AUDITION __' ACTRESS _* BOYS OVER FLOWER V. SJ + TVXQ :)''

ลำดับตอนที่ #8 : BOYS OVER FLOWER ___: ) '' > LOCKER MS . 1 [ 3 ]

1st ACTRESS HERE ! 
; ลี จิน โบ ~
>>____: มันคือใบสมัครของ MS . 1

ส่วนของผู้สมัคร

ชื่ออะไรคะ :  อ้อม ค่ะ

อายุเท่าไหร่เอ่ย : 18 ปี จ้า

พี่น้องปู่ย่าตายายหรือเป็นอะไรกับเรย์ เรย์อายุ 19 นะคะ :  เป็นเพื่อนล่ะนะ  เพราะเรียนปี 1 เหมือนกัน

เคยดู Boys Over Flower รึเปล่าคะ ? ) :  เคยค่ะ  ชอบด้วย

ขอบคุณนะคะ ที่มาช่วยออ ~:   ขอบคุณเหมือนกันค่ะ  ที่เปิดออ ^^

ส่วนของตัวละคร

ชื่อตัวละคร :  ลี จินโบ  ( Lee Jinbo )

บทที่ได้รับใน BOF :  กึมจันดี

นิสัย :  สดใส  ร่าเริง  อารมณ์ดี  จริงจังและจริงใจ  เป็นคนที่พูดตรงๆ (คิดอะไรก็พูดออกไป)  กินเก่งมาก  ชอบกินข้าวไม่ต่ำกว่า 3 จานต่อมื้อ  เธอไม่กลัวอ้วนด้วย  เพราะกินเท่าไหร่ก็ไม่อ้วน  เธอน่ะ  ไม่ค่อยมีความเป็นผู้หญิงซักเท่าไหร่  กล้าหาญ  ห้าวซะผู้ชายขยาด  แถมโหดได้ใจ  อย่ามาทำให้จินโบโกรธ  ถ้าไม่อยากโดนดี  ไม่ยอมใครง่ายๆ  เพราะเป็นคนที่มีอีโก้สูง  ประมาณว่าฉันถูกเสมอ  ชอบเอาแต่ใจตัวเอง  ไม่ชอบให้ใครมาดูถูก  รักศักดิ์ศรี  มีความตั้งใจในสิ่งที่ต้องการจะทำเสมอๆ  ขยัน  ทุ่มเทกับหน้าที่การงาน  มีน้ำใจต่อผู้อื่น  ช่วยเหลือผู้ที่อ่อนแอกว่าเสมอ  เกลียดคนเผด็จการ  โดยเฉพาะคนที่ชอบมาสั่งเธอให้ทำสิ่งที่เธอไม่อยากทำ

บุคลิก :  แม้เธอจะมีรูปร่างเพรียวผอม  ผมดำยาว  แล้วก็สวย  น่ารัก  แต่เธอน่ะห้าว  หัวแข็ง  เธอเป็นคนที่มีความมั่นใจในตัวเองสูง  เธออัธยาศัยดี (ใครดีมา เธอก็ดีตอบ)  กล้าได้กล้าเสีย  เข้มแข็ง  รู้สึกอย่างไรก็จะแสดงออกมาอย่างนั้น  เป็นคนตรงๆ  แต่ปิดบังความรู้สึกของตัวเองไม่ค่อยเก่ง  โดยเฉพาะเวลาที่อาย หรือเขิน

ข้อดี :  สดใส  ร่าเริง  ขยันทำงาน  อัธยาศัยดี  มีมนุษยสัมพันธ์ดีกับทุกคน

ข้อเสีย :  เอาแต่ใจตัวเอง  แล้วก็เลือดร้อนไปหน่อย(แค่นิดหน่อยเองน่า..เอ่อ..บอกก็ได้  มากเลยแหละ)  เป็นคนที่ตรงเกินไป  บางทีก็อาจจะพูดตรงเกินจนคนอื่นเสียใจได้

อาชีพ : นักแสดง

ความสามารถพิเศษ :  ร้องเพลง / เทควันโด(สายดำ)

ครอบครัว :  บ้านมีฐานะปานกลาง  พ่อกับแม่เป็นเชฟเบเกอรี่ชื่อดังของโซล(บ้านเปิดเป็นร้านเบเกอรี่  ทุกคนรู้จักร้านนี้)  เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของบ้าน  จึงถูกตามใจบ่อยๆ  พ่อแม่เธอสนับสนุนในอาชีพของเธอ  เพราะเห็นว่าเป็นอาชีพที่เธอใฝ่ฝันมานาน

ประวัติการทำงาน : เคยเล่นละครย้อนยุคมาหลายเรื่อง  ไม่ว่าจะเป็นเรื่อง(สมมติเรื่องนะคะ) จูมงจิ  / คิม  ซูซอน  สุภาพบุรุษมหาขันที  ซึ่งเธอได้รางวัลนักแสดงหน้าใหม่จากเรื่องนี้  และละครย้อนยุคอีกหลายๆเรื่อง

รางวัลที่ได้รับ : รางวัลนักแสดงหน้าใหม่(จากละครย้อนยุค) และก็ รางวัลงามอย่างเกาหลี  เพราะเธอมีใบหน้าสวยงามแบบฉบับสาวเกาหลีจริงๆ (มีจริงๆมั้ยเนี่ย  รางวัลนี้)

อิมเมจคุณ : 

อิมเมจคู่ของคุณ : 

ชื่ออิมเมจของคุณ : ควอน  ยูริ

คำถาม

1.      คุณเป็นนักแสดงคนนึงที่มีชื่อเสียง แต่ละครที่คุณเล่นส่วนใหญ่จะเป็นละครย้อนยุค และคุณก็ไม่เคยเล่นละครวัยรุ่นแบบ Boys over flower มาก่อน สาเหตุที่คุณอยากลองเล่นละครแนวนี้ขึ้นมาคืออะไร ? :
เพราะว่าอยากลองอะไรใหม่ๆบ้าง  อยากเปลี่ยนแนวละครมี่ตัวเองเล่น  อยากลองเล่นแบบยุน อึนเฮที่เล่นเรื่องเจ้าหญิงวุ่นวายกับเจ้าชายเย็นชาบ้าง  เบื่อซีรี่ย์แบบย้อนยุค ที่ต้องพูดช้าๆ  แล้วก็ต้องทำตัวเรียบร้อย  อ่อนหวานขัดกับบุคลิกจริงๆของเธอ  แล้วก็ละครแบบวัยรุ่นก็กำลังดังในช่วงนี้  แถมจินโบก็ยังเป็นแฟนตัวยงของหนังสือการ์ตูนเรื่องนี้ด้วยนะ  เธอชอบนางเอกของเรื่องนี้มาก  เมื่อมีคนติดต่อบทนางเอก (กึม จันดี)มา  จินโบเลยตอบตกลงอย่างฉับไว  โดยยังไม่ได้ฟังรายชื่อนักแสดงที่ต้องเล่นละครด้วยกันด้วยซ้ำ  ไม่รู้เลยว่าใครเป็นกู จุนพโย ที่จะมาคู่กับเธอ

2.      เมื่อเข้าแรกกับซีวอน คุณรู้สึกว่าเขาไม่ตั้งใจแสดง แถมยังแสดงท่าทีฮึดฮัดใส่คุณ และคุณเองก็ไม่พอใจมาก ๆ ที่ต้องถ่ายทำหลาย ๆ เทค คุณจะทำยังไงต่อไป ? :
'อะไรของตานั่นเนี่ย!  เล่นไม่ดี  แล้วยังมาพาลใส่ฉันอีก  โอ๊ย...ฉันชักจะเซ็งกับตานี่เต็มทนแล้วนะ  ถ่ายติดกันหลายเทคแล้วยังไม่จบฉากนี้ซักที  ทนไม่ไหวแล้วนะ'  ฉันบ่นกับตัวเอง  แล้วฉันก็อาฆาตหมอนั่นแล้วด้วย  ฉันเดินตรงไปที่ซีวอน  ที่ตอนนี้กำลังนั่งไขว่ห้างในห้องแอร์  แถมยังมีคนมาเสริฟอาหารอยู่เรื่อยๆ  สบายจังนะ
" นี่นาย!  จะตั้งใจเล่นให้มันจบๆไปได้มะ!  เป็นนักแสดงประสาอะไร  มัวแต่ทำให้คนอื่นเสียเวลา  ชิ..."  จินโบระเบิดอารมณ์ออกมา  
" นี่ เธอ... "  ซีวอนที่ทำท่าจะอ้าปากพูด 
" ฉันยังพูดไม่จบ  นาย!  นายคิดว่าตัวเองเป็นใครห๊ะ  คิดว่าตัวเองวิเศษวิโสมาจากไหน  นึกว่านายรวยแล้วจะสบายกว่าคนอื่นรึไง  คนอื่นยืนร้อนแทบตาย  คนในกองถ่ายเค้าทำงานกันอย่างลำบาก  นายกลับมานั่งตากแอร์สบายใจเฉิบ  แล้วเวลาที่ฉันแสดง  ฉันเล่นเต็มที่  แต่นายกลับไม่ใส่ใจที่จะแสดง  แถมนายยังมาทำท่าฮึดฮัดใส่ฉันอีก  นายเป็นใครถึงกล้ามาทำหน้าไม่พอใจใส่ฉัน!  นายมันทุเรศ(ขอโทษที่ต้องใช้คำแรงๆนะ) "  จินโบยืนต่อว่าซีวอนท่ามกลางบรรดาคนในกองถ่ายที่ยืนอึ้งกันอยู่  ซีวอนทำหน้าคิ้วขมวด  ทำท่าจะลุกขึ้นมาประจันหน้าเธอ
" นี่แน่ะ! "  จินโบคว้าถาดพุดดิ้งคว่ำใส่หัวซีวอนทันที
" เธอ  เธอกล้าดียังไงมา.. "  ซีวอนเดือดทันที  พุดดิ้งสีแดงไหลเยิ้มลงมาจนเปื้อนหน้าไปหมด
" ค่าตอบแทนที่นายทำให้ฉันเสียเวลา  หึ! "  จินโบยิ้มอย่างผู้ชนะ  แล้วเดินไปหาผู้กำกับทันที
" ขอโทษนะคะ  ที่ฉันทำเกินไป  ฉันจะรับผิดชอบทุกอย่างเองค่ะ  พรุ่งนี้เจอกันนะคะ "  จินโบโค้งเพื่อขอโทษ  แต่ผู้กำกับไม่ว่าอะไร  แถมยังคิดในใจว่า 'มีคนที่จะมาปราบพยศนักแสดงหนุ่มผู้เอาแต่ใจตัวเองได้แล้ว'

