คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ....ใครอีกคน?...
ตอนที่ 2 ....ใครอีกคน?...
“อย่างอนกันนะครับคนดี”
ฟิววิ่งวนรอบโต๊ะผม... พยายามจะง้อผมสุดฤทธิ์ แต่สิ่งที่ได้กลับไปก็แค่
“เชอะ! -3-”
“นะครับ...นะครับ หายงอนนะครับ”
ผมจ้องหน้าหนุ่มหล่ออันดับ 4 ของโรงเรียนอย่าหมั่นไส้...หน้าตาหล่อๆ แบบนี้ พอมายิ้มอ้อนๆ ยิ่งดูดีเข้าไปใหญ่
น่าอิจฉาอ่ะ -*-
“อิจฉาฟิว...”ผมบ่นอุบอิบพอให้หมอนั่นได้ยิน แล้วเดินหนีไปเข้าห้องน้ำ ทิ้งให้หมอนั่นยืนงงกับคำพูดของผม
ทำไมวันนี้มันน่าเบื่ออย่างนี้นะ....
ผมล้างมือแล้วรีบเดินออกไปข้างนอก แต่หูเจ้ากรรมก็ดันได้ยินเสียงประหลาด
“นัท...อ๊า...นัท”
ผมหน้าแดงจนไม่รู้จะแดงยังไง...ทำไมผมจะไม่รู้ว่าเขากำลังทำอะไร ทั้งเสียง ทั้งภาพ
ผู้ชายคนหนึ่งกำลังช่วยตัวเองโดยมีรูปถ่ายของผมเป็นตัวช่วย -///-
ผมแทบกรี๊ด...ดีที่ตั้งสติวิ่งหนีได้ทัน ถ้าเขาเห็นผมเข้าคงเกิดเรื่องแน่ๆ
“นัท!!”
“เฮ้ย!!!!!!!!!!!”
ผมสะดุ้งสุดตัวเมื่อมีสัมผัสเย็นๆ ทาบทับลงบนไหลของผม
“พี่ฮันท์....เฮ้อ!!”ผมอุทานอย่างโล่งใจ
“เป็นไรไปเรา...หน้างี้แดงอย่างกับซอสมะเขือเทศผสมพริกสดเป็นกระบุง”
“วิ่งมาน่ะครับ...เหนื่อย ร้อนด้วย”ผมเฉไฉตอบ
“แล้ววิ่งหนีอะไรมา?”
“เอ่อ...เอ่อ...หนี....อาจารย์ฝ่ายปกครองครับ”มั่วตอบจนได้
“ทำอะไรผิดอีกล่ะ...แต่ช่างมันเถอะ วันนี้ตอนเย็นไปหาพี่ที่ห้องชมรมทีนะ มีเรื่องจะคุยด้วย”พูดรัวๆ จบก็เดินหนีเฉยเลย...เสียมารยาทนะเนี้ย!! (ทีตัวเองยังทำเลย-SaRang)
พอตกเย็นผมก็ไปที่ห้องชมรม ของพี่ฮันท์ ซึ่งก็เป็นชมรมบ้าๆ ที่เจ๊แกตั้งขึ้นมาเพื่อจัดหาหนุ่มสาวมาคู่กันหรือหาหนุ่มหล่อหนุ่มสวยมาคู่กันก็ได้ (แต่ส่วนใหญ่จะเป็นอันหลังมากกว่า)
....และที่สำคัญ ชมรมนี้ล่ะครับ ที่มีหน้าที่จัดการเรื่อง 10 อันดับหนุ่มหล่อของโรงเรียน รวมทั้ง 10 อันดับบุคคลที่นักเรียนชายโรงเรียนนี้หมายปองด้วย โดยจะวัดจากผลโหวตที่มีการจัดโหวตทุกๆ เดือน และจะประกาศผลที่บอร์ดของชมรมและในเว็บไซด์ของโรงเรียน..
