีล้ามเป็นมัที่แน
เหมือนนออำลัายอยู่เสมอ
ผิวาวไปทาเหลือ หน้ารูปไ่นัยน์าสีเียว มูสันโ่ ริมฝีปาหนา แ้มมีฝ้าบา ๆ แ่พอเบือนหน้าไปทาประู ถึับหน้าาื่นร้อบอเพื่อนมารีออนเน็
“รีบไปันเถอะริสอฟ เราห่าาลุ่มมาแล้ว”
“มาาม้อารไ์หรือเปล่ารับ ผมำลัฝึเป็นไ์รับ” รัสิมาถูายหนุ่มยืนัหน้าวาทา เลยส่สายาเป็นำถามไปทาริสอฟ
“ใ่รับมาาม มาเโออยาเป็นไ์”
ริสอฟมอหน้าที่ยิบาส่สัามาให้่อนอบ
“ันมีไ์แล้ว”
“ผมไม่ิ่า้านะรับมาาม”
“นายมอปาันนะ”
รัสิมายื่นหน้าไปใล้ ๆ พู้า ๆ ับนที่เสนอัวเป็นไ์
“ันไม่้อารไ์”
แล้วเบี่ยหน้าไปทาริสอฟ
“่วยบอเพื่อนให้เ้าใ้วยนะะ” รัสิมาพูบรีบผละัวเินไป้าหน้าให้ทันมารีออนเน็
“อานาอีสหายไปไหนมาะ
แล้วริสอฟละะ” มารีออนเน็ถามเพราะเห็นหายไปาลุ่ม
“ันบัเอิเินนับเพื่อนอริสอฟ เาื้ออเป็นไ์่ะ
เลยให้ริสอฟุยับเพื่อนอเาให้เลียร์ ส่วนันอแยัวมา่อน” รัสิมาพูบประโย็หน้าเบ้ เมื่อเห็นริสอฟเินมาพร้อมับเพื่อน
“มีอะไรันหรือเปล่า
ันับเพื่อน ๆ ำลัมวามสวยามอวิหารน็อเรอะ าม ยาม่ำืนที่สวยว่าลาวันันเพลิน ๆ พอะให้เธอเป็นล่าม็ไม่เห็นัวแล้ว”
“อโทษ่ะท่าน” รัสิมาเล่าเรื่อราวให้ท่านนายพลรับรู้
พร้อมับยื่นหน้ามอไปทาเพื่อนริสอฟ
“มอิเออร์ให้ผมเป็นไ์นะรับ ผมอยาฝึเป็นไ์” มาเโอเินเ้าไปหานที่มอออว่าเป็นนสำัในลุ่ม
“นายนนี้พูอะไร” รัสิมาำใแปลพร้อมับ้อนเพื่อนริสอฟที่เ้าหาท่านนายพลถูนเลยทีเียว
“เธอลอถามวามเห็นมารีออนเน็” รัสิมา้อนนื้อเป็นรั้ที่สอ ่อนหันไปถามมารีออนเน็ พร้อมับยิบาและส่ายหน้าส่สัาให้ปิเสธ เธอรู้สึไม่ถูะาับเพื่อนอริสอฟ
มารีออนเน็มีสีหน้าหนัใ เลยึริสอฟออห่าาลุ่มเพื่อัถาม
“เาเป็นเพื่อนเธอั้แ่เมื่อไหร่”
“มาเโอเป็นเพื่อนบ้าน
เราสอนเล่น้วยันั้แ่เ็”
“ถ้าเธอับเาสนิทัน
และเาอยาเป็นไ์
ันะให้โอาสเา”
“ทำไมมารีออนเน็ถึยอมให้เาเป็นไ์ละะ” รัสิมารู้ำอบมารีออนเน็ถึับึ้นเสียสูถาม
“ันิว่าวรให้โอาสเาลอู่ะ ถ้าเาทำไม่ไ้เา็้อไป่ะ” รัสิมาถอนหายใอย่าำใยอมรับเหุผลมารีออนเน็
“ันเ้าใแล้ว่ะ”
รัสิมาหันไป้อนวให่อย่าัใับหนุ่มาวฝรั่เศส่าื้อ
*****************************
ท่านนายพลพยัหน้าเ้าใ
ท่าน็เป็นนให้โอาสน รัสิมาถึไ้รับารสนับสนุนาท่านให้ทำานในหน้าที่ที่อยาะทำ
ทั้ที่ไม่ไ้เรียนบวุิารศึษารามำแหน่
หนุ่มมาเโอยัิ้วหลิ่วาให้รัสิมา ทำให้เธอรู้สึหมั่นไส้มายิ่ึ้น แ่ำ้อยืนอยู่ใล้เาเพื่อทำหน้าที่ล่าม ส่วนมารีออนเน็ับริสอฟถอยไปยืนรั้ท้าย
“ทุท่านเห็นแล้วนะรับว่ามหาวิหารน็อเรอะ าม มีวามามทาศิลปะอย่าน่าอัศรรย์ใ ้วยฝีมือ่าาวฝรั่เศส เริ่มสร้าเมื่อปี .ศ. 1163 รัสมัยพระเ้าหลุยส์ที่เ็ สร้าเสร็ปี.ศ. 1345 ใ้เวลาสร้านานเือบ