3.      ระหว่างที่คุณเดินทางไปถ่ายละคร Boys Over Flower วันหนึ่ง คุณรู้สึกเหนื่อยกับตารางงานที่มากมายจนคุณไม่มีเวลาพักมาก แต่ด้วยสปิริต คุณจึงถ่ายมันต่อจนจบ แต่แล้ว ระหว่างทางกลับ คุณกำลังจะโดนรถชนเข้า ปรากฏว่าซีวอน ได้ช่วยคุณไว้ แต่นั่น ทำให้กระดูกข้อเท้าของซีวอนแตก และก็จำเป็นที่ซีวอนจะต้องพักงานอยู่ที่โรงพยาบาล เพื่อเชื่อมกระดูกให้พอเดินได้ ซีวอนพักงานเป็นระยะเวลาถึงสองอาทิตย์ และก็ทำกายภาพบำบัดทุกวัน เพื่อที่เขาจะได้หายเร็ว ๆ และกลับมาถ่ายละครต่อกับเพื่อน ๆ คุณได้เห็นความตั้งใจในการถ่ายละครของเขาเข้าจริง ๆ คุณก็รู้สึกผิดกับสิ่งที่คุณทำไปทั้งหมด คุณจะเอ่ยขอโทษเขายังไง ? :
... ฉันรู้สึกว่า  ที่ผ่านมาฉันทำผิดกับเค้าไปมากจริงๆนั่นแหละ  ทั้งที่ไม่ถูกกันแท้ๆ  แต่เค้าก็ยังมีกะจิตกะใจมาช่วยฉันไม่ให้ถูกรถชน  เค้าต้องมาเจ็บตัวเพราะฉันแท้ๆเลย  เห้อ!  จะหาทางขอโทษเค้ายังไงดีล่ะเนี่ย...
                 ณ   โรงพยาบาล
 จินโบเดินมาตามทางเดินเพื่อจะไปที่ห้องคนไข้  ที่ชื่อ เชว ซีวอน  ในมือถือเค้ก(ที่ทำเอง)  ระหว่างทาง  เธอคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย  จนมาชนกับแจจุงที่ยืนอยู่หน้าห้องของซีวอน
" โอ๊ะ!  ขอโทษค่ะ  อ้าว..พี่แจจุง  "  เมื่อได้สติ  จินโบก็ขอโทษแจจุงเป็นการใหญ่
" เดินเหม่ออะไรมาล่ะ  ถึงได้ไม่มองทางอย่างเนี้ยะ "  แจจุงยิ้มเล็กน้อย
" ฉัน... "  ถ้าบอกไปต้องขายหน้าแน่ๆเลย  เรื่องที่จะมาขอโทษตานั่นน่ะ
" ซีวอนทำกายภาพบำบัดอยู่ในห้อง  เค้าตั้งใจทำมากเลยนะ  ไม่เคยบ่นเลยด้วย  มีแต่พูดว่าอยากหายไวไว  เพื่อจะไปถ่ายละครต่อ  ฉันเพิ่งจะเห็นความพยายามของหมอนี่เป็นครั้งแรกนะเนี่ย  แล้วเธอจะเข้าไปมั้ย  "  แจจุงจะเปิดประตูให้  แต่จินโบห้ามไว้ก่อน
" อ๊ะ  ยังค่ะ  ยังก่อนนน!! "  จินโบห้ามอย่างรีบร้อน  แจจุงสงสัย  จินโบเลยตอบไปว่า
" คือ..ฉันยังคิดไม่ออกเลย  ว่าจะขอโทษซีวอนยังไงดี  ฉันทำผิดกับเค้ามามาก  แต่เค้าก็ยังช่วยฉันจนตัวเองต้องเจ็บ  แล้วก็ไม่รู้ด้วยซ้ำ  ว่าเค้ายังจะอยากเห็นหน้าฉันอีกมั้ย  เค้าต้องเกลียดฉันแน่ๆเลย  ฉันจะทำยังไงดี... "  จินโบยืนก้มหน้าอย่างสำนึกผิด  แจจุงยิ้มน้อยๆ
" ฉันไม่คิดอย่างนั้นนะ...ฉันเห็นซีวอนเค้าพูดถึงเธอตลอด  ดูเหมือนเค้าจะเป็นห่วงเธอมาก  เข้าไปเถอะ  กล้าๆหน่อย "  แจจุงดันจินโบให้เข้าห้องไป  ส่วนตัวเองก็เดินจากไปอย่างเงียบๆ..
" เอ่อ.. "  จินโบยืนเอ๋ออยู่  พยาบาลที่ทำกายภาพบำบัดให้ซีวอนเดินออกจากห้องพอดี  ทำให้ตอนนี้  ในห้องมีแค่ซีวอนกับจินโบเท่านั้น
          จินโบเดินไปนั่งใกล้ๆ เตียง  ซีวอนนอนหันหลังอยู่  เธอคิดว่าเค้านอนหลับอยู่
" ซีวอน...นายหลับอยู่ใช่มั้ย... "  ไม่มีเสียงตอบรับ  เค้าต้องหลับอยู่แน่ๆ
" ฉัน  คือ  ฉัน...ที่ผ่านมา  ฉันคิดว่านายน่ะเป็นผู้ชายที่ไม่เอาไหนซะเลย  ขี้โมโห  เอาแต่ใจตัวเอง  เจ้าอารมณ์  แล้วก็...ฉันขอโทษ  ฉันก็นิสัยไม่ดีเหมือนกันเท่าไหร่  แล้วฉันก็ทำไม่ดีกับนายไว้เยอะ... ฉันทำเค้กมาให้นาย  หวังว่านายคงจะให้อภัยฉัน "  จินโบนั่งก้มหน้าพูด  ในมือถือเค้กแบบสั่นๆ  ไม่ได้มองซีวอนที่ตอนนี้นอนมองเธออย่างยิ้มๆ
" จริงๆ  แล้วฉันจะต้องเป็นคนที่เจ็บ  ไม่ใช่นาย  ฉันขอโทษจริงๆ นะ  ที่นายต้องมาเจ็บตัวเพราะฉัน  ฉันขอโทษ.. " 
" พูดแต่คำว่าขอโทษ  ไม่เบื่อบ้างรึไง "  เสียงซีวอนดังขึ้น  จินโบเงยหน้าขึ้นทันที
" นาย..นายได้ยินหมดทุกอย่างเลยหรอ.. "  จินโบตกใจ  เค้าต้องได้ยินทุกอย่างแล้วแน่ๆ  ขายหน้าชะมัด
" เปล่าหรอก  ไม่ได้ยินทั้งหมด  ก็ได้ยินแค่  ฉันขอโทษ  ที่นายต้องมาเจ็บตัวเพราะฉัน...ฮ่าๆ  เธอนี่ตลกชะมัดเลย  "  ซีวอนหัวเราะ  จินโบยืนหน้าแดง
" ตาบ้า! "  จินโบทุบตัวซีวอน 2-3 ครั้ง
" โอ๊ยๆ "  ซีวอนร้องโอดโอย  จินโบหยุดทุบทันที(ลืมตัวไปซะงั้น)
" ฉันขอโทษๆ  นายเจ็บมากมั้ย "  จินโบลุกลี้ลุกลน  กลัวซีวอนจะกระดูกหัก  
" กระดูกหักแล้วมั้งเนี่ยะ  ผู้หญิงอะไร  มือหนักชะมัด  ไหนอ่ะเค้กอ่ะ "  ซีวอนบ่น  แล้วทำเป็นนึกได้  ถามหาเค้ก
" เค้กอะไร  ไม่มีซักหน่อย  "  จินโบเอาซ่อนไว้ข้างหลัง  ทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้
" หรอ... "  ซีวอนถามเสียงสูง  ซักพักก็จะแย่งเค้กมา  จนขาข้างที่เจ็บกระแทกกับขอบเตียง
" โอ๊ย! "  ซีวอนร้องโอดโอย(อีกครั้ง)  จินโบตอนแรกๆก็ไม่เชื่อว่าเจ็บจริง  แต่ไปๆมาๆ  ทำไมเค้าถึงทำหน้าตาเจ็บปวดขนาดนั้นอ่ะ
" นายเจ็บจริงๆ หรอ "  จินโบถามด้วยความเป็นห่วง
" เชอะ "  ซีวอนนอนหันหลังให้ทันที  จินโบละอึ้ง  มันงอนด้วยแฮะ
" ฉันขอโทษนะ  หายโกรธฉันเถอะ "  จินโบอ้อนวอน
" ก็เอาเค้กมาให้ฉันสิ "  ซีวอนพูดขึ้น  แต่ก็ยังไม่หันกลับมา
" อือๆ  ให้ก็ได้ ...ฉันจะกลับแล้วนะ "  จินโบวางเค้กไว้บนโต๊ะข้างเตียง  แล้วกำลังจะกลับ
" ป้อนด้วย "  ซีวอนพลิกตัวมา  สั่งจินโบ
" ทำไมฉันต้องป้อนนายด้วย "  จินโบแย้งทันที  เรื่องอะไรต้องป้อนห๊ะ ตาฉ่อย
" งั้นฉันก็จะฟ้องทุกๆคนในกองถ่ายว่าเธอเป็นคนทำให้ฉันเจ็บ  แล้วก็.. "  ซีวอนยิ้มอย่างผู้ชนะ  จินโบไม่มีทางเลือก
" ก็ได้ๆ  ป้อนแล้วต้องหายโกรธฉันนะ "  เธอเอาเค้กออกมา  วางบนตักตัวเอง  เค้กกลมๆสีขาว  ประดับไปด้วยสตรอเบอรี่  ตรงกลางเขียนไว้ว่า   'ขอโทษ'  ซีวอนเห็นเค้กก็อมยิ้ม  แต่พอจินโบหันมามองก็หุบยิ้มทันที(เดี๋ยวเสียฟอร์ม)
" อ่ะๆ  อ้าปากดิ  จะกินมั้ย "  จินโบตักเค้กมาคำหนึ่ง  ยื่นเข้าไปใกล้ปากซีวอน  แต่เธอไม่มองเค้าเลย  (อายล่ะสิ)
" ป้อนดีๆ สิยัยเบื๊อก  เลอะหมดเลย "  ซีวอนบ่น  จับมือจินโบที่ถือช้อน  แล้วเอาเค้กเข้าปากตัวเองทันที
" อ๊ะ "  จินโบตกใจ  รีบดึงมือตัวเองกลับทันที  หน้าเริ่มแดง
" เป็นอะไรน่ะ ตัวร้อนรึไง "  ซีวอนสังเกตุใบหน้าของจินโบที่แดงผิดปกติ  ก็ถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง
" ฉันไม่เป็นไร  เอ่อ..  นายให้อภัยฉันแล้วใช่มั้ย  โอเค  ขอบคุณนะ  เจอกันที่กองถ่ายละกัน  บาย "  จินโบพูดเองเออเอง ตะกุกตะกัก  ไม่มองตาซีวอน  แล้วรีบกลับทันที
" อ้าว  เธอ!  อะไรของเค้ากันนะ "  ซีวอนยิ้มน้อยๆกับท่าทางของจินโบที่รีบออกจากห้องไปอย่างไม่รู้ตัว  สงสัยซีวอนคงเริ่มมีใจให้เธอแล้วสิ  แต่ซีวอนจะรู้มั้ยนะ  ว่าจินโบที่แอบยืนอยู่หน้าห้องก็รู้สึกแปลกๆกับเค้าเหมือนกัน   
 