“มาแล้วเหรอนัท”พี่ยีนต์ พี่สาวบังเกิดกร้าวของผมกล่าวทักทาย ในขณะที่มือก็สาละวนจัดชุดนักเรียนให้กับพี่เต
หนุ่มหล่ออันดับ 2 ของโรงเรียน ซึ่งมียศเป็นพี่เขยของผมในอนาคต
“พี่ฮันท์ล่ะครับ?”
“ไปข้างนอก อีกนานมั้ง ถึงจะมา นัทจะรอมั้ยล่ะ?...ถ้าไม่รอก็กลับพร้อมพี่”
“ผมรอดีกว่าครับ...เห็นพี่ฮันท์เค้าซีเรียด”
ผมตัดสินใจนั่งรอพี่ฮันท์ในห้องชมรมอันเพียบพร้อม ทั้งทีวี ตู้เย็น คอมพิวเตอร์ แอร์ รวมทั้งอะไรๆ อีกหลายสิบอย่างที่เจ๊ฮันท์จะสรรค์หามาอำนวยความสะดวกให้ตัวเองได้....รอตั้งแต่เย็นยันมืด เจ๊แกก็ยังไม่โผล่ แถมตอนนี้
ผมปวดฉี่ด้วยดิ...ห้องน้ำก็ไกลจะไปดีมั้ยเอ๋ย!!!
......................
................
..........
สรุปแล้ว ผมก็เดินมาหยุดอยู่หน้าห้องน้ำจนได้ มืดก็มืด น่ากลัวด้วย คนหล่ออยากจะบ้าตาย...
“รัก...รักเธอหมดใจรู้รึเปล่า”
เสียงเพลงหวานๆ แว่วดังมาจากหลังห้องน้ำ (หลังห้องน้ำอีกแล้ว)
ผมย่องไปฟังอย่างระวัง...มีผู้ชายคนหนึ่งกำลังดีดกีตาร์ครวญเพลงหวานอยู่ที่ใต้ต้นไม้ เท่าที่ดูๆ(มันมืดนะ) หน้าตาก็ไม่ขี้เหร่นะ มานั่งร้องเพลงอกหักอยู่ได้
“แกร๊บ!!!”
เอาแล้วตู...ใบไม้มันอยู่เฉยๆ ดันเจือกเดินๆไปเหยียบมันอีก O๐O
“ใครน่ะ?”
“...........”
“ฉันถามว่าใคร?”
เขาวางกีตาร์แล้วเดินตรงมาทางผม ตายแน่นัท...ตายแน่ ไม่ตายวันนี้ก็ไม่รู้จะตายวันไหนแล้ว o[]o
ผมตั้งท่าจะวิ่งหนี แต่ไม่ทันแล้ว....
ตัวผมถูกกระชากไปกระแทกผนังอย่างจัง....เจ็บสิครับ งานนี้
“โอย...”ผมคล้ำหัวตัวเองป้อยๆ พร้อมกับกระพริบตามองไอ้คนตรงหน้าให้ชัดๆ
“นัท....”หน้าหมอนั่นดูอึ้งๆ แถมเสียงยังสั่นและก็......ยังคล้ายๆ เสียงผู้ชายเมื่อกลางวันอีกด้วย
“ปล่อยผม!” ผมพยายามดันตัวเขาออก
...เขาสูงมากเลย แถมตัวก็ใหญ่ด้วย ดูเป็นผู้ชายที่แข็งแรงดูดี หน้าตาก็หล่อเข้าขั้นเลยล่ะ...บางทีอาจจะดูดีกว่าฟิวด้วยซ้ำ...
‘ฟึบ!!’
เหวอ!!O๐O เขากระชากผมเข้ามากอด ในขณะที่ผมกำลังดิ้นคลุกคลักไปมา...พยายามอย่างสุดชีวิตที่จะให้เขาปล่อย
“ช่วยด้วย!!!!”พอเห็นท่าว่าดิ้นยังไงก็ไม่รอแน่....ผมเลยแหกปากร้องลั่น ถึงแม้ว่าเสียงนั้นอาจจะไม่มีใครได้ยินก็เถอะ
“ช่วย...อุ๊บ!!!”