200 ปี”
รัสิมาเป็นล่ามให้อย่ารู้สึไม่พอใเท่าในั ในใิสบประมาท ทั้ที่เาพูไ้ไหลรื่น น้ำเสียทุ้มนุ่มน่าฟั พูมีัหวะะโนเน้นเสียหนัเสียเบาเหมือนไ์อาีพ และยัอธิบายเพิ่มเิมอีว่า ใ้เวลาแ่มหาวิหารอย่าเป็นทาารปี .ศ.1864
ไ้ื่อว่าเป็นสถาปัยรรมสู่าประับ้วยศิลปะสวยาม มอา้านหน้ามีหออยสู 2 ้า หออยนี้สู 69 เมรยาว 128 เมร เป็นารสร้าามแบบศิลปะอธิอาวโรมันยุโบราน ส่วนวิหารทาเหนือ
่าภาพวาเรื่อราวาัมภีร์ไบเบิ้ลบับเ่า เน้นเรื่อพระบารมีอพระนามาเรีย พระรามาราอพระริส์เ้า
“นที่เสนอัวเป็นไ์ื่ออะไรนะเธอ” ท่านนายพลถาม
“มาเโอ่ะ”
“ันว่าเาเป็นไ์อาีพไ้แล้วนะ อธิบายไ้ีทีเียว”
รัสิมาิในใว่าริอย่าที่ท่านนายพลว่า แ่เพราะเธอมีอิในใเลยไม่ไ้พูเห็น้วยับท่าน
“ูที่ประู 2 บานนะรับ เป็นภาพวาพระราประวัิอพระเยูและภาพัรราศี มอรหน้า่าะเห็นภาพประับระสีที่ไ้ื่อว่าสวยามที่สุในโล เป็นภาพประับรูปทรลมลายอุหลาบ
หรือะเรียว่าหน้า่าอุหลาบ็ย่อมไ้รับ มี 3 บาน 3 สี ือสีแ สีฟ้าและสีม่ว แ่ละสีแสวามหมายามทิศที่หน้า่าั้อยู่ือทิศเหนือ ทิศะวันออและทิศะวันรับ”
รัสิมาเบ้หน้าเมื่อเห็นทุนพออพอใ แล้วนึถึำพูอแหม่มเลีนที่ำไ้ว่า ุที่น่าสนใอมหาวิหารน็อเรอะ
าม ือแผ่นทอแรูปวลม
รัศมีเส้นผ่าศูนย์ลาประมา 1 เมร มีอัษรภาษาฝรั่เศสารึ้อวามไว้ว่า
“ุศูนย์ลาทาหลวอฝรั่เศส” วามเริรุ่เรืออฝรั่เศสเริ่ม้นาที่นี่
ถนนทุสายทั่วประเทศมีุเริ่ม้นาุนี้
ึ่าวฝรั่เศสถือว่าบริเวนี้เป็นสถานที่ศัิ์สิทธิ์
“ผมอยาะอแนะนำพาไป “ัุรัสแห่วามเ้าใอันี”นะรับ”
รัสิมาออาภวั์วามิ
“ันว่าุเป็นไ์พอแล้วนะ ันะให้เพื่อนอันเป็นไ์่อ”
“อเวลาผมุยับมาเโอสัรู่นะรับมาาม” ริสอฟึัวมาเโอออห่าาลุ่ม
“ันว่าเราไปรอริสอฟที่รถเถอะ่ะ” มารีออนเน็บอับทุน
รัสิมาเ้าใวามรู้สึมารีออนเน็ แม้แ่ัวเธอเอ็อยาะละสายาาสามนายพลที่เินวู่หิสาวาววนอย่าน่าอิา นับั้แ่ออาร้านอาหารเวียนามมาแล้ว ทั้สามู่่าพูุยันระหนุ
ระหนิ นประายไฟแทบะแลบออานัยน์าอเธอ็หลายรั้
ทุนเินามันไปที่รถ
รัสิมาเินเหลียวหน้าเหลียวหลั
้วยอยารู้ว่าริสอฟพูอะไรับเพื่อนอเา และพูไม่ให้ามมาเป็นไ์ไ้หรือเปล่า
ทา้านนที่อยาะทำหน้าที่ไ์ พยายามพูเลี้ยล่อมเพื่อน
“แ้อ่วยเียร์ให้ันเป็นไ์่อให้ไ้นะริสอฟ”
“แิะทำอะไรบอันมา่อน” ริสอฟึอเสื้อเพื่อนเ้ามาถามให้ระ่า
“ทำไมัน้อระไพลอยโนยอมรับแเป็นไ์ ทั้ที่ริ
แล้วแเป็น...” มาเโอรีบยมือปิปาเพื่อนไว้ เหลียวหน้าเหลียวหลัล่อแล่
“แล้วันะบอเหุผลให้รู้ทีหลั อเพียแอย่าหลุปาหรือมีพิรุธว่าันเป็นใร”
//////////////
ความคิดเห็น