ส่วนของไรท์เตอร์

ขอบคุณอีกล้านครั้งค่ะ โปรดรับจูจุ๊บจากเรย์ด้วย ! > 3 < :  หมับ!  รับได้แล้วจ้าาา  อ่ะนี่ ( -3- ) รับจุ๊บกลับไปด้วยนะ

ถ้าออติดจะไม่ทิ้งกันนะ เรย์ไม่ทิ้งรีดเดอร์ทุกคนเด็ดขาด ><V : แน่นอนค่ะ  ถ้าออติดจะไม่ทิ้งฟิคนี้ค่ะ

สัญญานะ ! :  สัญญาค่ะ !

อยากพูดอะไรกับเรย์ซักติ๊ดนึงมั๊ย ? : ถ้าเลือกจินโบจะเป็นพระคุณอย่างยิ่งเลยจ้า

ขอบคุณอีกครั้ง ! : ขอบคุณเหมือนกันค่ะ





2nd ACTRESS HERE ! 
; คิม นา รา

>>____: มันคือใบสมัครของ MS . 1

ส่วนของผู้สมัคร

ชื่ออะไรคะ : น้ำหวานค่ะ

อายุเท่าไหร่เอ่ย : 17 จ้า

พี่น้องปู่ย่าตายายหรือเป็นอะไรกับเรย์ เรย์อายุ 19 นะคะ : ขอเป็นน้องได้มั้ย เฮ้ยไม่ใช่ เป็นเพื่อนจ้า (อยากแอ๊บเด็ก แต่หน้าไม่ให้)

เคยดู Boys Over Flower รึเปล่าคะ ? :) : เคยค่ะ ชอบคู่ของคิมบอมมากๆ สนุกมากเรื่องนี้ (ติดงอมแงม)

ขอบคุณนะคะ ที่มาช่วยออ ~: ขอบคุณเหมือนกันค่ะที่ทำพล๊อตดีๆแบบนี้มาให้ออ^ ^

ส่วนของตัวละคร

ชื่อตัวละคร : คิม นารา (Kim Nara)

บทที่ได้รับใน BOF : กึมจันดี

นิสัย : เธอเป็นคนที่ค่อนข้างใจร้อน และเจ้าอารมณ์ในบางครั้ง ไม่ชอบให้ใครมาขัดใจไม่ต่างไปจากซีวอน เป็นคนรักเพื่อน ไปไหนไปกัน ชอบการผจญภัย เวลาทำงานก็จะทุ่มเทกับงานที่ทำ ไม่เกี่ยงงาน ปกติเป็นคนร่าเริง สดใส เข้ากับคนอื่นง่าย ชอบทำอะไรด้วยตัวคนเดียว ไม่อยากเป็นภาระให้ใคร กินเก่งเป็นที่หนึ่ง เรื่องอะไรก็ไม่สำคัญเท่าเรื่องกิน “กองทัพต้องเดินด้วยท้อง”

บุคลิก : รูปร่างผอมเพรียว บางทีท่าทางของเธอ หรือในบางมุมก็ทำให้รู้สึกเหมือนเป็นเด็กผู้ชายซุกซน คล่องแคล่ว ว่องไว มีบุคลิกภาพดีมาก (ก็เป็นดารานี่นา) ค่อนข้างเป็นไฮเปอร์เล็กน้อย ชอบเคลื่อนไหว (ทำงาน เดินเล่น ไปเที่ยวป่า เดินเขา) ไม่ชอบอยู่เฉยๆ หรือนั่งทำอะไรนานๆ

ข้อดี : ร่าเริงสดใส เข้ากับคนง่าย พึ่งตัวเอง รักเพื่อน ทุ่มเทกับงานที่ทำ กินเก่ง (?)

ข้อเสีย :มุทะลุ ใจร้อน ไม่ชอบให้ใครขัด เป็นตัวของตัวเองมากไป (ในบางที) กินมากเกิน (?)

อาชีพ : นักแสดง นางแบบ ดีเจรายการวิทยุ (แต่จะเน้นหนักไปทางการแสดง)

ความสามารถพิเศษ : ขับมอเตอร์ไซด์ วิ่งเร็ว ปีนเขา กิน (?) ทำอาหาร

ครอบครัว : พ่อกับแม่ของเธอแยกทางกัน ตอนนี้เธออยู่กับแม่ที่ธุรกิจเกี่ยวกับเครื่องประดับ มีน้องชายคนนึง เขาก็อยู่บ้านเดียวกันกับเธอ ถึงจะบอกว่าการหย่าร้างเป็นปผลในใจเธอ แต่เวลานี้เธอก็ไม่ได้ขาดอะไร เป็นสาวมั่นร่าเริงสดใสได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง เธอรักครอบครัวของเธอมาก และไปเยี่ยมคุณพ่อทุกวันหยุดสุดสัปดาห์ (นอกจากจะไม่ว่างจริงๆ)

ประวัติการทำงาน : แดจังกึมจอมนางแห่งวังหลวง หมอโฮจุน ซอดองโยสายใยรักสองแผ่นดิน จูมงมหาบุรุษกู้บัลลังก์ ตำนานจอมกษัตริย์เทพสวรรค์ เคยเดินแบบให้กับเสื้อผ้าแบรนดัง และเป็นดีเจให้กับรายการวิทยุของวัยรุ่นชื่อดัง

รางวัลที่ได้รับ : รางวัลนักแสดงหน้าใหม่ดีเด่นปี 2008 และ2009 รางวัลนักแสดงซี่รี่ย์ย้อนยุคดีเด่น รางวัลนางแบบ และดีเจหน้าใหม่ดีเด่น ปี 2009

อิมเมจคุณ : 

อิมเมจคู่ของคุณ : 