ผะ...........ผะ.....................
ผมโดนจูบ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ผมดิ้นอย่างเอาเป็นเอาตาย พร้อมกับพยายามเม้มปากตัวเองให้แน่นที่สุด...
ส่วนหมอนั่นก็พยายามอย่างถึงที่สุดที่จะทำให้ผมเปิดปากให้ได้...เขาดันตัวผมไปติดผนังอีกครั้ง มือขนาดใหญ่เริ่มลูบคลำไปทั่วร่างกายผม
“อือ!!!!~”ผมส่งเสียงในลำคอเหมือนกับจะขาดใจ ทำให้เขายอมผละออกไปแล้วก็หันไปสาละวนอยู่กับร่างกายของผมแทน ผมพยายามดิ้นอีก ทั้งทุบทั้งตี แต่ก็เหมือนแรงอันน้อยนิดของผมจะทำให้เขารำคาญมากกว่าที่จะทำให้เขาบาดเจ็บ
เขาใช้มือเพียงข้างเดียวรวบแขนสองข้างของผมขึ้นไว้เหนือหัว แล้วปะกบจูบลงมาที่ปากผมอีกครั้ง ผมเองก็เม้มปากแน่นอีกเหมือนเคย แต่ครั้งนี้มันทั้งรุนแรงทั้งเจ็บปวด เขากัดริมฝีปากอิ่มของผมอย่างมันเคี้ยว ก่อนจะผละออกมาส่งยิ้มละไมให้ แต่ผมกลับคิดว่ารอยยิ้มนั้นเหมือนรอยยิ้มของปีศาจที่ฉาบลงบนใบหน้าของเทวดามากกว่า
“อย่าดื้อเลยนะครับนัท....ผมจะทำให้นัทมีความสุขที่สุดเลยนะ”
น้ำตาของผมไหลอย่างไม่รู้ตัว...ผมเพิ่งรู้วันนี้นี่เอง ว่าสิ่งที่ทุกคนเฝ้าบอกเฝ้าห่วงผมมันคือเรื่องจริง ผมมันอ่อนแออย่างที่พี่ฮันท์พูด ทั้งที่เป็นผู้ชายเหมือนกัน ผมกลับสู้แรงเขาไม่ได้สักนิด....ฟิว ฉันมันเป็นอย่างที่นายว่าจริงๆ
นั่นแหละ ตัวก็เล็ก หุ่นก็เหมือนกับผู้หญิง แต่ฉันมันดันไม่ยอมรับความจริงเองต่างหาก...
“แควก!!!”
“O๐O!!!”
“เสื้อปลดยากจังนะ...”
แมร่งเอ๊ย!!!....มึงปลดไม่ได้มึงก็ฉีกเลยรึไงวะ?
“สวยกว่าที่คิดไว้อีก”เขาบอกยิ้มๆ แล้วก้มลงมากระซิบที่หูผม
“เรามาสนุกกันดีกว่านะ”
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
มาลุ้นกันดูนะคะ...ว่านัทของเรา(ของพระเอก)จะต้องเจอกับอะไร
แล้วใครอีกคนนั้นคือใคร?......
เม้นเป็นกำลังใจกันเยอะๆ หน่อยนะ
ถ้าไม่มีใครอ่านก็กะว่าจะไม่แต่งต่อ
ปล. นัท...เจ๊ขอโทษ แต่มีอะไรจะบอก ช่วงนี้หนูน่ารักมาก
ยิ้มบ่อยด้วย ระวังโดนเขมือบล่ะ มีคนจ้องอยู่ระวังให้ดี
อิอิ...ระวังเค้าหึงนะ
ความคิดเห็น