ชื่ออิมเมจของคุณ : Lee Ji Ah

คำถาม

1.      คุณเป็นนักแสดงคนนึงที่มีชื่อเสียง แต่ละครที่คุณเล่นส่วนใหญ่จะเป็นละครย้อนยุค และคุณก็ไม่เคยเล่นละครวัยรุ่นแบบ Boys over flower มาก่อน สาเหตุที่คุณอยากลองเล่นละครแนวนี้ขึ้นมาคืออะไร ? : อย่าพูดคำว่าอยากลองเลย คิดแล้วยังฉุนไม่หาย คืออย่างงี้ ผุ้กำกับที่เคยร่วมงานกับฉันหลายคน เคยบอกว่าทำไมฉันไม่ไปเล่นละครวัยรุ่นเสียบ้าง สมัยนี้ใครๆก็ดูละครวัยรุ่น ละครย้อนยุคมันจำเจซาก คนสมัยนี้เขาไม่ค่อยดูกันแล้ว แต่ก็นั่นล่ะ ฉันมันมุทะลุ ใจร้อน จะให้ไปเข้าฉากหวานแหวว กับใครเค้านะ....ไม่เอาหรอก ฉันเล่นฉากบู๊ล้างผลาญ ไม่ก็เป็นแนวหญิงทรงอำนาจของฉันมันก็ดีอยู่แล้ว..... เรื่องตกลงเล่นนี่น่ะ.... มันเป็นความผิดพลาด ที่ฉันไปสัญญากับผู้กำกับละครเรื่องนี้ว่าถ้าเลี้ยงบุฟเฟ่ไม่อั้นแล้วจะทำตามที่ขออย่างนึง และด้วยเหตุนี้เอง....... เรื่องทุกอย่างจึงได้เริ่มต้นขึ้น

2.      เมื่อเข้าแรกกับซีวอน คุณรู้สึกว่าเขาไม่ตั้งใจแสดง แถมยังแสดงท่าทีฮึดฮัดใส่คุณ และคุณเองก็ไม่พอใจมาก ๆ ที่ต้องถ่ายทำหลาย ๆ เทค คุณจะทำยังไงต่อไป ? :

หลังจากที่ผู้กำกับสั่งคัตเป็นรอบที่ 12 ของวัน มันทำเอาฉันแทนคลั่ง ความรู้สึกโกรธแล่นริ้วมาเป็นระลอกในมโนภาพความคิด ฉันไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจเลยจริงๆว่าทำไมกะอีแค่ฉากปัญญาอ่อนนี่ ดาราชื่อดังอย่างอีตาชเว ซีวอนถึงเล่นให้มันผ่านๆไปไม่ได้

อ๊าก!!! ถ้าฉันทนอีกศูนย์จุดห้าวินาที ฉันจะถล่มกองถ่ายแล้ว ทำยังไงดี ไม่ไหวแล้วโว้ย!!!!

ความรู้สึกดีชั่วในตัวฉันเล่นตีกันคล้ายจังหวะกองชุด ขณะที่ฉันเดินออกไปห่างจากกองถ่ายเพื่อสงบสติอารมณ์ ที่กำลังพุ่งพลาน ในเวลานั้นเอง ที่ฉันเห็นหัวดำๆเหลี่ยมๆของใครบางคนที่เพิ่งจะโผล่พ้นออกมาสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ติดกับกองถ่าย

ฉันจำได้แม่นเลยเชียวล่ะ เพราะวันนี้ฉันกะว่าจะเอาหัวของตาคนนี้ไปผูกติดกับตุ๊กตาวูดูแล้วหั่นเป็นชิ้นๆอยู่พอดี ท่าทางว่าจะไม่ต้องใช้ตัวแทนแล้วมั้ง

“นี่นาย พวกสต๊าฟเขาต้องจัดฉากเดิมๆใหม่เป็นสิบรอบ แต่นายกลับไม่สนใจ มาว่ายน้ำเล่นเนี่ยนะ นายคิดว่าตัวเองใหญ่มาจากไหน? ห๊ะ! อย่าคิดว่าดังแล้วจะไม่มีใครกล้าด่านายนะ!! นายหัวสัปรังเค!!!!”ฉันก็ไม่รู้หรอกว่าตัวเองไปกินดีหมีหัวใจเสือมาจากไหน แต่ที่รู้ๆคือ โพล่งคำพูดทั้งหมดที่สะสมมาตลอดตั้งแต่เริ่มถ่ายมา ออกไปจนหมดเลย

แต่ให้ตายเถอะ แทนที่หมอนั่นจะขอโทษ หรือไม่ก็พูดอะไรกับฉันสักคำ เขากลับขึ้นจากสระแล้วเดินผ่านฉันไปประมาณว่าฉันเป็นอากาศธาตุ

ฉันไม่ใช่อนุภาคไอออนในอากาศนะ ตาฉ่อย>o<!!!!

“นี่นาย ฉันยังด่าไม่จบนะ”ฉันรวบรวมเอาแรงทั้งหมดที่มีดึงตาถึกนี่ให้หันมาประเชิญหน้ากับฉัน แต่ฉันคิดผิด มนุษย์บางประเภท อย่าเสวนาให้เสียปากเลยอาจจะดีกว่าก็เป็นได้

“เธอเป็นใคร เป็นอะไรกับฉันงั้นเหรอ ฉันถึงต้องมานั่งฟังเธอ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ประมาณว่าเป็นกู จุน พโย ที่หลุดออกมาจากในทีวี “สำคัญตัวผิดไปรึเปล่า?”

พูดจบก็สะบัดมือฉันทิ้ง แล้วสาวเท้าออกห่างจากฉันไป

ความรู้สึกในตอนนั้นของฉันคล้ายกับภูเขาไฟที่ตอนแรกแค่กำลังประทุ แต่ดันมีคนโง่ๆบางคนมาเติมเชื้อให้มันระเบิด

“อีตาบ้าซีวอน!!!!!” ฉันตะโกนลั่นด้วยเสียงแปดหลอดให้ตานั่นชะงัก แล้ววิ่งไปกดตานั่นลงสระว่ายน้ำไปพร้อมๆกัน

“ตูม!!!!” น้ำในสระกระจายไปทั่ว โชคยังดีที่เราตกลงไปในส่วนที่ตื้น ฉันจึงลุกขึ้นมาได้ในทันที ถึงเสื้อผ้ามันจะหนัก แต่เวลานี้ มีอะไรบางอย่างสำคัญกว่านั้น

“ฉันจะฆ่านาย! อย่าอยู่เลย ตาขี้เก๊ก! บ้าอำนาจ! ปากหมา! ฉันจะฆ่านาย!!!!!” ฉันกดหัวตานั้นลงกับน้ำในสระโดยไม่สนใจแล้วว่าตานั่นจะอยู่หรือตาย ฉันฟิวส์ขาดแบบกู่ไม่กลับ ต้องบอกตรงๆว่าเป็นโชคของตานั่นที่ผู้กำกับและสต๊าฟมาเห็นก่อน และช่วยเขาเอาไว้

ไม่อย่างงั้นข่าวหน้าหนึ่งในวันพรุ่งนี้คงจะเป็น “ดาราสาวคิม นารา ฉุนขาด กด(น้ำ)ดาราหนุ่มที่แสดงคู่กันใน BOF ดับคากางเกงว่ายน้ำ”  

3.      ระหว่างที่คุณเดินทางไปถ่ายละคร Boys Over Flower วันหนึ่ง คุณรู้สึกเหนื่อยกับตารางงานที่มากมายจนคุณไม่มีเวลาพักมาก แต่ด้วยสปิริต คุณจึงถ่ายมันต่อจนจบ แต่แล้ว ระหว่างทางกลับ คุณกำลังจะโดนรถชนเข้า ปรากฏว่าซีวอน ได้ช่วยคุณไว้ แต่นั่น ทำให้กระดูกข้อเท้าของซีวอนแตก และก็จำเป็นที่ซีวอนจะต้องพักงานอยู่ที่โรงพยาบาล เพื่อเชื่อมกระดูกให้พอเดินได้ ซีวอนพักงานเป็นระยะเวลาถึงสองอาทิตย์ และก็ทำกายภาพบำบัดทุกวัน เพื่อที่เขาจะได้หายเร็ว ๆ และกลับมาถ่ายละครต่อกับเพื่อน ๆ คุณได้เห็นความตั้งใจในการถ่ายละครของเขาเข้าจริง ๆ คุณก็รู้สึกผิดกับสิ่งที่คุณทำไปทั้งหมด คุณจะเอ่ยขอโทษเขายังไง ? :

ฉัน....บอกตรงๆว่าตอนนี้ ไม่ว่าจะทำอะไร ก็ดูจะไม่ถูกใจตัวฉันเองไปซะหมด วันนี้ฉันอยากนั่งอ่านบท ถึงฉันจะดูไม่เหมือนคนที่คร่ำเคร่งกับอะไรได้นานก็เถอะ แต่ฉันก็มีตารางเวลาของตัวเอง ที่จัดไว้เป็นปกติ ล่วงหน้าราวๆหนึ่งเดือน

แต่ตอนนี้ ไม่ว่าจะบท ไม่ว่าจะภาพพจน์ ทรงผม อะไรก็ตามแต่ แม้กระทั่งของกินมันก็ไม่ทำให้ฉันรู้สึกสนใจได้เลย

เพราะภาพในหัวของฉัน....... มีแต่ภาพในตอนนั้น........

“ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว คนอย่างนายจะไปเข้าใจอะไร” เวลานั้นฉันเหนื่อยมาก ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมนายพระเอกหน้ามึนนั่นถึงมาถามรบเร้าฉันอยู่ได้ว่าทำไมสีหน้าฉันถึงดูแย่จัง ฉันหงุดหงิดที่นายนั่นดูจะกระตื้อรือร้นไปกับทุกเรื่อง ในขณะที่ฉันเหนื่อยเจียนตาย

“นายก็แค่เข้าฉาก เก๊กหน้าหล่อเข้าหน่อย มันก็ได้แล้ว ก็นายมันเป็นดาราดังนี่นะ” ฉันไม่เคยคิดว่าอย่างนั้นเลย ฉันรู้ว่านายมีความสามารถจริงๆ และจนถึงตอนนี้ฉันก็ยอมรับในความสามารถนั้น

แต่บางที......ฉันก็อิจฉานาย นายมีความรู้ มีความคิดเป็นของตัวเอง นายดูเด่นกว่าใครๆท่ามกลางผู้คนมากมาย ถึงบางทีนายจะเอาแต่ใจ แต่ทุกๆคนก็ไม่เคยโกรธนายได้เลย

“นี่เธอ อย่ามาหาเรื่องกันนะ เธอยังไม่เลิกอคติกับฉันอีกเหรอเนี่ย?” น้ำเสียงของเขาดูเหมือนกำลังอ่อนใจ ฉันรู้สึกผิดขึ้นมาทันที ฉันไม่น่าพาลเอาความหงุดหงิดจากงานไปใส่เขา

“ซีวอน ฉันขอโทษ------“ฉันได้ยินเสียงรถบีบแตร ฉันมีโอกาสได้มองไปยังสัญญาณไฟจราจรที่กลายเป็นสีเขียวเพียงไม่ถึงเสี้ยววินาที และฉันก็ได้เห็นเงาของใครคนนึงพุ่งเข้ามาบังร่างของฉันเอาไว้

“นารา!!!!!” เจ็บมากมั้ย.......?

“โครม!!!!” ......นายน่ะ เป็นคนดีขนาดนี้จั้งแต่เมื่อไหร่?

“-----นะ” ลุกขึ้นมา.......ฟังคำขอโทษของฉัน..........ก่อนสิ

ถึงนี่มันจะผ่านเหตุการ์นั้นมาสองวันแล้ว และคุณหมอก็ยืนยันว่าเขาไม่ได้เป็นอะไรมาก ทำกายภาพบำบัดทุกวัน เดี๋ยวก็เดินได้ ทำอะไรได้เป็นปกติแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วง แต่จะไม่ให้ฉันห่วงได้ยังไง.......... เขาเป็นแบบนั้นก็เพราะฉันแท้ๆ

แจจุงพยายามบอกฉันว่าเขาไม่เป็นอะไร (หลังจากเรื่อง BOF ฉันก็มีละครเรื่องใหม่ที่ต้องถ่ายคู่กับเขา) [เรื่องนี้ทำให้ซีวอน กับแจจุงทะเลาะกันมาแล้ว เพราะดูเหมือนกับว่า แจจะชอบนารา] พอฟื้นปุ๊บก็ถามหากายภาพบำบัด ทำเอาทุกคนที่เฝ้าเหวอไปตามๆกัน ฉันเองก็อยู่ที่นั่น แต่เท่าที่จำได้ ฉันกำลังหลับอยู่เลยไม่รู้เรื่องนี้

ยังไงๆ........... วันนี้ก็ต้องไปเยี่ยมล่ะ

ฉันคิดแบบนั้นแล้วก็ทำ”ขนมเค้กขออภัย” เขียนข้อความขอโทษเยอะแยะมากมาย กะว่าจะเอาไปให้เขาแล้วขอโทษขอโพยให้จบแบบรวดเดียว แต่ว่า..........

พอไปถึงหน้าห้องคนป่วยแล้ว........ ฉันไม่กล้าเข้าไปง่ะ

ไม่รู้ว่าจะทำหน้ายังไง....... ไม่รู้ว่าจะพูดว่ายังไงดี

“นาย.....ยังไม่ตายใช่มั้ย........ไม่ได้ๆกับคนป่วยต้องสุภาพหน่อย”ฉันคิดไปก็บ่นงึมงำๆกับตัวเองไป “ซีวอน..... ฉันขอโทษจริงๆนะ ที่ทำให้นายต้องเป็นคุณเดี้ยงแบบนี้ เอ๊ะยังไงเนี่ย ฉันจะพูดดีๆ ทำไมต้องกัดเขาทุกคำเลย”

ไม่ทันจะเรียบเรียงคำขอขมาเสร็จ ก็มีใครคนหนึ่งเปิดประตูห้องออกมา “อ้าวนารา วันนี้คุณก็มาด้วยเหรอครับ?”

ฉันมองหน้าคนแสดงจีฮูแบบงงๆ ก่อนจะฉากตัวหลบ เพราะกลัวว่าคนในห้องจะเห็น

“ไม่ต้องหลบหรอกครับ ซีวอนน่ะกำลังทำกายภาพบำบัดอยู่อีกห้องนึง” เขายิ้มอย่างอ่อนโยนให้กับฉันเหมือนทุกที ฉันรู้สึกเหมือนมีพี่ชายจริงๆเลย เวลาอยู่ใกล้เขา

โอ้ โอกาสทอง!

“งั้นฉันฝากหน่อยสิแจจุง เอานี่ให้เขา แล้วบอกด้วยว่า ฉันขอโทษจริงๆ...... ฉันไม่ตั้งใจให้เขาเป็นแบบนี้ แล้วก็ บอกเขาด้วยว่า พยายามได้ดีมาก ฉันขอถอนคำพูดที่ว่าหมอนั่นมีดีแค่หน้าตา เขาเป็นดารามากคุณภาพจริงๆนั่นล่ะ เป็นไงจำได้มั้ย?”

แจจุงยืนยิ้มแบบฝืนๆอยู่หน้าฉัน ในมือถือกล่องเค้กแบบไม่ค่อยมั่นคง ก่อนที่ฉันจะเห็นใบหน้าอันคุ้นเคยของใครอีกคนโผล่ออกมาจากด้านหลังของเขา

“ไง คิม นารา นี่กะจิตกะใจจะไม่เข้ามาหาคนป่วยคนนี้จริงเหรอ?”ฉันหันค้อนแจจุงวงใหญ่ แต่ท่าทางว่ารายนี้จถูกบังคับขู่เข็ญมามิใช่น้อย

“อ่ะ...เออ.........พอดีฉันมีธุระด่วน” ขณะที่ฉันกำลังเรียบเรียงคำแก้ตัว คุณซีวอนก็สำรวจเค้กที่ฉันทำมาเป็นการใหญ่

“โอ้โห น่ากินแฮะ เขียนขอโทษไว้เพียบเลย เธอคงตั้งใจทำเพื่อฉันมากสินะ”เขาพูดเองเออเองแบบเสร็จสับ ไม่รู้ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าแก้มฉันกำลังเปลี่ยนเป็นสีแดงลูกตำลึง

“มะ...ไม่ใช่สักหน่อย-----“ “ขอบใจมากนะ ฉันดีใจจริงๆที่เธอยอมรับฉัน”

ไม่มีคำแก้ตัวใดๆในฉากนี้ และไม่มีคำอธิบายใต้ภาพเหมือนในพิพิธภัณฑ์

มีก็เพียงเสียงหัวใจของฉัน และของเขา ที่กำลังเต้นแข่งกันจนแยกไม่ออก ว่าเสียงที่ดังอยู่นั่นเป็นของใครคนใดกันแน่

แต่เชื่อมั้ยว่าตอนนี้สิ่งเดียวที่ฉันมั่นใจก็คือ ฉัน คิม นารา กำลังหลงรักตาผู้ชายบ้าอำนาจอย่าง ชเว ซีวอน เข้าให้แล้ว

นี่ล่ะนะที่เขาว่า เกลียดยังไง มักได้อย่างนั้น

ส่วนของไรท์เตอร์

ขอบคุณอีกล้านครั้งค่ะ โปรดรับจูจุ๊บจากเรย์ด้วย ! > 3 < : ถ้าเค้าติดนะ จะขอบคุณเรย์สักสามล้านครั้งเลย

ถ้าออติดจะไม่ทิ้งกันนะ เรย์ไม่ทิ้งรีดเดอร์ทุกคนเด็ดขาด ><V : อ่ะแน่นอน ขอให้ติดเถอะ เราติดตามเรย์เหมือนเงาตามตัว แมวตามปลา หมาตามกระดูก (กำ)

สัญญานะ ! : สาบานก็ได้ค่า

อยากพูดอะไรกับเรย์ซักติ๊ดนึงมั๊ย ? : เห็นใจในความน่าสงสารและความอัปโชคของเค้าด้วย ทำอะไรก็ไม่เคยติดกับเขาสักที คราวนี้ให้โอกาสหวานได้มั้ย เรย์จัง?

ขอบคุณอีกครั้ง ! : (โค้ง) ขอบคุณเหมือนกันค่ะ แล้วก็เปลี่ยนคำขอบคุณเป็นคำว่า คุณได้รับเลือกแทนได้มั้ย ^^ (3ยิ้ม)

3rd

Actress ! 
คิม มี โซ !

>>____: มันคือใบสมัครของ MS . 1

ส่วนของผู้สมัคร

ชื่ออะไรคะ : ชื่อพลอยค่ะ ^^ (โหล๊โหล - -)

อายุเท่าไหร่เอ่ย : 16 ขวบ >"<

พี่น้องปู่ย่าตายายหรือเป็นอะไรกับเรย์ เรย์อายุ 19 นะคะ : เป็นคุณน้องค่ะคุณพี่ ^^~

เคยดู Boys Over Flower รึเปล่าคะ ? :) : เคยๆ ๆ  ชอบมากเลย แต่ดูไปนิดเดียว TT'

ขอบคุณนะคะ ที่มาช่วยออ ~: ฮ่าๆ ๆ  ไม่ต้องขอบคุณค่ะ เต็มใจ :))

ส่วนของตัวละคร

ชื่อตัวละคร : คิม มีโซ (kim mieso)

บทที่ได้รับใน BOF : กึมจันดี

นิสัย : เธอเป็นสาวสวย เซ็กซี่ สดใส ร่าเริง แบ๊วหน่อยๆ ตามฉบับของหน้าตา หัวไว คิดเร็วทำเร็ว รักสัตว์ ชอบถ่ายรูปเป็นงานอดิเรก รักเสียงดนตรีเพราะเธอคิดว่า ดนตรีมีค่าทางจิตใจ รักการทำงานเอามากๆ และเธอจะตั้งใจทำมันอยู่เสมอ เธอมีน้ำใจ รักเพื่อนมากๆ เอาแต่ใจสุดๆ แต่ออกในลักษณะอ้อนๆ เธอเป็นคนที่เชื่อคนง่าย และมักจะมอบความรักความจริงใจให้กับผู้อื่นก่อน เธอเป็นพวกประเภทโกรธง่ายหายเร็วอยู่บ่อยๆ อารมณ์ค่อนข้างจะเปลี่ยนแปลงบ่อย แต่เวลาที่เธอดีก็คือดีแบบสุดๆ แต่ถ้าเธอโกรธเมื่อไหร่จะทำให้เธอกลายเป็นคนละคน กลายเป็นผู้ ญ ที่ แมนเกินตัว- - คือเมื่อเธอโกรธมากๆ เธอจะห้าวซะทอมยังอาย ผู้ชายยังหวั่น ถึงสังขารจะไม่อำนวย แต่แรงก็ถึกใช้ได้ !เมื่อเธอควบควมอารมณ์ไม่อยู่เธอมักจะทำร้ายคนที่ทำให้เธอโกรธไม่รู้ตัว เหตุผลอะไรต่างๆนาๆเธอไม่ฟังทั้งนั้น อารมณ์ร้อนอย่างน่ากลัว ไม่ยอมใครง่ายๆ จะต้องสู้จนกว่าตัวเองจะชนะ หลายคนที่ทำให้เธอโกรธจะกลายเป็นคนที่จะต้องรองรับอารมณ์ของเธอ (ซวยจริงๆ -*-) ซึ่งถ้าคนที่สนิทกับเธอมักจะรู้วิธีที่ดับอารมณ์ นั่นคือ ของกิน !! (=_________=) เพราะเธอจะยัดๆ อย่างไม่คิดชีวิต มีเท่าไรกินให้หมด กินจนกว่าอามณ์จะดี เพราะฉะนั้นของกินเท่านั้นที่จะทำให้อามณ์ของมีโซคนนี้เย็นลงได้  ไม่เพียงแต่เธอจะกินตอนโมโห ตอนปกติก็กินเยอะอยู่แล้ว หลายคนสงสัยว่า ทำไมเธอกินเท่าไรก็ไม่อ้วน อันนี้ก็ตอบไม่ได้ เพราะตัวเธอเองก็ไม่รู้ รู้แต่ว่ากินแล้วมันมีความสุข ^^~ และเธอมักจะถือคติที่ว่า อะไรก็ห้ามได้ เว้นห้ามไม่ให้กิน TT'

บุคลิก : มีโซเป็นคนที่มี รูปร่าง ผอมเพรียว ติดออกจะพร้อมเกินไป หรือที่ใครๆก็เรียกกันว่า "แห้ง !" แต่เมื่อเธอแต่งตัวออกมาก็จัดว่าดูดีเลยทีเดียว เธอจะเป็นสาวสวย น่ารัก เซ็กซี่นิดๆ สดใส ร่าเริง สูงยาวเข่าดี = = ผมยาวสลวย โครงหน้าเรียวได้รูป ตาโต ปากนิดจมูกหน่อย ผมขาวอมชมพู แต่เธอจะเป็นคนที่มี 2 บุคลิกคือ เป็นสาวสวย ใจดี มีน้ำใจ น่ารัก อ่อนโยน มองโลกในแง่ดี เป็นมิตรต่อทุกคน แต่อีกบุคลิกของเธอจะเป็นยามเมื่อเธอโกรธ เพราะเธอจะกลายเป็นคนละคน จะกลายเป็นคนที่เอาแต่ใจ ไม่มีเหตุผลแถมยังไม่ยอมฟังอีกด้วย โกรธแบบไม่แคร์สื่อ แมนเกินตัว โหดใช้ได้ และชอบที่จะแสดงนิสัยที่ไม่สมควรออกมา แต่จะมีสิ่งหนึ่งที่จะทำให้มีโซคนนี้ดับได้ นั่นก็คือ "ของกิน"
ข้อดี : สดใส ร่าเริง มีน้ำใจ  รักเพื่อน มองโลกในแง่ดี ตั้งใจทำงาน เป็นมิตรต่อทุกคน

ข้อเสีย : โกรธง่าย อารมณ์ร้อน อารมณ์เปลี่ยนแปลงบ่อย โหด ห้าว จะเอาแต่จะชนะ ไม่ยอมใคร สิ้นเปลือง ! (เพราะกินมากเกินไป) 

อาชีพ : นักแสดง นักร้อง ธุรกิจส่วนตัว (เปิดร้านเสื้อผ้า)

ความสามารถพิเศษ : ร้องเพลง เต้นบัลเล่ย์ เล่นดนตรี (เปียโน ไวโอลีน) สามารถพูดภาษาจีน ,ใต้หวัน,อังกฤษ และ กิน !

ครอบครัว : พ่อของเธอเป็นคนเกาหลีโดยกำเนิด แต่แม่ของเธอเป็นคนใต้หวัน ใบหน้าของเธอจึงมีส่วนคล้ายแม่อยู่บ้าง มีโซเกิดที่ประเทศเกาหลี แต่ถูกส่งตัวให้ไปอยู่กับยายที่ใต้หวัน เพราะพ่อและแม่ของเธอไม่มีเวลาเลี้ยงดู เธอจึงมีความสามารถพูดภาษาจีนและใต้หวันได้ ฐานะทางครอบครัวไม่ถึงกลับรวยมาก พอประมาณ แม่ของเธอเป็นอาจารย์สอนภาษาจีนอยู่ที่มหาวิทยาลัยอินฮา ส่วนพ่อของเธอเป็นเจ้าของบริษัทเสื้อผ้าแฟชั่น  เธอจึงช่วยสารต่อจากพ่อ แต่เธอไม่ชอบอยู่ในบริษัทจึงเปิดร้านขายเองเป็นธุรกินส่วนตัว
ประวัติการทำงาน : ถ่ายแฟชั่นนิตยสารชื่อดัง แสดงละครซี่รี่ย์มากมายรวมถึงละครย้อนยุค (ถึงหน้าจะไม่ให้) แต่ส่วนมากเธอจะรับละครย้อนยุคซะมากกว่า และออกอัลบัมเดี่ยวมาได้ซัก 3 อัลบัม

รางวัลที่ได้รับ : รางวัลนักแสดง ญ ดีเด่นประจำปี 2009 , รางวัลนักแสดงย้อนยุคหน้าใหม่ , รางวัลสาวสวยสุขภาพดี , M.net Music Asia Awards (MAMA) ,  Golden Disk Awards

อิมเมจคุณ : 
















(มีโซกับร้านขายเสื้อผ้าของเธอค่ะ)

รูปเยอะไปมั๊ย ?? - -

อิมเมจคู่ของคุณ :
 

ชื่ออิมเมจของคุณ : Net idol "Do Hoe Ji"

คำถาม

1.      คุณเป็นนักแสดงคนนึงที่มีชื่อเสียง แต่ละครที่คุณเล่นส่วนใหญ่จะเป็นละครย้อนยุค และคุณก็ไม่เคยเล่นละครวัยรุ่นแบบ Boys over flower มาก่อน สาเหตุที่คุณอยากลองเล่นละครแนวนี้ขึ้นมาคืออะไร ? : ( บรรยาย 4 บรรทัด ขึ้นไป )
ความจริงแล้วมีโซหน้าตาของเธอออกไปทางสาวสวย สดใส ไม่น่าจะมาเล่นละครย้อนยุคได้ = = แต่ด้วยความที่เธอเคยถ่ายปกนิตยาสารชุดฮันบก ทำให้มีผู้กำกับละครย้อนยุคเล็งเห็นความสดใสของเธอ พวกเขาจึงติดต่อเธอให้ไปเล่นหนังย้อนยุค ซึ่งเธอก็ตอบตกลง เพราะเธอคิดว่า หนังย้อนยุคเป็นอะไรที่เธอชอบอยู่แล้วบวกกับชุดของตัวละครก็ยังสวยถูกใจเธออีกด้วย ด้วยเหตุนี้จึงทำให้เธอรับงานละครย้อนยุคเป็นส่วนใหญ่ ส่วนเรื่อง Boys over flower เธอก็สนใจตั้งแต่ภาคใต้หวันแล้ว เมื่อได้มารู้ว่าเธอจะต้องเล่นเรื่องนี้ ก็ทำให้เธอตอบตกลงทันที
2.      เมื่อเข้าแรกกับซีวอน คุณรู้สึกว่าเขาไม่ตั้งใจแสดง แถมยังแสดงท่าทีฮึดฮัดใส่คุณ และคุณเองก็ไม่พอใจมาก ๆ ที่ต้องถ่ายทำหลาย ๆ เทค คุณจะทำยังไงต่อไป ? : 

"คัทท !!!!! พักกองได้ ! "
หูยยยยย ~ ขอบคุณสวรรค์ ฉันรอคอยคำนี้มานาน TT เพราะนายคนเดียวเลยเชว ซีวอน ! ที่ทำให้ทั้งกองถ่ายไม่ได้พัก นายมันนิสัยแย่ๆ ๆ ๆ  เฮอะ ! เล่นก็ไม่ดี ไม่มีความตั้งใจ แบบนี้มาเป็นนักแสดงได้ยังไง คิดว่ารวยแล้วทำอะไรก็ได้รึไง ห่วยย ๆ ๆ เป็นผู้ชายที่เสื่อมและห่วยที่สุด !!!!! ไม่ได้การและ มาทำให้มีโซคนนี้ต้องเสียทั้งแรงกายและเวลา นายต้องขอโทษฉัน!
 "นี่นาย !"
"........"
"นี่นาย ฉันเรียกไม่ได้ยินรึไง ? - -"
"........"
"นี่หยุดสิ ฟังฉันก่อน นายซีวอน ฉันบอกให้หยุด" ได้ผลแหะ ยอมหยุดซักที คนอะไรหยิ่งเป็นบ้า เฮอะ !
"มีอะไร"
"นายต้องมาขอโทษฉัน โทษฐานที่.. .. เห้ยนั่นนายจะไปไหน "
ฉันยังพูดไม่ทันจบอยู่ๆนายนั่นก็เดินไปเลย ไม่ขอโทษแล้วยังนิสัยแย่อีก ผู้ชายอะไรใช้ไม่ได้ คิดว่ามีโซคนนี้จะยอมรึไง เหอะ ! นายรู้จักฉันน้อยไปซะแล้ว
"นี่นาย จะเดินไปไหน ฉันบอกให้หยุด !!!!!!"
"นี่เธอ จะแหกปากให้มันได้อะไร ?"
"ก็นายไม่ยอมหยุด"
"แล้วทำไมฉันต้องหยุด"
"ก็ฉันสั่ง !"
"เหอะ ! เธอมันน่ารำคาญ"  พูดเสร็จนายนั่นก็เดินหนีฉันอีกแล้ว หนอยยยยยย ไอ้บ้า ไร้สกุล มาว่าฉันน่ารำคาญ นายล่ะสิ น่ารำคาญยิ่งกว่า !
"นี่นายจะเดินไปไหน ฉันบอกให้หยุดไง!!!"
หลังจากที่นานนั่นได้ยินเสียงฉันก็หยุดทันที พร้อมทั้งหันหน้ากลับมามองฉันแล้วพูดว่า
"ถ้าเธอจะตามเข้ามา ก็เชิญ~"
ห้องน้ำชาย. ...
"ชิ ! อย่าคิดว่าฉันไม่กล้านะ"
แล้วฉันก็เดินตามซีวอนเข้าไปในห้องน้ำ โชคดีแหะที่ไม่มีผู้ชายคนอื่นอยู่ ไม่งั้นฉันคงช็อคถ้าได้เห็นน้องน้อยของแต่ละคนออกมาชูคอเล่น แหวะ ! แค่คิดก็จะอ้วก อึ๋ยยยยย ~ ว่าแต่นายนั่นหายไปไหนกันนะ
หมับ !!! พลั่ก !
"เห้ยยยยยย ! O_O นี่นาย ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ !!!!" 
ในตอนนี้ ฉันถูกนายเชว คว้าหมับเข้าที่ต้นแขน พร้อมกับผลักฉันให้มาชิดติดริมผนังห้องน้ำ แล้วนายนั่นก็สอดตัวเข้ามากันไม่ให้ฉันออกไป ใครก็ได้ช่วยที ท่านี้มันไม่สวยเท่าไรเลยนะ TT
"เธอจะตามฉันเข้ามาทำไม ! ?"
"นายต้องขอโทษฉันที่ทำให้ฉันเสียเวลา !!!"
"ทำไมฉันต้องขอโทษเธอ ฉันไม่ผิด" 
อื้อหือออ คนหรือปูนทำไมถึงได้ด้านแบบนี้ ชั่งกล้านะค๊ะ คุณชายยยยย ~
"เฮอะ ! ไม่ผิด นายพูดมาได้ไง ? เพราะนาย ทำให้ฉันต้องเสียเวลา เหนื่อยก็เหนื่อย นายรู้มั๊ยคนอื่นเค้าต้องทำงานล่าช้า ก็เพราะนาย คิดที่จะสำนึกบ้างไม่ได้รึไง !!!!"
"แล้วไง ก็เธอมันเล่นไม่ได้เรื่อง = ="
"นี่นาย ! อย่ามาว่าฉันนะนายแหละ ฮ่วยเสื่อม เล่นไม่ได้เรื่อง !"
"นี่เธอ !!!มันจะมากเกินไปแล้วนะ"
"มากยังไงหรอค๊ะ คุณพระเอกกก ~ ^^" ฮ่าๆ ๆๆ  จี้ใจดำอ่ะสิ สมน้ำหน้า !
"ปากดีนักนะ !"
"แน่น๊อนนน ~"
"นั้นถ้าฉันจะขอชิม เธอคงไม่ว่าหรอกนะ"
จากสีหน้าที่ดุดันกลับกลายมาเป็นเจ้าเล่ห์ แบบนี้บ่งบอกได้ถึงสัญญาณอันตราย TT
"นายจะทำอะไรฉัน !"
"ก็ทำแบบนี้ไง"
"นี่ไม่เอ. .. อุ๊บบบบ~ O.O" 
กรี๊สสสสสสสสส ! นายนี่มันจูบฉัน นายกล้าดียังไง ! ตอนนี้ฉันโกรธจนยับยั้งไม่ไหวแล้วนะ
"นี่ปล่อยฉัน !!!!"
ผลั่ววว !!!!!  ผลั่ก ! แอร๊กกกก !~
"นายจำไว้เลยนะซีวอน นายทำแบบนี้เท่ากับดูถูกฉันมาก! ปากของฉันไม่ใช่ที่สาธารณะ และก็ไม่ต้องการปากเน่าๆของนายด้วย แล้วอย่ามาทำกับฉันแบบนี้อีกจำไว้ !!!!!!"
"นี่เธอ โอ๊ยยยยย !"
ซีวอนล้มลงกับพื้นด้วยท่ากุมน้องชาย สงสัยจะเจ็บมากนะนั่น  ! สมน้ำหน้า เหอะ นายอยากมาทำให้ฉันโกรธเองนะ ฉันก็จัดการต่อยหน้าพร้อมกับอัดท้อง แถมด้วยลูกเตะทำหมัน ให้มันใช้การไม่ได้อีกเลย ! ปล่อยวันแบบนั้นแหละ สมควร !!!!!

                            ..............................................................................

  3.      ระหว่างที่คุณเดินทางไปถ่ายละคร Boys Over Flower วันหนึ่ง คุณรู้สึกเหนื่อยกับตารางงานที่มากมายจนคุณไม่มีเวลาพักมาก แต่ด้วยสปิริต คุณจึงถ่ายมันต่อจนจบ แต่แล้ว ระหว่างทางกลับ คุณกำลังจะโดนรถชนเข้า ปรากฏว่าซีวอน ได้ช่วยคุณไว้ แต่นั่น ทำให้กระดูกข้อเท้าของซีวอนแตก และก็จำเป็นที่ซีวอนจะต้องพักงานอยู่ที่โรงพยาบาล เพื่อเชื่อมกระดูกให้พอเดินได้ ซีวอนพักงานเป็นระยะเวลาถึงสองอาทิตย์ และก็ทำกายภาพบำบัดทุกวัน เพื่อที่เขาจะได้หายเร็ว ๆ และกลับมาถ่ายละครต่อกับเพื่อน ๆ คุณได้เห็นความตั้งใจในการถ่ายละครของเขาเข้าจริง ๆ คุณก็รู้สึกผิดกับสิ่งที่คุณทำไปทั้งหมด คุณจะเอ่ยขอโทษเขายังไง ? : ( บรรยายพร้อมบทสนทนา ) 

เฮ้อออออออ ~ นายนั่นมาช่วยฉันเพราะอะไรกันนะ ?  สร้างภาพหรอ ? ไม่หรอก กระดูกแตกซะขนาดนั้น TT หรือว่า นายนั่นจะเป็นคนมีน้ำใจจริง ๆ OoO (she ตื่นเต้นมาก - - )  โอ๊ยๆ ๆ ๆ ๆ ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว ชั่งเหอะ ! ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร ฉันก็คงต้องขอบคุณเค้า นึกถึงเหตุการณ์ตอนนั้นก็รู้สึกผิดแหะ TT;; โดนไปซะเต็ม ๆ ๆ แล้วฉันก็ไปด่านายนั่นไว้ซะเยอะ โฮฮฮฮฮฮฮ กลุ้มจังเลยค๊า !~
ว่าแต่. ... ฉันจะขอโทษเค้ายังไงดีเนี่ย =_____________=  ถ้าเรามีตัวเลือก
1.เค้ก ?.  .. . โนววววว ทำไม่เป็น - -
2. เดินไปแล้วขอโทษเลย. ... ไม่เอาอ่ะ ธรรมดาไป
เอาไงดีๆ ๆ ๆ TT'
"มีโซ เธอเป็นอะไร ?" เมื่อยุนโฮเดินมาถึงหน้าห้องคนไข้พิเศษเพื่อที่จะมาเยี่ยมซีวอน ก็เห็นมีโซนั่งอยู่หน้าห้องไม่ยอมเข้าไป แถมยังทำท่าสะบัดหัวเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่
"เอ่อออ ป่าว ฉันไม่ได้เป็นอะไร"
"นี่ ! มีอะไรก็บอกฉันได้นะ"
"............"
"หืม ว่าไง ?"  
บอกดีไม่บอกดี ? แต่บอกไปก็ไม่น่าจะเสียหายนิ บางทียุนโฮอาจจะช่วยฉันคิดก็ได้ เมื่อคิดดังนั้นฉันก็บอกยุนโฮไป
"เอ่อออ คือ ฉันอยากขอโทษซีวอนอ่ะ แต่ว่า. ... ไม่รู้ว่าจะทำอะไรดี"
"อืมมม แล้วเธอทำอะไรเป็นมั้งล่ะ ?"
"ก็ร้องเพลง เล่นเปียโน เล่นไวโอลีน เต้นบัลเล่ย์อ่ะ"
"นั้นเธอก็ร้องเพลงขอโทษเค้าสิ"
"จริงสิ ! 0.0 ขอบใจมากนะยุน >"<"
"ฮ่าๆ ๆ ไม่เป็นไร เธอนี่ก็น่ารักดีเหมือนกันนะ"
"บ้าหรอมาชมกันแบบนี้ เค้าก็เขินเป็นนะ >////<"
"ฮ่าๆ ๆๆ ๆ"
"แต่. ... ฉันไม่รู้ว่าจะร้องเพลงอะไรนี่ - -"
"นั้นเอางี้. .. เธอก็ไปบอกมันตรงๆแหละว่าขอโทษ "
"อืมมมม. .. จะดีหรอ ?"
"อืม ฉันคิดว่ามันโอสำหรับเธอแล้วนะ แล้วก็ช่อกุหลาบขาวซักช่อนึง เออๆ ช็อคโกแล็ตด้วยนะ แค่นี้แหละ ก็เพียงพอแล้ว ^^"
"ก็ดีเหมือนกัน ดูแมนดี ฮ่าๆ ๆ ๆ ^^~  ขอบใจนายมากนะยุน ฉันรักนายที่สุดอ่ะ >"<"
"อืม ไม่เป็นไร ^^ ฉันก็รักเธอ 5555555."
"ตลกๆ ๆ  ฉันไปก่อนนะ ^^~ บ๊ายยยย"
เมื่อฉันคุยกับยุนโฮเสร็จ ฉันก็เดินออกจากหน้าห้องคนไข้พิเศษ เพื่อที่จะไปซื้อช็อคโกแล็ตกับช่อดอกไม้ ที่ชั้นล่างของโรงพยาบาล พลางคิดว่าการขอโทษครั้งยิ่งใหญ่ครั้งนี้ จะสำเร็จหรือไม่ ?

หลังจากที่ฉันซื้อช็อคโกแล็ตเสร็จฉันก็ขึ้นมาที่ห้องของนายนั่น พร้อมกับแง้มๆประตูดูว่ามีใครอยู่มั๊ย
".............." เงียบกริบ ไม่มีใครอยู่นอกจากผู้ป่วย 
ฟู่วววว~ โล่งงง ไม่มีใครอยู่ ว่าแต่ยุนไปแล้วหรอ ? อืมมม แต่ชั่งเค้าเหอะ ตอนนี้มีหน้าที่แค่ขอโทษนายนั่นก็พอ 
แล้วฉันก็เดินเข้าไปในห้องก็เห็นซีวอนนอนหันหลังให้อยู่ บริเวณข้อเท้าถูกพันด้วยผ้าสีขาวเหมือนมัมมี่เลยอ่า ~ เมื่อฉันเดินไปถึงเตียงก็ชะโงกมองว่านายนั่นหลับอยู่รึเปล่า 
"............"
ยังดีแหะ ที่นายนั่นยังหลับอยู่ นั้น. ...  ฉันพูดตอนนี้เลยแล้วกัน
"นี่นายย. .. "
"ฉัน. .. เอ่อ... ฉัน TT' "
"มีอะไรเธอก็พูดมาสิ !"
"เห้ยยยยย !"
"ทำไม ?"
"ป่าว ๆ (TT)" ตื่นมาตั้งแต่เมื่อไหร่วะ ตกใจหมด - -
"เมื่อกี้เธอจะพูดอะไร"
"ฉันคือ. ... เอ่อฉันน "
"มีอะไรเธอก็พูดมาสิ !!!"
"ทำไมจะต้องขึ้นเสียงด้วยเล้า TT TT"
"เธอก็พูดมาซักทีสิ อย่าลีลา - -"
"ก็ฉันจะบอกว่า. .. เอ่อ ขอโทษนะที่ฉันทำไม่ดีกับนาย แล้วก็ขอบคุณที่นายช่วยฉันไว้ > <"
"ก็แค่นั้น ~"
"เอ๊ะ นี่นาย ทำไม. ."
"ยุนโฮมาบอกฉันแล้ว"
ไอ้ !!!! อ๊ากกกกกก ยุนโฮเจ้าเล่ห์ ร้ายกาจที่สุดอ่ะ TT
"ชิ~ นี่! ดอกไม้แล้วก็ช็อคโกแล็ต ฉันเอามาขอโทษนาย จะเอาม๊ะ ?"
"ไม่"
" เออ ! ไม่เอาก็ไม่ต้องเอา"  พูดจบฉันก็วางของและเตรียมที่จะเดินออกไป ชิ ! มันน่าโมโหที่สุด !
หมับบ !
"จะไปไหน ?"
"เรื่องของฉัน"
"ตอบดีๆฉันไม่ชอบ"
"นั่นมันเรื่องของนาย !"
ฟุบบบบ !~ หมับ !!~
"นี่นายปล่อย~"
"ไม่ปล่อย เธอต้องอยู่กับฉันที่นี่ !" 
"ฉันไม่อยากอยู่กับนาย - -"
"แต่ฉันจะให้อยู่ ถ้าเธอไม่อยู่ฉันก็ไม่ยกโทษให้"
"ชิ !~ อยู่ก็อยู่ =_________= " 
"ดีมาก ! ^^"

แล้วฉันก็จำเป็นที่จะต้องอยู่กับไอ้บ้านี่ตลอดจนถึงเย็น ฉันไม่เข้าใจนายเลยซีวอน นายไม่รับของของฉันแล้วทำไมนายถึงอยากจะให้ฉันอยู่ ? นายมากอดฉันทำไม ?? แล้วไอ้เสียงตึกตักที่มันเต้นอยู่ในก้อนเนื้อบนหน้าอกทำไมจะต้องเต้นแรงด้วย ฉันไม่เข้าใจทั้งนายและตัวฉันเอง 

หวั่นไหวหรอ ?? ไม่หรอกมั้ง ฉันเกลียดนายนั่นจะตาย แล้วนายล่ะ เกลียดฉันรึเปล่า ? แต่ทำไมน๊า า ฉันถึงไม่อยากให้นายเกลียดฉัน . .... โอ๊ยยยยยย ! ไม่เอา ไม่คิดแล้วปวดหัว .. ... แต่อยู่กับนายแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ > <


ส่วนของไรท์เตอร์

ขอบคุณอีกล้านครั้งค่ะ โปรดรับจูจุ๊บจากเรย์ด้วย ! > 3 < : จุ๊บ บบ ! อ๊า า ได้รับเต็มๆเลยอ่ะ พี่เรย์ >"<

ถ้าออติดจะไม่ทิ้งกันนะ เรย์ไม่ทิ้งรีดเดอร์ทุกคนเด็ดขาด ><V : ฮ่าๆๆ ๆ  ไม่ทิ้งหรอกค่ะ จะติดตามๆ ๆ

สัญญานะ ! : สัญญา !!!!

อยากพูดอะไรกับเรย์ซักติ๊ดนึงมั๊ย ? : อืมมม. ... เค้าชอบพี่เรย์จัง 55555555. ล้อเล่นๆ ๆ ก็อยากจะบอกว่า ยังไงก็ฝากด้วยนะค๊ะ รับไม่รับยังไงก็พิจารณาดูก่นนะค๊ะคุณพี่ >"< อ้อๆ ๆ มีอีกๆ พล๊อตเรื่องพี่เยน่าสนใจมากมาย ^^

ขอบคุณอีกครั้ง ! : ขอบคุณเช่นกัน ^^